Η ασυμβίβαστη Τζόαν Μπαέζ και η ξεχωριστή στιγμή της παρουσίασης στο Παρίσι που έγινε viral
Η δημιουργικότητα και η δέσμευσή της για τα ανθρώπινα δικαιώματα παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.
Η Τζόαν Μπαέζ, μία από τις εμβληματικότερες μορφές της αμερικανικής folk σκηνής, εξακολουθεί να εκπλήσσει με την αστείρευτη ενέργεια και την καλλιτεχνική της ζωντάνια. Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1941 στην Νέα Υόρκη όπου και έκανε τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα. Η Τζόαν ξεκίνησε να τραγουδάει σε διάφορα καφέ, για ένα δολάριο τη βραδιά και σύντομα γίνεται γνωστή για τη σπουδαία φωνή της και λόγω της προτίμησης της να τραγουδάει δικά της τραγούδια, πέραν των παραδοσιακών τραγουδιών διαμαρτυρίας.
Το 1962 έγινε εξώφυλλο στο «Time», γνωρίστηκε με τον Μπομπ Ντίλαν, με τον οποίο συνεργάστηκε και συνδέθηκε ερωτικά, ενώ ταυτόχρονα έγινε ενεργό μέλος ενός νέου τότε κινήματος που ονομάστηκε «protest movement» και είχε στόχο να συμπαρασταθείς στους φτωχούς, στους αδύνατους, στους έγχρωμους και στους αδικημένους. Οι φοιτητικές εξεγέρσεις, ο πόλεμος του Βιετνάμ και ο ανανεωτικός αέρας που φέρνει το ροκ της εποχής μετατρέπουν την Τζόαν Μπαέζ σε αιχμή του δόρατος αυτού του κινήματος διαμαρτυρίας. Σταδιακά θα γίνει διεθνές σύμβολο του αγώνα για τη δημοκρατία και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ερμηνεία της στο κλασικό «We Shall Overcome» (από το «In Concert/Part 2») έμεινε ιστορική. Στο ίδιο άλμπουμ περιλαμβάνεται και η διασκευή της στο τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν «Don’t Think Twice, It’s All Right». Το 1968, κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ «Any Day Now» με ερμηνείες τραγουδιών του Ντίλαν. Μαζί πραγματοποίησαν αρκετές περιοδείες και η Μπαέζ ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να ερμηνεύει τραγούδια του.
Η Τζόαν Μπαέζ, είναι από τους ελάχιστους μουσικούς με τόσο έντονη και πολύπλευρη κοινωνική δράση. Όλα αυτά τα χρόνια δεν κουράστηκε να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Η καλλιτεχνική της φύση δεν ”δαμάζεται”, η τραγουδίστρια γράφει ποίηση εδώ και δεκαετίες, ωστόσο δεν την είχε παρουσιάσει στο κοινό μέχρι τις αρχές του προηγούμενου έτους. Στη συνέχεια η πιο πρόσφατη παρουσίαση της επιβεβαιώνει ότι η δημιουργικότητα και η χαρά της έκφρασης δεν γνωρίζουν ηλικιακά όρια.
Με ένα απρόσμενο χορευτικό στιγμιότυπο αιφνιδίασε το κοινό, πριν από μερικές μέρες (Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2025) στη φημισμένη βιβλιοθήκη Librairie 7L που ίδρυσε ο Karl Lagerfeld στο Παρίσι. Η εμβληματική καλλιτέχνιδα χάρισε μια στιγμή αυθορμητισμού και χαράς, προσθέτοντας μια ιδιαίτερη νότα στη βραδιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο ακτιβισμός ”κυλάει” στο αίμα της όπως φαίνεται μέσα στα χρόνια, η Τζόαν είναι σημαντική και πέραν της μουσικής της. Σε νεαρή ηλικια, 17 ετών, άκουγε τις ομιλίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο και ήταν η πρώτη “φωτιά” που της άναψε την ανάγκη για ακτιβισμό. Συνειδητοποίησε πως η μουσική χωρίς δράση δεν της αρκούσε. Λίγα χρόνια αργότερα η πρώτη συνάντηση τους σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής, όπως είχε δηλώσει η ίδια πριν τη θρυλική ομιλία του Κινγκ “I Have a Dream” (1963) τραγούδησε και ένιωσε πως ήταν μάρτυρας Ιστορίας που άλλαζε τον κόσμο. Το τραγούδι “We Shall Overcome”,έγινε ύμνος του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα και συνδέθηκε άρρηκτα με εκείνη τη στιγμή της ιστορίας.
Η λευκή Αμερικανίδα που στάθηκε δίπλα στον αγώνα των μαύρων, με κίνδυνο να χάσει το κοινό της ένιωθε την περίοδο εκείνη, όπως και στην υπόλοιπη καριέρα της πως η μουσική της είχε αποκτήσει σκοπό, ήταν εργαλείο για κοινωνική αλλαγή και δικαιοσύνη. Κατά το παρελθόν η Μπαέζ είχε δηλώσει πως μέχρι και σήμερα τον θεωρεί τον μεγαλύτερο δάσκαλο και ηθικό οδηγό της ζωής της. Μέσα από τις καταλυτικές για την ιστορία δράσεις του κατά φυλετικών διακρίσεων, υποστηρικτής ότι η κοινωνική αλλαγή πρέπει να επιτυγχάνεται με ειρηνικά μέσα ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τιμάτε με Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1964) για την προσήλωσή του στον μη βίαιο αγώνα για ισότητα.
Στις 4 Απριλίου 1968 δολοφονείτε στο Μέμφις του Τενεσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου Lorraine Motel από τον λευκό εγκληματία Τζέιμς Ερλ Ρέι και ως φυσικό επακόλουθο ο θάνατός του προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις. «Ο κόσμος έχασε έναν από τους πιο γενναίους και φωτεινούς ανθρώπους που γνώρισα, ο θάνατός του μας θυμίζει ότι η μάχη για δικαιοσύνη δεν τελειώνει ποτέ» δήλωσε η Μπαέζ σε συνέντευξη λίγες μέρες μετά.
Συντετριμμένη από τον θάνατο του φίλου της έγινε ακόμα πιο ενεργή σε ειρηνικές διαδηλώσεις και ακτιβισμό. Ο αγώνας της συνεχίστηκε με ξεκάθαρο μήνυμα ότι η μουσική της μπορεί να εμπνεύσει, να ενώσει και να κρατήσει ζωντανό το όνειρο ενός κόσμου χωρίς αδικίες.
