Λίγες σκέψεις για τις αλλαγές στο δημόσιο χώρο της Γαλλικής πρωτεύουσας.
α) Ο επισκέπτης είναι πάντα εξωτερικός παρατηρητής. Κάνει πολλές υποθέσεις – με περισσότερη ή λιγότερη γνώση του αντικειμένου – γιατί είναι δύσκολο να βάλει τη θέση του στην καθημερινότητα της πόλης.
β) Αυτά που παρατηρούμε σε ένα μέρος δεν μεταφέρονται αυτόματα σε άλλο, μπορούν όμως να αποτελέσουν σημείο αφετηρίας για σκέψη.
Πάμε λοιπόν:
Τα τελευταία 4-5 χρόνια αυτό που κυρίως παρατηρώ στο Παρίσι είναι τεράστιες αλλαγές στο δημόσιο χώρο. Πολλοί δρόμοι είναι ουσιαστικά κλειστοί για τ’ αυτοκίνητα (αν και ευτυχώς βλέπω πως οι πεζοδρομήσεις είναι πολύ περιορισμένες) με διάφορες λύσεις: δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, δρόμοι με προτεραιότητα στα ποδήλατα, διαπλάτυνση πεζοδρομίων κλπ.
Οι φωτογραφίες εδώ: (1) R. Oberkampf δίνεται προτεραιότητα στους πεζούς, αν και παραμένει ανοιχτός για (ηλεκτρικά) λεωφορεία και οχήματα τροφοδότησης των καταστημάτων· (2) Παρεμπόδιση διαμπερούς κυκλοφορίας με πεζοδρόμηση μικρού κομματιού του δρόμου· (3) Δρόμος ήπιας κυκλοφορίας.
Ενδιαφέρον ο τρόπος που οριοθετείται ο δημόσιος χώρος. Στην πρώτη φωτογραφία αυτοκίνητα-ποδηλατόδρομος-παρτέρια/δέντρα-πεζοδρόμιο. Στη δεύτερη φωτογραφία κάτι που πήρα χρόνο να καταλάβω: το κάγκελο δίνει πρόσθετο χώρο στο πεζοδρόμιο (τον παίρνει από θέσεις πάρκινγκ) μπροστά στα σχολεία.
Καινούργιες βρύσες με πόσιμο νερό σε όλη την πόλη. Στη δεύτερη φωτογραφία η βρύση κοντά σε χώρο παιχνιδιού έχει και σαπούνι.
Το Pavillon de l’Arsenal είναι ο χώρος στον οποίο ο Δήμος του Παρισιού παρουσιάζει έρευνα και παρεμβάσεις σε σχέση με την πόλη – αρχιτεκτονική, πολεοδομία, κλπ. Πέτυχα στις τελευταίες της μέρες την έκθεση για τον Άτλαντα του Τοπίου, μια καταπληκτική καταγραφή του Παρισινού τοπίου.
Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο σημαντικό βρίσκω έναν τέτοιο χώρο που ανοίγει μια συνομιλία ανάμεσα στο Δήμο και τους πολιτες. Αν δεν προϋπάρχει πληροφόρηση δεν μπορεί να υπάρξει και συμμετοχή.
Ένα κατάλοιπο της πανδημίας είναι αυτές οι εξέδρες που έδιναν περισσότερο χώρο στα καταστήματα εστίασης. Δυστυχώς πολλά παραμένουν ακόμη, παραχωρώντας στα τραπεζοκαθίσματα φτηνό χώρο σε βάρος άλλων.
Ένας πολύ έξυπνος συλλέκτης σκουπιδιών στο ποτάμι. Χρησιμοποιεί μόνον το ρεύμα του ποταμού για να παγιδεύσει τα σκουπίδια. Αδειάζει το χωνί από πίσω, προφανώς με ειδικό σκάφος.
Νέοι χώροι πράσινου μέσα σε διάφορα κενά της πόλης. Δεν θυμάμαι καθόλου τι ήταν εδώ πριν.
