Η μεταδοτικότητα του ιού

Οφείλομε να κάνομε μία διάκριση μεταξύ βαθμού μετάδοσης (transmission rate) τού ιού και τής μεταδοτικότητας τού ιού. Το δεύτερο είναι ένα χαρακτηριστικό τού ιού το οποίο δεν αλλοιώνεται ακόμα κι αν ο ιός είναι απομονωμένος στο εργαστήριο. Το πρώτο είναι μία εκ τών υστέρων μέτρηση τών περαιτέρω μολύνσεων που προκαλει κάθε μολυσμένος.

Εάν απομονώσουμε 100 άτομα μολυσμένα σε ένα αποκλεισμένο χώρο σε λίγο χρόνο θα είναι όλοι μολυσμένοι και ο βαθμός μετάδοσης πέφτει στο μηδέν, κάτι που προφανώς δεν μάς λέει τίποτα γιά την μεταδοτικότητα τού ιού! Μάς λέει αρκετά βέβαια γιά την αποτελεσματικότητα τών μέτρων που τυχόν λαμβάνοθμε για τον περιορισμό τού ιού.

Γιά να συνεκτιμήσουμε την επικινδυνότητα τού ιού μάς ενδιαφέρει πρωτίστως η μεταδοτικότητά του.

Η μεταδοτικότητα τού ιού SARS-CoV-2 (επίσημη πλέον ονομασία από τις 11/2/20, δεν έχει δυστυχώς ακόμα ενημερωθεί ο ιός για τ’όνομά του) εκτιμάται βάσει τής εγγενούς ικανότητας τού ιού να προσκολλάται και να βρίσκει φωλιά σε καινούργιο φορέα.

Οι ερευνητές έχουν ήδη εντοπίσει τον υποδοχέα (receptor) τού SARS-CoV-2 στο σώμα μας: είναι το ένζυμο 2 μετατροπέας τής αγγειοτενσίνης (angiotensin-converting enzyme 2, ACE2). Στον ανθρώπινο πνεύμονα το ACE2 βρίσκεται στα λεγόμενα επιθήλια κύτταρα τών πνευμόνων. Καi γνωρίζομε τα ακόλουθα γιά αυτή την περιοχή:

(α) Oι άνδρες έχουν υψηλότερο ποσοστό ΑCE2 από τις γυναίκες. Γι’ αυτό και έχομε συνεχώς περισσότερα κρούσματα SARS-CoV-2 μεταξύ ανδρών παρά γυναικών.

(β) ΟΙ Ασιάτες έχουν υψηλότερο ποσοστό ΑCE2 από τούς λευκούς και τούς μαύρους (Αφρικανούς & Αφροαμερικανούς). Δηλαδή είναι φανερό ότι η Ιταλία υπήρξε εξαιρετικά άτυχη.

Η προσκόλληση τού SARS-CoV-2 στον ACE2 προκαλεί μία αυξημένη επίδραση τού ACE2, κάτι που με τη σειρά του προκαλεί ζημιές στα κυψελιδικά κύτταρα τού πνεύμονα. Και ΕΔΩ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ τού SARS-CoV-2, συγκριτικά με προηγούμενες εκδοχές κορονοϊών:

“Η ικανότητα τού SARS-CoV-2 να προσδένεται στον υποδοχέα του είναι 10 με 20 φορές μεγαλύτερη από αυτήν τού SARS.”