Μια καλή επιλογή στο πολύπαθο υπουργείο Πολιτισμού
Ένα πρόσωπο με γνώσεις και έργο πίσω του στον πολιτισμό.
Ένα υπουργείο που έχει κακοπέσει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν και έχει ταλαιπωρηθεί από ατυχείς επιλογές μετά τη Μελίνα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αποκτά νέο καπετάνιο σήμερα στο τιμόνι του. Μια κυρία που και γνώσεις έχει και θητεία μεγάλη και έχει δουλέψει εντατικά για τα ζητήματα του πολιτισμού στη χώρα.
Γνώστης των θεμάτων του Πολιτισμού και με θητεία στο χώρο του βιβλίου, η νέα υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Μυρσίνη Ζορμπά, έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, σύμβουλος του υπουργού Πολιτισμού (1993), διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (1994-1999) και Ευρωβουλευτής (2000-2004), που κατά τη διάρκεια της θητείας της συμμετείχε στην Επιτροπή Πολιτισμού και συνέταξε Έκθεση για την Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Βιομηχανία.
Η Μυρσίνη Ζορμπά γεννήθηκε στην Αθήνα (1949) και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών (1972). Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο πανεπιστήμιο Ρώμης με υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης (1973-75), και το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1990).
Εργάστηκε επί σειρά ετών ως εκδότρια (Εκδόσεις Οδυσσέας) και μεταφράστρια βιβλίων. Δίδαξε στο Διδασκαλείο του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης (1992-1995 και 2005-2007).
Από το 2006 έως σήμερα διδάσκει πολιτισμική θεωρία και πολιτική στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Διοίκησης Πολιτισμικών Μονάδων του ΕΑΠ (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο).
Στη διάρκεια της θητείας της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετείχε στην Επιτροπή Πολιτισμού και συνέταξε Έκθεση για την Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Βιομηχανία. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα Δικαιώματα του Παιδιού, συμμετείχε σε ευρωπαϊκές επιτροπές και δίκτυα, ίδρυσε μαζί με άλλους το Δίκτυο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, του οποίου είναι από το 2004 έως σήμερα πρόεδρος.
Το 2008-9 ήταν διευθύντρια του Βιομηχανικού Μουσείου Σύρου. Είναι μέλος του ΔΣ του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Κοινωνίας.
Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες και από το 2005 αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό Μεταρρύθμιση για θέματα πολιτισμικής πολιτικής.
Βιβλία της: Η κρατική πολιτική για το βιβλίο, Οδυσσέας, 1995, Από τα Εξάρχεια στις Βρυξέλλες, Οδυσσέας, 2004.
Έχει εργαστεί πολύ για το βιβλίο και τους πρόσφυγες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Συχνά καταγράφει τις σκέψεις της σε διάφορα έντυπα και τις συγκεντρώνει στο site της.
Ένα από τα κείμενα της ακολουθεί: Ευρώπη χωρίς σφραγισμένα σύνορα Πώς μπορούμε ως κράτος και ως κοινωνία πολιτών να διαχειριστούμε όχι για αυτούς αλλά μαζί με τους μετανάστες το «μαζί» που μας επιφυλάσσει το μέλλον;
Είναι σε όλους γνωστή η αποτυχημένη κατάληξη της ποτοαπαγόρευσης, που το μόνο που κατάφερε ήταν να πλουτίσουν τα παράνομα κυκλώματα. Φοβάμαι πως το ίδιο θα συμβεί στις ημέρες μας με τη «λαθρομετανάστευση» και τις πολιτικές απαγόρευσης που επιβλήθηκαν ως τώρα. Οι ροές προσφύγων και μεταναστών συνεχίζονται εκρηκτικές και αυτό το καλοκαίρι. Οσοι περνούν με σαπιοκάραβα τη Μεσόγειο υπολογίζονται σε πάνω από διακόσιες χιλιάδες τους τελευταίους μήνες με προορισμό την Ελλάδα και την Ιταλία. Δύο χιλιάδες είναι μόνο ο τραγικός απολογισμός όσων πνίγηκαν.
Εν τω μεταξύ, με δεδομένη την ευρωπαϊκή πολιτική αμφιθυμία, μερικά εκατομμύρια άνθρωποι εν αναμονή ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ιορδανίας και της Τουρκίας. Ο κύκλος εργασιών των διακινητών από το Αφγανιστάν ως τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια και από τις αφρικανικές χώρες αντιστοίχως ξεπερνά κατά ορισμένους υπολογισμούς το 1 δισ. ευρώ. Ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες καταπατώνται από όλες τις πλευρές και με πολλούς τρόπους, ενώ πάει να επιβληθεί ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ και η ιδέα των στρατοπέδων συγκέντρωσης νομιμοποιείται στη συνείδηση του ευρωπαίου πολίτη ενώ παράλληλα ζεσταίνει την καρδιά του κτήνους.