Νέα αρχή πίσω από τα έθιμα των Θεοφανείων στην Βόρεια Ελλάδα

Η νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και ένα νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας που σηματοδοτείται από το χριστιανικό βάπτισμα και τον αγιασμό του κόσμου κυριαρχούν ως συμβολισμοί στη γιορτή των Θεοφανείων και στα έθιμα που τη συνοδεύουν στη βόρεια Ελλάδα.

Στον αγιασμό των υδάτων και το περιεχόμενο των μεταμφιέσεων που κυριαρχούν και πάλι στα εορταστικά δρώμενα συνυπάρχουν στοιχεία που ξορκίζουν το κακό, συνθήκες που σηματοδοτούν την αύξηση της διάρκειας της ημέρας και τη μείωση της διάρκειας της νύχτας, αλλά και αναπαραστάσεις παραδοσιακού γάμου.

“Σε αυτό το πλαίσιο, το νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας καταλύει μεν τον παγανισμό και τις αρχές ενός ειδωλολατρικού κόσμου, ωστόσο δίνει ένα άλλο πνευματικό νόημα και περιεχόμενο σε πολλά από αυτά τα στοιχεία που διατηρούνται από την εκκλησία” επισημαίνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Μιχαήλ Τρίτος.

“Η γιορτή των Θεοφανείων και το μήνυμά της ξεπερνούν τις στενές χωροχρονικές συναρτήσεις και αποσκοπούν να εντάξουν τον άνθρωπο στο μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας. Είναι τομές μέσα στον ιστορικό χρόνο που τον αγκαλιάζουν και τον κάνουν αιωνιότητα, είναι μεγάλα ορόσημα με μοναδική λυτρωτική σημασία για τον πιστό. Έτσι ο χρόνος για τον άνθρωπο που συμμετέχει στον γιορταστικό κύκλο της Εκκλησίας δεν είναι μια μονότονη ροή ωρών ημερονυκτίων, εβδομάδων, μηνών και ετών, αλλά ενταγμένος στη λυτρωτική διάσταση αυτών των ημερών, του μεταφέρει το μήνυμα της εν Χριστώ αναγεννήσεως” επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Τρίτος.

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η γιορτή των Θεοφανείων ή Επιφανείων ή Αγίων Φώτων είναι η αρχαιότερη μετά το Πάσχα δεσποτική γιορτή και το θέμα της είναι η βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη ποταμό, η φωνή του πατέρα για τον υιό και η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή του περιστεριού.

“Οι εθνικοί της Αιγύπτου και της Αραβίας γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο το οποίο κατά τους αρχαίους υπολογισμούς συνέπιπτε με την έκτη Ιανουαρίου και την αρχόμενη – με την αύξηση της ημέρας – νίκη του φωτός κατά του σκότους. Στις αρχές του 3ου αιώνα πρώτοι οι αιρετικοί οπαδοί του Βασιλείου επιχείρησαν την αντικατάσταση της ειδωλολατρικής αυτής γιορτής με τη γιορτή της βαπτίσεως του Χριστού. Λίγο αργότερα η εκκλησία της ανατολής καθόρισε την 6η Ιανουαρίου ως ημέρα γιορτής των Επιφανείων ή Θεοφανείων. Έτσι στην επιφάνεια των ψευδών θεών και αυτοκρατόρων η χριστιανική Εκκλησία αντέταξε την επιφάνεια του αληθινού θεού και βασιλέως Χριστού” τονίζει.

Σήμερα σε πόλεις και χωριά πραγματοποιείται κάθε χρόνο ο καθιερωμένος αγιασμός των υδάτων, με την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον ‘Αγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Αρκετοί τολμηροί κολυμβητές αψηφούν τις χαμηλές θερμοκρασίες και βουτούν σε θάλασσες, ποτάμια και δεξαμενές προκειμένου να πιάσουν το σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου.

Τα έθιμα ανά περιοχή

Φέτος την παραμονή των Φώτων, στις 5 Γενάρη, στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης αναβιώνει για 8η χρονιά το έθιμο των Μωμόγερων στους δρόμους και τα καταστήματα της περιοχής. Η πομπή θα ξεκινήσει στις 11 το πρωί από το Κονταξοπούλειο Δημοτικό Γυμναστήριο, ενώ το έθιμο αναβιώνει από την Ενωση Ποντίων Ωραιοκάστρου και Φίλων σε συνεργασία με τον Ποντιακό Μορφωτικό Σύλλογο Αγίου Δημητρίου – Ρυακίου Κοζάνης.

Εκτός από τον αγιασμό των υδάτων αναβιώνουν πολλά ακόμη έθιμα στη Βόρεια Ελλάδα. Τα βλέμματα συγκεντρώνει η πόλη της Καστοριάς και τα “Ραγκουτσάρια”, το πρώτο “καρναβάλι” του νέου έτους. Οι κάτοικοι “ξορκίζουν” το κακό και διώχνουν τα κακά πνεύματα των καλικάντζαρων, βάφοντας τα πρόσωπα τους, φορώντας προβιές ζώων και χάλκινα κουδούνια.

Ομάδες μεταμφιεσμένων ξεχύνονται στους δρόμους και διασκεδάσουν με το πλήθος υπό τους ήχους μουσικών συγκροτημάτων της περιοχής. Τα “Ραγκουτσάρια” αρχίζουν την ημέρα των Θεοφανείων, με τον Αϊ Βασίλη να μοιράζει δώρα στα παιδιά, και ολοκληρώνονται στις 8 Ιανουαρίου, με την παρέλαση των καρναβαλιστών στο κέντρο της Καστοριάς.

Στο Παλαιόκαστρο της Χαλκιδικής αναβιώνει το έθιμο των “Φωταράδων”. Ομάδα καλαντιστών εκλέγει τον “βασιλιά” και όλοι μαζί πηγαίνουν στην εκκλησία του χωριού, όπου η νέα κεφαλή κάνει τρεις μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Αγίου Αθανασίου, ζητώντας την ευχή του.

Οι “Φωταράδες” καταλήγουν να χορεύουν στην πλατεία γύρω από έναν πάσαλο, όπου είναι δεμένο ένα λουκάνικο, ενώ είναι ντυμένοι με την τοπική ενδυμασία και κρατούν μεγάλα ξύλινα σπαθιά.

Στη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής στολίζεται η “Καμήλα”. Κάτω από το ομοίωμα της καμήλας κρύβονται έξι άνδρες, οι οποίοι τραγουδούν υπό τους ήχους κουδουνιών. Μπροστά από το ομοίωμα προηγούνται οι λεγόμενοι “Τζαμαλαροί”. Το έθιμο της “Καμήλας” ολοκληρώνεται στις 7 Ιανουαρίου με την τέλεση ενός εικονικού γάμου, όπου όλους τους ρόλους αναλαμβάνουν άνδρες.

Στην Άρνισσα Πέλλας θα αναβιώσουν την ημέρα των Θεοφανείων τα “Τζαμαλάρια”. Επίκεντρο του εθίμου είναι ο γάμος. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένα ζιζάνιο, το “μπουμπάρι”, που μπαίνει ανάμεσα στους νεόνυμφους και τους παρενοχλεί, τους προτείνει άλλο ταίρι. Το έθιμο περιλαμβάνει ατελείωτο γλέντι στους δρόμους του χωριού.

Στο δήμο Βόλβης, στη Θεσσαλονίκη, ανήμερα των Φώτων θα πραγματοποιηθούν δύο παραδοσιακά έθιμα, οι κουδουνοφόροι στον Προφήτη και τα Λουγκατζάρια στο Μόδι. Οι κουδουνοφόροι Αράπηδες, μαζί με τους τσολιάδες, τη Νύφη, τον Παππού και την Μπάμπω, εμφανίζονται στους δρόμους του Προφήτη, σκορπώντας το κέφι και ξεσηκώνοντας περαστικούς και επισκέπτες. Μετά τη Θεία Λειτουργία και τον αγιασμό των υδάτων, ομάδες από Αράπηδες γυρίζουν τα σπίτια λέγοντας παραδοσιακά κάλαντα.

Στο Ασβεστοχώρι της Θεσσαλονίκης θα αναβιώσει το έθιμο των Φώτων με τα πορτοκάλια. Από την παραμονή των Θεοφανείων στήνεται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ένα τραπέζι στολισμένο με μεγάλα κλαδιά κυπαρισσιού και πορτοκάλια, όπου σχηματίζεται ένας σταυρός. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας το πλαισιώνουν παιδιά με αναμμένα μεγάλα κεριά στα οποία είναι περασμένα δύο πορτοκάλια κι ένα μήλο και ανάμεσα τους αποξηραμένα σύκα, δεμένα με μια κόκκινη κλωστή.

Στη Νικησιανή της Καβάλας και σε αρκετά χωριά της Δράμας οι κάτοικοι και οι επισκέπτες διασκεδάζουν με το έθιμο των “Αράπηδων”. Άνδρες νεαρής ηλικίας μεταμφιέζονται φορώντας προβιές και μουτσούνες ζώων, ενώ κουδούνια κοσμούν τη μέση τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν εκκωφαντικό θόρυβο.

Την παραμονή των Θεοφανείων στον Ανω Αγιο Ιωάννη της Κατερίνης, στις 6 το απόγευμα, θα αναβιώσει το “Κάψιμο του Καλικάντζαρου”. Πρόκειται για έθιμο που συμβολίζει τον εξορκισμό των κακών πνευμάτων, έχει τις ρίζες του στο Άργος του Πόντου και αναβιώνει περίπου 85 χρόνια. Η εκδήλωση, την οποία διοργανώνουν ο δήμος Κατερίνης σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο Ανω Αγιο Ιωάννη “Αργος”, θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία του χωριού, στο χώρο μπροστά από την εκκλησία.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ