Ο Παντελής Βούλγαρης αποχαιρετά την Ανέζα Παπαδοπούλου

Μ’ έναν συγκινητικό λόγο αποχαιρετά ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης την σπουδαία ηθοποιό, Ανέζα Παπαδοπούλου, η οποία έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 8 Ιουλίου.

Δείτε τι γράφει:

Μεγάλα σκούρα μάτια, βλέμμα διαπεραστικό, έντονο που περνούσε στους γύρω νοήματα, αμφιβολίες, προσδοκίες και χίλια δυο.

Για το καλό της δουλειάς η Ανέζα προκαλούσε ένα διάλογο με τα μάτια, δίχως περιττά λόγια.

Στο πρόσωπό της μπορούσες να βρεις ιδέες, να εμβαθύνεις περισσότερο στις δικές σου, να στρώσεις καλύτερα το ζητούμενο από κάθε σκηνή στο γύρισμα. 

Ήξερα τη δουλειά της, μου άρεσε πολύ σαν ηθοποιός, σπάνια στόφα. Ήταν αδύνατο να μην προσέξεις το βάθος και τις απρόσμενες πτυχές της ερμηνείας της, βήμα βήμα στα συναισθήματα. 

Μάταια προσπάθησα να την πείσω να παίξει στο “Ακροπόλ”. Χρειαζόμουνα την αιρετική ματιά, τη γοητεία, το μπρίο, το χιούμορ της. Φοβόταν το σινεμά, το κοντινό στη μεγάλη οθόνη.

Μετά από χρόνια ήρθε το ναι της για την “Μικρά Αγγλία”. Είναι καιρός, είπε και ταξίδεψε στην Άνδρο, πολύ δύσπιστη για όλους μας και πολύ αβέβαιη για τον εαυτό της ακόμα.

Από την πρώτη μέρα ξεπεράστηκαν όλα.

Προέκυψε αμοιβαία εμπιστοσύνη, ένας ενθουσιασμός για το εγχείρημα, μια τρελή περιπέτεια για το πάρε-δώσε και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες στα γυρίσματα κάθε ταινίας, η συνεργασία με όλους κυλούσε ήρεμα, ουσιαστικά και ποτέ πληκτικά. 

Οι νεότεροι ηθοποιοί, οι καλλιτεχνικοί συνεργάτες, οι τεχνικοί, οι εκατοντάδες Αντρειώτες που βοήθησαν με κάθε τρόπο, γνώρισαν μία σπουδαία ηθοποιό, μία ωραία, συνάμα γήινη και φευγάτη γυναίκα, ένα φιλικό πλάσμα με γάργαρο γέλιο.

Στον βαρύ, πικρό και σύνθετο ρόλο της καπετάνισσας μάνας των δύο κοριτσιών, την παρακολουθούσα με δέος να παίζει πότε σαν παίκτρια του τένις, πότε σαν πυγμάχος.

Στο κοντινό πλάνο ένα σιωπηλό βλέμμα του ηθοποιού μπορεί να έχει την ίδια σημασία και αξία με τον ένα στίχο από ένα ποίημα που σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή.

Το βλέμμα της Ανέζας στον καθρέφτη της, όταν μεσ’ το χάραμα ετοιμάζεται να υποδεχτεί και να δεχτεί πάλι στο σπίτι τον επί χρόνια απόντα σύζυγο καπετάνιο, είναι τέτοιο. Έχει την ιστορία του νησιού, έχει θηλυκότητα, καημό, την απαντοχή στα απανωτά κύματα της ανθρώπινης περιπέτειας, έχει όλη την τέχνη και όλο το ταλέντο του ηθοποιού.

Ανέζα μου αγαπημένη, αλίμονό μου αν σε ξεχάσω.

Παντελής Βούλγαρης

Πηγή κειμένου και εικόνων: androsfilm.gr