Οι καλλιτέχνες αντιδρούν: «Στήριξη χάους, δυστοπίας, πνευματικού κενού»

Σάλο και έντονες αντιδράσεις στον καλλιτεχνικό κόσμο έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να υποβιβάσει τους καλλιτέχνες του θεάτρου, του χορού, της μουσικής και του κινηματογράφου, εξισώνοντας τις σπουδές και τα πτυχία τους με αυτά ενός απολυτηρίου λυκείου.

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν πάρει δημόσια θέση μέσω των social media και τάσσονται υπέρ του αγώνα που έχουν ξεκινήσει οι σπουδαστές

«Στηρίζουμε ολόψυχα την κατάληψη των σπουδαστών του Εθνικού Θεάτρου. Άλλη μια επιθετική απαξίωση των ανθρώπων του Πολιτισμού στη χώρα που επαίρεται πως τον γέννησε. Άλλη μια πολιτική πράξη καθαρής χυδαιότητας, μια ρουτίνα πια, που δεν θα πάψει όμως ποτέ να μας σοκάρει. Διότι πλέον δεν μπορεί να εκληφθεί ως γκάφα, ως γραφειοκρατικό λάθος. Είναι στόχευση, είναι ξεκάθαρη στήριξη του χάους, της δυστοπίας, του πνευματικού κενού. Ας μη μας σαστίσει η βαναυσότητα-ας απαντηθεί» αναφέρει ο Φοίβος Δεληβοριάς σε ανάρτησή του.

Χρήστος Βαλαβανίδης: η ΥΒΡΙΣ φέρνει πάντα την ΝΕΜΕΣΗ, η ΟΙΗΣΗ την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 

Στο ίδιο μήκος κύματος και η τοποθέτηση του γνωστού ηθοποιού, Χρήστου Βαλαβανίδη.

«Στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τη δεκαετία 70 – 80 είχαμε καθηγητές :

Τον Άγγελο Τερζάκη, τον Αλέξη Διαμαντόπουλο, το Γιάννη Σιδέρη, τη Μαρία Χορς, την Έλεν Τσουκαλά, την Αρώνη, τον Βοκοβιτς, την Χαλκούση, τον Μουζενίδη, τον Τζογια… Διευθυντής της σχολής ο Σωκράτης Καραντινός. Τρία χρόνια σπουδές.

Κι έρχεται κάποιος ημιμαθής γραφειοκράτης σημερα και μαγαριζει τους κόπους μας.

Αυτο που διδαχτήκαμε απ’ τους άξιους δασκάλους μας είναι πως η ΥΒΡΙΣ φέρνει πάντα την ΝΕΜΕΣΗ, η ΟΙΗΣΗ την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

Έχουμε άπειρη υπομονή. Περιμένουμε!»

Χάρης Τζωρτζάκης: Ποτέ και κανένας δεν μπόρεσε να τα βάλει τις τέχνες

«Το 1959 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο η παράσταση «Όρνιθες» σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν. Τη μουσική υπέγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Γιάννης Τσαρούχης και τις χορογραφίες η Ραλλού Μάνου. Συνάντηση τιτάνων.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες από λιγοστούς θεατές με αφορμή την ενδυμασία ενός ηθοποιού ως ιερέα με καλυμμαύκι σε μια σκηνή θυσίας. Την επομένη η παράσταση απαγορεύθηκε.

«Ανακοινούται από το υπουργείον Προεδρίας της Κυβερνήσεως ότι κατ’ εντολήν του κ. Κωνσταντίνου Τσάτσου ματαιούται η δευτέρα παράστασις των «Ορνίθων» του Αριστοφάνους, η οποία επρόκειτο να δοθεί σήμερον Κυριακή και ώραν 20.30. Το χθες εμφανισθέν έργον ατελέστατα προπαρασκευασμένον απετέλεσε παραμόρφωσιν του πνεύματος του κλασικού κειμένου, ωρισμέναι δε σκηναί αυτού παρουσιάσθησαν κατά τρόπον προσβάλλοντα το θρησκευτικόν αίσθημα του λαού».

Η απαγορευμένη στην Ελλάδα παράσταση απέσπασε το 1962 το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ των Εθνών του Παρισιού και διθυραμβικές κριτικές σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής της περιοδείας.

Η παράσταση στην τελική της εκδοχή παρουσιάστηκε επιτέλους στην Επίδαυρο το 1975 με τη Ζουζού Νικολούδη να υπογράφει αυτή τη φορά τις χορογραφίες. Όσοι παρακολούθησαν την παράσταση μίλησαν για μέθεξη και μυσταγωγία. Τα πουλιά της Νικολούδη ιπτατο πάνω από το κοίλο, η μουσική το Μάνου τρύπαγε ως τα βάθη τις ψυχές και τα ζωγραφισμένα στο χέρι του Τσαρούχη κοστούμια δημιουργούσαν ένα εικαστικό υπερθέαμα. Όχι από αυτά τα σύγχρονα, τα φαντεζί. Ένα πραγματικό υπερθέαμα. Που σημαίνει ένα θέαμα από άλλον πλανήτη. Που σημαίνει ένα θέαμα που υπερβαίνει το θάνατο. Και γιορτάζει τη ζωή.

Ποτέ και κανένας δεν μπόρεσε να τα βάλει τις τέχνες» αναφέρει ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης σε τοποθέτησή του.

Ευδόκιμος Τσολακίδης: 36 χρόνια μετά η ίδια ιστορία.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης από την πλευρά του, σχολιάζει:

«1986-2022 σαν να μη πέρασε μια μερα!

36 χρόνια πριν, στα 1986 κάναμε κατάληψη στην δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. επειδή είχαμε ανακαλύψει εντελώς συμπτωματικά ότι η σχολή μας είναι αδιαβαθμητη.

36 χρόνια μετά η ίδια ιστορία.

Η ίδια ιστορία που αποδεικνύει την διαχρονική γελοιότητα αυτού του κράτους. Κι επειδή το πολίτευμα είναι δημοκρατικό δηλαδή το κράτος είμαστε εμείς οι πολίτες η ιστορία αυτή αποδεικνύει περίτρανα την διαχρονική γελοιότητα ημων των ίδιων.

Ελπίζω να βάλουμε μυαλό και να σοβαρευτούμε αν και δεν έχω καμία ένδειξη γι αυτό.

Τι σημαίνει σοβαροτης;

Σοβαροτης σημαίνει ενωμένοι κσι αγώνας διαρκείας μέχρι να ρίξουμε την κυβέρνηση αν αγνοει τον αγώνα μας και δεν αλλάζει την νομοθεσία.

Για την ιστορία να θυμίσω ότι τότε ήμασταν μόνοι μας. Μας άφησαν μόνους μας οι συμμαθητές μας των άλλων σχολών. Εγω ο ίδιος είχα κατέβει ως εκπρόσωπος στην Αθήνα, πήγα στο εθνικό συναντήθηκα με τους συμμαθητές μου της σχολής, τους εξήγησα τι παίζει και μας αγνόησαν παντελώς λες και το πρόβλημα δεν αφορούσε και κεινους.

Αγώνας μέχρι τελικής πτώσης… της κυβέρνησης!»