Η οικογένεια των Νεογνολόγων θρηνεί για την Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου

Η οικογένεια των Νεογνολόγων όλου του κόσμου θρηνεί. Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μια πρωτοπόρος στη Νεογνολογία και την Περιγεννητική Ιατρική, μια μεγάλη Ελληνίδα: η Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου, η Επιστήμονας, η Δασκάλα, μα πάνω απ ́ όλα, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Η Μαρία όπως εκείνη ήθελε να την αποκαλούμε, γεννήθηκε στην Αθήνα, στα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου. Έζησε τα νεανικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε την Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το ανήσυχο πνεύμα της την ώθησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στον Καναδά και τις Η.Π.Α, όπου ειδικεύθηκε στην Παιδιατρική τη δεκαετία του πενήντα 50. Ακολούθως μετεκπαιδεύτηκε στη Νεογνολογία, τη γενική φυσιολογία, την Εμβρυϊκή Φυσιολογία, τη Νεογνική φυσιολογία και Παθοφυσιολογία, σε διάφορα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Καναδά και των Η.Π.Α..

Διέπρεψε ως επιστήμονας και διακρίθηκε για το πρωτοποριακό της έργο στη Νεογνολογία και την Περιγεννητική Ιατρική σε παγκόσμιο επίπεδο. Νεότατη και διορατική, αδυνατώντας να βλέπει τα πρόωρα νεογνά να χάνουν τη ζωή τους από αναπνευστική ανεπάρκεια, ήταν η πρώτη νεογνολόγος παγκοσμίως που υποστήριξε με μηχανικό αερισμό νεογνά με αναπνευστική δυσχέρεια. Έτσι, εξαιτίας της ξεκίνησε μια επανάσταση στη διαχείριση των νεογνών με αναπνευστικά προβλήματα που έμελλε να αλλάξει ριζικά την γενικότερη αντιμετώπιση και την έκβασή τους.

Εκατομμύρια νεογνών κέρδισαν τη μάχη για τη ζωή εξαιτίας της. Η Μαρία Δεληβοριά είναι παγκοσμίως γνωστή και για το πρωτοποριακό ερευνητικό της έργο σε ότι αφορά τους μηχανισμούς πρόκλησης εγκεφαλικής βλάβης στα έμβρυα και νεογνά με περιγεννητική ασφυξία και υποξαιμική ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια.

Για περισσότερα από 50 χρόνια υπηρέτησε σε Πανεπιστημιακές θέσεις διαφόρων Πανεπιστημίων των Η.Π.Α., ενώ παράλληλα προσέφερε τις υπηρεσίες της στους μικρούς της ασθενείς που τόσο αγαπούσε υπηρετώντας στην πρώτη γραμμή σε Νοσοκομειακές θέσεις.

Κοντά της μαθήτευσαν εκατοντάδες γιατροί, που σήμερα κατέχουν σημαντικές θέσεις στα μεγαλύτερα νοσοκομεία των Η.Π.Α και πολλών άλλων χωρών.

Η αγάπη της για την Ελλάδα και τα Ελληνόπουλα δεν είχε όρια. Αποτέλεσε το καταφύγιο εκατοντάδων Ελλήνων γιατρών βοηθώντας τους να σταδιοδρομήσουν σε Νοσοκομεία των Η.Π.Α., αλλά και χιλιάδων Ελλήνων ασθενών που βρήκαν στο πρόσωπό της τον άνθρωπο που άνοιξε το δρόμο για να βρουν τη λύση στο πρόβλημά τους.

Διακρίνονταν για την ευαισθησία της για το συνάνθρωπο. Είχε αναπτύξει ένα πολύ πλούσιο, πλην όμως ανώνυμο, φιλανθρωπικό έργο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που ήταν πολύ κοντά της. Δεν κρατούσε τίποτε υλικό για τον εαυτό της.

Αισθανόταν ότι δεν χρειάζεται τίποτε από αυτά που για τους περισσότερους από εμάς θεωρούνται σημαντικά. Ήταν πάντα έτοιμη να προσφέρει στους συνανθρώπους της που έχουν ανάγκη.

Το αγαπημένο της νησί ήταν η Ιθάκη, όπου πήγε για διακοπές πριν από 30 περίπου χρόνια. Αγκάλιασε τους ανθρώπους της με αγάπη και έγινε ο δικός τους άνθρωπος.

Προσέφερε ανιδιοτελώς ιατρική φροντίδα στα παιδιά, υιοθέτησε και ήταν μόνιμος χρηματοδότης του συλλόγου «ΕΥΖΗΝ» για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες καθώς επίσης και της φιλαρμονικής της Ιθάκης. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά της στο νησί, η Μαρία αναγορεύτηκε Επίτιμη Δημότης της Ιθάκης.

Το ερευνητικό και συγγραφικό της έργο είναι ιδιαίτερα πλούσιο και σημαντικό τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης. Οι ερευνητικές της δραστηριότητες χρηματοδοτούνταν συνεχώς από το 1969 από το Εθνικό Σύστημα Υγείας (National Institutes of Health, NIH) των Η.Π.Α..

Θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να απαριθμήσει κανείς όλους τους ακαδημαϊκούς τίτλους που απέκτησε και το πλήθος των Επιστημονικών Επιτροπών όπου συμμετείχε στη μακροχρόνια πορεία της.

Σε αναγνώριση του επιστημονικού της έργου αλλά και της προσφοράς της ως Δασκάλας και Ιατρού της έχουν απονεμηθεί πλήθος διεθνών τιμητικών διακρίσεων και βραβείων.

Ιδιαίτερης σημασίας η αναγόρευση ως Επίτιμης Διδάκτορος των Ιατρικών Σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης και η απονομή του τίτλου του θρύλου της νεογνολογίας (Legends in Neonatology).

Η Μαρία Δεληβοριά έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αλλά η μνήμη της θα μείνει ζωντανή μέσα από το επιστημονικό της έργο και τα εκατομμύρια των νεογνών που κέρδισαν τη μάχη για τη ζωή χάρις στους ορίζοντες που άνοιξε με τη διορατικότητα και την ευαισθησία της. Θα μείνει ζωντανή μέσα στην καρδιά και τη μνήμη των εκατοντάδων γιατρών τους οποίους εκπαίδευσε και ενέπνευσε την αγάπη για το άρρωστο παιδί, των εκατοντάδων Ελλήνων γιατρών στους οποίους άνοιξε δρόμους, των χιλιάδων Ελλήνων ασθενών που βρήκαν θεραπεία σε εξειδικευμένα κέντρα με τη βοήθεια και τη συνδρομή της.

Η Μαρία Δεληβοριά θα μείνει για πάντα ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά των ανθρώπων της Ιθάκης στους οποίους χάρισε απλόχερα την αγάπη της.

Η απώλειά της μεγάλη και το πένθος βαρύ για όλους εμάς που τη γνωρίσαμε προσωπικά και μας αγκάλιασε με στοργή χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια.

Αισθανόμαστε τυχεροί που είχαμε το προνόμιο να τη γνωρίσουμε και θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη.

Για το Δ.Σ. της Ελληνικής Νεογνολογικής Εταιρείας

Γ. Μητσιάκος Πρόεδρος

Α. Χαρίτου Δ.Σ. Γεν. Γραμματέας