Θερμοκήπια: Ψάχνουν να βρουν εργάτες και δεν βρίσκουν

Το πρόβλημα των εργατών γης αφορά το σύνολο των παραγωγών Κρήτης και Ελλάδος. Σύμφωνα με τον παραγωγό Μπάμπη Φαραγκουλιτάκη, η κατάσταση βρίσκεται στο μη περαιτέρω.

Καλλιεργεί αγγούρια σε ένα χωράφι και όπως λέει θα ξηλώσει ένα κτήμα 10 στρεμμάτων γιατί δεν υπάρχουν χέρια για να υποστηρίξουν το έργο.

Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει έως και 300% και τα ημερομίσθια αυξήθηκαν σε βαθμό που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις δαπάνες του.

Το πρόβλημα είναι γενικό και δεν εντοπίζεται μόνο στην Ελλάδα. Βεβαίως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι κανόνες και οι όροι για τους εργάτες γης είναι τόσο αυστηροί, ώστε ουδείς εξ αυτών διακινδυνεύει να παρανομήσει, να μην εργαστεί ή να εξαφανιστεί μετά το πέρας της συγκεκριμένης εργασίας. Εάν δοθούν υψηλότεροι μισθοί στους εργάτες θα αυξηθεί το εργατικό κόστος το οποίο θα προστεθεί στο υψηλό κόστος παραγωγής και στο τέλος θα κληθεί να το πληρώσει ο καταναλωτής.

Παρεμφερές πρόβλημα αντιμετώπισε και η Βρετανία, λόγω μείωσης των εργατικών χεριών κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ακολουθώντας αυστηρό πρωτόκολλο υγιεινής για τους εισαγόμενους εργάτες, οι Βρετανοί παραγωγοί διασφάλισαν την υψηλή ποιότητα των εξαγόμενων προϊόντων τους φράουλες, βατόμουρα και σαλάτες.

Η γεωργία του Ηνωμένου Βασιλείου εξαρτάται από περίπου 70.000 μετανάστες/ εργάτες κάθε χρόνο, που λόγω Brexit τους προμηθεύεται πλέον εκτός ΕΕ. Οι θεωρήσεις εποχιακών εργαζομένων εκδίδονται από το Υπουργείο Εσωτερικών. Τα κριτήρια ορίζονται στους Κανόνες Μετανάστευσης. Οι κάτοχοι εξάμηνης βίζας δεν επιτρέπεται να παραμείνουν περισσότερο χρόνο στο Ην. Βασίλειο, να διεκδικήσουν παροχές ή να φέρουν τις οικογένειές τους.

Οι αγρότες πρέπει να αποδείξουν ότι προσπαθούν ενεργά να προσλάβουν και εργάτες με έδρα το Ην. Βασίλειο. Δεν μπορούν να χορηγηθούν απευθείας βίζα εποχιακών εργαζομένων. Η κυβέρνηση θέλει οι βρετανοί αγρότες να αντικαταστήσουν σταδιακά τους υπερπόντιους εργάτες με οικιακή εργασία και μηχανήματα και φυσικά αυτό προς το παρόν δημιουργεί δυσκολίες στην συγκομιδή των προϊόντων τους.

Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν εκτελούνται οι αγροτικές εργασίες και στην Βρετανία, η οποία μέσω του συστήματος της διακρατικής συμφωνίας που έχει με διάφορες χώρες όπως η Ταϋλάνδη, μεταφέρει εργάτες από την για την συγκομιδή της φράουλας.

Έπειτα από ακροάσεις στην βουλή των Λόρδων έγινε γνωστό ότι έξι ή οκτώ ενήλικες εποχικοί εργάτες, με διαφορετική καταγωγή και γλώσσα μοιράζονται ένα πολύ μικρό τροχόσπιτο, για το οποίο συνολικά, πλήρωναν περίπου 1.500 ή 2.000 λίρες τον μήνα για έναν χώρο μικρότερο από ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου. Σύμφωνα με τον νόμο στα προαπαιτούμενα για την έκδοση βίζας εργασίας πρέπει να υπάρχει το ισοδύναμο 1.270 λιρών στον τραπεζικό τους λογαριασμό 30 ημέρες πριν υποβάλουν αίτηση για βίζα, ενώ απαραίτητο είναι και το πιστοποιητικό ποινικού ελέγχου του εργαζομένου.

Καταβάλουν οι ίδιοι τα έξοδα μεταφοράς, αεροπορικά, μετακίνησης στον συγκεκριμένο επιχειρηματία παραγωγό ή άλλο, και υπογράφουν συμβόλαια για εργασία άνω των 60 ωρών την εβδομάδα. Όσοι δηλώνουν άγνοια για την συγκεκριμένη εργασία και προσδοκούν εκπαίδευση με μισθό μένουν χωρίς αμοιβή.

Οι εποχικά εργαζόμενοι από το Βιετνάμ ή την Ινδονησία, κερδίζουν σε μια εβδομάδα τετραπλάσια χρήματα από ότι στην χώρα τους και ανά εξάμηνο μετακινούνται σε κάποια χώρα για να εργαστούν στην συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων. Οι αμοιβές είναι σχεδόν ίδιες σε όλη της Ευρώπη και την Βρετανία. Ωστόσο για να κερδίσουν τα χρήματα, πρέπει να είναι γρήγοροι και να πετυχαίνουν τους στόχους. Εάν η συγκομιδή του καθενός είναι μικρότερη από το αναμενόμενο, τότε είναι μικρότερη και η αμοιβή τους, ακόμη και αν οφείλεται στις καιρικές συνθήκες.

Εάν αυτά μοιάζουν δύσκολα στην Σουηδία, οι συνθήκες εργασίας για τους ξένους εργάτες είναι πολύ χειρότερες. Η απόκτηση βίζας για εργασία δύο μηνών, στην συγκομιδή σμέουρων στη Σουηδία είναι περιζήτητη στην Ταϊλάνδη.

Όσοι καταφέρουν να την πάρουν πρέπει να καταβάλουν μια αρχική δαπάνη περίπου 2.200 ευρώ για να πετάξουν στη Σουηδία, συχνά παίρνοντας δάνεια για να καλύψουν το κόστος. Στη συνέχεια πρέπει να πληρώσουν τα έξοδα τους, όπως φαγητό, διαμονή και ταξίδια στα δάση όπου γίνεται η συγκομιδή άγριων ​​βατόμουρων. Στο ταξίδι των σχεδόν 13.000 χιλιομέτρων, από την Ταϋλάνδη στην Σουηδία, τον πρώτο μήνα της εργασίας τους αποπληρώνουν τα δάνεια που πήραν και τα έξοδά τους και τους μένουν οι απολαβές του δεύτερου μήνα εργασίας. Οι κανόνες υπάρχουν στα χαρτιά γιατί «Όσο περισσότερο συλλέγεις, τόσο περισσότερα κερδίζεις. Οι εργάτες προτιμούν να πληρώνονται με το κιλό.

Η αμοιβή είναι 2,20 € το κιλό. Για αυτό εργάζονται περισσότερες από τις οκτώ ώρες που ορίζονται σύμβαση. Για να κερδίσει τον κατώτατο μισθό, θα πρέπει να μαζεύει τουλάχιστον 36 κιλά την ημέρα». Ακριβώς κάτω από τον αρκτικό κύκλο, με θερμοκρασία τον Ιούλιο γύρω στους 7 βαθμούς Κελσίου, ταξιδεύουν χλμ. μακριά από το κατάλυμα τους και διανυκτερεύουν σε βάν και σκηνές για να βρούν τα πολύτιμα σμέουρα. Εάν η σοδειά είναι κακή, μερικοί εργάτες μπορεί να είναι χρεωμένοι όταν επιστρέψουν στα σπίτια τους. Φυσικά ουδείς έχει την δυνατότητα να ξεφύγει από την επιτήρηση των αρχών και να παραμείνει παρανόμως στην χώρα.

Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα και οι παραγωγοί αντιμετωπίζουν προβλήματα; Πως είναι δυνατόν να μην παρουσιάζονται οι εργάτες κατά την υποτιθέμενη άφιξη τους στην Ελλάδα ή να φεύγουν από τα κτήματα και να χάνονται στην επικράτεια; Με τι έγγραφα ταξιδεύουν και γιατί δεν εντοπίζονται ως παράτυποι μετανάστες, που σημαίνει ότι έχουν ληγμένες βίζες ή διαβατήρια;

Πηγή: ΕΡΤ