Κραυγή αγωνίας για το μέλλον του Τμήματος Φαρμακευτικής ΑΠΘ – “Αντιμετωπίζουμε μεγάλα προβλήματα”

“Ο χαρακτηρισμός Λωρίδα της Γάζας για τα τμήματά μας είναι υπερβολή, καθώς οι άνθρωποι εκεί υποφέρουν. Παρόλα αυτά το τμήμα είναι πολύ υψηλά στις προτιμήσεις των μαθητών στις πανελλαδικές και αξίζει να έχει τις δικές του εγκαταστάσεις, το δικό του κτήριο, κάτι που δε μερίμνησε κανείς για αυτό και είναι πολύ σημαντικό να γίνει“, αναφέρει στην parallaxi, ο κ. Κυριάκος Καχριμάνης, καθηγητής Φαρμακευτικής και Πρόεδρος του Τμήματος Φαρμακευτικής του Α.Π.Θ.

Η τοποθέτησή του αυτή, αποτελεί τη συνέχεια των δηλώσεων που είχε κάνει στην ενότητα για τη «Φαρμακευτική Επιστήμη και Ελληνικό Φαρμακείο: Χθες, σήμερα», στο μεγαλύτερο συνέδριο-έκθεσης που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης στη Δ.Ε.Θ. Στο συνέδριο αυτό ο καθηγητής φαρμακευτικής διατύπωσε μερικούς προβληματισμούς του σχετικά με την κατάσταση που υφίσταται στο τμήμα το οποίο διατελεί τώρα ως πρόεδρος και υπάρχουν έντονες δυσκολίες για τη διεξαγωγή των μαθημάτων.

Όπως είπε χαρακτηριστικά τότε ο κ. Καχριμάνης: “Το Τμήμα Φαρμακευτικής είναι λόγω στενότητας χώρου σαν… τη Λωρίδα της Γάζας. Όχι, φυσικά γι’ αυτά τα τραγικά που βλέπουμε τώρα, αλλά για τη συνεχή πίεση και χωροταξική ασφυξία που έχουμε όλα τα χρόνια“.

Το τμήμα Φαρμακευτικής Α.Π.Θ. ιδρύθηκε το 1955, ένα από τα παλαιότερα τμήματα και άνηκε στη Φυσικών και Μαθηματικών επιστημών (η σημερινή Σ.Θ.Ε.). Το 2004 το τμήμα ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά το 2013 προσχώρησε στην ανασυσταμένη σχολή Επιστημών Υγείας.

“Σαν τμήμα στεγαζόμασταν ως το 1987 στο τμήμα του παλαιού Χημείου. Έπειτα μεταφερθήκαμε στο κτήριο Βιολογίας, καταλαμβάνοντας μόλις τρεις ορόφους όπου μέρος αυτών αποτελεί και η γραμματεία του τμήματος. Αυτό φυσικά δημιούργησε πολύ συνωστισμό. Το 2005 έγινε προσπάθεια με μελέτες, σχέδια και εντυπωσιακές μακέτες, ούτως ώστε να ανεγερθεί κτήριο και να μεταφερθούμε εκεί. Δυστυχώς, οικόπεδο δε βρέθηκε, μάλιστα ούτε το ίδιο το Πανεπιστήμιο δεν επέδειξε ιδιαίτερη μέριμνα για να βρεθεί χώρος ώστε να χωροθετηθεί η μελέτη που έγινε και να υλοποιηθούν κάποτε τα σχέδια αυτά. Η μελέτη κόστισε αρκετές χιλιάδες ευρώ αλλά δυστυχώς βρίσκεται ακόμα στα συρτάρια” αναφέρει προβληματισμένος ο κ. Καχριμάνης.

Ο πρόεδρος του τμήματος Φαρμακευτικής Α.Π.Θ. συμπλήρωσε πως: “Δεν έγινε ποτέ σοβαρή προσπάθεια ώστε η Φαρμακευτική να αποκτήσει τις δικές της κτηριακές εγκαταστάσεις, ενώ άλλες σχολές αρκετά νεότερες σε ηλικία ιδρύσεως έχουν ήδη μόνιμη στέγαση. Δε γνωρίζω για ποιους ακριβώς λόγους.

Μιλώντας για τα σημερινά προβλήματα καθαυτά, οι τρεις όροφοι είναι πολύ λίγοι ενώ στη Φαρμακευτική σχολή έχει δοθεί μόλις μια αίθουσα για αποκλειστική χρήση και αυτή είναι μικρή. Χωράει μόλις 90 άτομα ενώ οι φοιτητές μας ανά έτος είναι τουλάχιστον 120. Έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα το πρόγραμμα σπουδών μας, που διαθέτει 50 μαθήματα. Μας δίνονται αίθουσες από άλλα τμήματα αλλά έτσι φυσικά δε γίνεται ορθός προγραμματισμός. Πρακτικά αυτό δε βοηθάει καθόλου τον σπουδαστή, που θα εξαναγκάζεται να πηγαινοέρχεται σε κτήρια του ΑΠΘ για τα μαθήματα. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να μας δοθούν από τις πρυτανικές αρχές και μεγαλύτερες αίθουσες, διότι και άλλα τμήματα έχουν ανάγκη αυτές τις αίθουσες για διδασκαλία. Η λύση που επιδιώκουμε είναι να αποκτήσουμε κάποτε τη δικιά μας στέγη.”

Αναφερόμενος στο τι ενέργειες έχει κάνει ώστε να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον των φοιτητών του τμήματος δήλωσε: “Έχουμε δημοσιοποιήσει επανειλημμένως τα προβλήματά μας, σε συγκεντρώσεις και συνέδρια με εκπροσώπους συλλόγων όπως ο Φαρμακευτικός Σύλλογος, την Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοποιών. Πάνω από όλα το έχουμε ζητήσει από τις πρυτανικές αρχές του Αριστοτελείου, όταν βλέπεις όμως πως οι λύσεις δεν είναι σίγουρα ικανοποιητικές αναγκάζεσαι να αναζητήσεις λύσεις και από αλλού. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος μας έχουν προτείνει στο παρελθόν οι πρυτανικές αρχές να μεταφερθούμε σε κτήρια τα οποία όμως είναι αρκετά παλαιά ή εγείρονται νομικά θέματα όπως το κτήριο Παραπληγικών. Το αντίστοιχο τμήμα στην Αθήνα έχει δύο κτήρια και της Πάτρας διαθέτει ένα ολοκαίνουριο κτήριο.”

Εξαιρετικά ανήσυχος ακούστηκε, όταν μας δήλωσε πόσο έχει συρρικνωθεί το διδακτικό προσωπικό της σχολής: “Επιπρόσθετα πλέον είμαστε και πολύ λίγοι καθηγητές στο τμήμα. Συγκεκριμένα απαριθμούμε μόλις 18 καθηγητές. Είχαμε προειδοποιήσει πολλές φορές ότι θα μείνουμε με ελάχιστο διδακτικό προσωπικό. Κάποτε είχε βοηθήσει με μερικά έκτακτα μέτρα ο πρώην πρύτανης, ο κ. Μήτκας. Δυστυχώς η επόμενη διοίκηση δε μας βοήθησε και ήρθε μόλις ένας καθηγητής σε εκείνο το διάστημα, ενώ ταυτόχρονα έφευγαν αρκετοί διδάσκοντες. Τώρα έχουμε έντονα πρόβλημα υποστελέχωσης και δεν έχει υπάρξει έγκαιρη παρέμβαση για το ζήτημα. Λόγω μάλιστα του ελάχιστου αριθμού Δ.Ε.Π., δεν μπορούμε να συγκαλέσουμε και διοικητικό συμβούλιο! Θέματα έχουμε ακόμα και στη γραμματεία του τμήματος. Είναι μια γενικευμένη κατάσταση που πιστεύω θα αρχίσει σιγά σιγά να υπάρχει και σε άλλα τμήματα του Α.Π.Θ.”

Στο τέλος κατέληξε: “Οι φοιτητές αξίζουν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που λαμβάνουν εδώ. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τους δώσουμε ένα καλύτερο αύριο αλλά ως τώρα δε φαίνεται πως θα το έχουν άμεσα διαθέσιμο. Ελπίζω με το νέο σύστημα διοίκησης να αλλάξουν οι μηχανισμοί με τους οποίους κινούνται οι πρυτανικές αρχές και να δρομολογηθούν πολύ πιο γρήγορα κάποια ευχάριστα νέα.”

Μιλώντας και με φοιτητές της σχολής, διαπιστώθηκε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι οι προβληματισμοί του προέδρου του τμήματος είναι πέρα για πέρα πραγματικοί και επηρεάζουν καθημερινά τις σκέψεις των σπουδαστών. Η Αργυρώ, φοιτήτρια 22 ετών λέει: “Είναι πάρα πολύ δύσκολα στα μαθήματα. Είμαστε πάρα πολλά παιδιά σε εξαιρετικά μικρές αίθουσες και δημιουργείτε ασφυκτική πίεση και συνωστισμός. Επιπλέον οι αίθουσες είναι λίγες και για τις ανάγκες του τμήματος και αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε εδω και εκεί πολλές φορές. Οι καθηγητές προσπαθούν για εμάς αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά αν η διοίκηση δεν τους διευκολύνει. Κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα”

Είναι εύκολα κατανοητό λοιπόν, όταν υπάρχει μια τέτοια κραυγή αγωνίας από φοιτητές και τον πρόεδρο μιας σχολής που έχει και εξαιρετικά υψηλή βάση εισαγωγής, άρα δεν πρόκειται για κάτι αμελητέο, να ληφθούν άμεσα αποφάσεις που θα την ενισχύσουν πραγματικά έναντι των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει πριν υποβαθμιστεί περαιτέρω το κύρος και η αξιοπιστίας της καθώς αν διαιωνιστούν αυτά τα ζητήματα η σχολή κινδυνεύει με υποβάθμιση.