Πανδημία: Υπομονή άλλους 3 μήνες

Οι επιπτώσεις της απομόνωσης είναι τεράστιες. Η κούραση από την καραντίνα είναι ανεξήγητη. Η πιθανότητα να μαζευτούμε όλη η οικογένεια αυτά τα Χριστούγεννα μοιάζει δελεαστική,  για εμάς που προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε την μοναξιά μας. Για όσους σκέφτονται να κάνουν γιορτινά τραπέζια αυτά τα Χριστούγεννα, συνιστούμε το εξής: Υπομονή μέχρι τον Μάρτιο.

Αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι μικρή η θυσία. Οι λειτουργίες και οι γιορτές αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνίας. Οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνικοποίηση βρίσκονται στη φύση του ανθρώπου. Είναι απαραίτητα στοιχεία για την ψυχική του υγεία. Όμως, τα συγκεκριμένα Χριστούγεννα θα είναι μία πολύ κακή περίοδος για να κολλήσει κάποιος τον ιό. Όλα τα νοσοκομεία όλης της επικράτειας είναι ήδη  γεμάτα. Μία αύξηση των κρουσμάτων θα χειροτερέψει την κατάστασή τους, λόγω της χαμηλής τους χωρητικότητας.

Στο μεταξύ, οι θεραπείες βελτιώνονται,  τα τεστ επεκτείνονται και τα εμβόλια έρχονται. Αν οι αγαπημένοι μας παραμείνουν απομονωμένοι για λίγο ακόμα, θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να γλυτώσουν και να μην κολλήσουν τον ιό. Αν θέλεις να πείσεις τους συγγενείς σου να προστατευτούν, κυρίως τους ηλικιωμένους που βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο, προειδοποίησέ τους για τις πιθανές επιπτώσεις και χάρισέ τους αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη, την πραγματική ελπίδα.

Το μέλλον, ακόμα και το κοντινό, φαίνεται κάπως ελπιδοφόρο, παρά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα λόγω του κορονοϊού. Παρά τις άθλιες μέρες της πανδημίας, τα ποσοστά θανάτων  έχουν μειωθεί σημαντικά. Υπάρχουν καλύτερες κλινικές πρακτικές, περισσότερα φάρμακα και βαθύτερη κατανόηση για το πως αντιμετωπίζεται ο ιός. Παρ’ όλα αυτά, οι επιτυχίες αυτές είναι εύθραυστες. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Η τρέχουσα αύξηση των κρουσμάτων έχει θέσει τα νοσοκομεία υπό μεγάλη πίεση. Το υγειονομικό προσωπικό, μετά από μία τόσο δύσκολη χρονιά, έχει πλέον εξαντληθεί. Κάποιες ελλείψεις εξοπλισμού ανάγκασαν εργαζόμενους να αυτοσχεδιάζουν για να βοηθήσουν τους ασθενείς. Οι δύσκολοι μήνες υποχρέωσαν πολλούς υπάλληλους των νοσοκομείων να μείνουν μακριά από τις οικογένειές τους για να τις προστατεύσουν. Η υπερκόπωση μπορεί να αποδυναμώσει την προσοχή του ανθρώπου, την μνήμη, την κινητικότητα, την προσαρμοστικότητα και γενικότερα τη διάθεσή του. Μπορούμε επομένως, να πιέσουμε τους εργαζόμενους της υγειονομικής περίθαλψης να δουλέψουν και άλλο, αλλά οι επιπτώσεις δεν θα είναι καλές.

Η μάχη κατά του κορονοϊού έχει παρομοιαστεί με μία έρευνα γνωστή ως «διεθνή έρευνα του marshmallow”. Στη μελέτη αυτή, τοποθετήθηκαν παιδιά μέσα σε ένα δωμάτιο, μαζί με ένα marshmellow γλυκό για 15 λεπτά, με την υπόσχεση ότι αν δεν το φάνε και κρατηθούν, να κερδίσουν στη συνέχεια ακόμη ένα. Τα παιδιά που μπόρεσαν να σκεφτούν πιο λογικά και να αντισταθούν, φάνηκε σε βάθος χρόνου πως κατέληξαν πιο πετυχημένα στη ζωή τους. Στην αρχή αυτή η συσχέτιση ορίστηκε ως παράδειγμα για την σημασία της θέλησης. Αργότερα, όμως, ερευνητές ήρθαν να την διαψεύσουν καθώς έλαβαν υπόψιν και άλλους σημαντικούς παράγοντες, όπως το οικογενειακό εισόδημα, τη παιδεία της μητέρας και το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών. Η δυνατότητα για κάτι μεγαλύτερο, για καλύτερο έπαθλο είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να συγκρατεί τον εαυτό του, να έχει υπομονή, θέληση και σθένος. Από την άλλη, η ανασφάλεια και η αστάθεια της φτώχιας οδηγούν το άτομο στο να ζει τη στιγμή, επειδή ακριβώς το μέλλον του είναι τόσο αβέβαιο. Και ναι, η ελπίδα μπορεί να λειτουργήσει, αλλά μόνο όταν είναι ρεαλιστική και όχι απλά μία  υπόσχεση.

Το γεγονός ότι  αποτύχαμε στο δικό μας marshmallow τεστ αυτό το καλοκαίρι και φθινόπωρο, δείχνει την λίγη αισιοδοξία ή μάλλον την ματαιοδοξία που εισέπραξε ο κόσμος από τις κυβερνήσεις. Η ελπίδα δεν μπορεί να είναι ένα απλό σλόγκαν. Θα πρέπει να βασίζεται σε γεγονότα, πράξεις, εμπειρίες και έμπιστες υποσχέσεις. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, μέχρι τον προηγούμενο μήνα δεν ήταν ξεκάθαρο το πότε και πως θα τελειώσει όλο αυτό.

Όμως, η ελπίδα σήμερα, είναι επικυρωμένη. Πολλά εμβόλια κατασκευάζονται. Τα εμβόλια της Pfizer και BioNTech εγκρίθηκαν για χρήση στην Αγγλία. Και τα δυο χρησιμοποίησαν αγγελιαφόρο RNA, ένα κομμάτι γενετικού υλικού που μπορεί να δημιουργήσει μία πρωτεΐνη, η οποία εισχωρεί στα κύτταρά μας και καταπολεμά τον ιό. Έρευνες έχουν δείξει ότι τουλάχιστον για αυτόν τον ιό, δουλεύει πολύ καλά.

Στην Αγγλία ελπίζουν, μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, να έχουν εμβολιαστεί 50 εκατομμύρια άτομα. Υπάρχουν προκλήσεις και πολλά που μπορεί να πάνε στραβά. Oι πρώτοι 50 εκατομμύρια που θα εμβολιαστούν, θα είναι άτομα που το έχουν και περισσότερο ανάγκη. Θα δοθεί στους ηλικιωμένους, στις ευπαθείς ομάδες και στους εργαζόμενους υγείας. Οι θάνατοι σε ηλικίες μεταξύ 65 με 69 είναι 2,5 φορές περισσότεροι από εκείνους που είναι μία δεκαετία μικρότεροι. Εκείνοι που είναι λίγα χρόνια μεγαλύτεροι, 75 με 79, αντιμετωπίζουν 6 φορές μεγαλύτερο ρίσκο σε σύγκριση με την ίδια ομάδα (55  με 59). Προστατεύοντας τις ευπαθείς ομάδες, με ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, θα αλλάξει κατευθείαν η κατάσταση στα νοσοκομεία και η εμπειρία που έχουμε για τη πανδημία. Μετά από τις ομάδες αυτές, είναι απαραίτητος ο εμβολιασμός του υγειονομικού προσωπικού, καθώς θα διασφαλίσει ότι οι ίδιοι θα μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται και να πολεμούν κατά της πανδημίας.

Τι συμβαίνει όμως με όλες τις αντιδράσεις και τον σκεπτικισμό; Τι θα γίνει στην περίπτωση που το εμβόλιο αποτρέψει απλά την μόλυνση και δεν καταπολεμήσει τον ιό; Είναι σημαντικό να ξεχωρίζουμε τα πράγματα που ακόμα δεν ξέρουμε με εκείνα που δεν γίνεται να συμβούν. Μερικές φορές, όπως και σε αυτή την περίπτωση, το ότι “δεν ξέρουμε” σημαίνει ότι δεν το έχουμε ακόμα εξετάσει. Ενώ περιμένουμε για επιβεβαίωση, δεν χρειάζεται να υποθέτουμε το χειρότερο, δηλαδή ότι το εμβόλιο καταστέλλει τον ιό και δεν παρέχει προστασία έναντι της μετάδοσής του.

Ξέρουμε ήδη καλά ότι οι συμπτωματικοί του κορονοϊού είναι πολύ πιο επικίνδυνοι στο να μεταδώσουν τον ιό σε σύγκριση με τους ασυμπτωματικούς. Είναι λογικό να περιμένουμε ότι μειώνοντας ή εξαλείφοντας τις συμπτωματικές λοιμώξεις θα βοηθήσει στη μείωση της μετάδοσης. Επιπλέον, τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ήδη ότι το εμβόλιο μπορεί να μειώσει το ποσοστό των συμπτωματικών λοιμώξεων κατά τα 2/3, λίγες βδομάδες μετά από την πρώτη δόση εμβολίων. Μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη, σχετικά με αυτά τα ερωτήματα, όμως όλες οι ενδείξεις που έχουμε φαίνεται να είναι αισιόδοξες.

Επίσης, υπάρχουν ανοιχτές ερωτήσεις σχετικά με τη διάρκεια της ανοσίας που παρέχεται από το εμβόλιο. Οι δοκιμές που έγιναν στους μετέχοντες επί τουλάχιστον τρεις μήνες, είχαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, έστω για το τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Εφόσον εκατομμύρια ακόμη εμβολιάζονται και οι μετρήσεις συνεχίζονται, θα υπάρξουν και περισσότερα δεδομένα. Η αλήθεια είναι πως όσοι έχουν εμβολιαστεί, καλό θα ήταν να διατηρήσουν τις προφυλάξεις τους προς το παρόν, καθώς τα εμβόλια χρειάζονται και κάποιο χρόνο για να δράσουν. Αλλά μπορούμε να έχουμε στο νου μας ότι μέχρι στιγμής, όλα τα δεδομένα που έχουμε δει είναι καθησυχαστικά, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις.

Η αισιοδοξία αυτή είναι και ο λόγος που πρέπει να καθυστερήσουμε τις Χριστουγεννιάτικες συγκεντρώσεις μας και να περιμένουμε μέχρι τον Μάρτιο. Ακόμα και αν η κατάσταση δεν εξελιχθεί έτσι ακριβώς, τουλάχιστον η αναμονή μέχρι τον Μάρτιο θα βοηθήσει στην αποφυγή του κινδύνου μόλυνσης κατά τη διάρκεια της ζοφερής αυτής περιόδου. Επιπλέον, τον Μάρτιο έχει περισσότερη ζέστη, κάτι που επιβραδύνει την μετάδοση του ιού, ενώ τότε υπάρχουν και πιο ασφαλείς τρόποι εστίασης, όπως οι εξωτερικοί χώροι συγκέντρωσης και τα ανοιχτά παράθυρα. Αφού εμβολιαστούν οι ηλικιωμένοι, τα νοσοκομεία ενδέχεται να πάρουν μία ανάσα και επομένως να μπορέσουν να προσφέρουν καλύτερη φροντίδα σε μικρότερο αριθμό ασθενών. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα και την περαιτέρω μείωση του ποσοστού θανάτων.

Καθώς οι εργαζόμενοι του υγειονομικού εμβολιαστούν, ο αριθμός μετάδοσης αναμένεται να επιβραδυνθεί για όλες τις ηλικιακές ομάδες. Θα μπορέσουν οι ίδιοι και να δουλέψουν με λιγότερο άγχος. Ο εμβολιασμός των πρώτων 50 εκατομμυρίων ατόμων, δεν θα προστατεύσει μόνο τους ίδιους, αλλά και το έθνος στο σύνολό του. Μπορούμε ήδη να πούμε ότι η κατάσταση βελτιώνεται γρήγορα. Μπορούμε να δούμε σιγά σιγά το φως στο τέλος του τούνελ. Αν μπορείτε, αναβάλλετε τα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια. Προστατεύστε τα μέλη της οικογένειάς σας, κυρίως τους ηλικιωμένους ή εκείνους που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο. Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε το μέλλον, αλλά όπως οι κίνδυνοι το χειμώνα αυτό είναι υπαρκτοί, το ίδιο υπαρκτή είναι και η ελπίδα προς το καλύτερο.

ΠΗΓΗ: theatlantic.com