Πέθανε ο τελευταίος «γίγαντας» του γαλλικού σινεμά Μισέλ Πικολί
Πέθανε σε ηλικία 94 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Ο θρύλος του γαλλικού σινεμά, ο ηθοποιός Μισέλ Πικολί , γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Le Mépris (Η Περιφρόνηση) , Les choses de la vie (Τα γεγονότα της ζωής) ή πιο πρόσφατα Habemus papam, πέθανε σε ηλικία 94 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Ο Μισέλ Πικολί αναδείχθηκε στην ταινία Le Mépris του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1963), στο θρυλικό ζευγάρι με την Μπριζίτ Μπαρντό, και έκτοτε η γοητευτική του φυσιογνωμία με τα δασώδη φρύδια κυριάρχησε σε περισσότερες από 150 ταινίες, από τον προκλητικό οικοδεσπότη στο «Μεγάλο Φαγοπότι» μέχρι τον διστακτικό πάπα του “Habemus papam” (2011), που θα είναι και τελευταίος μεγάλος ρόλος του στον κινηματογράφο.
Η μακρά του καριέρα είναι συνδeδεμένη με τις ταινίες του Λουί Μπουνιουέλ και του Κλοντ Σοτέ.
Με σκηνοθέτη τον Λουί Μπουνιουέλ, ερμήνευσε εμβληματικές προσωπικότητες στις ταινίες Le journal d’une femme de chambre (Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας), Belle de jour (Η ωραία της ημέρας), Le charme discret de la bourgeoisie (Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας), και με σκηνοθέτη τον Κλοντ Σοτέ στην δεκαετία του 1970 έβαλε την σφραγίδα του στις ταινίες Les choses de la vie” (Τα γεγονότα της ζωής) , Max et les ferrailleurs (Η τροτέζα και οι διαρρήκτες), Vincent, François, Paul… et les autres (Βενσάν, Φρανσουά, Πολ … και οι άλλοι)
Εκλεκτικός στις επιλογές του, γύρισε επίσης ταινίες με τους Ρενουάρ, Ρενέ, Ντεμί, Μελβίλ, Βαρντά και Χίτσκοκ, Λουί Μαλ…
Ψηλός, μελαχρινός, φαλακρός με τα χρόνια, με φωνή πότε βροντερή πότε σαγηνευτική, η αινιγματική αυτή φυσιογνωμία αγαπούσε να παίζει με την εκκεντρικότητα ή με τους πιο ακραίους παραλογισμούς και να κρύβει την εικόνα του, πριν στραφεί και ο ίδιος στην σκηνοθεσία στα 70 του χρόνια. Απόδειξη, ο ρόλος του στην ταινία Το Μεγάλο Φαγοπότι του Μάρκο Φερέρι που ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο Φεστιβάλ των Καννών το 1973.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο αντιστάρ ντροπαλός Μισέλ Πικολί, που γεννήθηκε το 1925 σε οικογένεια μουσικών, εξαφανίσθηκε από τις οθόνες. Στα 90 του χρόνια, θα μας ανοίξει ένα μικρό παράθυρο στο βιβλίο με τις συνομιλίες του με τον Ζιλ Ζακόμπ “J’ai vécu dans mes rêves”, (Εζησα στα όνειρά μου). «Θα ήθελα να μην τελειώσει ποτέ και τελειώνει…είναι πολύ δύσκολο».
Τέσσερις φορές υποψήφιος για βραβείο César, κυρίως για την ταινία “La belle Noiseuse (Η ωραία καυγατζού) του Ζακ Ριβέτ (1992), δεν βραβεύθηκε ποτέ από την Ακαδημία.
Επιλεγμένη φιλμογραφία 1954 Γαλλικό Καν Καν 1956 Οι πέντε φυγάδες 1962 Ο Χαφιές 1963 Η περιφρόνηση 1964 Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας 1965 Το τρένο των δολοφόνων 1967 Τα κορίτσια του Ροσφόρ 1967 Η Ωραία της Ημέρας 1968 Ντιαμπολίκ 1968 Αναμνήσεις ενός ανηλίκου 1968 Η υποταγή 1969 Τοπάζ 1969 Ο Γαλαξίας 1970 Ερωτική αποκάλυψη 1971 Η τροτέζα και οι διαρρήκτες 1972 Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας 1972 Ο πειρασμός 1973 Ματωμένος γάμος 1973 Το μεγάλο φαγοπότι 1974 Η παλιοπαρέα 1974 Τα όργια του κολασμένου τρίο 1974 Το Φάντασμα της Ελευθερίας 1974 Κάτω τα χέρια απ’ τη λευκή γυναίκα 1975 Επτά εγκλήματα κατ’ εντολήν 1976 Η τελευταία γυναίκα 1976 Mado 1980 Ατλάντικ Σίτι 1982 Η περαστική του Σαν Σουσί 1986 Η δική μας νύχτα 1987 Η δύναμη του έρωτα 1990 Ο Μιλού το Μάη 1991 Η Ωραία Καβγατζού 1997 Γενεαλογία ενός εγκλήματος 1998 Πάθος στην έρημο 2001 Γυρίζω σπίτι 2003 Λιλί, το κορίτσι πειρασμός 2007 Η δούκισσα του Λανζέ 2008 Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου 2011 Έχουμε Πάπα! 2012 Holy Motors 2014 Le goût des myrtilles
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
