Πολιτικό παράδοξο ή “αναγκαίο κακό” για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κασσελάκης;

Στον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπήρχε ο Στέφανος Κασσελάκης και η τόλμη του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, ίσως θα έπρεπε να τον «εφεύρουν». Αν μη τι άλλο, τράβηξε τα βλέμματα και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας.

Πριν τον Κασσελάκη, η κούρσα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, έδειχνε ότι ήταν υπόθεση μόλις για ένα μέρος των ψηφοφόρων, των οπαδών και των οργανωμένων μελών του κόμματος. Η υποψηφιότητα Κασσελάκη, άλλαξε τα δεδομένα και τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω σε μία διαδικασία, που εν μέσω θέρους, σε μία Ελλάδα που καιγόταν, έδειχνε παράταιρη κι αδιάφορη για τους πολλούς.

Πέρα από τις ακροδεξιές και ομοφοβικές χυδαιότητες, η παρουσία Κασσελάκη στην εσωκομματική κούρσα στον ΣΥΡΙΖΑ, και ο θόρυβος που ξεσήκωσε, ενόχλησε πολλούς και για διαφορετικούς λόγους.

Πολλοί τον χαρακτήρισαν και τον αντιμετωπίζουν ως πολιτικό παράδοξο που δεν ταιριάζει στην κοινή αντίληψη για την Αριστερά, αλλά και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Τον θεωρούν ουρανοκατέβατο κι αλεξιπτωτιστή, με ρηχό και απλοϊκό ή απολίτικο λόγο, που δεν έχει επαφή, σχέση και επίγνωση για τα πολιτικά πράγματα, ιδίως της Αριστεράς. Κάποιοι μάλιστα τον αντιμετωπίζουν ως ξένο σώμα ή ως παράσιτο που θέλει να κυριέψει το κόμμα ή ακόμα τον βλέπουν ως πολιτικό υποκινούμενο (avatar), ξένων κύκλων που επιβουλεύονται την πολιτική «καθαρότητα» του κόμματος ή του πολιτικού συστήματος και επιδιώκουν να ελέγξουν και να αποπροσανατολίσουν τις εξελίξεις.

Ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, αλλά η υποψηφιότητα Κασσελάκη, συγκεντρώνει κάποια χαρακτηριστικά που εκ των πραγμάτων προκαλούν εντύπωση, αλλά και απορίες. Γιατί ο Κασσελάκης έχει ένα «άλλο αέρα» που αισθητικά, λόγω της αμεσότητας που διαθέτει, εν μέρει θυμίζει Τσίπρα, αλλά με γραβάτα. Επίσης με τον τρόπο που εκφράζεται αλλά και λόγω βιογραφικού, «φέρνει» λίγο από «Βαρουφάκη», ενώ η παρουσία στο πλευρό του, του Π. Πολάκη, είναι από τα αναπάντεχα κι απρόσμενα, ακόμα και για τα πιο ανοιχτά πνεύματα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Μιλά απλά με ένα αφοπλιστικά άμεσο λόγο και παραδέχεται ότι πολλά πράγματα δεν τα γνωρίζει. Δεν κάνει τον πολύξερο, ούτε το παίζει σωτήρας αλλά ούτε κρύβει τις προσωπικές επιλογές του που «θίγουν» τα ιερά και τα όσια του μεταξικού τρίπτυχου, «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι τυχαίο ότι τον Κασσελάκη, απεχθάνονται όλοι οι δεξιοί, ακροδεξιοί και συντηρητικοί κάθε απόχρωσης και προέλευσης. Μια ματιά στα social media και στον οχετό ύβρεων που έχουν εξαπολύσει, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι εδώ κάτι γίνεται.

Τι γίνεται όμως; Είναι ο Κασσελάκης, λόγω των παραπάνω, ικανός και επαρκής να ηγηθεί του δεύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας; Προφανώς όχι, μπορεί να είναι η «λογική» απάντηση. Ποια όμως είναι αυτή η κοινή λογική που διεκδικεί το αλάνθαστο σε μία χώρα όπου ο ανορθολογισμός και η αποτυχία του πολιτικού συστήματος την οδηγούν από κρίση σε κρίση και από καταστροφή σε καταστροφή; Ποιος είναι ο «αλάνθαστος» και ο «άσπιλος» που μπορεί πρώτος ή πρώτη να «πετροβολήσει» χωρίς ντροπή τον Κασσελάκη;

Σίγουρα ο Κασσελάκης δεν είναι στο απυρόβλητο της κριτικής και δεν δικαιούται να είναι στο απυρόβλητο της κριτικής. Σίγουρα δεν είναι ούτε μεσσίας, ούτε πολιτικός παντογνώστης, ούτε όμως ο ίδιος διεκδικεί αυτούς τους τίτλους. Φαίνεται όμως, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ότι μπορεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και να προκαλεί το ενδιαφέρον των πολλών. Προκαλεί συζητήσεις, προκαλεί την προσοχή του κόσμου, προκαλεί τους συντηρητικούς, προκαλεί τους ακροδεξιούς, προκαλεί τα στενά μυαλά της χώρας, προκαλεί ό,τι πιο σκοτεινό και στραβό υπάρχει σε αυτή τη χώρα, και με αυτή την έννοια, η περίπτωση Κασσελάκη είναι ενδιαφέρουσα. Μέχρι εκεί όμως.

Το ότι κάνει κλικ στους πολλούς, δεν σημαίνει ότι έχει τις απαντήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη χώρα. Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι πρόκειται για ένα «κεντροδεξιό σενάριο» που θα έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ένας δούρειος ίππος, ένα πολιτικό κενό, το οποίο πέρα από το λαμπρό και εκτυφλωτικό περιτύλιγμα, δεν διαθέτει βάθος και ουσία.

Και μπορεί πράγματι ο Στέφανος Κασσελάκης να είναι μία πολιτική φούσκα που δεν έχει να κομίσει τίποτα καινούργιο στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, πέρα όλων των άλλων, για στρατό, διαχωρισμό κράτους εκκλησίας κ.α., τόλμησε μία πρόταση που έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση στο πρώην κυβερνών κόμμα: είπε, κατά το «όλη εξουσία στα σοβιέτ», «όλη η εξουσία στα μέλη του κόμματος».

Την ώρα δηλαδή που οι άλλοι, μιλούσαν αόριστα, με παραινέσεις και ευχολόγια για το περίφημο «κόμμα των μελών», ο Κασσελάκης πρότεινε να αλλάξει άμεσα το προεδροκεντρικό – αρχηγικό κόμμα που είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, και όλες οι αποφάσεις για τους υποψήφιους βουλευτές, δημάρχους και περιφερειάρχες και αιρετούς, να περάσουν στην ευχέρεια των απλών μελών. Αν μη τι άλλο είναι μία τολμηρή πρόταση, που αν τελικά υιοθετηθεί, θα μπορούσε να αλλάξει τις λειτουργίες στη βάση του κόμματος.

Ποιος είναι το φαβορί; Όχι δεν είναι ο Κασσελάκης, παραμένει το αουτσάιντερ της κούρσας διαδοχής, που όμως μπορεί να κάνει την έκπληξη ενώ η παρουσία του ήδη έχει αλλάξει και διαμορφώσει σε νέες βάσεις τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

Οι Έφη Αχτσιόγλου και ο Νίκος Παππάς δείχνουν να υπερτερούν πολιτικά και να διαθέτουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας της λεγόμενης «προεδρικής πτέρυγας», των στελεχών δηλαδή που στήριζαν τον Α. Τσίπρα. Η πρώτη εμφανίζεται ως ο κυρίαρχος πολιτικός πόλος εντός του κόμματος και φέρεται να συγκεντρώνει, «δημοσκοπικά» τουλάχιστον, την προοπτική να κόψει πρώτη το νήμα. Ο Νίκος Παππάς, εκ των στενών συνεργατών του Α. Τσίπρα εμφανίζεται επίσης με μία δυναμική που μπορεί να τον οδηγήσει στο δεύτερο γύρο, παρότι δημοσκοπικά εμφανίζεται να υστερεί.

Ο Στέφανος Τζουμάκας, σίγουρα δεν περνάει στις νέες ηλικίες, ούτε μπορεί να σηκώσει το βάρος της ηγεσίας και συμμετέχει στην κούρσα, κυρίως, για να «πολιτικοποιήσει» παραπέρα τον εσωκομματικό διάλογο που έχει ανοίξει.

Διαφορετική είναι η περίπτωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, του πιο ικανού και επιτυχημένου υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Με την δική του πολιτική αισθητική και τον νεωτερικό του λόγο, υπερτερεί καθαρά σε πολιτική εμπειρία και γνώση. Αλλά ο «αριστερός» Ευκλείδης Τσακαλώτος, δεν είναι το φαβορί σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αλλά και τα συστημικά ΜΜΕ, που δεν θα ήθελαν, επ ουδενί, μία «επιστροφή» στο 2015.

Ωστόσο ακόμα και αν ο Κασσελάκης, αποτύχει να αναδειχθεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο είναι μάλλον το πιο πιθανό να συμβεί, ο κερδισμένος γενικά θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της δημόσιας συζήτησης. Αυτό δηλαδή που επιδίωξε δηλαδή προεκλογικά αλλά δεν το κατάφερε και υποχρεώθηκε σε μία οδυνηρή ήττα, για την οποία ακόμα η συζήτηση εκκρεμεί, διότι προέχουν οι καρέκλες…