Η πολυπόθητη, η πολυναμενόμενη ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας

Τα κρίσιμα θέματα είναι γιατί δεν ανακάμπτει ή δεν “ξεκολλάει” η περιοχή, ποια είναι η πραγματική αποτίμηση, τα αποτελέσματα, η αδράνεια, τα εμπόδια. Ποιες είναι οι εφικτές λύσεις χωρίς κρατικό κόστος. Γιατί δεν διορθώνονται τα αίτια και ποιοι δεν τα διορθώνουν. Τυχαία ή με σκοπιμότητα;  Ποιος είναι ο “πόλεμος” ανάταξης και προόδου έναντι κερδοσκοπίας- υποτίμησης. Συγκρούεται βορράς – νότος, ανατολική – δυτική Θεσσαλονίκη. Λύσεις και ενέργειες.

Αποτίμηση: 

Η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση, κρίση, πτώχευση θα λέγαμε, πάνω από μια δεκαετία,  με αποτέλεσμα να έχει μείον 25% στο ΑΕΠ.  Η Θεσσαλονίκη – με επίσημα στοιχεία- βρίσκεται σε ακόμη πιο πρωτόγνωρη βύθιση με μείον 65% του ΑΕΠ της από το 2000, με τα ίδια δεδομένα και σε αντίθεση με το μείον 25% των άλλων περιοχών. Επίσημα κρατικά έγγραφα επισημαίνουν ότι δεν υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης. 

Η πανδημία ανέκοψε την όποια αναιμική οικονομική πορεία και προβλέπεται να επιστρέψει στα επίπεδα του 2019 στο τέλος του 2022. 

Η χώρα για να ξεφύγει από την ύφεση πρέπει να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο στηριζόμενη στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Πρέπει να αλλάξει το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, ώστε να γίνει θετικό και όχι μόνιμα ελλειμματικό. Μετά 10 χρόνια κρίσης, θα αγγίξει το έλλειμα εμπορικού ισοζυγίου το 2021 τα ~22 δισ €, ή το ~12% του ΑΕΠ. 

Πρέπει να μηδενιστεί και το πρωτογενές έλλειμα του κράτους, που προβλέπεται στα ~15-17 δισ € το 2021 ή ~10% του ΑΕΠ.  Αριθμητική προ μνημονίων. 

Το δημόσιο εξωτερικό χρέος αγγίζει τα ~350 δις €, ήτοι 2 φορές το ΑΕΠ. Το εσωτερικό χρέος είναι συνολικά ~340 δισ € σε δημόσιο, ταμεία, τράπεζες και funds, ήτοι άλλες 2 φορές το ΑΕΠ. 

Αποτέλεσμα, σύγχυση κοινωνίας, Στοκχόλμη, τι δεν κάνουμε σωστά, νομοτέλεια;

Το αίτιο και το αποτέλεσμα αυτών των στοιχείων, είναι η συρρίκνωση της παραγωγής, του ΑΕΠ κατά κεφαλή, η εκτίναξη της ανεργίας, η μεγάλη φυγή νέων στο εξωτερικό, η καχεξία και η έντονη διαμαρτυρία της κοινωνίας. 

Λόγω των πολλών ετών που διαρκεί η κρίση, έφτασε στο σημείο να υπάρχει “σύνδρομο Στοκχόλμης” και η κοινωνία να μην αντιδρά, παρά το ότι βιώνει την συρρίκνωση της, το χάσιμο περιουσιών και την φτωχοποίηση. 

Το ερώτημα και το δίλημμα είναι θέλουμε πραγματικά την ανάταξη ή βαδίζουμε νομοτελειακά;

Τι δεν κάνουμε σωστά σαν χώρα και σαν πολίτες στην κοινωνία μας. Προκαλείται σύγχυση στις προτεραιότητες, στην αλήθεια, στις διορθώσεις. Εκεί συγκρούονται οι δυνάμεις της υποτίμησης και της κερδοσκοπίας της κρίσης, ΜΕ τις δυνάμεις που επιθυμούν την ανάταξη. Διαφορετικά δεν είναι δυνατόν η χώρα να βιώνει τόσα χρόνια κρίσης, που παρόμοια της ξεπέρασαν όλες οι άλλες χώρες στην ΕΕ.

Εμπόδια:

Κυριότερο εμπόδιο είναι η σιωπή στα προβλήματα, είτε κοινωνική, είτε επικοινωνιακή.  

Η “αναπηρία της ελίτ” συνδιαλέγεται με το κέντρο στα προσωπικά και λιγότερο στα οριζόντια και κοινά θέματα, όπως διατύπωσε εύστοχα ο κ. Γ. Πρεβελάκης, Καθηγητής της Σορβόνης.

“Νάρκες” του παρελθόντος είναι οι διατάξεις, οι υποσχέσεις και η προβολή μακετών και μελετών. 

Ελπίδα:

Πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα και δυνατότητα ανάκαμψης. Υπάρχουν προσπάθειες και προτάσεις με εφικτές τεχνικές λύσεις στα βασικά κύρια απαιτούμενα. Δυσκολευόμαστε να βλέπουμε τις αδράνειες και την αδιαφορία και στα άνευ κόστους και στα εύκολα θέματα προς διόρθωση. 

Προτάσεις σύντομες και ουσιώδεις:

 Α) Για την Ελλάδα: 

1) Να ληφθούν θετικές πρωτοβουλίες με κίνητρα επιστροφής των ελληνικών καταθέσεων, για να τονωθεί το τραπεζικό σύστημα, αφού δοθούν πρώτα επαρκείς ασφάλειες. 

2) Να υλοποιηθούν όλες οι επενδύσεις με διαδικασίες fast track  και έκδοση ΠΔ ή ΦΕΚ για όλες τις επενδύσεις, με ένα υπουργό επενδύσεων – κατά προτίμηση με έδρα τη  Β. Ελλάδα. Εργαλεία είναι ο αναπτυξιακός νόμος και ο νόμος στρατηγικών επενδύσεων. Έχουν υποβληθεί αναλυτικές προτάσεις. Δεν βλέπουμε ριζικές διορθώσεις, παρά μόνο σημειακές. Δεν υπάρχει μαζικό αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.

3) Ρυθμίσεις οφειλών. Το εσωτερικό χρέος είναι 340 δισ €. Μεγάλο θέμα είναι οι νέες χρηματοδοτήσεις. Να υλοποιηθούν χωρίς πλειστηριασμούς δανείων,  με την μείωση των ληξιπροθέσμων οφειλών. Οι οφειλές  προς το δημόσιο είναι ύψους ~220 δις€. Προτείνετε να γίνουν οι διαγραφές προστίμων, προσαυξήσεων ~300-500% και των εξωλογιστικών προσδιορισμών- όπως προβλέπει το μνημόνιο 2015. Για τα κόκκινα δάνεια,  να υπάρξει οριζόντια μείωση πανωτοκίων και πολλές δόσεις, μετά τις ανακεφαλαιοποιήσεις! Τα δάνεια αγοράστηκαν στο 10-20% της αξίας τους και αναζητείται το πλήρες κεφάλαιο και επιπλέον οι τόκοι τόσων ετών. Δεν ξανάγινε πουθενά. Να ψηφιστεί μάξιμουμ αναζήτησης το 100% της αξίας της αγοράς των δανείων. Υπάρχει ηθικό θέμα, ευνοούνται οι υπερχρεωμένοι, καταστρέφονται οι νουνεχείς, με τον νόμο που έχει σαν κριτήριο τις εκπλειστηριάσεις. Θα είναι πολύ δύστοκη γιατί ήδη συντελείται η καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας ύψους των ~340 δις €.  

Β) Για την Κ. Μακεδονία, τη Θεσσαλονίκη και ειδικά τη δυτική Θεσσαλονίκη. 

ΟΛΟΙ ζητούν ανάταξη, επενδύσεις hard core και άμεσες διορθώσεις με άρση εμποδίων στο περιφερειακό χωροταξικό και τον αναπτυξιακό νόμο.  

Ευχαριστήσαμε τον κ. Πρωθυπουργό που έλυσε το θέμα των υποχρεωτικών μετεγκαταστάσεων λουκέτων των 3-4.000 μονάδων παραγωγής μόνο στην Κ. Μακεδονία. 

1) Χωροταξικό Κ. Μακεδονίας. Διόρθωση διάταξης.  Όλοι μαζί υπέβαλαν στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης και διόρθωσης, Δήμαρχοι, Πολίτες και Επιχειρήσεις. Δημόσια και καθαρά θέλουν διορθώσεις και λένε ΟΧΙ στη επιλεκτική παράνομη υποβάθμιση της δυτικής Θεσσαλονίκης με πρόφαση τη συνθήκη Σεβέζο. 

H Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο ίδιος ο Πρόεδρος Γιούνκερ “διατυπώνει καθαρά και θετικά” για το περιφερειακό χωροταξικό Κ. Μακεδονίας,  ότι σώνεται η δυτική Θεσσαλονίκη από τους κύκλους ερήμωσης. Με πρόσφατο ειδικό έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τάσσεται υπέρ όλων των επενδύσεων νέων και υφισταμένων και κατά των λουκέτων σε βιομηχανίες, σχολεία, κέντρα υγείας και ξενοδοχεία, χωρίς περιορισμούς χρήσεων εκτός ορίων υψηλής όχλησης!

Νεότερο χωροταξικό εμπόδιο. Να αποφευχθούν τα νέα πολεοδομικά εμπόδια με “τείχος- φράγμα” στη δυτική Θεσσαλονίκη- Καλοχώρι, βόρεια ΠΑΘΕ. Προβλέπουν κυρίως καταστροφικό φρένο ανάπτυξης όλης της πόλης, περιορισμούς χρήσεων γης, εισφορά νέο χαράτσι στο 15% των αγοραίων αξιών και αναστολές αδειών. Προκαλείται διχασμός και διχόνοια. Δεν έγιναν παρόμοιες παρεμβάσεις πουθενά σε 3-4 χλμ από το κέντρο της πόλης, ούτε σε Αθήνα, Ασπρόπυργο, ή αλλού στην ΕΕ, ούτε στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Ακόμη και το νέο ΕΧΣ για το παράλιο μέτωπο, ευνοεί σκανδαλωδώς τα ανατολικά και δεν προβλέπει ίδιους όρους ανάπτυξης δυτικά!

2) Νέο μεγάλο εκθεσιακό 50.000 μ2 και επιχειρηματικό κέντρο σε δημοτική έκταση στους Λαχανόκηπους σε 12 μήνες, με σύμβαση παραχώρησης και χωρίς κρατικά χρήματα. Το κεντρικό γήπεδο της ΔΕΘ ανήκει στην ΕΤΑΔ, τα υπέρογκα ποσά που προβλέπονται δεν υπάρχουν. Τα σχέδια … δεν είναι “έργα” με ορίζοντα τα 10 χρόνια. Πουθενά στον κόσμο δεν έγινε νέο εκθεσιακό στο κέντρο, παρά μόνο στις παρυφές των πόλεων! Αντίστοιχου μεγέθους πόλεις στην ΕΕ έχουν εκθεσιακά κέντρα 116-120.000 μ2- π.χ. Άμστερνταμ, Κοπεγχάγη.

3) Ζώνη καινοτομίας σε όλα τα κενά και αποσβεσμένα ~1.000.000 μ2 κτίρια του νομού. Μετά από μία 20ετία όλοι γνωρίζουν ότι με νέα κτίρια δεν προσελκύεται καινοτομία. Ήδη υπάρχουν επί 20 χρόνια έτοιμα κτίρια και αποτυχημένα πειράματα. 

Τυχαία ή σκοπιμότητα:

Πλανάται το ερώτημα γιατί δεν υλοποιούνται οι διορθώσεις; Θα αφεθεί συνειδητά η χώρα και η Θεσσαλονίκη σε βύθιση υποβάθμισης;

Προτείνεται να πάρει μπροστά η οικονομία με ισχυρές  προτάσεις. Να αντιμετωπιστεί  ουσιαστικά η ανάταξη της βύθισης προτείνοντας αποτελεσματικές επενδύσεις και την άρση των σοβαρών εμποδίων, χωρίς κρατικά χρήματα.

Το μεγαλύτερο στοίχημα της χώρας: είναι η χωλαίνουσα ανάπτυξη, η απουσία πραγματικών και πολλών επενδύσεων και τα μεγάλα εμπόδια σε νέες επενδύσεις. 

Ειδικά για την Θεσσαλονίκη,  “χάνει την παραγωγικότητα και την ταυτότητα της” με την μείωση του ΑΕΠ κατά 65%, τη μείωση πληθυσμού, την ερήμωση δυτικά του λιμανιού, το μονόπλευρο μοντέλλο μη ισόρροπης ανάπτυξης της πόλης ανατολικά- δυτικά. 

Η βύθιση της Θεσσαλονίκης είναι διαχρονική κατάσταση και εδραιωμένη πεποίθηση. Ανατρέπεται μόνο με την αλήθεια, με τις επενδύσεις και άρση των εμποδίων που μας βύθισαν! Δεν αλλάζει με μακέτες και δημόσια έργα μικρά ή μεγάλα σε ορίζοντα δεκαετιών, όσο καλοδεχούμενα και να είναι σημειακά!

Έχουμε την πιο φιλοεπενδυτική κυβέρνηση, που προσπαθεί όσο μπορεί.   

Η γραφειοκρατική ρητορική εστιάζει σε περιορισμένα θέματα ή επιτεύγματα κυρίως επικοινωνιακής στόχευσης, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. 

Λύσεις:

Θα έπρεπε να συστρατευθούν όλες οι κοινωνικές δυνάμεις του τόπου, πολίτες, επιχειρήσεις, βουλευτές, ευρωβουλευτές, μέσα ενημέρωσης και η Κυβέρνηση στην αντιμετώπιση και την πορεία για άμεση ανάταξη της ανάπτυξης. 

Η πιο φιλοαναπτυξιακή κυβέρνηση,  θα πρέπει να έχει πλήρως αναπτυξιακές δράσεις!

Θέλουμε την πολιτεία αρωγό στα αναπτυξιακά μας οράματα!

Επικροτούμε  τις προσπάθειες της Κυβέρνησης για ανάπτυξη, ΑΕΠ  και επενδύσεις.  Υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο!