Η προστασία των σαλαχιών στις Μαλδίβες είναι γυναικεία υπόθεση
Ο παγκόσμιος πληθυσμός των σαλαχιών μάντα μειώνεται, κυρίως λόγω της αλιείας, της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Η Μπεθ Φόκνερ είναι υπεύθυνη έργου στο Manta Trust, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για τη διατήρηση και την έρευνα των σαλαχιών μάντα (Manta birostris). Αυτά τα σαλάχια είναι στενοί συγγενείς των καρχαριών και το άνοιγμα των φτερών τους, μπορεί να ξεπεράσει τα 6 μέτρα. Σε αντίθεση με τους καρχαρίες που μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρα τραύματα, τα σαλάχια μάντα είναι ακίνδυνα.
«Δεν έχουν κεντρί, δεν έχουν δόντια, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να βλάψουν τον άνθρωπο. Οπότε είναι απολύτως υπέροχα για να κολυμπήσετε μαζί τους στο νερό», εξηγεί.
Ωστόσο, τα σαλάχια μάντα κινδυνεύουν από τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, ο παγκόσμιος πληθυσμός των σαλαχιών αυτών μειώνεται, κυρίως λόγω της αλιείας, της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Η εμπορική αλιεία είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τα μάντα, τα οποία και στοχοποιούνται αλλά και παγιδεύονται τυχαία στα δίχτυα των ψαράδων.
«Επειδή είναι ένα τόσο αργά αναπτυσσόμενο ζώο και τους παίρνει πολύ χρόνο για να αναπαραχθούν, αυτή η αλιευτική πίεση μπορεί να προκαλέσει την γρήγορη εξαφάνιση του πληθυσμού», τονίζει η Φόκνερ.
Επιπλέον, η ζήτηση για σαλάχια μάντα για χρήση στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, έχει αυξηθεί σε όλη την Ασία την τελευταία δεκαετία.
Είναι δύσκολο να πει κανείς πόσα σαλάχια μάντα υπάρχουν σήμερα στη φύση, αλλά ο μεγαλύτερος καταγεγραμμένος πληθυσμός βρίσκεται στις Μαλδίβες, στον Ινδικό Ωκεανό. Η Φόκνερ και η ομάδα της παρακολουθεί κάθε σαλάχι σε μια βάση δεδομένων, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 5.100.
«Όπως οι άνθρωποι έχουν διαφορετικά δακτυλικά αποτυπώματα, έτσι και τα σαλάχια μάντα έχουν διαφορετικά μοτίβα κηλίδων», εξηγεί η Φόκνερ. Η ομάδα μπορεί να παρακολουθεί τα μάντα χωρίς να χρειάζεται να τα μαρκάρει, κάτι που είναι λιγότερο επεμβατικό και τους προκαλεί λιγότερο στρες.
Η τετραμελής ομάδα ξεκινά την ημέρα της συγκεντρώνοντας τον ερευνητικό εξοπλισμό. Στη συνέχεια, οι τέσσερις γυναίκες κατευθύνονται σε μια ομάδα νησιών που ονομάζεται Baa Atoll. Εκεί, ψάχνουν για σαλάχια μάντα σε σημεία όπου συγκεντρώνονται για να τραφούν και να καθαριστούν από μικρότερα ψάρια που τρώνε παράσιτα από το σώμα τους. Εκτός από τη φωτογράφηση του κάθε σαλαχιού, η ομάδα θα πραγματοποιήσει υπέρηχους σε μάντα που κυοφορούν, για να παρακολουθήσουν την υγεία των νεογνών τους, και θα συλλέξουν μετρήσεις.
«Στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ζουν τα μάντα, πώς επιβιώνουν, πώς χρησιμοποιούν το περιβάλλον γύρω τους, ώστε να έχουμε αυτά τα στοιχεία που αποδεικνύουν γιατί θα πρέπει να τα προστατεύσουμε», εξηγεί η Φόκνερ.
Η ομάδα της Φόκνερ δεν είναι η μόνη. Το Manta Trust συνεργάζεται με περισσότερα από 20 προγράμματα σε όλο τον κόσμο. Το 2020, το έργο της ομάδας συνέβαλε στην προστασία των ενδιαιτημάτων των μάντα στις Μαλδίβες και σε δύο άλλα τροπικά αρχιπελάγη, τις Σεϋχέλλες και το Παλάου.
Για την Φόκνερ, όλες αυτές οι προσπάθειες αποτελούν μέρος μιας πολύ ευρύτερης εικόνας.
«Όλα έχουν τη θέση τους», λέει, προσθέτοντας ότι όταν εξαφανίζονται είδη από ένα οικοσύστημα, μπορεί να διαταραχθεί πλήρως ο τρόπος λειτουργίας του. «Έτσι, δεν πρόκειται μόνο για την προστασία των μάντα, αλλά και για την προστασία ολόκληρου του οικοσυστήματος».
Με πληροφορίες από CNN και ertnews.gr
