Easy Riders αλά ελληνικά

Άνθρωποι και μηχανές γιόρτασαν και φέτος

Η 35^η Πανελλήνια Συνάντηση Μοτοσικλετιστών στο Πόζαρ

Λέξεις – Εικόνες: Παύλος Νεράντζης

Έφτασαν στο πανέμορφο Πόζαρ, στις ιαματικές πηγές του Λουτρακίου, από κάθε γωνιά της Ελλάδας και το εξωτερικό, κυρίως από βαλκανικές χώρες και την Κύπρο. Περισσότερες από επτακόσιες μοτοσικλέτες.

Σε κάθε ευθεία του δρόμου οι στροφές του μοτέρ ανέβαιναν και μαζί τους η αδρεναλίνη. Άλλοτε πάλι κινούνταν αργά, απολαμβάνοντας το τοπίο. Μία αέναη ισορροπία, ένας τέλειος συντονισμός κινήσεων ανάμεσα σε ανθρώπους και μηχανές. Πανέμορφες εικόνες μιας φύσης, που μας άγγιζε με το άρωμα και τα χρώματά της εναλλάσσονταν, καθώς τα χιλιόμετρα έφευγαν πίσω μας. Το ταξίδι με τη μοτοσικλέτα, σε αντίθεση με το αυτοκίνητο, ξεκινά από την εξώπορτα του σπιτιού μας, από τη στιγμή που «καβαλάμε τη μηχανή».  Σημασία δεν έχει τόσο ο προορισμός, όσο η εμπειρία της διαδρομής.

Όσο πλησιάζαμε στον τόπο συγκέντρωσης οι δύο γινόμασταν τρεις, δέκα, είκοσι, πενήντα. Καθώς η απόσταση μίκραινε, έρχονταν από κάθε γωνιά, σε διασταυρώσεις, από παράδρομους. Στα τελευταία χιλιόμετρα σ΄ ένα ατέλειωτο πειθαρχημένο convoy, μία πολύχρωμη λωρίδα, που έρεε, κατευθυνόταν σ΄ αυτό που θεωρείται -και εύλογα- η ετήσια γιορτή των μοτοσικλετιστών. Διότι και εκει, στο Πόζαρ, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο σε μια γωνιά της Ελλάδας, μας περίμεναν συναυλίες, συζητήσεις, πηγαδάκια με παλιούς φίλους, νέες γνωριμίες, μοτο-παιγνίδια, και πάλι …χιλιόμετρα σε επαρχιακούς και δασικούς δρόμους, κάνοντας μικρές στάσεις σε όμορφα χωριουδάκια, με ήλιο και βροχή.

Η προϊστορία

Η Πανελλήνια Συνάντηση Μοτοσικλετιστών, που διοργανώνεται από την Μοτοσικλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΜΟΤΟΕ), δεν είχε, ούτε θα αποκτήσει ποτέ «πελάτες». Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1982 σε camping της Ιτέας από τη ΛΕΜΟΤ, τη Λέσχη Ελλήνων Μοτοσικλετιστών Τουρισμού στην Αθήνα με στόχο τη συνεύρεση και την επικοινωνία μεταξύ δικυκλιστών. Ήταν η εποχή που ο κάτοχος μοτοσικλέτας ήταν συνώνυμο του καμικάζι, του αλήτη.

Αργότερα, τις δεκαετίες του ΄90 και του 2000, η Πανελλήνια γιγαντώθηκε, συγκεντρώνοντας τρεις έως πέντε χιλιάδες μοτοσικλετιστές (Επανωμή, Ηγουμενίτσα, Θάσος), και σήμερα εξακολουθεί να παραμένει ο ισχυρότερος θεσμός που φέρνει κοντά χιλιάδες ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους την επισκέπτονται εδώ και τρεις δεκαετίες.

«Είναι πραγματικά πρωτόγνωρο ότι η Πανελλήνια Συνάντηση Μοτοσικλετιστών δεν είχε ποτέ πολιτική χροιά, δεν γίνεται για να προωθήσει πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα, δεν γίνεται για να δείξει ή να προωθήσει νέα μοντέλα μοτοσικλετών, δεν γίνεται για να βγάλει χρήματα κάποιος διαχειριστής» γράφει ο φίλος και ειδικός συνεργάτης της ΜΟΤΟΕ, Άγγελος Σινάνης, μοτοσικλετιστής με εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα «στην πλάτη του» σε Ευρώπη και Ασία, στο υπό έκδοση βιβλίο του για την «Ιστορία του οργανωμένου μοτοσικλετισμού στην Ελλάδα».

«Η Πανελλήνια γίνεται –προσθέτει ο Σινάνης- για να δείξει ότι υπάρχουμε και παρ΄ όλες τις διαφορές, αυτό το μέσο, η μοτοσικλέτα, μας οδηγεί και μας ενώνει ώστε να συναντηθούμε σε μια πάνω απ΄ όλα συναισθηματική συγκέντρωση».

Για τέσσερις-πέντε μέρες εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι, παρέες και παρέες συνευρίσκονται, ενημερώνονται, ανταλλάσουν ταξιδιωτικές και όχι μόνον εμπειρίες, διασκεδάζουν, χορεύουν, περιηγούνται στη φύση. Πολλοί συναντώνται εδώ και χρόνια μόνον στην Πανελλήνια.

«Ερχόμαστε για να δούμε φίλους, που αλλιώς δεν θα τους συναντούσαμε, για να γνωρίσουμε τη φύση, την ιστορία του τόπου που επισκεπτόμαστε, τη λαογραφία του, να ταξιδέψουμε, να πάρουμε μια ανάσα οξυγόνου από την καθημερινότητα» είναι οι συνήθεις απαντήσεις που δίνουν όσοι συμμετέχουν, μοτοσικλετιστές κάθε ηλικίας, από διάφορες κοινωνικές τάξεις, οικονομικό status και επαγγέλματα.

Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που ο μοτοσικλετιστής αντιμετωπιζόταν ως ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο καμικάζι, ο “σουζάκιας”. Σήμερα το δίκυκλο έχει εισέλθει πλέον στην καθημερινή ζωή είτε ως οικονομικό και ταχύ μέσο μετακίνησης μέσα στην πόλη, που λύνει το κυκλοφοριακό, είτε ως μέσο αναψυχής και επαφής με τη φύση.

Περισσότεροι από ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες χρησιμοποιούν καθημερινά το δίκυκλο. Αποτέλεσμα αυτής της μαζικής χρήσης του μέσου και κυρίως της δράσης του οργανωμένου μοτοσικλετισμού είναι όχι μόνον ν΄ αλλάξει η κοινωνική εικόνα του μοτοσικλετιστή, αλλά ταυτόχρονα οι φορείς του να μετεξελιχθούν, χωρίς υπερβολή, σε χώρους συσπείρωσης χιλιάδων νέων, που, έχοντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τη μοτοσικλέτα, συζητούν επί παντός του επιστητού.

Η ΜΟΤΟΕ, ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Ενώσεων Μοτοσικλετιστών (FEMA), που δημιουργήθηκε το 1981 με πρωτοβουλία του Μοτοσικλετιστικού Ομίλου Θεσσαλονίκης (ΜΟΘ) συμμετέχει πλέον σε επιτροπές του υπουργείου Μεταφορών με προτάσεις σε θέματα που έχουν σχέση με την οδική ασφάλεια, την αλλαγή του ΚΟΚ, την αναμόρφωση των εξετάσεων υποψηφίων οδηγών, τους αγώνες και άλλα προβλήματα που απασχολούν τους δικυκλιστές.

Το 2003, βάση του ν. 2725/1999, δημιουργήθηκε η αθλητική ΜΟΤΟΕ, ενώ πρόσφατα υπήρξε γυναικεία  εκπροσώπηση της MOTOE στη Διεθνή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (FIM). «Οι γυναίκες μπορούν να οδηγήσουν εξίσου καλά μηχανές μικρού και μεγάλου κυβισμού όπως οι άνδρες» αναφέρει η Σαλονικιά Γιώτα Τσαουσίδου, εκπρόσωπος της ΜΟΤΟΕ στο γυναικείο τμήμα της FIM.

Στο Πόζαρ όπως παλιά

«Καλώς ήρθες, φίλε, μετά τόσα χρόνια στη γιορτή μας» μου λέει, χαμογελώντας, μόλις φτάνω, ο Στέλιος Κορέλης, πρόεδρος εδώ και χρόνια της ΜΟΤΟΕ. Ο Κορέλης, μαζί με τα άλλα μέλη του ΔΣ της Ομοσπονδίας, καθημερινά παλεύουν για τα δικαιώματα των μοτοσικλετιστών, για να ανατρέψουν στερεότυπα, για τη διοργάνωση αγώνων και εκδρομών, για να ακουστεί και η δική τους (μας) φωνή από την πολιτεία.

«Καιρός ήταν να έρθεις πάλι στα δικά μας Χριστούγεννα» συμπληρώνει ο Θοδωρής Δημητριάδης, έφορος πολιτιστικών εκδηλώσεων της Ομοσπονδίας. Γύρω, στον ανηφορικό δρόμο προς το Πόζαρ και στα στενά δίπλα στις πηγές και στους καταρράκτες βλέπω γνώριμες από το παρελθόν εικόνες. Παντού μηχανές, σκηνές που έστησαν λέσχες μοτοσικλετιστών απ΄ όλη την Ελλάδα –εβδομήντα πέντε στον αριθμό- και νέες και νέοι κάθε ηλικίας, αρκετοί με άσπρα πια μαλλιά, που συζητούν, μαγειρεύουν, που προετοιμάζονται για εξορμήσεις στη γύρω περιοχή.

Τσοπεράδες φορτωμένοι με νίκελ και τατουάζ, εντουράδες με μπότες, στολές και τα “ξερά” τους, λάτρεις των κλασικών των δεκαετιών του ΄40 και του ΄50, που ταξίδεψαν με τις αναπαλαιωμένες “αγαπημένες” τους, επίδοξοι πιλότοι αγώνων με πολλά κυβικά κάτω από τα πόδιά τους, άλλοι που παρουσιάζουν με υπερηφάνεια τις ιδιοκατασκευές τους και πολλοί, πάμπολλοι  περιηγητές, ταξιδιάρηδες σε δύο τροχούς.

Η επιλογή του χώρου είχε καθυστερήσει, αλλά ο Σύλλογος Νέων Λουτρακίου, η τοπική Ένωση Ξενοδόχων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Πόζαρ» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν την παραμονή όλων.

«Για εμάς είναι χαρά να βλέπουμε τόσους νέους και νέες να έρχονται εδώ και μάλιστα με μηχανές» σημειώνει ο Πέτρος από τον Σύλλογο Νέων Λουτρακίου. «Ουδέποτε κάναμε τόσο μεγάλους τζίρους» σημειώνουν οι ιδιοκτήτες εστιατορίων και μπαρ που κατακλύζονται από εκατοντάδες μοτοσικλετιστές. Οι κάτοικοι στην αρχή επιφυλακτικοί από την “εισβολή” τόσων επισκεπτών, πολύ σύντομα άλλαξαν γνώμη, όταν διαπίστωσαν ότι οι νέοι με τα δερμάτινα, τις πολύχρωμες στολές και τα κράνη δεν ήταν “άγριοι” μιας άλλης φυλής, αλλά “ευγενέστατοι κύριοι”, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει ιδιοκτήτης εστιατορίου. Άλλωστε, όλος αυτός ο κόσμος αφήνει ένα γερό κομπόδεμα σε όσους ασχολούνται με τον τουρισμό.

Μπροστά η οδική ασφάλεια

Στον χώρο της Πανελλήνιας οι συζητήσεις ανάμεσα στην «παλιά φρουρά» της ΜΟΤΟΕ για να λυθούν προβλήματα της διοργάνωσης, αλλά και για ό,τι απασχολεί τους δικυκλιστές φουντώνουν. ΟΙ ευθύνες είναι πολλές και στα τέλη του μηνός πραγματοποιείται στην Καβάλα το συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών.

Το παρόν στο Πόζαρ δίνει και το Ελληνικό Ινστιτούτο Μοτοσικλέτας «Μοτοθέσις», το οποίο, απόντος του ελληνικού κράτους, έχει αναλάβει το βαρύ έργο της εκπαίδευσης των μοτοσικλετιστών. Ψυχή του ο Θωμάς Κακαδιάρης, π. μέλος του ΔΣ της ΜΟΤΟΕ, που εδώ και δεκαετίες παλεύει για να βελτιώσει την ασφάλεια των μοτοσικλετιστών στους δρόμους.

Από το 1989, σε συνεργασία τότε με τη γραμματεία Νέας Γενιάς, οργανώθηκαν επί τρία χρόνια σεμινάρια επιμόρφωσης παρατηρητών εκπαίδευσης και τη συμμετοχή μελών από πολλές λέσχες. Στη συνέχεια άρχισε η συνεργασία με τη Royal Society for the Prevention of Accidents (RoSPA) η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα ώστε να εκπαιδευτούν στελέχη τα οποία ως εκπαιδευτές θα προσφέρουν εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω των σωματείων της ΜΟΤΟΕ σε όλη την Ελλάδα. «Στόχος η προετοιμασία νέων που θέλουν να οδηγήσουν μοτοσικλέτα, αλλά κυρίως όσων έχουν και επιθυμούν να βελτιώσουν τις ικανότητές τους» σημειώνει ο Κακαδιάρης, που εκφράζει την απογοήτευσή του για την ελλιπή ανταπόκριση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ σε θέματα οδικής ασφάλειας.

Αφήνω τις συζητήσεις γιατί πρόκειται ν΄ αρχίσει το βραδινό πρόγραμμα. Η φετινή διοργάνωση περιλαμβάνει την παρουσίαση της Ruta Americana, 32.000 χιλιόμετρα από την Παταγονία έως την Αλάσκα, που διήνυσε ο Νίκος Κάβουρας, την προβολή φωτογραφιών που επιμελήθηκε ο Λευτέρης Αγαθαγγελίδης, για χρόνια στο παρελθόν πρόεδρος του ΜΟΘ και του ντοκιμαντέρ μου για την πορεία «Βερολίνο-Κερύνεια: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» που αναφέρεται στην πορεία των μοτοσικλετιστών του 1996 με κατάληξη τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού και βέβαια ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα, που «χαρίζουν» οι 2002GR, η Ευριδίκη, ο Μπάμπης Στόκας, ο Johny Vavouras and the Cadillacs, οι Μπλε, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Λουδίας, η αλήθεια είναι αρκετοί απ΄ αυτούς άγνωστοι σε μένα.

Μοναδική παραφωνία για άλλη μια φορά, που έδωσε ένα αρνητικό στίγμα στη διοργάνωση της Πανελλήνιας η παρουσία κάποιων νεαρών που εκτονώνονται τρέχοντας χωρίς λόγο σε πολυσύχναστους δρόμους, που «καίνε λάστιχα» ανεβάζοντας το στροφόμετρο στα κόκκινα, που επιχειρούν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν την προσοχή των άλλων. Και δυστυχώς έχουν θεατές πάλι νεαρούς χωρίς κανείς τους να σκέφτεται τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Η ΜΟΤΟΕ κάθε χρόνο αποστέλλει στις δημόσιες αρχές (σε αρμόδια υπουργεία, δήμους και τα τοπικά Αστυνομικά Τμήματα) σχετικά έγγραφα για ό,τι ενδέχεται να συμβεί στους δρόμους εκτός του χώρου ευθύνης της, αλλά εισπράττει πάντα την ίδια αδιαφορία. Και το χειρότερο η κρατική αναλγησία τελικά επιβαρύνει την ίδια την Ομοσπονδία αφού δεν λείπουν τα αρνητικά σχόλια από κατοίκους ότι για την κατάσταση φταίνε δήθεν οι διοργανωτές. «Για 365 μέρες τον χρόνο εδώ και τόσα χρόνια είναι ο εφιάλτης μου» εξομολογείται ο Παναγιώτης Καλαϊτζής, έφορος τουρισμού της ΜΟΤΟΕ, που διοργανώνει φέτος μια ακόμη εκδρομή στην Τοσκάνη.

Ραντεβού του χρόνου σε κάποια γωνιά της Ελλάδας, μάλλον προς τα νότια. Έως τότε καλό δρόμο και πάντα να φοράτε κράνος.