Αστικές διαδρομές: Γραμμή 54

ΟΑΣΘ: Ο Οργανισμός που έχει την αποκλειστικότητα των αστικών μας μετακινήσεων. Ο μόνος φορέας μαζικής αστικής μετακίνησης της Θεσσαλονίκης. Από το 1 μέχρι το 92, μετρήσαμε 76 συνολικά γραμμές, μερικές έγιναν πολλαπλές απέκτησαν γράμματα μετά τον αριθμό διαφοροποιώντας λίγο τη διαδρομή τους (16 συνολικά νούμερα κάπου εκεί ανάμεσα δεν αντιστοιχούν -προς το παρόν- σε γραμμή). Δεν υπάρχει μάλλον Θεσσαλονικιός που να έχει επιβιβαστεί σε όλα τα αστικά της πόλης. Εμείς αποφασίσαμε να το κάνουμε. Και να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις από κάθεμια.

Γραμμή πρώτη: 54 – Ν.Σ. ΣΤΑΘΜΟΣ – ΙΩΝΙΑ Λέξεις-εικόνες: Έλενα Ταξίδου

Κομψότητες λεπτότητα και μινιμαλιστική χάρη δεν βρίσκεις εύκολα στην πλευρά ενός τόπου, που πολύ συχνά η μητέρα-πόλη θα κάνει πως αποστρέφεται ως το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Εικόνες κυνικά όμορφες και αφιλτράριστες, άκρως αντιπροσωπευτικές της ζωής στον μικρόκοσμο του 54 και της δυτικής πλευράς της πόλης, ναι. Αυτά αντικρίζεις έξω από το λερωμένο παράθυρό σου και σε αυτή την πλευρά της Θεσσαλονίκης συστήνεσαι. Αφέσου στην εμπειρία και πάμε βόλτα.

Η λεωφορειακή γραμμή 54 του ΟΑΣΘ που εκτελεί το δρομολόγιο Ν.Σ.Σταθμού- Ιωνία και τούμπαλιν, πηγαινοφέρνει κόσμο δυτικοκεντρικώς εδώ και χρόνια, κουβαλώντας μαζί με τους σταθερούς επιβάτες της και τις διάσημες δυσλειτουργίες του οργανισμού. Δρομολόγια που δεν εκτελούνται στην ώρα τους, οχήματα που αναβλύζουν λασπόνερα στο εσωτερικό τους, οδηγοί που συμπεριφέρονται αναλόγως με την στιγμιαία διάθεσή τους, δωρεάν εκγύμναση τύπου power plate από το συνεχές στατικό πάνω-κάτω ως αποτέλεσμα της μέτριας οδήγησης πάνω σε κακοσυντηρημένους δρόμους, αλλά και στριμωξίδι στην σφαίρα της σαρδελοποίησης. Ένα ανελέητο γκρουπ θέραπι στο εσωτερικό του, σε περίπτωση που το θελήσεις, καθώς τις ώρες αιχμής θα βρεθείς σε απόσταση κυριολεκτικής αναπνοής με τους συνεπιβάτες σου, ανακαλύπτοντας στάσεις σώματος και ευλυγισία που δεν φανταζόσουν ότι διέθετες.

«Κοιτάς την πόλη και ξεχνάς τον δρόμο», κάθε μέρα δύο φορές την ημέρα, για πολλές μέρες της ζωής σου. Το σταθερό quote των κατοίκων των Διαβατών, των πλειοψηφέστερων επιβατών της γραμμής 54.

Κόσμος που γεμίζει το λεωφορείο σε καθημερινή βάση, δίνοντας μάχη κυριολεκτικά για μία θέση, με βιβλία στα χέρια και ακουστικά με μουσικές στα αυτιά. Το 54 μεταφέρει στο κέντρο εκτός από εργαζόμενους μαθητές και φοιτητές, μουσικούς και μία νέα γενιά καλλιτεχνών –γιατί όχι- ταυτόχρονα με πολλές σακούλες supermarket και flyer προσφορών.

Συνειρμικά στο άκουσμα της λέξης Διαβατά, ίσως σου έρχονται εικόνες φυλακών ή χωριών με κεντρικές πλατείες κάτω από έναν πλάτανο του 1821, ωστόσο μην βιαστείς καθώς μέσα στην πληθωρικότητά τους κρύβουν όλες τις συνιστώσες που απαρτίζουν την πιο ρεαλιστική αποτίμηση ζωής του σήμερα στην πόλη. Και αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνεις ήδη από την διαδρομή ακολουθώντας την πορεία παράλληλα των σιδηροδρομικών γραμμών, ανάμεσα σε πρασινάδες που φυτρώνουν άγρια όπου ο άνθρωπος έχει εγκαταλείψει, παλαιές εγκαταλειμμένες εργοστασιακές υποδομές, κλειστές μικροεπιχειρήσεις, μπαζωμένα παράθυρα, σιδεριές από την μία και νεόκτιστες πολυκατοικίες από την άλλη, πολίτες με καρότσια γεμάτα παλιοπράματα και άλλους με εξοπλισμό ποδηλατών.

Από το παρατημένο στην τύχη του σιδηροδρομικό μουσείο, μέχρι την αερογέφυρα στο ύψος Κορδελιού, το εντυπωσιακό κτίριο του Αστυνομικού Μεγάρου τον επιβλητικό θόλο του σταθμού των ΚΤΕΛ αλλά και την Παλαιά Γεωργική Σχολή και τα βυτιοφόρα των εγκαταστάσεων των Ελληνικών Πετρελαίων, χιλιόμετρο με χιλιόμετρο απομάκρυνσης από το κέντρο, ξετυλίγεται το φάσμα ενός περίεργου αστικού τοπίου, τοξικών μεν εικόνων αλλά ταυτόχρονα τόσο εθιστικών για το μάτι .

Δείτε την διαδρομή εδώ