Ένας χρόνος στην πόλη

Σημειώνουμε στο χάρτη της χρονιάς όσα μας άρεσαν, όσα θέλουμε να ξεχάσουμε και όσα ελπίζουμε να φέρει η επόμενη χρόνια στην πόλη.

Λέξεις: Μιχάλης Γουδής, Γιώργος Τούλας

SAVE

-Ένα πείραμα

Το Ηοtel Ariston. To πιο ενδιαφέρον εικαστικό project που συνέβη στη Biennale Νέων ήταν το ζωντάνεμα ενός κακόφημου ξενοδοχείου του Βαρδαριού που βρίσκεται ερημωμένο τα τελευταία χρόνια. Σε επιμέλεια της Θούλης Μυσιρλόγλου, τα στοιχειωμένα δωμάτια από τόποι ευκαιριακών συνευρέσεων μετατράπηκαν σε αυτοσχέδιους τόπους τέχνης. Ιδέα μοναδική για την αξιοποίηση και άλλων χώρων που ρημάζουν στην πόλη.

-Μια εικόνα

Η εικόνα του πολυσυζητημένου αγάλματος Καραμανλή. Αφού προηγήθηκαν ομηρικές μάχες για το που θα τοποθετηθεί ο ανδριάντας του “Εθνάρχη” ώστε να ατενίζει την πόλη από το κατάλληλο σημείο, ήρθαν οι τόνοι του χώματος της ανάπλασης των πάρκων της παραλίας να τον εξαφανίσουν. Εικόνα απόκοσμη πια, σαν τοπίο στον Άρη.

-Μια μεταμόρφωση

Το πάρκο του What’s up. Στον πιο κακόφημο δημόσιο χώρο της πόλης , στο πάρκο απέναντι από το Αρχαιολογικό μουσείο, με τη χορηγία της Cosmote δημιουργήθηκε ένας από τους πιο ευπρόσωπους δημόσιους χώρους. Ιδανική συνεργασία ιδιωτών και δήμου που άνοιξε νέους δρόμους σε εποχές τεράστιας δυσκολίας εξεύρεσης χρημάτων.

-Μια ανάπλαση

Η ήπια ανάπλαση της πρώτης προβλήτας του λιμανιού, με τη δημιουργία ζωνών περιπάτου, μιας προκυμαίας την οποία απολαμβάνει πια η πόλη και την απομάκρυνση του Λιμεναρχείου από αυτό το χώρο. Ένας τόπος ονείρου που αν συνδεθεί περισσότερο με την πόλη, με την πτώση του σιδερένιου φράχτη και συνεχίζει να φιλοξενεί μεγάλα events θα έχει πετύχει απόλυτα το σκοπό του. Το πανευρωπαϊκό βραβείο για τη σχέση Λιμανιού-Πόλης του ανήκει δικαιωματικά.

-Μια ανάσα

Η μεταμόρφωση επτά σόκορων κτιρίων της πόλης με την επιμέλεια της ομάδας Carpe Diem. Στις εργατικές πολυκατοικίες της Ξηροκρήνης, σε δύο τοίχους του Ιπποκράτειου, στις φοιτητικές εστίες, στη Μελενίκου και στην Τσιμισκή στα Λαδάδικα το μάτι παίρνει ανάσες πια από την ασφυξία της πόλης. Καιρός να το σκεφτούμε για όπου μπορεί να συμβεί.

-Μια ομάδα

Μια χρονιά που στη δική μας καρδιά είχε δράσεις που μας άνοιξαν τους ορίζοντες της παρέμβασης σε μια καθημερινότητα κάθε άλλο παρά ευχάριστής, το Λιμάνι Αλλιώς ήταν η κορωνίδα τους. Είχαν προηγηθεί ο πολεοδόμος Ντέιβιντ Σιμ, το βιβλίο Αλλιώς, η νύχτα των αστέγων, τα μουσεία και ακολούθησε το πάρκο της Ιασωνίδου. Το Λιμάνι ήταν για μας ένα μεγάλο στοίχημα για το πώς παρεμβαίνει κανείς σε ένα χώρο αιχμής μεταμορφώνοντάς τον σε ένα εξωστρεφές υπόδειγμα δημόσιου χώρου. Μια γιορτή που τη μοιραστήκαμε με 20.000 ανθρώπους.

-Ένας μήνας

Ο Νοέμβριος της πόλης. Μήνας που νόμιζες πως ζούσες αλλού. Ανανεωμένα Δημήτρια, δύο Μπιεννάλε, Φεστιβάλ Κινηματογράφου και φεστιβάλ Γαστρονομίας έδωσαν πάρτι εξωστρέφειας και δημιουργίας στην πιο δύσκολη χρονιά που θυμόμαστε. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι κυκλοφόρησαν και κυρίως έζησαν διαφορετικά την ίδια τους την πόλη.

-Μια ελπίδα

Ιστορίες που κερδήθηκαν και άφησαν ένα άρωμα αισιοδοξίας πίσω τους, όπως το TEDx τον Απρίλη, ομάδες σαν το Why not που πρότειναν ήπιες νέες χρήσεις δημόσιων χώρων, τα project του Dynamo, η νίκη στη διεκδίκηση της πρωτεύουσας νεολαίας του 2014 γέννησαν ελπίδες στην πιο εχθρική ως προς την ελπίδα εποχή.

-Μια μουσική

Ο δίσκος του Γιώργου Καζαντζή με τη Φωτεινή Βελεσιώτου “Τα παιδιά της άλλης όχθης”. Μέσα σε εποχές απόλυτης μετριότητας και αμηχανίας στην τέχνη, ένας Θεσσαλονικιός συνθέτης στήνει ένα μουσικό σύνολο ολοκληρωμένο, ένα αψεγάδιαστο ταξίδι από το λυρισμό στο χασάπικο και πίσω στο Χατζηδάκι της εποχής της Σαβίδη. Ένα λαϊκό παραμύθι για το σήμερα, παράταιρο ώρες ώρες με τις ευτέλειες της εποχής.

-Ένα στοίχημα

Η μεταμόρφωση ενός από τους πιο βεβαρημένους κυκλοφοριακά δρόμους της πόλης σε πεζόδρομο δοκιμαστικά δεν μπορεί παρά να προκαλεί χαρά. Στην περίπτωση της Αγίας Σοφίας όμως η χαρά είναι ανάμεικτη με τα ερωτηματικά. Ένα πείραμα σαν και αυτό πριν εφαρμοστεί πρέπει πρώτα να εξαντλήσει σε ένα μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες αποτυχίας ή απαξίωσης του από την πλευρά του κόσμου που θα κάνει χρήση του πεζόδρομου. Μέχρι στιγμής η ζυγαριά γέρνει προς τη μη ολοκληρωμένη πρόταση…

DELETE

Όσα θέλουμε να μην είχαν συμβεί το 2011 στην πόλη

-Δυο μεγάλες απώλειες

Δυο άνθρωποι που οι αναπνοές τους ήταν οξυγόνο για την πόλη δεν είναι πια μαζί μας. Ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ράσουλης.

-Τα φίναλε

Όταν οι αυλαίες είναι οριστικές το θέατρο ορφανεύει. Η Ούγκα Κλάρα το έπραξε ήδη, η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης το ανακοίνωσε.

-Η βεβήλωση των τειχών της πόλης από διαδηλωτές στην Εγνατία

Όπως και του Λευκού Πύργου από οπαδούς.

-Οι έρημοι από τα λουκέτα δρόμοι και γειτονιές

Το αναγκαστικό τέλος της επιχειρηματικότητας.

-Μια ακόμη αναβολή στον ορίζοντα παράδοσης του Μετρό

Νέα ημερομηνία το 2016!

-Η ασφυκτική κατάληψη των δρόμων από τα άεργα ταξί

Το τέλος του νόμου.

-Απόγνωση

Οι χιλιάδες απεγνωσμένοι που ψάχνουν καθημερινά στους κάδους των σκουπιδιών της πόλης.

-Η μετατροπή της Τσιμισκή από οδός λάμψης σε οδός Fast Food και πολυεθνικών αλυσίδων του δεκάευρου.

-Η Βαλαωρίτου

-Το τέλος του πολιτισμού σε ένα καλοκαίρι.

Αναρχία με την ανοχή των πάντων.

-Η κατακόρυφη αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην πόλη αυτό το χειμώνα

Πέρασε σχεδόν στα βουβά.

-H απουσία της Μακεδονίας από τα περίπτερα και η διαφαινόμενη απειλή για τον Αγγελιοφόρο

Το τέλος του τοπικού ημερήσιου τύπου.

DOWNLOAD

Αυτά που περιμένουμε πως και πως να συμβούν…

-Τους εορτασμούς του 2012

100 χρόνια συμπληρώνονται από την απελευθέρωση της πόλης σε μία ασφυκτική συγκυρία από κάθε άποψη. Η ιστορική αφορμή μπορεί να προσφέρει στη Θεσσαλονίκη την απαραίτητη ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσει τη μελλοντική της πορεία και την ταυτότητά της. Όταν τα φώτα των γιορτών σβήσουν οι τοπικές αρχές υποχρεούνται να έχουν βρει ένα σχέδιο απέναντι στη μιζέρια που βάλλει πανταχόθεν. Τα πρώτα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά… www.thessaloniki2012.gr

– Τη θαλάσσια συγκοινωνία

Πάνε περισσότερα από 30 χρόνια πια από την οριστική της κατάργηση και το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στη σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης προβλέπεται πως θα διορθωθεί προς το τέλος του 2012. Ήδη έχει διενεργηθεί ο διαγωνισμός για τις στάσεις και το πλοίο της γραμμής από Περαία, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα σαλπάρει. Βέβαια, μέχρι να το δούμε να δένει στο λιμάνι ας κρατάμε μικρό καλάθι…

– Womex

Η Παγκόσμια Έκθεση Μουσικής (World Music Expo) WOMEX θα φιλοξενηθεί το 2012 στη Θεσσαλονίκη. Μετά από τρία διαδοχικά χρόνια στην Κοπεγχάγη η σημαντικότερη διοργάνωση για την world music κατηφορίζει στη Μεσόγειο. 300 καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο αναμένεται να πλημμυρίσουν με τις μελωδίες τους την πόλη από τις 17 μέχρι τις 21 Οκτωβρίου, κορυφώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τους εορτασμούς για το ιωβηλαίο.

– Το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την πόλη

Πλήθος σημαντικών αλλαγών στην όψη και στη νοοτροπία της πόλης φιλοδοξεί να επιφέρει το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο που θα τεθεί σε εφαρμογή αρχής γενομένης από το 2012. Οι κύριοι άξονες είναι η επιστροφή στο κέντρο, η αναζωογόνηση των υποβαθμισμένων περιοχών, η προστασία των ευαίσθητων περιοχών του φυσικού περιβάλλοντος, η ενίσχυση της ήπιας κινητικότητας με φιλικούς τρόπους μετακίνησης, ο στρατηγικός σχεδιασμός του θαλάσσιου μετώπου με ενιαίες προδιαγραφές, η αναβάθμιση της εικόνας της πόλης με μεγάλες και μικρές αναπλάσεις, η ενδυνάμωση του ρόλου της ευρύτερης περιοχής και η ενίσχυση του δικτύου των αστικών κέντρων. Μπορούν τα φιλόδοξα αυτά σχέδια επί χάρτου με τον Λόη Παπαδόπουλο επικεφαλής του Οργανισμού να γίνουν πραγματικότητα; Μακάρι…

– Πεζοδρόμηση των κεντρικών αξόνων στην Καλαμαριά

Ήδη από τις αρχές της νέας χρονιάς η καρδιά ενός από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας θα αλλάξει όψη. Το κέντρο της Καλαμαριάς πεζοδρομείται και γίνεται φιλικότερο προς τους πεζούς. Το έργο θα ολοκληρωθεί σε δύο φάσεις, στην πρώτη που θα διαρκέσει έξι μήνες θα γίνει η ανάπλαση – πεζοδρόμηση της οδού Μεταμορφώσεως, ενώ το δεύτερο εξάμηνο θα γίνει η ανακατασκευή του πεζόδρομου, που αποτελεί σήμα κατατεθέν, της Κομνηνών. Με τις δενδροφυτεύσεις να συμβάλουν στην αλλαγή της εικόνας, ο δήμος Καλαμαριάς επιχειρεί ένα τολμηρό πείραμα που αν πετύχει, μπορεί να αλλάξει σταδιακά τη νοοτροπία ενός μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού της πόλης.