Ενοίκια, σουπερμάρκετ, βενζίνες – Πως οι νέοι (δεν) τα βγάζουν πέρα…
Τέσσερις νέοι κάθονται στο τραπέζι και συζητούν όλα εκείνα που τους «βαραίνουν» κάθε μήνα.
Μένεις μόνος; Συγκατοικείς; Έχεις την οικογένεια σου ή την σχέση σου; Είσαι ακόμα στο ίδιο σπίτι με τους γονείς σου; Όποιο σενάριο και να ισχύει, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ο βραχνάς για το πως θα τα βγάλεις πέρα οικονομικά και αυτό τον μήνα είναι μεγάλος και προβληματίζει μικρούς και μεγάλους.
Ιδιαίτερα όμως οι νέοι που σ’ αυτή τη φάση της ζωής τους θα έπρεπε να συζητούν για το μέλλον και τα όνειρα τους, κάθονται σε μεγάλα τραπέζια και αναλύουν το πως θα βγει άλλος ένας μήνας.
Άλλοι σπουδάζουν, ενώ άλλοι ταυτόχρονα εργάζονται κιόλας για να τα βγάλουν πέρα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχουν κοινό, είναι τα λιγοστά χρήματα που τους μένουν για να περάσουν τον μήνα χωρίς να χρειαστούν να χρωστάνε σε φίλους και συγγενείς.
Ο Ηλίας, η Μαρία, ο Νίκος και η Ειρήνη έκατσαν σ’ ένα τραπέζι και συζήτησαν όλα εκείνα που τους «βαραίνουν» κάθε μήνα και πως τελικά τα καταφέρνουν εν μέσω διαρκών αυξήσεων.
«Αν δεν ήταν οι γονείς μου δεν θα τα κατάφερνα»
Η Μαρία ζει μόνη της και σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο τρίτος της χρόνος στην πόλη και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «κάθε πέρσι και καλύτερα»
«Προσπαθώ να βρω που είμαι σπάταλη για να κάνω οικονομία και κάθε μήνα καταλήγω στο γεγονός ότι τα χρήματα που βγάζω από την καφετέρια που δουλεύω είναι ελάχιστα μπροστά στις αυξήσεις που υπάρχουν σε όλους τους τομείς. Στο ενοίκιο, στο σουπερμάρκετ, στη βενζίνη. Νιώθω πως τα λεφτά φεύγουν σαν νερό…»
Όπως εξομολογείται είναι ιδιαίτερα τυχερή καθώς οι γονείς της έχουν αναλάβει το κομμάτι του ενοικίου, έτσι έχει φύγει από το κεφάλι της ένα πολύ βασικό έξοδο που αποτελεί «πληγή» για πολλούς ανθρώπους.
«Αν έπρεπε να πληρώνω και το ενοίκιο του σπιτιού, λογικά δεν θα μπορούσα να νοικιάζω σε άλλη πόλη. Βγάζω περίπου 300 ευρώ γιατί εργάζομαι ημιαπασχόληση οπότε καταλαβαίνετε πως τα χρήματα είναι αρκετά περιορισμένα. Αν μπορούσα να εργάζομαι full time, θα το έκανα αλλά δυστυχώς έχω πολλά υποχρεωτικά μαθήματα που πρέπει να παρακολουθώ. Έτσι καταλήγω κάθε φορά να ζητάω extra χρήματα από τους γονείς μου ή πολλές φορές επειδή δεν μου αρέσει να ζητάω, κάθομαι το τελευταίο 5θημερο σπίτι μου και δεν κάνω τίποτα απολύτως για να τα καταφέρω»
«Υπάρχουν μήνες που μετράμε τα ψιλά»
Ο Νίκος ζει μαζί με την κοπέλα του και αναφέρει πως δεν είναι όλοι οι μήνες ίδιοι. Υπάρχουν μήνες που περνούν εύκολα και τους μένει κάτι στην άκρη και άλλοι που τα χρήματα «εξαφανίζονται».
«Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Δουλεύουμε και οι δύο και πάλι υπάρχουν μήνες που μετράμε τις τελευταίες ημέρες τα ψιλά. Ειδικά όταν προκύπτουν extra έξοδα. Εκεί νομίζω το χάνουμε εντελώς. Για παράδειγμα αν πάθει κάτι το αυτοκίνητο ή αν πρέπει να πληρώσω την συνδρομή στο γυμναστήριο, δεν μένει ούτε ευρώ στο τέλος του μήνα. Μετράμε τις ώρες για να πληρωθούμε πολλές φορές για να πάμε στο σουπερμάρκετ. Αυτό δεν είναι ζωή, το να μην μπορείς να βάλεις κάτι στην άκρη για μία ώρα ανάγκης»
Όπως αναφέρει η αύξηση του ενοικίου κατά 80 ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια ήταν κάτι που τους επηρέασε αρκετά γιατί όπως τονίζει «δεν μιλάμε για ένα πακέτο τσιγάρα ή για έναν λιγότερο καφέ»
«Αυτή είναι μία πραγματικότητα που βιώνουμε οι περισσότεροι που ζούμε στο ενοίκιο. Έχουμε ψάξει πολλές φορές αλλά τίποτα δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες μας. Οι τιμές είναι εξωφρενικές οπότε μένουμε στο σπίτι που ήδη νοικιάζουμε»
«Η συνήθεια να πληρώνουμε πολλά λεφτά στη βενζίνη…»
Η Ειρήνη εργάζεται με την μητέρα της και όπως δηλώνει δεν έχει σταθερό εισόδημα καθώς πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση.
«Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Από την μία έχω την ελευθερία να πάρω όσα χρήματα θέλω κάθε φορά, όμως από την άλλη τα λεφτά στην τράπεζα μπορούν να τελειώσουν σε χρόνο ρεκόρ χωρίς καν να το καταλάβεις. Υπάρχουν πολλοί μήνες που βάζω όριο στον εαυτό μου στο πόσα χρήματα θα ξοδέψω, όμως δεκάδες φορές τρώω παραπάνω χρήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί η μαμά μου να βάλει στην άκρη όσα χρειάζεται. Αν έμενα μόνη μου και όχι μαζί της δεν ξέρω αλήθεια πως θα τα έβγαζα πέρα. Μου φαίνεται ακατόρθωτο να πρέπει μ’ έναν βασικό μισθό να πληρώνεις ενοίκιο, βενζίνες, πάγια έξοδα και να μένει και κάτι για την προσωπική διασκέδαση, η οποία δεν θα έπρεπε να μένει στην άκρη καθώς είναι ιδιαίτερα σημαντική»
Η ίδια εξηγεί πως ένα μεγάλο μέρος του “μισθού” της φεύγει στις βενζίνες.
«Όταν είσαι όλη μέρα στον δρόμο για να πας δουλειά και σε ραντεβού, πρέπει συχνά (δυστυχώς) να κάνει στάσεις στα βενζινάδικα. Οι τιμές είναι ξανά εξωπραγματικές, δεν γίνεται να πληρώνεις 2 ευρώ το λίτρο. Εδώ και αρκετό διάστημα η τιμή της βενζίνης έχει σκαρφαλώσει μόνιμα πάνω από τα 2 ευρώ. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι όλο γίνεται μια συνήθεια και κανείς δεν αντιδράει για όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν γίνεται σ’ ένα μικρό αμάξι σαν το δικό μου να δίνω 100-150 ευρώ για την βενζίνη και φαντάζομαι κι άλλοι σαν εμένα και κανείς να μην διαμαρτύρεται»
«Βγαίνω σπάνια έξω για καφέδες»
Ο Ηλίας είναι ένας άνθρωπος που όπως εξηγεί είχε συνηθίσει να ζει πολύ διαφορετικά όσα χρόνια ζούσε με τους γονείς τους. Τα τελευταία δύο χρόνια, όσο σπουδάζει, συγκατοικεί και έχει δει τις πραγματικές δυσκολίες που υπάρχουν.
«Ευτυχώς οι γονείς μου πληρώνουν το ενοίκιο, το οποίο είναι αρκετά οικονομικό καθώς το μοιράζομαι μαζί με τον συμφοιτητή μου. Όμως τα έξοδα και πάλι είναι αμέτρητα. Δεν προλαβαίνω να εργάζομαι ταυτόχρονα με τις σπουδές μου καθώς τα μαθήματα είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Έτσι μένω με το χαρτζιλίκι των γονιών μου και προσπαθώ να είμαι όσο πιο φειδωλός γίνεται. Δεν βγαίνω διαρκώς για καφέδες. Προσπαθώ τις μέρες που έχω μαθήματα να πίνω καφέ σε σπίτια και μόνο τα σαββατοκύριακα ξοδεύω περισσότερα χρήματα»
Μπορεί να είναι μικρό αλλά ο Ηλίας έκοψε όλες τις συνδρομές στις πλατφόρμες που είχε για να μπορέσει να γλυτώσει κάποια χρήματα από τους γονείς του.
«Ίσως κάποιοι το θεωρούν πολύ ανόητο. Αλλά αν κάτσεις και σκεφτείς όλα εκείνα που ξοδεύουμε χρήματα, θα εκπλαγείς από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που αν κόβαμε θα κρατούσαμε αρκετά λεφτά στην άκρη για μία ώρα ανάγκης. Δυστυχώς το να μην πληρώσεις τον λογαριασμό του ρεύματος δεν είναι εφικτό, όμως μπορείς να σταματήσεις για παράδειγμα το Netflix για να εξοικονομήσεις χρήματα. Εμένα αυτό που με ανησυχεί βέβαια είναι το τι θα γίνει όταν του χρόνου ο συγκάτοικος μου φύγει και χρειαστεί να μείνω μόνος. Εκεί ξέρω ότι οι γονείς μου θα ζοριστούν και ήδη ψάχνω τι πρέπει να κάνω για τους δώσω μία ανάσα»
