Για τα μάτια της Χίντι

Ένα φεστιβάλ καταφέρνει να ξεχωρίζει μονάχα αν διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα. Και η προσωπικότητα του έχει να κάνει με τον προσανατολισμό, τις επιλογές και τις προτάσεις του. Στο φεστιβάλ της Σανής, είκοσι χρόνια τώρα έχουμε διαπιστώσει δεκάδες φορές τι σημαίνει άποψη. Έχοντας δει εδώ μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μουσικής του καιρού μας πάνω στο Λόφο ποντάρω κάθε φορά στο μεγάλο χαρτί κάθε χρονιάς.

Φέτος είναι γυναίκα. Το είδος γυναίκα τραγουδοποιός είναι ένα είδος που δεν βγάζει πια με την ευκολία του παρελθόντος μεγάλα ονόματα, συνεπώς κάθε φορά που συναντά κάνεις ένα κορίτσι που θα μπορούσε να ανανεώσει το είδος το παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Άλλωστε στον ίδιο λόγο απολαύσαμε πριν λίγα χρόνια τη Liz Wright, πριν γίνει παγκόσμιο όνομα. Η περίπτωση της Μαροκινής Hindi Zahra, είναι μια τέτοια περίπτωση. Γεννημένη στο Μαρόκο, μετακόμισε στα 15 της στο Παρίσι και κυκλοφόρησε πρόπερσι το πρώτο της άλμπουμ για να αποθεωθεί και να δει το Βeautiful Tango να γίνεται ύμνος και να σκηνοθετείται από τον Tony Gatlif, που αγαπάμε πολύ για τα φιλμ του πάνω στους Τσιγγάνους. Η επιλογή του άλλωστε είναι ένα από τα στοιχεία της πανσπερμίας εθνικών χαρακτηριστικών και κοσμοπολιτισμού που κουβαλάει μαζί της. Πολλά από τα λόγια των τραγουδιών της είναι γραμμένα στη γλώσσα των Βερβερίνων. ΜΙα από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς της προχθεσινής της εμφάνισης στο Sani Festival ήταν η στιγμή που τραγουδά μοναδικά το The man i love και τολμά με άνεση να το αποδώσει στα αράβικα μεταφέροντας το πάθος του Γιαχαμπίμπι στον κόσμο των μπλουζ. Και τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί γράφουν για κείνη ότι είναι η Billie Holiday του καιρού μας και σαρώνει τα βραβεία διεθνώς. Μαζί με μια εξαιρετική πολυφυλετική μπάντα και έχοντας δάνεια στις αποσκευές της από τη Jazz, το Flamengo, τη Folk και τη World Music μας χάρισε μια ανεπανάληπτη βραδιά και με έκανε πολλές φορές να σκεφτώ πως μαζί της ένοιωσα όπως την πρώτη φορά που άκουσα τη Joan Baez που πρώτη τραγούδησε αράβικο στίχο, τη Joan Armatranting, τη Johny Mitchel δεκαετίες πριν. Από τις σπάνιες φορές πια που φεύγω από μια συναυλία έχοντας την αίσθηση πως ανακάλυψα κάτι σπουδαίο.