Γυναικοκτονίες- Έμφυλη βία: «Στην Ελλάδα αργήσαμε να κάνουμε πράγματα»

Ένα ακόμα σοκ προκάλεσε στο πανελλήνιο η νέα γυναικοκτονία στην Καβάλα. Ένας 55χρονος στραγγάλισε την 43χρονη σύζυγό του μέσα στο φαρμακείο της.

Η δολοφονία της 43χρονης φαρμακοποιού έρχεται να προστεθεί στο κατάλογο των γυναικτονιών που μεγαλώνει στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια, όπως και αυτός με τους ξυλοδαρμούς, τις σεξουαλικές κακοποιήσεις κλπ.

Για την αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστημίου και πρώην γενική γραμματέα Ισότητας των Φύλων ( 2009- 2012), Μαρία Στρατηγάκη στην Ελλάδα οι γυναικοκτονίες μόλις τα τελευταία χρόνια γίνονται πρωτοσέλιδα ενώ τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν δυστυχώς μικρές ειδήσεις.

«Τώρα οι γυναικοκτονίες αποκτούν δημοσιότητα ενώ στο παρελθόν ήταν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων. Υπάρχει προφανώς μια αύξηση των γυναικοκτονιών όπως λένε τα στοιχεία. Όμως πάντα υπήρχαν οι γυναικοκτονίες απλώς δεν αποκτούσαν ποτέ την πρέπουσα σημασία, από τον Τύπο, τον δημόσιο λόγο» τόνισε στην Parallaxi η κα Στρατηγάκη.

Αυτή η διαχρονική σιωπή έναντι των γυναικοκτονιών σύμφωνα με την κα Στρατηγάκη συμβαίνει «γιατί είμαστε μια κοινωνία πατριαρχική, υπάρχει η βία κατά των γυναικών σχετικά με άλλες χώρες στην Ελλάδα έχουμε περισσότερα περιστατικά».

Κάθε φορά που μαθαίνουμε για μια γυναικοκτονία ή ένα περιστατικά έμφυλης βίας αναρωτιόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία, πως μπορούμε να δαμάσουμε το τέρας.

Η ωμή αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα «αργήσαμε πολύ να κάνουμε πράγματα και να πάρουμε μέτρα» με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι ανεξέλεγκτη όπως αναφέρει η καθηγήτρια.

«Πρώτα πρώτα ο νόμος για την ενδοοικογενειακή βία άργησε πάρα πολύ, ήρθε το 2006 και ο οποίος ήταν ένας νόμος που τον ζήταγε το γυναικείο κίνημα μετά την μεταπολίτευση. Άργησε 30 χρόνια. Ο νόμος αυτός δεν είχε πρόταγμα την στήριξη των γυναικών αλλά είχε την στήριξη της οικογένειας. Για αυτό μέσα σε αυτό το νόμο μπήκε η ποινική διαμεσολάβηση που σημαίνει ότι το ζευγάρι που έχει μια αντίθεση να τα βρει μεταξύ του. Εμείς ως φεμινίστριες εκείνης της εποχής πιστεύουμε ότι δεν είναι κατάλληλη η έμφυλη βία, η ενδοοικογενειακή βία για να εφαρμοστεί η Ποινική Διαμεσολάβηση διότι στην ουσία δίνει πάτημα να κρατηθούν εκτός Δικαστηρίων όλες αυτές οι υποθέσεις» τόνισε.

Τριάντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν για να δημιουργήσει η Ελλάδα- μόλις το 2011- ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, τηλεφωνικές γραμμές SOS, συμβουλευτικά χρόνια όταν οι άλλες χώρες έχουν εδώ και χρόνια πολλές δομές σε λειτουργία.

Περαιτέρω, όπως λέει η κα Στρατηγάκη μόλις το 2006 απέκτησε η χώρα νόμο για τον ενδοσυζυγικό βιασμό έως τότε δεν υπήρχε!

Η πατριαρχία και τα μοντέλα που αναπτύσσονται πάνω σε αυτή αποτελούν την κύρια αιτία των φαινομένων κακοποίησης και δολοφονιών σε μια κοινωνία που ανέχεται τα μοντέλα και τα φαινόμενα ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν περιπτώσεις όπου γυναίκες που πήγαν σε αστυνομικά τμήματα για να καταγγείλουν τον βιασμό τους και την κακοποίηση τους, αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία. «Ήταν το πιο συνηθισμένο αυτό κάποτε» είπε η κα Στρατηγάκη που επισημαίνει ότι στις μέρες μας η Αστυνομία έχει κάνει βήματα προόδου έχοντας δημιουργήσει ειδικές μονάδες για την ενδοοικογενειακή βία ωστόσο όπως λέει θα πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά ειδικά σε περιοχές της επαρχίας.

«Υπάρχει μια κατάσταση ανοχής στους βιασμούς, στην έμφυλη βία, στην ενδοοικογενειακή βία που φτάνουν φυσικά και στην γυναικοκτονία που είναι η ακραία μορφή μιας πυραμίδας που αρχίζει από ένα χαστούκι ή ένα κακό σχόλιο. Είναι η πυραμίδα της βίας που αρχίζει από ένα υποτιμητικό σχόλιο για τη γυναίκα και φτάνει στην γυναικοκτονία μέσα από μια πυραμίδα η οποία είναι όλα το ίδιο πράγμα πως ανέχεται η κοινωνία την έμφυλη βία σε όλες τις μορφές» τόνισε.

Η κα Στρατηγάκη αναφέρθηκε και στην γενικότερη βία που συναντάμε σε διάφορες εκφάνσεις της καθημερινότητας μας όπως στα σχολεία και το bullying που σημειώνεται μεταξύ των παιδιών εξαιτίας της «αντιμετώπισης της διαφορετικότητας σε σχέση με τη σεξουαλική ταυτότητα φύλου και την έκφραση. Κι αυτό έμφυλη βία είναι».