Η Λέσχη του ΑΠΘ μέσα από τα μάτια των φοιτητών και των εργαζομένων

Η ώρα έφτασε, οι μαθητές γίνονται φοιτητές κι ένα από τα βασικά ζητήματα προς επίλυση είναι η διατροφή.

Πολλά λέγονται γύρω από αυτό. “Άντε, θα μάθεις να μαγειρεύεις επιτέλους”, “θα τρώτε στην λέσχη” και μετά τα αστεία γύρω από την ποιότητα της λέσχης.

Η Λέσχη του ΑΠΘ δεν ξεφεύγει από τον γενικό κανόνα. Με 90.299 φοιτητές, η Φοιτητική Λέσχη προσπαθεί να δώσει μια λύση στους νέους- και μη- που φοιτούν στο κορυφαίο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Θεσσαλονίκης. Ας δούμε, λοιπόν, κάποια βασικά πράγματα για την πιο πολυσυζητημένη λέσχη της Θεσσαλονίκης.

Ωράριο και μενού

Η Φοιτητική Λέσχη του ΑΠΘ έχει 3 “ζώνες” που λειτουργεί. Χωρίζεται στο πρωινό, που διαρκεί από τις  08:30 μέχρι τις 10:00, το μεσημεριανό, που αποτελεί την κύρια συνήθεια των φοιτητών και διαρκεί από τις 12:00 έως και τις 16:00 και το βραδινό, με διάρκεια από τις 18:00 μέχρι και τις 21:00. Επιπλέον, το εστιατόριο για το Διδακτικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό (Δ.Ε.Π.) λειτουργεί από τις 11:30 μέχρι τις 15:30.

Το πρωινό είναι το ίδιο, ενδεχομένως με μικρές διαφοροποιήσεις και παρέχει τα κλασικά πρωινά που μπορεί να σκεφτεί κανείς: αυγά, δημητριακά, ψωμί με μέλι-μαρμελάδα, καφέ, χυμό.

Το μεσημεριανό, έχει 4 διαφορετικές επιλογές κυρίως πιάτου: συνήθως πρόκειται για 2 πιάτα με κρεατικά και δυο “πράσινες” επιλογές που επί της ουσίας πρόκειται για το ίδιο πιάτο, με τη διαφορά ότι το ένα είναι vegan/ νηστίσιμη επιλογή. Υπάρχει επίσης πρώτο πιάτο, σαλάτα και ως επιδόρπιο είτε κάποιο γλυκό είτε κάποιο φρούτο.

Το βραδινό απαρτίζεται επίσης από πρώτο πιάτο, 3 επιλογές κυρίως γεύματος, σαλάτα και επιδόρπιο.

Αντιστοιχεί μια μερίδα στο κάθε άτομο, και πιο συγκεκριμένα στα άτομα που διαθέτουν κάρτα σίτισης.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Πανεπιστημιακής Λέσχης ΑΠΘ, η λέσχη έχει δυνατότητα παραγωγής άνω των 15.000 γευμάτων ημερησίως. Το φοιτητικό συσσίτιο διανέμεται στους χώρους σίτισης της Λέσχης σε δύο μεγάλες αίθουσες χωρητικότητας 1.000 (Κάτω Λέσχη) και 500 ατόμων (Πάνω Λέσχη).

Σχέση λέσχης- φοιτητή, μια ιδιαίτερη σχέση

Ξεκινώντας από τη δική μου εμπειρία, η φοιτητική ζωή με βρήκε στα χρόνια του Covid-19. Τότε, λοιπόν, η λέσχη λειτουργούσε αναγκαστικά με την διανομή του πακέτου, το γνωστό πια σε όλους μας take-away. Θυμάμαι να εκπλήσσομαι θετικά από την πρώτη μου εμπειρία με τη λέσχη. Η μερίδα του πακέτου ικανοποιητική, όλα προσεγμένα, παρείχε όσα πραγματικά έλεγε το μενού. Η λέσχη αποτελούσε ένα σημείο συνάντησης των φοιτητών, ιδίως των πρωτοετών, που σαν σε στρατιές, κατευθύνονταν προς τη λέσχη ως τον μοναδικό προορισμό που πραγματικά, απτά, τους έφερνε σε επαφή με τον πανεπιστημιακό χώρο, έστω και “ξώφαλτσα”.

Ο επόμενος χρόνος ήταν μεταβατικός. Από το αναγκαστικό take-away στην επιλογή μεταξύ take-away και δια ζώσης σίτισης, φτάνοντας στην καθολικά δια ζώσης συνήθεια των φοιτητών. Η λέσχη εξακολουθούσε να παρέχει τα προσφερόμενα γεύματα, μόνο που σιγά σιγά παρατηρήθηκαν ορισμένες ελλείψεις στα πρώτα πιάτα. Κάποιος που επισκέπτεται την λέσχη του ΑΠΘ καθημερινά, σίγουρα έχει παρατηρήσει αρκετές διαφοροποιήσεις κατά καιρούς, όσον αφορά την λιγότερη ποικιλία στο πρώτο πιάτο, την μείωση των μεριδών, το μη προσδοκώμενο επιδόρπιο κ.ά.

Παρόλα αυτά, το φαγητό της λέσχης είναι μάλλον ικανοποιητικό, ή τουλάχιστον ικανό να επισιτίσει τον μεγάλο όγκο των φοιτητών με έναν, συνήθως, αξιοπρεπή τρόπο. Και λέμε συνήθως, γιατί διάφορα ευτράπελα έχουν συμβεί κατά καιρούς.

Προσωπικά, επισκέπτομαι τη λέσχη με μεγάλη συχνότητα καθώς βολεύει με τα μαθήματα μου και αποτελεί μια καλή λύση χωρίς να ξοδεύω το φημισμένο…  “περιορισμένο μπάτζετ” των φοιτητών.

Η κάρτα σίτισης

Ένα θέμα που έχει ενταθεί από την περασμένη άνοιξη και μετά είναι αυτό της κάρτας σίτισης. Οι φοιτητές του ΑΠΘ δικαιούνται να σιτίζονται δωρεάν στη λέσχη, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν αιτηθεί για αυτήν την σίτιση κι έχουν προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα που απαιτούνται για αυτήν.

Αυτό ακριβώς- τα κριτήρια δηλαδή για δωρεάν σίτιση- είναι που έχει εγείρει ντιμπέιτ σχετικά με αυτή. Από τη μια, τα μέλη της λέσχης που ζητούν τις κάρτες ώστε να μπορούν να ρυθμίσουν καλύτερα τις μερίδες, την ποιότητα, την ποικιλία, κι από την άλλη οι φοιτητές,  που διεκδικούν μια λέσχη ικανή να σιτίσει τόσο όλα τα μέλη του Πανεπιστημίου, ως θέσφατο καθώς εισήχθησαν στο εκπαιδευτικό ίδρυμα, όσο και άτομα από κοινωνικές ομάδες επιβαρυμένες, για να καλύψουν το επισιτιστικό τους πρόβλημα.

Το ζήτημα αυτό έχει προξενήσει διάφορες αντιμαχίες, με ομάδες φοιτητών να θέτουν υπό κατάληψη το κτίριο και να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα καθήκοντα των υπαλλήλων, και με τους υπαλλήλους της λέσχης του ΑΠΘ να προβαίνουν σε καθημερινό έλεγχο των πάσων των φοιτητών, ώστε να εξακριβωθεί η έκδοση κάρτας ή έστω η αίτηση αυτής.

Η Parallaxi ήρθε σε επικοινωνία με την υπηρεσία της Λέσχης του ΑΠΘ, για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματος. Όπως μας πληροφόρησαν οι άνθρωποι της Λέσχης, δεν είναι γνωστό το πόσοι τρώνε καθημερινά στη λέσχη αλλά οι κάρτες σίτισης που έχουν εκδοθεί ξεπερνούν τις 7250. Αναφορικά με την δυνατότητα του να φάει κανείς χωρίς να δικαιούται  κάρτα, κι εφόσον είναι μέλος του Πανεπιστημίου,  υπάρχει δυνατότητα έκδοσης 15ήμερης ή μηνιαίας κάρτας, που ισοδυναμεί  με 2 ευρώ τη μέρα, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.

Σημαντικό στοιχείο και όχι ιδιαίτερα γνωστό είναι η δυνατότητα παροχής παραπάνω καρτών. Επεξηγηματικότερα, την παραγωγή-διανομή του φαγητού της λέσχης, την διεκδικεί κανείς με διαγωνισμό. Η ανάδοχη εταιρία που έχει αναλάβει αυτό το ρόλο, η “CiTiCi”, που αποτελεί κοινοπραξία εταιριών catering, στην διεκδίκηση του ρόλου αυτού κατέβαλε προσφορά βάσει της οποίας υπάρχει δυνατότητα παροχής επιπλέον καρτών σίτισης. Πιο συγκεκριμένα, αρκετές εκατοντάδες κάρτες έχουν χορηγηθεί από την ανάδοχη εταιρία, σύμφωνα με πληροφορίες της υπηρεσίας της λέσχης ΑΠΘ, ως προσφορά, στην προσπάθειά της να αναλάβει την εκμετάλλευση των μαγειρείων και των υποδομών της λέσχης και την εκτέλεση του έργου.

Αυτές ακριβώς οι κάρτες μπορούν να χορηγηθούν σε φοιτητές που υπερβαίνουν οριακά το απαιτούμενο εισόδημα, δηλαδή τα 45.000 ευρώ ως ανώτερο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα (προσαυξημένο κατά 3000 ευρώ για οικογένειες με παραπάνω από ένα παιδί- φοιτητή). Αυτό γίνεται σε περιπτώσεις που κρίνει απαραίτητες η υπηρεσία της λέσχης. Ο φοιτητής παραπέμπεται στα γραφεία, κι εκεί του δίνεται η κάρτα.

Τι λένε οι φοιτητές για την λέσχη

Η Parallaxi αποφάσισε να ρωτήσει τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, τους φοιτητές του ΑΠΘ, σχετικά με τη γνώμη τους για την λέσχη. Ρωτήσαμε τον Χρήστο, τον Γιώργο, την Αναστασία και την Γεωργία να μας πουν κάποια πράγματα σχετικά με τη λέσχη.

Και στους 4 δόθηκαν οι ίδιες ερωτήσεις: Συμπίπτουν οι ώρες διανομής με τα μαθήματα; Πως ήταν η κατάσταση στη λέσχη επί covid; Πόσες φορές τη μέρα τρως; Ποια είναι η αγαπημένη σου μέρα; Ποιο είναι το αγαπημένο σου γεύμα; Λέσχη μόνος ή με παρέα; Έχεις γνωρίσει άτομα εκεί;

Συμπίπτουν οι ώρες διανομής με τα μαθήματα;

Στην πρώτη ερώτηση, που αφορά το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να σιτίζεται στη λέσχη βάσει των ωρών μαθημάτων, οι απαντήσεις διέφεραν. Για τον Χρήστο δεν υπάρχει ιδιαίτερο θέμα, αφού όπως μας λέει, δεν συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό. Ο Γιώργος, που έχει και μεσημεριανά μαθήματα, δηλώνει ότι αρκετές φορές θα τύχει να συμπίπτει το μεσημεριανό με μαθήματα, αλλά όχι πάντα. Το βραδινό, συνήθως δεν συμπίπτει με κάποιο μάθημα, παρόλα αυτά δεν είναι εξίσου καλό με το μεσημεριανό. Η Αναστασία αντιμετωπίζει θέμα τα τελευταία δύο χρόνια αφού το ωράριο της λέσχης “πέφτει” πάνω σε ώρες μαθημάτων. Επιπλέον, προσθέτει το ζήτημα της μεγάλης  προσέλευσης ατόμων, που καθυστερούν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Η Γεωργία, η σχολή της οποίας βρίσκεται εκτός της πανεπιστημιούπολης, μάς λέει πως η διανομή στο τμήμα τους γίνεται στη σχολή. Παρόλα αυτά, η διανομή γίνεται μόνο για το μεσημεριανό κι έτσι δε βολεύει πάντα με το ωράριο. Ακόμη, αφού το φαγητό φτάνει εκεί γύρω στη 1, με μόνο τη μια από τις επιλογές του κυρίως πιάτου διαθέσιμη, αν κάποιος τελειώνει μάθημα στις 3, πιθανότατα δε θα βρει μερίδα.

Πως ήταν η κατάσταση στη λέσχη επί covid;

Σε αυτήν την ερώτηση, Χρήστος, Αναστασία και Γιώργος συμφωνούν πως η κατάσταση ήταν καλύτερη. Αν και η αναμονή ήταν αρκετή, λόγω του πλήθους. η διανομή στην πραγματικότητα γινόταν πιο γρήγορα και φαίνεται πως ποσότητα, ποιότητα και ποικιλία ήταν σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι τώρα. Καταλήγουν όλοι στο ότι φαίνεται να υπήρχε μεγαλύτερη οργάνωση, παρά την αντιξοότητα της πανδημίας. Η Γεωργία δεν είχε εισαχθεί ακόμη στο ΑΠΘ την περίοδο αυτή.

Πόσες φορές τη μέρα τρως;

Για τον Χρήστο και τον Γιώργο φαίνεται πως η λέσχη αποτελεί σχεδόν καθημερινή συνήθεια. Ο Γιώργος, με 4-5 φορές την εβδομάδα ή και παραπάνω (!) σίγουρα είναι μεγάλος φαν της λέσχης. Βέβαια, σε αυτό φαίνεται πως κύριο ρόλο παίζει η εξοικονόμηση χρημάτων. Ο Χρήστος πηγαίνει 3-4 φορές την εβδομάδα. Η Γεωργία τρώει 2-3 μέρες την εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένων των φορών που τρώει στη σχολή. Η Αναστασία δεν πηγαίνει καθόλου φέτος στη λέσχη. Σε αυτό έχει συμβάλλει το πρόγραμμα της σχολής αλλά και η διαφορά στην ποιότητα και την ποικιλία, που έχει πέσει αρκετά σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη.

Ποια είναι η αγαπημένη σου μέρα;

Η Τρίτη φαίνεται να είναι η πιο δημοφιλής μέρα. Γιώργος, Αναστασία και Χρήστος απαντούν την Τρίτη, με τον Χρήστο να αναφέρει και την Κυριακή. Κοτόπουλο με ρύζι- Παστίτσιο- Σπανακόρυζο. Το τρίπτυχο αυτό φαίνεται να κερδίζει τους φοιτητές κι αυτό έχει να κάνει και με το αγαπημένο γεύμα, όπως θα δούμε παρακάτω. Η Γεωργία προτιμά την Παρασκευή.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου γεύμα;

Για τους φαν της Τρίτης, το κοτόπουλο με ρύζι είναι η πρώτη επιλογή. Ο Γιώργος θεωρεί πως αυτό το φαγητό δεν μπορεί να πάει και πολύ λάθος, οπότε και αυτό που προσφέρει η πανεπιστημιακή λέσχη είναι μια χαρά. Ο Χρήστος αναφέρει επίσης τα μακαρόνια με κιμά αλλά και την μπριζόλα με πουρέ. Η Γεωργία προτιμά τα “λαδερά” της λέσχης. Αγαπημένο της γεύμα… τα ρεβίθια, όπως δηλώνει γελώντας, γνωρίζοντας πως η άποψή της δεν έχει πολλή απήχηση.

Λέσχη μόνος ή με παρέα;

Η λέσχη αποτελεί υπόθεση παρεών. Και τα 4 παιδιά πηγαίνουν κατά κύριο λόγο (ή πήγαιναν, στην περίπτωση της Αναστασίας) με παρέα. Η παρέα φαίνεται να αποτελεί βασικό παράγοντα για επίσκεψη στην λέσχη. Αν και Γεωργία, Χρήστος και Γιώργος δηλώνουν ότι θα τύχει να πάνε και μόνοι τους, συνήθως το να εκκινήσουν για τη λέσχη θα είναι λιγότερο χρονοβόρο και βαρετό (λόγω μεγάλης προσέλευσης) όταν αυτό γίνεται με φίλους. Για την Αναστασία, το να μην έχει παρέα είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Όπως μας λέει, χωρίς παρέα δε θα πήγαινε σχεδόν ποτέ!

Έχεις γνωρίσει άτομα εκεί;

Με τη λιγότερη συχνότητα στη λέσχη, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Αναστασία δεν έχει κάνει γνωριμίες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν, σύμφωνα με την Αναστασία, πάλι οι μεγάλες αναμονές. Η βιασύνη για να προλάβει τη σχολή σε συνδυασμό με τις μη προγραμματισμένες καθυστερήσεις καθιστούν τις γνωριμίες πιο δύσκολες. Ο Χρήστος λέει πως γνώρισε λίγα, ενώ η Γεωργία έχει γνωρίσει κόσμο, με τον οποίο όμως δεν έχει κρατήσει επαφή.  Αντίστοιχα, γνωριμίες έχει κάνει και ο Γιώργος, παρόλα αυτά, με το ίδιο σκεπτικό με εκείνο της Αναστασίας, θεωρεί ότι ο συνωστισμός και η βιασύνη δεν επιτρέπουν πολλές γνωριμίες. Κι εκείνος, δεν έχει κρατήσει επαφές με άτομα που γνώρισε εκεί.

Κλείνοντας…

Καταλήγουμε, βάσει των συζητήσεών μας, στο γεγονός ότι η λέσχη του ΑΠΘ δεν ικανοποιεί απόλυτα τους φοιτητές του ΑΠΘ, κυρίως λόγω ποιότητας και ποσότητας.

Παρόλα αυτά αποτελεί σίγουρα μια λύση για τον φοιτητικό κόσμο. Από την άλλη, η υπηρεσία της λέσχης του ΑΠΘ προσπαθεί, σύμφωνα με όσα μας είπαν, για την μέγιστη δυνατή ομαλή λειτουργία, δίνοντας βάση στις ανάγκες των φοιτητών και με προθυμία για την κάλυψη των επισιτιστικών αναγκών όσο το δυνατόν περισσότερων φοιτητών.

Σίγουρα έχει περιθώρια βελτίωσης η λέσχη του ΑΠΘ, πόσο μάλλον τώρα, με τους αυστηρούς ελέγχους στις κάρτες σίτισης. Ασφαλώς ο μεγάλος αριθμός φοιτητών που καλείται να καλύψει η λέσχη επηρεάζει την λειτουργία της, με το τοπίο να ξεκαθαρίζει, όμως,  σιγά- σιγά, θα πρέπει να σημειωθεί βελτίωση της κατάστασης.