Κακοποιήσεις ζώων: Ποιο είναι το προφίλ των δραστών

Το θέαμα με τον 30χρονο που κλώτσησε το γατάκι σε μια ταβέρνα στην Αιδηψό και το έριξε στην θάλασσα, αφού προηγουμένως προσπάθησε να το δελεάσει με λιχουδιές, σόκαρε την ελληνική κοινωνία.

Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι ένα ακόμη, στα δεκάδες συμβάντα κακοποίησης ή και θανάτωσης ζώων που σημειώνονται.

Η Σοφία Παπαδοπούλου, εθελόντρια σε φιλοζωική που δραστηριοποιείται στην περιοχή του Δήμου Δέλτα, εξιστορεί στην Parallaxi μια σειρά συμπεριφορών οι οποίες μάλιστα… άνθισαν κατά τη διετή περίοδο της πανδημίας. Μεταξύ αυτών και οι εγκαταλείψεις σκυλιών που φυσικά είναι μια μορφή κακοποίησης.

«Από τα 41 αδέσποτα που κυκλοφορούν στην περιοχή του Δήμου Δέλτα, τα εννέα είναι από μη στειρωμένα αδέσποτα και τα υπόλοιπα είναι σκυλάκια που τα εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους».

Στην περιοχή υπήρξαν παλιότερα αρκετά περιστατικά με φόλες δηλητηρίασης αν και τελευταία ευτυχώς δεν σημειώθηκαν άλλα τέτοια περιστατικά. «Δεν έχουμε περιστατικά με φόλες αλλά κάνουν ότι μπορούν για να διώξουν τα σκυλιά από την περιοχή. Τα πράγματα είναι χειρότερα τώρα, εξαιτίας της πανδημίας και των όσων βίωσαν οι άνθρωποι με το κλείσιμο και τις απαγορεύσεις. Κάποιοι ενοχλούνται που υπάρχουν τα σκυλιά (σ.σ. εννοεί τα αδέσποτα) μέσα στο χωριό με αποτέλεσμα να τα κυνηγούν, να τα διώχνουν και κάνουν καταγγελίες στο Δήμο ή σε εμάς ζητώντας να τα μαζέψουμε» είπε η κα Παπαδοπούλου.

Πρόσφατα μάλιστα, οι εθελοντές της φιλοζωικής βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα συμβάν όπου κυνηγός είχε αφήσει για ώρες μέσα σε ένα κλουβί που ήταν τοποθετημένο στο πίσω μέρος του ΙΧ του, «δύο κυνηγόσκυλα 20 και 16 κιλά το καθένα» και μετά από κλήση στην αστυνομία κατάφεραν όπως λέει να τα ελευθερώσουν και να τα δώσουν νερό.

«Κάναμε μήνυση στην αστυνομία, πήραμε τα δύο σκυλιά σε φιλοξενία, μετά τα πήρε ο Δήμος Δέλτα με εντολή της εισαγγελίας να τα φιλοξενήσει και τελικά η εισαγγελέας τα επέστρεψε στον κυνηγό και δεν πήρε ούτε πρόστιμο» είπε η κα Παπαδοπούλου επισημαίνοντας ότι ο νόμος περί κακοποίησης ζώων έχει γίνει αυστηρότερος ωστόσο όπως λέει «δεν εφαρμόζεται».

Αντιλήψεις ότι τα ζώα είναι «έμψυχα παιχνίδια»

Για την Δρ. Μαρία Αλβανού, Εγκληματολόγο- ΣΕΠ στο πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου, η βία κατά των ζώων έχει πολλές εκφάνσεις και τρόπους τέλεσης.

«Μπορεί να καλύπτει πράξεις άμεσης κακοποίησης ή και παραμέλησης όμως που να προκαλούν τον τραυματισμό, τον θάνατο του ζώου, ή τον φόβο του» αναφέρει στην Parallaxi.

Όπως αναφέρει είναι αδύνατον «να έχουμε πλήρη εικόνα του πραγματικού μεγέθους της συχνότητας της κακοποίησης, γιατί τα ζωάκια ως θύματα δεν έχουν δυνατότητα να καταγγείλουν τον κακοποιητή τους. Αποτυπώνεται μέγεθος που σαφώς έχει το πρόβλημα «σκοτεινού αριθμού».»

«Στις περισσότερες περιπτώσεις η γνώση τέτοιων κακοποιήσεων προκύπτει είτε από την προβολή τους από τον ίδιο τον κακοποιητή (που συχνά θεωρεί «αστείο» ή «κατόρθωμα» την κακοποίηση ενός ζώου), είτε από καταγγελίες πολιτών που αντιλαμβάνονται την απαξία της βίας κατά των ζώων και δείχνουν την απαιτούμενη ευαισθησία και καθήκον προστασίας των ιδιαίτερων αυτών θυμάτων» τονίζει.

Στερεότυπα προηγούμενων δεκαετιών με ωμή βία στα ζώα είναι ακόμα ριζωμένες εντός της ελληνικής κοινωνίας και δυστυχώς «δεν έχουν ξεπεραστεί αντιλήψεις του παρελθόντος που έχουν ισχυρή θέση πίσω από τη βία στα ζώα».

«Αντιλήψεις που θέλουν τα ζώα να είναι απλά «έμψυχα αντικείμενα», «έμψυχα παιχνίδια», πάνω στα οποία ο άνθρωπος θεωρεί ότι έχει απόλυτη εξουσία και μάλιστα εξουσία ζωής και θανάτου. Τα ζώα υπάρχουν για να τον υπηρετούν, και για να τα μεταχειρίζεται όπως θέλει, για να ικανοποιούν ορέξεις του (μέχρι και σεξουαλική κακοποίηση υφίστανται ζώα), ενώ ο πόνος τους είναι χωρίς σημασία. Πιο αδύναμα, χωρίς και για αιώνες χωρίς την προστασία του νόμου, είναι θύματα χωρίς φωνή και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το φιλοζωικό κίνημα ξύπνησε τον κόσμο για την ανάγκη προστασίας των ζώων και κατανόησης της απαξίας που σε μια πολιτισμένη κοινωνία ενέχει η κακοποίηση τους με οποιονδήποτε τρόπο» επισημαίνει προσθέτοντας ότι «η νομοθετική προστασία των ζώων ήταν ένα καλό πρώτο βήμα και σιγά σιγά φαίνεται να αλλάζουν νοοτροπίες, κάτι που φαίνεται και από τις αντιδράσεις του κόσμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από τα αντανακλαστικά της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Πάντως ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς, γιατί η νομική και δικαστική αποτύπωση της προστασίας των ζώων δεν αρκούν. Θα πρέπει να γίνει σαφές μέσα στην κοινωνία ότι η βία συνολικά δεν είναι γενικά αποδεκτή συμπεριφορά και τα ζώα δεν αποτελούν πλάσματα β’ κατηγορίας».

Οι κακοποιητές ζώων κακοποιούν και ανθρώπους

Τα άτομα που κακοποιούν ή και θανατώνουν ζώα σύμφωνα με έρευνες φαίνεται ότι ασκούν βία γενικώς δηλαδή και σε ζώα και σε ανθρώπους. Μάλιστα όπως αναφέρει η κα Αλβανού η «βία κατά των ζώων μπορεί να είναι προγνωστικός δείκτης» για βίαιες πράξεις εναντίον ανθρώπων.

«Σχετικά με τους αυτουργούς κακοποίησης ζώων είναι σημαντικό να γνωρίζουμε επίσης ότι χρόνια τώρα επιστημονικές έρευνες μας αποκαλύπτουν ότι η βία τους δεν περιορίζεται σε αυτό το πλαίσιο. Η επιστημονική βιβλιογραφία φανερώνει τον προβληματισμό ότι η βία κατά των ζώων μπορεί να είναι προγνωστικός δείκτης και για βίαιες πράξεις εναντίον ανθρώπων και γενικότερα για εγκληματική συμπεριφορά. Αυτοί λοιπόν που δεν διστάζουν να κακοποιήσουν ένα ζωάκι, δεν διστάζουν ή στο μέλλον δεν θα διστάσουν να είναι βίαιοι και σε συνάνθρωπους που αντιλαμβάνονται ως πιο αδύναμους. Ιδιαίτερα μάλιστα έρευνες μας προσανατολίζουν σε σύνδεση της κακοποίησης των ζώων με την κακοποίηση συντρόφων, παιδιών και ηλικιωμένων στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας. Τέλος επιστημονικά υπάρχουν ευρήματα που συσχετίζουν κακοποιητές ζώων με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας (antisocial personality disorder), αλλά και με δική τους προηγούμενη θυματοποίηση στο παρελθόν. Αναφορικά με επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν πάντως κακοποιητές ζώων με προβλήματα ψυχικής υγείας, χρειάζεται πολύ προσόχη. Η όποια συσχέτιση αν υπάρχει, θα πρέπει να γίνεται κατά περίπτωση κακοποιητή από τον αρμόδιο επιστήμονα, και δεν σημαίνει εκ των προτέρων ότι οι αυτουργοί στερούνται καταλογισμού» κατέληξε.