Κάντο όπως στη Νέα Υόρκη

Έξι πράγματα που αγάπησα στη Νέα Υόρκη και θα μπορούσαμε να μιμηθούμε στη Θεσσαλονίκη.

Ευγένεια

Δεν θα το πιστεύετε… Αν νομίζατε ότι στην Ευρώπη είναι ευγενείς στη Νέα Υόρκη θα εκπλαγείτε. Άνθρωποι πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν ακόμη κι αν τους “κλέβεις” πολύτιμο χρόνο. Συγγνώμη και ευχαριστώ να ακούγονται στη νιοστή αν κάποιος μπει στο δρόμο σου, σε σκουντήξει ή απλώς θέλει να σε προσπεράσει. Φιλικοί και ορεξάτοι για κουβέντα κάθε ώρα της μέρας, νιώθουν άσχημα αν τους ρωτήσεις κάτι και δεν το γνωρίζουν. Περιμένουν υπομονετικά σε κάθε είδους ουρές με το χαμόγελο στα χείλη πιάνοντας κουβέντα με τους γύρω τους σε μια απίστευτη επίδειξη χαλαρότητας. Οι Νεοϋορκέζοι δεν βρίζουν, τουλάχιστον στο δημόσιο χώρο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ευγενέστατοι υπάλληλοι και οδηγοί είναι έτοιμοι να σου κάνουν τη ζωή πιο εύκολη χωρίς ενευρισμούς κα δυσαρέσκεια. Εκείνο που θα σε αφήσει άναυδο όμως είναι η υπομονή (τη λες και ιώβεια) που δείχνουν οι οδηγοί απέναντι στον πεζό. Ακόμη κι αν ο Σταμάτης ανάψει κι εσύ βρίσκεσαι σε διάβαση τα αυτοκίνητα κοκκαλώνουν και σε περιμένουν μέχρι να βρεθείς στην ασφάλεια του πεζοδρομίου. Κορνάρισμα δεν θα ακούσεις. Ακόμη και εν μέσω των ενίοτε αφόρητων μποτιλιαρισμάτων στο Μανχάταν αλλά και περιφερειακά τις ώρες αιχμής.

Πάρκινγκ – κουτιά (parking lots)

Σε μια πόλη τεραστίων διαστάσεων και απίστευτης κίνησης, εντός του Μανχάταν το πάρκινγκ είναι σίγουρα δύσκολη υπόθεση. Παράνομους δεν θα δεις πουθενά. Ιδανική λύση τα υπαίθρια πάρκινγκ – κουτιά όπου τα αυτοκίνητα στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο με ράμπες-ασανσέρ. Πολυώροφα, κατασκευασμένα με χοντρά μεταλλικά δεκάρια, μοιάζουν με lego μεγάλων διαστάσεων και είναι απίστευτο το πόσες θέσεις πάρκινγκ δημιουργούν με μικρό κόστος.

Τραπεζάκια έξω

Εδώ μπορεί τα τραπεζοκαθίσματα να μας έχουν γίνει βραχνάς, με τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων εστίασης να καταλαμβάνουν (νόμιμα ή παρανομα) τα πεζοδρόμια με λογής λογής σαλονάκια αλλά εκεί τα τραπεζοκαθίσματα είναι δημόσιο αγαθό. Μιλάμε για έναν μεγάλο αριθμό με δημόσια τραπεζάκια και καρέκλες που τοποθετεί ο δήμος και ανήκουν σε όλους.

Παίρνεις καφέ και φαγητό στο χέρι από τα καταστήματα και κάθεσαι όπου θες: Σε νησίδες στο κέντρο της πόλης, στην καρδιά της Times Square, σε ξαπλώστρες και παγκάκια στο περίφημο High line, τον υπέργειο σιδηρόδρομο που μετατράπηκε σε καταπράσινο πάρκο.

Πράσινο

Παρτέρια παντού, τουλίπες και λουλούδια γύρω απ΄τα δένδρα και μικρά πάρκα που ξεπηδούν εκεί που δεν το περιμένεις. Εντός τους θα βρεις παγκάκια, ανθρώπους να διαβάζουν ένα βιβλίο ή να τρώνε κάτι πρόχειρο στην υπέροχη ώρα του lunch στην πόλη και τσιμεντένια τραπέζια σκακιέρες.

Μερικές φορές έχουν την έκταση λίγων τετραγωνικών, για να μην αναφερθούμε στον τεράστιο αστικό παράδεισο που ακούει στο όνομα Central Park και την πανέξυπνη εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου όπως στην περίπτωση του High Line.

Οι υπέροχες στοές – αγορές

Διαθέτουν μικρά μαγαζάκια αλλά και πάγκους – πωλητήρια με ό,τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους. Στη διάρκεια του μεσημεριανού lunch γεμίζουν ασφυκτικά με ανθρώπους Εκεί μπορείς να φας, να πιεις, να ψωνίσεις, να κάτσεις, να τριγυρίσεις, να πιάσεις κουβέντα με τους πωλητές ή με τους ομοιοπαθούντες – γυριστρούληδες, να ακούσεις μουσική… Πρότυπο για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η Αγορά Μοδιάνο. Ενδεικτικά αναφέρω το Chelsea market και το Eataly.

Άκαπνη πόλη

Ξέρω πολύ κόσμο που δεν θα το θεωρήσει πλεονέκτημα αυτό, αλλά είναι πραγματικά εντυπωσιακή η έλλειψη καπνιζόντων στην πόλη ακόμη και υπαιθρίως. Ξέχασα την μυρωδιά του καπνού. Ακόμη και σε μερικά πάρκα υπάρχουν ταμπέλες απαγορεύεται το κάπνισμα.  Για τους μας τους άκαπνους έλληνες που χρόνια ζούμε την «δικτατορία» του καπνού σ΄αυτόν τον τόπο που σε λένε στριμμένο αν δυσανασχετήσεις με τον διπλανό σου που καπνίζει ανενόχλητος στα μούτρα σου αυτό το λες και λόγο από μόνο του να χαίρεσαι αυτήν την πόλη.