La vie en rose

…και δυο γαλλικά ποδήλατα. του Νίκου Βράντση

«Δεν βγαίνουμε. Κακώς. Εντούτοις δεν μπορούμε να βγούμε. Και αυτό γιατί δε βγαίνουμε. Και δε βγαίνουμε γιατί νομίζουμε πως είμαστε ήδη έξω. Αν το γνωρίζαμε πως είμαστε κλεισμένοι μέσα, θα είχαμε τουλάχιστον την επιθυμία να βγούμε.»

Αντρέ Ζιντ, Τα τέλματα

Αυτές τις δυο μέρες στην πόλη βρίσκονται δυο γαλλικά ποδήλατα. Δεν είναι συνηθισμένα. Αν ήταν άλλωστε δε θα άξιζε να γραφεί ένα άρθρο γι’ αυτά. Αυτά τα ποδήλατα λοιπόν διαφέρουν από τα άλλα. Πού; Όχι στην όψη τους. Διαφέρουν στα σώματα και τον νου των αναβατών τους. Είναι τα σώματα δυο γάλλων που ξεκίνησαν από τη Γαλλία με πόδια πιο χοντρά και πενηντάκιλες αποσκευές φορτωμένες στις ενισχυμένες σχάρες τους.

Τα ονόματά τους είναι Estelle και Thomas. Είναι νιόπαντροι. Βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη τυχαία. Επικοινώνησαν μαζί μου μέσα από το couchsurfing. Αν και ήμουν στις μαύρες μου και δεν είχα όρεξη να δω κανέναν αποφάσισα να τους παραχωρήσω την κλίνη του φοιτητικού μου δωματίου για δυο βραδιές. Γιατί όχι; Ίσως αυτό το ζευγάρι γάλλων να ήταν μια καλή παρέα.

Στην αρχή τα τυπικά. Χαιρετίσματα, συστάσεις, τυπικότητες, ασπασμοί και διάθεση οικειότητας. Με τις ώρες και την κουβέντα κατάλαβα πως η Estelle και o Thomas είχαν μια διαφορά από όλους όσους είχα φιλοξενήσει στο παρελθόν. Μου άρεσαν περισσότερο ρε παιδάκι μου. Είχαν πιο κόκκινα μάγουλα, πιο καθαρό βλέμμα, ανυπόκριτα χαμογελαστά χείλη. Κυρίως όμως είχαν έναν αξιοζήλευτο σκοπό. Να ταξιδέψουν μέσα στους επόμενους μήνες σε όλον τον κόσμο με το ποδήλατο. Αν και την πρώτη μέρα κοιμήθηκαν νωρίς λόγω εξάντλησης, την επομένη βρήκανε χρόνο να μου περιγράψουν το άρθρο που θα έγραφα. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία τους συμπυκνωμένη σε λίγες σειρές.

Η Estelle και ο Thomas παντρεύτηκαν μετά από έξι χρόνια σχέσης. Φίλοι φίλων στο πανεπιστήμιο βρέθηκαν τυχαία, ταίριαξαν μοιραία. Ρίσκαραν να παντρευτούν. Το έκαναν τον περασμένο Ιούλιο όσο εμείς συζητούσαμε για τα θερινά τμήματα της Βουλής. Αποφάσισαν για μήνα του μέλιτος να κάνουν κάτι διαφορετικό. Η Estelle αγόρασε ποδήλατο και ο Thomas ενίσχυσε το δικό του. Εγκατέλειψαν τις δουλειές τους. Έκαναν το ίδιο και με τα σπίτια τους. Μαύρη πέτρα. Ξεκίνησαν με τα ποδήλατα στις 14 Σεπτεμβρίου και διέσχισαν τη μισή Ευρώπη. Σήμερα και για δυο μέρες βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη μετά από εφτά εβδομάδες ταξιδιού. Από εδώ θα “αποπλεύσουν” για την Πόλη. Θα νοικιάσουν ένα δωμάτιο από την rbnb όπου και θα ξαποστάσουν. Έπειτα θα φορτώσουν τα ποδήλατα στο αεροπλάνο και θα συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ασία. Βιετναμ, Ινδία, Κίνα, Μογγολία και πάει λέγοντας. Σε δέκα μήνες, μετά από μια διαδρομή που θα διαρκέσει έναν χρόνο, σκοπεύουν να επιστρέψουν πίσω στη Γαλλία. Εκεί θα ψάξουν για νέες δουλειές και ένα νέο σπίτι, μακριά από το χαοτικό Παρίσι, στο οποίο για τόσα χρόνια ζούσαν. Ποιητικό. Και νομίζω ότι είναι όσο ποιητικό ακούγεται. Ο Pessoa έλεγε πως το γρασίδι είναι πιο πράσινο όταν το περιγράφεις. Οι δυο γάλλοι τον διαψεύδουν.

Είπα να γράψω την μικρή τους ιστορία. Ωστόσο νομίζω πως δεν χρειάζεται. Οι ίδιοι άλλωστε κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους δημιουργούν videos όπου και αφηγούνται τις μέχρι τώρα περιπέτειές τους. Και είναι απολαυστικά.

Για να ακριβολογώ, δεν είναι η ιστορία τους ο λόγος που είπα να γράψω αυτό το κείμενο. Το έγραψα γιατί το ζεύγος των Γάλλων είναι μια κινούμενη αντίθεση στο «ίδιο», εσωστρεφές και απαράλλακτο τοπίο των ελληνικής ζωής. Δυο ζεύγη ματιών ανοικτά, τέσσερα αυτιά ευήκοα, δυο στόματα που γελούν και δε φοβούνται να συζητήσουν και να μοιραστούν. Γνώσεις και εμπειρίες ανεκτίμητες για ένα ταξίδι που είναι το εισιτήριο για μια ευτυχισμένη ζωή. Αυτό το ταξίδι θα είναι η πηγή των αφηγήσεών τους, η απόδειξη του θάρρους τους, η απαράγραπτη πράξη που θα τους στοιχειώνει γλυκά μια ολόκληρη ζωή.

Στην Estelle και τον Thomas, λοιπόν, που παράτησαν τα πάντα για να ζήσουν μια αξέχαστη εμπειρία.

Στην Estelle και τον Thomas που μου έδειξαν πώς να βγάζω ωραιότερες φωτογραφίες, που μου μαγείρεψαν γαλλικές λιχουδιές, που ξεκαρδίστηκαν δίπλα στο αμήχανο πρόσωπό μου καθώς βλέπαμε το “les tontons flingueurs», τον γαλλικό «Ζήκο».

Στην Estelle και τον Thomas που νομίζουν ότι χαράσσουν μια διαδρομή. Στην πραγματικότητα είναι η διαδρομή που θα τους χαράξει. Για όλη τους τη ζωή.

Δες εδώ το site τους Δες εδώ την διαδρομή τους

Και κυρίως δες αυτό το video που δημιούργησε ο Thomas

Και σκέψου πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή αν έχεις θάρρος και διάθεση να απομακρυνθείς από τα πηχτά, μίζερα τέλματα που μας περιστοιχίζουν και στα οποία έχουμε περιπέσει και εμείς όπως είχε πέσει και ο Ζιντ.