Ληστείες σε μίνι μάρκετ: Για ένα μεροκάματο να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις σπίτι σου

«Ένοπλη ληστεία σε μίνι μάρκετ… στο τάδε μέρος». Αυτός είναι ένας συνηθισμένος (πλέον) τίτλος είδησης, που διαβάζουμε σε καθημερινή βάση. Δεκάδες περιστατικά από μικροκλοπές μέχρι ένοπλες ληστείες γίνονται όλη την ώρα αναστατώνοντας εργοδότες και εργαζόμενους.

Όμως πέρα από τις υλικές ζημιές και τα χρήματα που αφαιρούνται, μεγάλη ζημιά γίνεται και στην ψυχολογία των εργαζόμενων που ενώ πάνε για ένα μεροκάματο πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με πιστόλια και μαχαίρια. Βέβαια αν εργάζεσαι βραδινές ώρες σε μίνι μάρκετ, ακόμα και να μην έχεις πέσει θύμα ληστείας, μόνο που ακούς για αυτά τα περιστατικά, αγχώνεσαι και ανησυχείς.

Ο Νίκος εργαζόμενος σε μίνι μάρκετ θυμάται την ληστεία που έζησε πριν από λίγους μήνες:

«Στο μαγαζί που δουλεύω, εγώ έχω ζήσει μία ληστεία αλλά έχουν γίνει άλλες δύο ένοπλες. Γενικά ακούγαμε πως δεξιά και αριστερά γίνονταν ληστείες και σκεφτόμουν πως κάποια στιγμή θα συμβεί και σε εμάς. Ήταν 18:00, μία ώρα που γενικά έχει κόσμο. Καθόμουν στην άκρη και έκανα ένα μικρό διάλλειμα και μπαίνουν μέσα δύο άτομα κουκουλωμένα, νεαρά σε ηλικία. Στην αρχή νόμιζα έκαναν πλάκα γιατί είχε κρύο και σκέφτηκα πως ήταν παιδιά που απλώς μπήκαν. Μετά μου λένε “ληστεία, πέσε κάτω”. Ήταν και ένας φίλος μου στο μαγαζί, κατάλαβε απευθείας και πήγε προς την τουαλέτα. Εγώ έπεσα κάτω, ήρθε ο ένας κρατώντας μαχαίρι και με ρώτησε “που είναι τα λεφτά;”, τους είπα στην ταμειακή. Ο άλλος άρπαξε όλο το συρτάρι και έγινε καπνός. Όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτων.

Δεν πρόλαβα να τρομάξω γιατί έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Μετά σκεφτόμουν πως θα μπορούσαν να γίνει κάτι πολύ χειρότερο και είχα μία ανησυχία. Από τις κάμερες που είδαμε μετά, καταλάβαμε πως δεν είναι επαγγελματίες κλέφτες, αλλά τις περισσότερες φορές από αυτούς πρέπει να φοβάσαι γιατί πάνω στην τρέλα τους, άμα τους αντισταθείς, μπορεί να μην σκεφτούν ότι μπορεί να τους βρουν και να σε χτυπήσουν ή ακόμα και να σε μαχαιρώσουν. 

Μετά το συμβάν είχα μία ανησυχία και είχα περισσότερο το νου μου για το ποιος μπαίνει. Τώρα βάλαμε και κουδούνι, οπότε από μία ώρα και μετά μπορώ να ελέγχω. Θα μπορούσε μέσα στο μαγαζί να υπάρχουν παιδιά ή κάποιος ηλικιωμένος να πάθει καρδιά. Σκεφτόμουν πως πάω να πάω για ένα μεροκάματο και δεν ξέρω αν θα φύγω από τη δουλειά μου ζωντανός»

Η Μαρία, υπάλληλος σε 24h mini market, επισημαίνει πως – ευτυχώς- δεν έγινε ποτέ κάποια ληστεία όσο δούλευε εκείνη στο κατάστημα. 

«Αν και ακούγαμε διαρκώς για ληστείες και κλοπές, ήμουν από τις τυχερές και τα πράγματα σε γενικές γραμμές ήταν ήρεμα. Σταθερά δούλευα απογεύματα και βράδια. Ο φόβος υπήρχε για την ώρα αλλά σε λογικά πλαίσιa. Ίσως με καθησύχαζε και το γεγονός ότι ήξερα πως ποτέ δεν ήμουν μόνη μου. Ειδικά στην βραδινή βάρδια υπήρχε πάντα και ένα δεύτερο άτομο και κατά πάσα πιθανότητα αγόρι. Αυτό μου έδινε μία ασφάλεια. Οι γονείς μου από την άλλη φοβόντουσαν πάρα πολύ όταν δούλευα βράδυ και στην αρχή δεν τους άρεσε καθόλου η ιδέα, ειδικά στον μπαμπά μου. Γι’ αυτό ακόμα και σήμερα περιστατικά με πελάτες με περίεργες συμπεριφορές που με ανησύχησαν όσο δούλευα, ακόμα μέχρι σήμερα δεν τους τα έχω αναφέρει και ούτε πρόκειται»

Ο Αλέξανδρος μέχρι στιγμής έχει εργαστεί σε 3 διαφορετικά mini market και εκφράζει την άποψη ότι το βράδυ είναι πιο εύκολες και ξεκούραστες οι βάρδιες. Όπως ξεκαθαρίζει: «ο φόβος που μπορεί να έχεις εξαρτάται από το που δουλεύεις. Έχω εργαστεί σε τρία μαγαζιά. Δύο από αυτά μου έδιναν πλήρη κάλυψη πως αν γίνει κάτι, δεν με νοιάζει τίποτα. Ούτε το εμπόρευμα ούτε το μαγαζί ούτε τα χρήματα, τους δίνω τα πάντα και εγώ κάθομαι στη γωνία μου για να μην πάθω κάτι.»

Μάλιστα τονίζει ότι :

«Όταν δουλεύεις σε τέτοια μαγαζιά, τέτοιες ώρες ξέρεις πως αυτός που θα μπει να σε κλέψει, δεν θέλει το κακό σου. Αντίθετα θέλει λεφτά με εύκολο τρόπο. Το γνωρίζει ό,τι κάποια στιγμή θα συμβεί. Αν η εταιρεία σου/ο εργοδότης σου είναι ξεκάθαρος, τότε μειώνεται το άγχος. Αν όμως δεν είναι και σου ζητήσει τα «ρέστα», η σωστή επιλογή είναι να παραιτηθείς. Παρ’ όλα αυτά αν πρέπει να μείνεις για τον οποιοδήποτε λόγο, εκεί είναι που μεγαλώνει ο φόβος για το τι θα κάνεις αν γίνει κάτι. Αντίστοιχα μπορώ να καταλάβω ανθρώπους που κρατάνε μόνοι τους τα μαγαζιά τους, που σε μία ένοπλη ληστεία, σκέφτονται πως αυτή τη στιγμή “παίζεται” το νοίκι τους.

Οι βραδινοί πελάτες στα 24ωρα είναι σταθεροί. Από ένα σημείο και μετά τους γνωρίζεις. Βλέπεις πρόσωπα που όταν μπαίνουν στο μαγαζί σου προκαλούν την αίσθηση ότι θα σε κλέψουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλουν κάτι. Αντιθέτως εκτιμούν ότι επειδή τους λέω ένα «γεια», πως είμαι εκεί κάθε βράδυ γι’ αυτούς. Ειδικά άνθρωποι άλλων εθνικοτήτων, που αισθάνομαι ότι νιώθουν παραμερισμένοι σε κοινωνικό επίπεδο, οπότε όταν εσύ θα τους δώσεις τον σεβασμό που πρέπει, το ανταποδίδουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο»

Ο Αλέξανδρος θυμάται την ένοπλη ληστεία που έζησε σε κατάστημα που εργαζόταν το 2020:

«Ήταν 4:00, γέμιζα τα ψυγεία και μπαίνουν δύο τύποι με καπέλο και full face – δεν ήταν εντελώς καλυμμένοι. Εγώ λίγο ανυποψίαστος γιατί είδα τα μάτια τους, την μύτη και το κούτελο, τους είπα «καλησπέρα». Εκείνοι ήρθαν προς το ταμείο μου είπαν «φέρε τα λεφτά», έβγαλαν και όπλο. Ήταν η πρώτη φορά και εύχομαι η τελευταία που μου βγάζουν όπλο. Η αντίδραση μου ήταν να σηκώσω διστακτικά τα χέρια και τους είπα να πάρουν ό,τι θέλουν απλώς να μην με πειράξουν. Πήραν όσα πρόλαβαν και έφυγαν. Μάλιστα φεύγοντας μου είπαν «καλή συνέχεια, ευχαριστούμε». Ζεις πάντα με τον φόβο ότι θα υπάρξει ο άνθρωπος που θέλει να σε κλέψει, το θέμα είναι το πως θα αντιδράσεις εσύ, από το τι σου προσφέρει η εταιρεία/το μαγαζί και το πόσο επιθετικός θα είναι ο άλλος»

«SOS» εκπέμπουν οι δήμαρχοι για κλοπές και διαρρήξεις

«Κόκκινο» χτυπάει η εγκληματικότητα στη Θεσσαλονίκη και ευρύτερα στην Κεντρική Μακεδονία, καθώς τα κρούσματα κλοπών, διαρρήξεων μια ληστειών διαδέχονται το ένα το άλλο, εξαιτίας της υποστελέχωσης σε ανθρώπινο δυναμικό και της μεγάλης έλλειψης υλικοτεχνικής υποδομής στις υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας.

Την ανάγκη να ενισχυθεί η δύναμη της αστυνομίας και να αυξηθούν οι περιπολίες, επισήμαναν οι δήμαρχοι στη συνεδρίαση του Δ.Σ της Περιφερειακής Ένωσης των Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔΚΜ), τονίζοντας ότι καθημερινά γίνονται αποδέκτες παραπόνων από πολίτες που έχουν πέσει θύματα κλοπών, διαρρήξεων και κάθε μορφής παραβατικότητας.

O πρόεδρος της ΠΕΔΚΜ, δήμαρχος Πυλαίας – Χορτιάτη, Ιγνάτιος Καϊτεζίδης, σε συνεδρίαση υπογράμμισε ότι η ασφάλεια στις πόλεις είναι πρώτη στην ιεράρχηση των προβλημάτων, ζήτημα για το οποίο, όπως είπε, η αυτοδιοίκηση φωνάζει εδώ και πολλά χρόνια, ειδικά μετά το 2017 και τη συγχώνευση των αστυνομικών τμημάτων, η οποία έγινε χωρίς κανέναν σχεδιασμό.

«Δυστυχώς, οι διαμαρτυρίες μας από τότε επιβεβαιώθηκαν. Τα κρούσματα έχουν πάρει χαρακτήρα πανδημίας στις περιοχές της πόλης, ανατολικά και δυτικά, και πραγματικά κάτι πρέπει να γίνει» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Καϊτεζίδης και πρόσθεσε ότι οι δήμαρχοι τιμούν τις προσπάθειες που κάνουν οι αστυνομικοί, τον επαγγελματισμό και την ευσυνειδησία τους αλλά το θέμα είναι βαθιά πολιτικό.

«Θα πρέπει», συνέχισε, «η Θεσσαλονίκη, η ευρύτερη περιοχή, αλλά και η περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας να ενισχυθούν. Μας καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές αστυνομικοί ότι έχουν σημαντικές ελλείψεις και σε προσωπικό και σε υποδομές. Δεν πάει άλλο. Ας το πάρουν σοβαρά αυτό το θέμα» σημείωσε.

«Το θέμα έχει φτάσει στο απροχώρητο»

Για μια ακόμα φορά, είπε ο πρόεδρος, η ΠΕΔΚΜ υψώνει κραυγή αγωνίας, και ζητά άμεσα λύσεις «Καλούμε προσωπικά τον υπουργό και τους συνεργάτες του να σκύψουν με ενδιαφέρον. Το θέμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα ζωής, όταν οι πολίτες δεν αισθάνονται ασφαλείς μέσα στα ίδια τους τα σπίτια» δήλωσε.

Σημείωσε ωστόσο ότι πέρα από την ενίσχυση σε προσωπικό, πρέπει να γίνουν και αλλαγές στις διατάξεις του νόμου, καθώς οι παραβάτες που συλλαμβάνονται αφήνονται ελεύθεροι και επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους, ακόμη και την ίδια μέρα. Παράλληλα, ζήτησε να επανεξεταστεί το «δόγμα του δήμου που ορίζει ένας δήμος – ένα αστυνομικό τμήμα», καθώς, όπως είπε, υπάρχουν χωροταξικές δυσλειτουργίες, όπως η περίπτωση του Φιλύρου που είναι δίπλα στο Α.Τ Νεάπολης, όμως υπάγεται στην αρμοδιότητα του Α.Τ Πυλαίας, με αποτέλεσμα λόγω απόστασης να μην εξυπηρετείται εύκολα.