Μάχη επιβίωσης για τα συνοικιακά μίνι μάρκετ
Μίνι μάρκετ που οδηγούνται στα λουκέτα, εκείνα που αντέχουν ακόμα, τα... αθάνατα τεφτέρια και η στάση των καταναλωτών
Μάχη επιβίωσης δίνουν τα συνοικιακά μίνι μαρκετ στη Θεσσαλονίκη, καθώς οι προκλήσεις με τις οποίες έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα είναι πολλές.
Ο κορονοϊός και τα περιοριστικά μέτρα, οι αυξήσεις στους λογαριασμούς, τα υψηλά ενοίκια είναι ενδεικτικά μερικοί από τους λόγους που οδηγούν τους ιδιοκτήτες τους σε προσφορές και σε μειώσεις στις τιμές των προϊόντων τους, ενώ άλλοι που δεν βλέπουν φως στον ορίζοντα αποφασίζουν να κατεβάσουν ρολά.
Αρκετοί με… σύμμαχο τον κόσμο της γειτονιάς τα καταφέρνουν και μένει κάτι στην άκρη στο τέλους του μήνα.
Πολλοί είναι εκείνοι άλλωστε που στηρίζουν τα μαγαζιά της γειτονιάς και προτιμούν να προμηθεύονται από εκεί τα ψώνια της εβδομάδας ή για να ψωνίσουν κάτι στα γρήγορα, από το να επισκεφτούν ένα σούπερ μάρκετ.
«Δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε τις μεγάλες αλυσίδες»
Η ιδιοκτήτρια ενός μίνι-μαρκετ που βρίσκεται σε λειτουργία τα τελευταία 14 χρόνια στην Ανατολική Θεσσαλονίκη και σε λίγες μέρες βάζει λουκέτο λόγω οικονομικών δυσκολιών αναφέρει ότι:
«Οι συνθήκες μας οδήγησαν στο να κλείσουμε την επιχείρηση μας, που με κόπο τόσα χρόνια κρατάμε. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική όταν τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα και μπαίνουμε “μέσα” κάθε μήνα. Έχουμε να πληρώσουμε ενοίκιο, το ρεύμα που έχει φτάσει στα “ύψη”, συν τα υπόλοιπα λειτουργικά έξοδα του καταστήματος»
Όπως εξηγεί η ίδια: «είναι άσκοπο να συναγωνιστούμε τις μεγάλες αλυσίδες, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Εκείνοι παίρνουν μεγάλες ποσότητες και όπως είναι λογικό τα προμηθεύονται πιο φθηνά, σε σχέση με εμάς. Έτσι μπορούν να τα πωλούν και πιο φθηνά με αποτέλεσμα ο κόσμος να κατευθύνεται σε εκείνους. Αυτό είναι το λογικό γιατί όλοι οι άνθρωποι ζορίζονται και αναζητούν προσφορές και οικονομικότερες λύσεις»
Ο κ. Σταύρος, ιδιοκτήτης mini market, τονίζει ότι υπάρχει κόσμος που ακόμα στηρίζει τα μικρά καταστήματα.
«Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους νοιάζει να δώσουν ένα ευρώ παραπάνω κι έρχονται συχνά στο μάρκετ της γειτονιάς για τα καθημερινά ψώνια αλλά και εκείνα της τελευταίας στιγμής»
Ο ίδιος ξεκαθαρίζει πως όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες, από άποψη κόσμου, ενώ επισημαίνει πως ακόμα μέχρι σήμερα υπάρχει το τεφτέρι, που κάποια μαγαζιά σημειώνουν τι πήρε ο πελάτης για να περάσει να τα πληρώσει αργότερα.
«Υπάρχουν καλές μέρες που υπάρχει κίνηση και μένει κάτι στην άκρη και μέρες που τα πράγματα είναι πολύ πεσμένα. Σίγουρα κάνουμε και προσφορές για να κερδίσουμε πελάτες, αλλά αυτό το κάναμε και πιο παλιά. Το τεφτέρι υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα, όμως είναι στην ευχέρεια του ιδιοκτήτη αν θα το εφαρμόσει καθώς στις μέρες μας είναι πολύ επικίνδυνο να χάσεις τα χρήματα σου. Σήμερα μπορεί να γνωρίζεις κάποιον και αύριο να μην τον ξαναδείς ποτέ»
Μίνι-μάρκετ της γειτονιάς ή σούπερ εμπορικής αλυσίδας;
Από την πλευρά της νοικοκυράς που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα κάθε μήνα με την λίστα με τα ψώνια, τα πράγματα διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση.
Η κ. Μαρία, 55 ετών, αναφέρει ότι συνήθως επισκέπτεται μέσα στην εβδομάδα δύο φορές κάποιο σούπερμαρκετ για τα ψώνια της.
«Συνήθως επιλέγω γνωστές αλυσίδες γιατί εκεί μπορώ να βρω περισσότερα προϊόντα και προσφορές. Και στα συνοικιακά μαγαζιά μπορείς να βρεις καλές τιμές αλλά ενδεχομένως όχι μεγάλη ποικιλία. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν στηρίζω και τις μικρές επιχειρήσεις. Υπάρχουν πολλά προϊόντα που παίρνω ανέκαθεν από συγκεκριμένα μαγαζιά της γειτονιάς, ανεξαρτήτως τιμής. Επίσης αρκετές φορές που δεν έχω χρόνο ή είναι Κυριακή, θα πάω στο κοντινό μίνι μαρκετ για τα πράγματα της τελευταίας στιγμής»
Από την άλλη η κ. Γιώτα εξηγεί πως για εκείνη είναι μεγάλη ευκολία να κατεβαίνει από το σπίτι της και να πηγαίνει στο συνοικιακό μίνι-μάρκετ της γειτονιάς.
«Πλέον τα μίνι μάρκετ έχουν σχεδόν τα πάντα. Από καφέ μέχρι μαναβική και από απορρυπαντικά μέχρι πατατάκια. Σπάνια δεν θα βρω κάτι από αυτά που θέλω. Έμαθα από τους γονείς μου να ψωνίζω από την γειτονιά και μου είναι δύσκολο να τους “αφήσω” για να πάω σε μία εμπορική αλυσίδα. Σίγουρα μπορεί να δώσω 5-10 ευρώ παραπάνω αλλά νιώθω καλά με τον εαυτό μου που σκέφτομαι πως βοηθάω ανθρώπους που γνωρίζω πολλά χρόνια. Επίσης ξέρω καλά πως θα μου δώσουν ‘Α ποιότητας προϊόντα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα πάω και σε μεγάλο σούπερ αλλά αυτό θα γίνει σπάνια»
