Ο άνθρωπος που έκανε αυτό που γούσταρε

της Άννας Ποδάρα

Αν μπορεί ο διεθνούς φήμης Joe Lynn Turner που άκουγες από παιδί,  να έρθει στο σπίτι σου στα Γιάννενα, να κάτσει στο ίδιο σαλόνι που εσύ πέρναγες μερόνυχτα «λιώνοντας» τους δίσκους των Deep Purple και να φάει τον μουσακά της μάνας σου,  τότε μπορεί και να’ χει δίκιο τελικά αυτός ο Κοέλιο: Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις.

O Γιώργος Γάκης είναι ένας από τους ελάχιστους «στρατιώτες» του ροκ στην Ελλάδα. Συνεπής σε αυτό που κάνει, τραγουδάει κλασικό ροκ με ξενόγλωσσο στίχο εδώ και 30 χρόνια και πλέον ζει μόνιμα στα Γιάννενα. Και μην νομίζετε ότι πρόκειται για έναν γραφικό γερόλυκο της ροκ. Με 5 συλλεκτικούς δίσκους και πάνω  από 1000 live στο βιογραφικό του, ο Γιώργος Γάκης είναι ένας ενεργός τραγουδιστής που συνεχίζει να κάνει συναυλίες και δίσκους, με πρωτοφανείς μάλιστα συνεργασίες για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Joe Lynn Turner των Deep Purple, o Βοbby Rondinelli των Rainbow, ο James Kottak των Scorpions και ο Γιάννης Σπάθας των Socrates είναι μερικά μόνο από τα διάσημα ονόματα που συμμετείχαν στον τελευταίο του δίσκο, ο οποίος έγινε με παραγωγή του Kip Winger και μία από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές της Αμερικής (Perrys Records). 

Όσοι έζησαν την Θεσσαλονίκη την χρυσή εποχή του 80-90, σίγουρα θυμούνται τις χρυσές εποχές του Μύλου, όταν ο Γιώργος Γάκης, με την Julie Massino και τους Troublemakers έκαναν πάταγο στη πόλη. Στη συνέχεια με τις εμφανίσεις τους στο Κομφούζιο της ΕΤ3 και το θρυλικό Jammin αργότερα, με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο και τον Σωτήρη Βακάρο,  μπήκαν στα σπίτια των ροκάδων σε όλη την Ελλάδα.

«Έφυγα από τα Γιάννενα το ’84 για να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη, στην Ανωτάτη Βιομηχανική. Βέβαια αυτό ήταν η πρόφαση!  Δεν λες στον πατέρα σου ότι θέλω να φύγω για να παίξω μουσική!  Η Θεσσαλονίκη της εποχής εκείνης με βοήθησε πολύ καλλιτεχνικά. Μου έδωσε κίνητρα, υπήρχε ένα πνεύμα δημιουργίας, είχαμε όλοι μας έναν ευγενή ανταγωνισμό…. Η πιάτσα ήταν γύρω από την Προξένου Κορομηλά. Στο ΝΤΟΡΕ, το Αχίλλειον, το Μικρό Καφέ στη Βογατσικού, στη Σελήνη που παίζανε οι Τρύπες και οι Blues Wire….εκεί χτυπούσε η καρδιά της πόλης. Ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφόρησε σε βινύλιο, το 1989 και σήμερα είναι συλλεκτικός.

Την Τζούλι Μασίνο την γνώρισα σε ένα σκυλάδικο. Τραγούδαγε τότε στο Διογένης, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Μου είπαν ότι τραγουδάει μια τύπισσα με απίστευτη φωνή και πήγα να την ακούσω. Γνωριστήκαμε και στη συνέχεια φτιάξαμε τη μπάντα το 1993. Ήταν άλλες εποχές τότε. Στα μαγαζιά που εμφανιζόμασταν δεν είχαμε ρεπό. Την Δευτέρα, που θεωρούνταν αδύναμη μέρα, το μαγαζί ήταν απλά γεμάτο. Τις υπόλοιπες μέρες ο κόσμος περίμενε ουρά απέξω.

Όταν γύρισα στα Γιάννενα, το 2001, ήθελα να πέσω να πεθάνω! Φαντάσου να φεύγεις από τη Θεσσαλονίκη, όπου έχεις κάνει επιτυχία με μια από τις πιο γνωστές μπάντες rock στην Ελλάδα, να γυρνάς στα Γιάννενα και να σε ρωτάνε: «Γιατί έχεις μακριά μαλλιά;» Αισθανόμουν σαν εξωγήινος. Όμως όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο τα πιο μεγάλα πράγματα στη καριέρα μου τα έκανα εδώ. Στα Γιάννενα. Και έτσι κατάλαβα ότι το θέμα δεν είναι ότι «δεν γίνεται τίποτα εδώ πέρα». Το θέμα είναι ότι εσύ δεν κάνεις τίποτα εδώ πέρα! Όλα ξεκινάνε από σένα.» 

Έτσι, ο Γιώργος Γάκης ξεκίνησε διστακτικά τα live στα Γιάννενα. Όταν στο πρώτο μαζεύτηκαν χωρίς προώθηση, 1.500 άτομα κατάλαβε ότι στη πόλη του κάτι γίνεται. Έκτοτε δημιούργησε σχεδόν από το μηδέν την ροκ μουσική σκηνή της πόλης. Διοργάνωσε  πετυχημένα φεστιβάλ όπως το Castle Rock στο κάστρο των Ιωαννίνων. Έφερε στα Γιάννενα τους Scorpions, τους Whitesnakes, τους  James. Έφερε τον κιθαρίστα των Whitesnake, Doug Aldridge για να κάνει σεμινάρια σε κιθαρίστες. Έδωσε στους Γιαννιώτες την ευκαιρία να δουν από κοντά τον Glenn Hughes των Deep Purple και Black Sabbath και να τον ακούσουν στο πρώτο του ακουστικό live. Εκτός από τις συναυλίες  με τους Troublemakers, μια από τις αγαπημένες του ενασχολήσεις τελευταία είναι να διδάσκει στα παιδιά των σχολείων της πόλης την ιστορία του ροκ.

«Θεωρώ ότι το ροκ είναι η κλασική μουσική του 21ου αι. και γι΄ αυτό προσπαθώ να το μάθω στα παιδιά. Βλέπω ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ρεύμα και έχουμε στη πόλη παιδιά πολύ ταλαντούχα, που ελπίζω στα επόμενα χρόνια να τα βρω μπροστά μου. Τους λέω να γράφουν μουσική όταν είναι θυμωμένοι, χωρισμένοι, ερωτευμένοι όταν έχουν κάτι να πουν. Και κυρίως, τους λέω να βρουν και μια άλλη δουλειά! Εγώ ξέρεις γιατί δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω; Γιατί αυτό που κάνω είναι συνειδητή επιλογή. Δεν άλλαξα γραμμή πλεύσης, όπως πολλοί της γενιάς μου, ούτε βρήκα μια άλλη δουλειά γιατί το ροκ είναι η ζωή μου. Πώς να κάνεις οικογένεια για παράδειγμα, όταν ξέρεις ότι η προτεραιότητα σου θα είναι πάντα μόνο η μουσική; Ήξερα τι θέλω και δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου.  Είναι όμως δύσκολη η ροκ σκηνή στην Ελλάδα, γι΄ αυτό λέω πάντα στα παιδιά είναι ότι πρέπει να  ασχολούνται με τη μουσική όχι βιοποριστικά αλλά γιατί το γουστάρουν. Και έτσι θα ήθελα να με θυμούνται και μένα. Ως έναν άνθρωπο που έκανε αυτό που γούσταρε.»