Ο ΟΑΣΘ και το μέλλον της αστικής μετακίνησης στην πόλη

του Κωστή Κοτσώνη

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ- Ο ΟΑΣΘ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΟΥ 2015

Πόσο έχει τελικά βελτιωθεί ο ΟΑΣΘ τα τελευταία είκοσι χρόνια; Σε ποιο βαθμό κατάφερε να προσαρμοστεί στη νέα εποχή; Πότε ήταν τελικά καλύτερα; Σίγουρα η σύγκριση του τότε με το τώρα θα απαιτούσε ένα άρθρο από μόνη της ωστόσο δεν θα μπορούσα να μην αντιπαραβάλλω σύντομα τις αντιθετικές απόψεις που, πάνω στην κουβέντα, εξέφρασαν η κυρία Τζένη και ο κύριος Κώστας.

Η κυρία Τζένη, παραμένοντας στον καταγγελτικό της τόνο, θεωρεί ότι πριν από είκοσι χρόνια τα πράγματα ήταν πιο θετικά: ‘‘Νομίζω ότι τότε οι υπηρεσίες ήταν καλύτερες. Εκτός αυτού, από την αρχή της βάρδιας μέχρι τις 7-8 το πρωί το εισιτήριο ήταν δωρεάν για τους ανθρώπους που πήγαιναν στις δουλείες τους”. Προσωπικά, αυτό το τελευταίο δεν μπόρεσα να το επιβεβαιώσω. Αν κάποιος από τους μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες έχει ανάλογη μνήμη, ας κάνει τον κόπο να αφήσει κάποιο σχόλιο κάτω από το κείμενο.

Ο κύριος Κώστας, από την άλλη, επαινεί τα καινούργια, χαμηλά λεωφορεία, όπου μπαίνεις εύκολα. Ακόμα, λέει, το σημερινό προσωπικό είναι καλύτερο ενώ με τα μηχανήματα επικύρωσης δεν υπάρχει πια η καθυστέρηση που υπήρχε με τον εισπράκτορα. ”Ναι, σε σχέση με πριν από είκοσι χρόνια ο ΟΑΣΘ είναι καλύτερος”.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ-ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ (ΠΟΔΗΛΑΤΟ, ΤΡΑΜ, ΜΕΤΡΟ, ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ)

Αξίζει σίγουρα να παρατεθούν οι απόψεις των πολιτών για τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης, μαζικές και ιδιωτικές, που θα μπορούσε να υιοθετήσει και να συνδυάσει η Θεσσαλονίκη.

Μία από αυτές είναι το ποδήλατο. Η Άννα Χ., φανατική ποδηλάτης, έχει σπαστό ποδήλατο. Συνεπώς, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που δίνει ο ΟΑΣΘ για μεταφορά σπαστών ποδηλάτων μέσα στα λεωφορεία, με την προϋπόθεση της ύπαρξης ειδικής θήκης. Αλλά δεν το κάνει. ” Χρησιμοποιώ ποδήλατο ακριβώς για να αποφύγω το αστικό. Και το κάνω συνειδητά παρά την έλλειψη ποδηλατοδρόμων και ανοχής από τους οδηγούς στους ποδηλάτες. Αυτό κάνει τη χρήση ποδηλάτου επικίνδυνη και επιβλαβή για την υγεία. Ξέρεις τι καυσαέριο έχει φάει το πνευμόνι μου;!” λέει αστειευόμενη.

Και με το πολύπαθο μετρό τι γίνεται; Ο Νίκος δήλωσε ότι συμφωνεί, παρά τις καθυστερήσεις, με τη λύση του μετρό αφού αυτό μπορεί και κινείται τελείως απρόσκοπτο από την κίνηση. Ο κύριος Κώστας, όμως, δίνει μία άλλη οπτική: ”Το τραμ θα ήταν πιο εκτεταμένο σαν δίκτυο από το μετρό και θα εξυπηρετούσε περισσότερο κόσμο. Καλύτερα να φτιαχνόταν τραμ παρά μετρό”.

Τέλος, η κυρία Αθηνά, η οποία μετακινείται συχνά στις ανατολικές παραθαλάσσιες περιοχές της μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης (Νέοι Επιβάτες, Νέα Μηχανιώνα), λέει ότι θα χρησιμοποιούσε τη θαλάσσια συγκοινωνία μόνο για λόγους ψυχαγωγίας, όπως ούτως ή άλλως έκανε και το καλοκαίρι που αυτή λειτούργησε πιλοτικά. ”Με το καραβάκι θα ήμουν αναγκασμένη να κάνω πολλές αλλαγές σε μέσα μεταφοράς, κάτι που θα μου στερούσε χρόνο. Άρα θα παρέμενα πιστή στα αστικά λεωφορεία”.

Όπως και να έχει, τραμ, μετρό και θαλάσσια συγκοινωνία δεν πρόκειται οι Θεσσαλονικείς να δούμε πολύ σύντομα. Συνεπώς, οι απόψεις των παραπάνω ανθρώπων μπορούν προς το παρόν να περιμένουν. Σίγουρα θα έχουν πολύ περισσότερα να πουν επί του θέματος όταν-και αν- δουν αυτά τα έργα ολοκληρωμένα. Ο ΟΑΣΘ, όμως, είναι εδώ και επηρεάζει την καθημερινότητά μας πολλαπλώς. Άρα, αυτό είναι και το μέτωπο στο οποίο κατά τη γνώμη μου πρέπει να στραφεί η άμεση προσοχή αρμοδίων και πολιτών. Όλες οι παραπάνω καταθέσεις εμπειριών δείχνουν ότι, παρά τα βήματα βελτίωσης, τα ανοικτά μέτωπα στις αστικές συγκοινωνίες της πόλης παραμένουν πάμπολλα. Ας πιάσουμε, ο καθένας από την πλευρά του, δουλειά!