Oι νέοι θέλουν να κάνουν παιδιά…η εποχή δεν τους αφήνει!
Οι προβληματισμοί της νέας γενιάς, η συμπεριφορά της κοινωνίας η έκτρωση και η κατάψυξη ωραρίων.
Ανήκω στην γενιά των απανωτών κρίσεων, στην γενιά που για να ανταπεξέλθεις στα βασικά και να πεις πως ζεις αξιοπρεπώς πρέπει να κάνεις δύο και τρεις δουλειές, στην γενιά που ξεκίνησε να εργάζεται με τον βασικό των 475 και τώρα αμοίβεται με 665 ευρώ, όμως με τις ανατιμήσεις, την αύξηση των ενοικίων, τους φουσκωμένους λογαριασμούς, μένουν στην άκρη ελάχιστα.
Ζευγάρια που συγκατοικούν και είναι μαζί χρόνια, πιέζονται οικονομικά και απορρίπτουν τον γάμο και το να μπουν στη διαδικασία να αποκτήσουν παιδί.
Υπάρχουν κι εκείνα που ενώ μπορεί να επιθυμούν να κάνουν το επόμενο βήμα στη σχέση τους και τη ζωή τους, να προβληματίζονται με τις δυσκολίες της καθημερινότητας. αλλά και γενικότερα τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, ενώ άλλοι ενώ είναι στα 30 τους θεωρούν τους εαυτούς τους ότι δεν είσαι σε θέση να πάρουν την ευθύνη για να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν παιδί.
Tα ζευγάρια που δεν θέλουν παιδιά στη ζωή τους αυξάνονται και πληθύνονται. Είναι οικογένεια με τα σκυλιά και τις γάτες τους, ωστόσο μετά από κάποια ηλικία, η κοινωνία μας ακόμη και λίγο πριν υποδεχτούμε το 2024, συνεχίζει να τους αντιμετωπίζει με ένα κοινωνικό στίγμα και ειδικότερα τις γυναίκες.
Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές εσείς έχετε πει σε κάποιο ζευγάρι που ξέρετε “εσείς πότε θα κάνετε ένα παιδάκι;”
Τι προβληματίζει τους νέους – Έρευνες και στοιχεία
Σύμφωνα, με μία μελέτη που πραγματοποίησε το Τμήμα Πληθυσμού (Population Division) του ΟΗΕ, το οποίο αποτελείται από εκατοντάδες επιστήμονες της στατιστικής οι οποίοι ενσωματώνουν διάφορα στοιχεία, τρέχουν μαθηματικά μοντέλα και παρουσιάζουν μελέτες για το πώς θα είναι ο κόσμος από πλευράς πληθυσμού στο άμεσο και το απώτερο μέλλον, η Ελλάδα το 2100 θα έχει μείνει μισή.
Ειδικότερα, μόλις οι μισοί συμμετέχοντες (55%), που ανήκουν στις γενιές Gen Z (1997 – 2013) και millennials (1981 – 1996) σχεδιάζουν να δημιουργήσουν οικογένεια, ενώ 1 στους 4 έχει αποφασίσει πως η απόκτηση παιδιών δεν βρίσκεται ανάμεσα στα σχέδιά του για τη ζωή. Κάπου στη μέση βρίσκεται ένα 20%, που δήλωσε ότι δεν είναι σίγουρο εάν επιθυμεί να αποκτήσει οικογένεια.
Αναφορικά με τις αιτίες που προκαλούν τον δισταγμό ή εξαφανίζουν την επιθυμία για απόκτηση παιδιών, η συχνότερη (49%) ήταν ότι οι νέοι ενήλικες προτιμούν να επικεντρώνονται στον εαυτό τους. Εξίσου σημαντικός λόγος (47%) φάνηκε να είναι η εκτεταμένη οικονομική αβεβαιότητα που επικρατεί σήμερα, ενώ πολλοί (38%) φάνηκαν να ανησυχούν και για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο.
Μερικοί ακόμη από τους λόγους που αναφέρθηκαν αρκετά ήταν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες που σχετίζονται με την απόκτηση παιδιών (35%), οι επαγγελματικές φιλοδοξίες (28%) και τα υπάρχοντα ζητήματα υγείας (22%). Υπάρχουν, όμως, και ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά τον πληθυσμό κάθε κράτους και αυτόνομης περιοχής του πλανήτη μέχρι το 2100.
Σύμφωνα με το σενάριο «μέτριας μεταβλητής», εκείνη τη χρονιά ο πληθυσμός της Ελλάδας εκτιμάται ότι θα είναι 6.403.000 κάτοικοι. Υπάρχει όμως και «χαμηλής μεταβλητής» σενάριο, το οποίο εκτιμά τον πληθυσμό της χώρας μας στις 4.351.000 ψυχές. Η Ελλάδα, φυσικά, δεν είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη υπόλοιπη Ευρώπη Ευρώπη, η οποία συνεχώς γερνάει και μειώνεται πληθυσμιακά, σε αντίθεση με τα κράτη της Ασίας και (κυρίως) της Αφρικής, όπου ο πληθυσμός αυξάνεται ραγδαία και ανεξέλεγκτα.
Όσον αφορά την Ελλάδα, στις δύο τελευταίες απογραφές τα στοιχεία που καταγράφηκαν δείχνουν μείωση του πληθυσμού. Από τους 10.964.020 κατοίκους του 2001 περάσαμε στους 10.815.197 του 2011 και πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκαν 10.432.481 κάτοικοι της Ελλάδας στην απογραφή του 2021.
Η δραστική μείωση κατά σχεδόν 400.000 ψυχές αποδόθηκε εν μέρει στην απροθυμία πολλών να απογραφούν (με βάση και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής) κι αυτό οδήγησε ακόμα και στελέχη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής να υπονοούν ότι ο πραγματικός πληθυσμός είναι μεγαλύτερος.
Από το 1951 και μετά, όταν και άρχισαν να καταγράφονται στοιχεία για όλες τις χώρες-μέλη του Οργανισμού, ο πληθυσμός της Ελλάδας ανά πενταετία ήταν ως εξής:
1951 7.718.000
1956 8.193.000
1961 8.515.000
1966 8.522.000
1971 8.558.000
1976 8.845.000
1981 9.364.000
1986 9.889.000
1991 10.347.000
1996 10.767.000
2001 11.057.000
2006 11.111.000
2011 11.022.000
2016 10.777.000
2021 10.481.000
Η χρονιά όπου ο πληθυσμός της Ελλάδας έσπασε το φράγμα των 10 εκατομμυρίων ήταν το 1988 (10.074.000). Ως το απόλυτο σημείο καμπής εμφανίζεται το 2005, όπου ο πληθυσμός έφτασε στη μεγαλύτερη τιμή του (11.116.000). Από εκείνον τον χρόνο και μετά καταγράφεται μείωση, η οποία παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες τιμές. Για παράδειγμα, τον αμέσως επόμενο χρόνο (2006) ο πληθυσμός εμφανίζεται να μειώνεται μόλις κατά 5.000. Την χρονιά από το 2020 ως το 2021 ο ελληνικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 62.000 άνδρες και γυναίκες.
Οι νέοι απαντούν
Η parallaxi έθεσε μέσω Instagram ένα ερώτημα σε άτομα άτομα ηλικίας 25-35 ετών, για το αν επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί.
Το 73% απάντησε ότι δεν το σκέφτεται καν. Ενώ το 27% εμφανίστηκε θετικό στο ενδεχόμενο αυτό.
H Bασιλική είναι 26 ετών και όπως λέει ζήτησε από τον …Άγιο Βασίλη φέτος στις γιορτές να μην την ρωτήσει κανείς «πότε θα γίνει μάνα»:
“Έρχονται τα Χριστούγεννα και ξέρω ότι θα συναντήσω εκείνους τους συγγενείς στα γιορτινά τραπέζια, που τουλάχιστον 10 χρόνια τώρα με ρωτούν πότε θα γίνω μάνα. Καταρχάς, δεν με ρώτησε κανένας αν θέλω ή αν μπορώ. Έπειτα, γιατί αυτή η σκέψη ή και η επιθυμία πολλών ανθρώπων να φέρουν ένα παιδί σε αυτόν τον (τόσο μίζερο) κόσμο πρέπει να συζητηθεί και με τρίτους; «Τώρα που έχεις αντοχές», «Άντε μην σε πάρουν και τα χρόνια», «Τα παιδιά είναι δώρο». Όλα καλά και όλα ωραία.
Και πως θα τα φέρουμε τα παιδιά σε αυτόν τον (τόσο μίζερο) κόσμο; Θα δουλεύουμε όλη μέρα, θα οδηγούμε χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας γιατί η δουλειά που βρήκαμε δύο ώρες με το αυτοκίνητο αλλά δίνει καλά λεφτά και θα μένουμε στα πατρικά μας, επειδή πλέον είναι απαγορευτικά και τα ενοίκια και τα έξοδα του σπιτιού. Αλλά όσο κι αν δουλεύουμε και χάνουμε γεγονότα και καταστάσεις που θα έπρεπε να ζούμε στα 25 μας, όσο κι αν «λύνουμε εξισώσεις» κάθε μήνα για το πως θα πληρώσουμε τον λογαριασμό του ρεύματος (που χρωστάμε από τον προηγούμενο μήνα), πάντα θα εμφανίζονται εκείνοι οι συγγενείς που θα μας ρωτάνε πότε θα γίνουμε μανάδες.
Για αυτό κι εγώ λοιπόν Άγιε Βασίλη θέλω φέτος να μην με ρωτήσει ούτε ένας άνθρωπος την ώρα που θα τρώω πότε θα γίνω μάνα. Θέλω να με ρωτήσει τι θέλω να κάνω με την ζωή μου και τι θεωρώ «οικογένεια». Κι εγώ θα του πω και για τα παιδιά. Που θέλω. Αλλά δε θέλω να τα φέρω σε αυτόν το τόσο μίζερο κόσμο. Αυτή την στιγμή κάνω τρεις δουλειές και είμαι εκτός σπιτιού περίπου 18 ώρες την ημέρα, πώς ακριβώς θα φέρω ένα παιδί στον κόσμο; Θα μεγαλώσει στον αυτόματο; Ή θα παρατήσω τα πάντα και θα τα βγάζουμε με τρεις και εξήντα; Στις ερωτήσεις που δεχόμαστε χρειάζεται και η λογική και από τις μεγαλύτερες γενιές δεν υπάρχει.”
Ο Στέλιος είναι 29 ετών και είναι ιδιωτικός υπάλληλος και όπως λέει ενώ θέλει να κάνει παιδιά, όπως έχει καταντήσει η καθημερινότητα, με τους ρυθμούς που έχει, δε μας επιτρέπεται να γίνουμε εύκολα γονείς:
“Αν και δεν το σκέφτομαι προς το παρόν, το σίγουρο είναι πως θέλω να δημιουργήσω οικογένεια, θέλω να κάνω παιδιά. Δεν ξέρω πόσα, ίσως δυο μιμούμενος τους γονείς μου. Δεν είναι ούτε λίγα ούτε πολλά. Κάτι που με φοβίζει όμως είναι αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ σωστά ως πατέρας είτε αυτό είναι οικονομική στήριξη είτε συναισθηματική. Όσο και να εργάζομαι αισθάνομαι πως ποτέ δε θα είμαι αρκετός προκειμένου να παρέχω όλα όσα χρειάζεται. Εγώ μεγάλωσα με λίγα, πολύ λίγα. Δεν υπήρχε τότε η οικονομική άνεση για περισσότερα. Ένα παιχνίδι και ήταν αρκετό.
Το ίδιο συνέβη σε πολλά παιδιά αλλά αυτό δε σημαίνει πως είναι και το υγιές. Λόγω επαγγέλματος βλέπω πολλά παιδιά να μην έχουν ούτε τα βασικά επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους τα εξασφαλίσουν και σκέφτομαι πως αφού ζορίζονταν γιατί προχώρησαν σε αυτή την κίνηση; Παράλληλα νιώθω πως έτσι όπως έχει καταντήσει η καθημερινότητα, με τους ρυθμούς που έχει, δε μας επιτρέπεται να γίνουμε εύκολα γονείς. Όχι τουλάχιστον αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα σωστοί. Κι επειδή το να γίνεις γονιός δεν είναι απλώς μια πράξη, θα πρέπει να το σκεφτόμαστε ωριμότερα δυο και τρεις φορές πριν προχωρήσουμε. Το παιδί θέλει φροντίδα και χρόνο και το τελευταίο λείπει πολύ από την εποχή μας.”
O Πέτρος είναι με την σύντροφο του 8 χρόνια, φέτος μπήκε στην δεκαετία των 30, συγκατοικούν από τα 23 τους, όμως δεν επιθυμούν ακόμη να κάνουν οικογένεια:
“Είμαστε από τα ζευγάρια που ζουν την ζωή τους, σεβόμαστε πολύ τις επαγγελματικές φιλοδοξίες, αγαπάμε τα ταξίδια και κοιτάμε λίγο παραπάνω τους εαυτούς μας, όπως ακριβώς ακούγεται αυτό. Είμαστε αρκετά στιγματισμένοι από τις οικογένειες μας, σε κάθε οικογενειακό τραπέζι, σε κάθε συνεύρεση, πέφτει η ερώτηση του παιδιού και του γάμου στο τραπέζι, την αποφεύγαμε και το διακωμωδούσαμε, πια έχει αρχίσει και μας ενοχλεί.
Τελευταία φορά που συζητήσαμε με τους γονείς τις συντρόφου μου για το συγκεκριμένο θέμα, χρειάστηκε να τους εξηγήσουμε με νούμερα, πως κυλάει η ζωή μας αυτή την στιγμή, ενοίκιο 580, λογαριασμοί 400, super market 200, μεταφορικά, βενζίνη, τέλη κυκλοφορίας κλπ άλλα 200, με μισθούς κατώτατους βασικούς και οι δύο και κάποια συμπληρωματικά χρήματα που έρχονται από τις δεύτερες δουλειές μας.
Η κοπέλα μου εργάζεται 6-2 remote κι εγώ 4 φεύγω για την δουλειά, καλά-καλά δεν βλεπόμαστε εμείς, θα μας βλέπει το παιδί μας. Έχουμε επικεντρωθεί τόσο στην επαγγελματική μας εξέλιξη όσο και στην προσωπική μας, κοιτούμε τα χρήματα που αποταμιεύουμε να τα ξοδεύουμε για προσωπικές μας ευχαριστήσεις, είτε αυτό είναι ένα ταξίδι είτε η αγορά ενός σπιτιού τα επόμενα χρόνια της ζωής μας. Ένα παιδί έχει τρομερά έξοδα, από την τροφή του, τα βρεφικά είδη και τους παιδιάτρους από την ώρα που θα γεννηθεί, μέχρι τα παιχνίδια, τα ρούχα και τα “χόμπι” του σε επόμενη φάση του, πως εμείς θα του προσφέρουμε όσα χρειάζονται;”
O Kώστας είναι 30 και θα ήθελε να κάνει παιδί, ωστόσο τον προβληματίζει το κόστος διαβίωσης:
“Πώς να κάνεις παιδί σε μια τέτοια εποχή; Το κόστος ζωής είναι τεράστιο. Είμαστε η πιο ακριβή χώρα στην ΕΕ σε πολλά τροφικά αγαθά και ο κατώτατος μισθός που συνήθως λαμβάνουμε είναι τρομερά χαμηλός. Πληρώνουμε ακριβά ένοικiο, ακριβή ενέργεια και κυριολεκτικά δεν βγαίνουμε. Ακόμη και δυο άτομα που έχουν ένα κοινό ταμείο δύσκολα συντηρούνται. Πώς λοιπόν να θρέψουμε ένα επιπλέον στόμα; Πώς να του παρέχουμε όσα χρειάζεται σε μια τόσο ακριβή εποχή; Παιδιά στην Ελλάδα του 2023… δεν γίνονται! Και αν συνεχίζουμε με αυτό το κόστος ζωής κανένας παππούς δεν θα δει εγγόνια. Μεγαλώνουμε και δεν περνά καν από το μυαλό μας.
Επίσης, οι κοπέλες ενώ στα προηγούμενα χρόνια αγχωνόντουσαν πλέον αδιαφορούν περί βιολογικού κι εγώ αυτό δεν το θεωρώ κακό, αν μία γυναίκα δεν θέλει να γίνει μάνα είναι ξεκάθαρα δική της υπόθεση και ομολογουμένως την καταλαβαίνω απόλυτα, ειδικότερα όταν η ίδια προσπαθεί να επιβιώσει, να μην απαξιωθεί, να μην παρενοχληθεί.
Εγώ σε αυτό είμαι κάθετος, είμαστε η γενιά που στα 30 ζει εντελώς διαφορετικά απ’ ότι οι γονείς μας και αυτό οι μεγαλύτεροι πρέπει να το αποδεχτούν, δεν τους μοιάζουμε και δεν θα τους μοιάξουμε. Ζούμε σε μία πολύ δύσκολη, απρόβλεπτη και κακή εποχή, δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο και μπορεί να έχουμε βγει από την οικονομική κρίση όπως λένε όμως ακούμε διαρκώς για περικοπές σε διπλανά εργασιακά συγκροτήματα και τρέμει το φυλλοκάρδι μας.”
Η Χριστίνα είναι 32 ετών. Με τον σύντροφο της είναι μαζί 11 χρόνια και αυτή την στιγμή δεν επιθυμεί να κάνει παιδιά:
“Εγώ είμαι αρχιτέκτονας τελείωσα το μεταπτυχιακό μου στα 28 και μπήκα στο περιβάλλον εργασίας τότε, έχω ακόμη πολλά να δώσω στην δουλειά μου, ο σύντροφος μου είναι 35, δεν με πίεσε ποτέ στο “επόμενο” βήμα της σχέσης μας. Συγκατοικούμε τα τελευταία 6 χρόνια και είμαστε καλά, ο καθένας έχει τις προτεραιότητες του και τις φιλοδοξίες του, η καθημερινότητα μας είναι έντονη και ισχύει πως τα τελευταία δύο χρόνια λόγω αύξησης ενοικίου τα βγάζουμε δύσκολα πέρα και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο ο γάμος και το παιδί δεν περνά από το μυαλό μας αυτή την στιγμή και το έχουμε συζητήσει και είμαστε εντάξει με αυτό.
Είχα κάνει έκτρωση στα 25 μου θα μπορούσα να κρατήσω το παιδί ήμασταν ήδη αρκετά χρόνια μαζί και οι γονείς μας μπορούσαν να μας στηρίξουν τόσο για να το μεγαλώσουμε όσο και για να ζήσουμε αξιοπρεπώς, ωστόσο δεν το ήθελα αυτό το παιδί, δεν ένιωθα έτοιμη, ήθελα να ζήσω την ζωή μου όπως σχεδίασα, χωρίς κανέναν περιορισμό. Ήταν μία επίπονη διαδικασία μου προκάλεσε τύψεις πολλές, όμως κοιτώντας το τώρα θεωρώ πως πήρα την σωστή απόφαση.
Η αλήθεια είναι πως όσο πλησιάζω στα 40 σκέφτομαι πολύ την κατάψυξη ωαρίων γιατί δεν ξέρω πότε θα μου “ξυπνήσει το μητρικό μου ρολόι” και δεν αποκλείω πως θα θελήσω ένα παιδί, όμως κι αυτή η διαδικασία κοστίζει πολύ και θέλει ψάξιμο. Το έχω συζητήσει και με τον σύντροφο μου και είναι θετικός, ψάχνουμε κλινικές, συγκρίνουμε τιμές είμαστε σε μία τέτοια διαδικασία.
Δεν αποκλείουμε όμως και την υιοθεσία, αυτό που αποκλείουμε είναι ο θρησκευτικός γάμος, είναι πολυέξοδος και δεν θεωρώ πως είναι κάτι που χρειαζόμαστε νομίζω βασικά πως ελάχιστοι πια από την γενιά μας έχουν στον μυαλό τους τον θρησκευτικό γάμο και το παιδί.”
H Χρύσα είναι 28 ετών και είναι ιδιωτική υπάλληλος. Πάντα σκεφτόταν να κάνει παιδί, ωστόσο η καθημερινότητα που έχει όσο πλησιάζει τα 30 είναι αβέβαιη και πολύ πιεστική:
“Πάντα σκεφτόμουν πως όταν μεγαλώσω θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν βιαζόμουν, ήμουν κάθετη πως θα ήθελα να αποκτήσω παιδιά όταν θα μπορούσα πραγματικά να τους προσφέρω μια καλή ζωή και φυσικά όταν θα έβρισκα ένα σύντροφο που θα μου έβγαζε αυτό το συναίσθημα, να θέλουμε ουσιαστικά να πορευτούμε μαζί και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Μεγαλώνοντας, ήρθαν κάνα δυο άνθρωποι στη ζωή μου που τους έβλεπα λίγο πιο σοβαρά και είχε περάσει από το μυαλό μου η ιδέα ότι ίσως, μελλοντικά, αν όλα πήγαιναν καλά, θα μπορούσα να μας δω με παιδιά.
Σήμερα σκέφτομαι πως ακόμα κι αν έρθει κάποιος στη ζωή μου και σκεφτούμε την πιθανότητα της οικογένειας πως θα μπορέσουμε να περάσουμε από την σκέψη στην πράξη όταν τα οικονομικά μας είναι στην ίδια κατάσταση με των περισσότερων; Είμαι 29 χρόνων και έπειτα από πέντε χρόνια εργασίας φέτος είναι η πρώτη χρόνια που ο μισθός μου είναι μεν καλύτερος από τους προηγούμενους αλλά δεν θα μπορούσε να αντέξει ένα παιδί την στιγμή που με τα βίας θα άντεχε ένα ενοίκιο και τους λογαριασμούς ενός σπιτιού. Ακόμα όμως και ο μισθός μου να ήταν καλύτερος, οι ώρες εργασίας μου θα με κρατούσαν μακριά από τα παιδιά μου για πολλές ώρες της ημέρας. Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και το 8ωρο ποτέ δεν είναι 8ωρο ενώ για αυτόν τον ελάχιστα «υψηλότερο» μισθό από τον βασικό θυσιάζω αρκετά Σαββατοκύριακα, αργίες κλπ.
Και πρέπει να λέω και ευχαριστώ γιατί άλλοι συνάδελφοι μου περνούν τον βασικό για να δουλεύουν πάνω κάτω τις ίδιες ώρες με εμένα. Στο επάγγελμα μου οι περισσότεροι εργοδότες θεωρούν υποτιμητικό να έχεις ζωή εκτός δουλειάς καθώς αυτό δείχνει ότι δεν είσαι αρκετά παθιασμένος με το επάγγελμα και προκειμένου να κερδίσεις έναν πιο αξιοπρεπή μισθό πρέπει να θυσιάσεις ακόμα και την παραμικρή υποψία του ελεύθερου χρόνου σου. Άρα έχουμε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και ένα χρηματικό ποσό κάθε μήνα το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί όπως θα έπρεπε στις ανάγκες μιας οικογένειας.
Για να γίνει μεγαλύτερο αυτό το ποσό δεν θα πρέπει να υπάρχει χρόνος για την οικογένεια. Τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί την κατάψυξη ωαρίων αλλά το κόστος μιας τέτοιας ενέργειας είναι δυσβάσταχτο. Είναι απαράδεκτο να ζεις σε μια χώρα που σκέφτεσαι ότι για να κάνεις οικογένεια πρέπει να δουλέψεις 24/7 μπας και οι χαμηλές απολαβές γίνουν λίγο καλύτερες και ταυτόχρονα η λύση που βρίσκουν οι κυβερνώντες είναι ευκαιριακά επιδόματα τα οποία ας είμαστε ειλικρινείς όχι για οικογένεια, ούτε για το σούπερ μάρκετ δεν φτάνουν.”
Κατάψυξη ωαρίων, έκτρωση, χάπια επόμενης ημέρας
Τα χάπια της επόμενης ημέρας είναι αρκετά γνωστά και διαδεδομένα, οι περισσότερες κοπέλες ηλικίας 18-32 έχουν λάβει έστω και μία φορά στην ζωή τους. Κοστίζουν γύρω στα 21 ευρώ και τα βρίσκεις χωρίς συνταγή γιατρού στα φαρμακεία, ωστόσο οφείλεις να συμβουλευτείς τον γυναικολόγο σου πριν το πάρεις. Αποτελεί ένα τρόπο επείγουσας αντισύλληψης. Σκοπός του είναι να εμποδίσει να συμβεί μια εγκυμοσύνη μετά από επαφή χωρίς η με αποτυχημένη προφύλαξη. Η γυναίκα μπορεί να το πάρει αμέσως μετά την επαφή αλλά έως εντός 120 ώρες μετά. Όσο νωρίτερα ληφθεί τόσο πιο αποτελεσματικό είναι. Αν είναι δυνατόν το πρώτο 24ωρο και καλύτερα με το φαγητό. Το χάπι μπορεί να αποτρέψει μια εγκυμοσύνη να συμβεί, επειδή η σύλληψη δεν γίνεται αμέσως μετά την επαφή, μπορεί δε να συμβεί και μερικές μέρες μετά. Δρα καθυστερώντας ή αναστέλλοντας την ωορρηξία και μπλοκάρει τη γονιμοποίηση του ωαρίου. Δεν υπάρχει περιορισμός στην χρήση του. Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο το έχουν δοκιμάσει με ασφάλεια και συνίσταται η χρήση του από γιατρούς.
