Ομόφυλα ζευγάρια: «Αν ο κόσμος δεν ακούσει την αλήθεια μας, πώς θα μάθει τι είναι αυτό που διεκδικούμε;»

Στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και του δημόσιου διαλόγου, βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες το νομοσχέδιο γύρω από τα ομόφυλα ζευγάρια.

Οι απόψεις πολλές, αντικρουόμενες και η έκφραση τους έντονη. Όλοι επιχειρούν να καταθέσουν την άποψή τους σχετικά με το θέμα.

Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ήδη εκφράσει δημόσια την άποψη τους ότι για τους δικούς τους λόγους δεν θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο.

Πολιτικοί, ιερείς, καλλιτέχνες κάνουν… παρελάσεις από τα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τη φωνή των συνανθρώπων μας εκείνων τη ζωή των οποίων αφορά το εν λόγω νομοσχέδιο.

«Επιθυμούμε να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή στη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που μας αφορά»

“Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα” τραγουδάει χρόνια τώρα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, κάτι που μάλλον σιγοτραγουδούν και τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ενόψει του νομοσχεδίου που θα ορίσει τα δικαιώματα τους στην προσέγγιση του θεσμού της οικογένειας.

Η parallaxi επικοινώνησε με τους ιθύνοντες του Thessaloniki Pride για να μας καταθέσουν την άποψή τους γύρω από το «καυτό» θέμα των τελευταίων ημερών.

Το Thessaloniki Pride είναι μια οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών, που σκοπό έχει την ενίσχυση της κοινωνικής ορατότητας των γκέι, λεσβιών, αμφί, τρανς, ίντερσεξ και γενικότερα κάθε μειονότητας με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα ή τα χαρακτηριστικά φύλου, καθώς και την υποστήριξη της ισότητας και των δικαιωμάτων τους στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή. Ιδρύθηκε την άνοιξη του 2012 με σκοπό αρχικά τη διοργάνωση του ομώνυμου φεστιβάλ σε μια περίοδο που οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης διένυαν μια περίοδο αναγέννησης. Μετά την απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία του πρώτου Thessaloniki Pride, η οργάνωση ενδυναμώθηκε και επέκτεινε τις δραστηριότητές της και σε άλλα πεδία.

Οι δράσεις του περιλαμβάνουν το Thessaloniki Pride, το κεντρικό φεστιβάλ LGBTI υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης κάθε Ιούνιο, εκδηλώσεις ενημερωτικές ή κοινωνικής παρέμβασης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, δράσεις δικτύωσης και ενδυνάμωσης της κοινωνίας των πολιτών, τόσο οριζόντια με άλλες LGBTI οργανώσεις σε εθνικό, περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και κάθετα σε τοπικό επίπεδο μεταξύ όλων των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στη Θεσσαλονίκη και τον νομικό ακτιβισμό, κυρίως για την ενεργοποίηση του αντιρατσιστικού νόμου μέσα από καταγγελίες περιπτώσεων ομοφοβικής και τρανσφοβικής ρητορικής μίσους.

Η Φιλομένη-Μαρία Λιάτσα, εκπρόσωπος τύπου της διοργάνωσης του Thessaloniki Pride εξηγεί σχετικά με τι αναμένουν από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης:

“Για αρχή, αναμένουμε την άμεση δρομολόγησή του νομοσχεδίου, καθώς ο πρωθυπουργός άφησε γι’ ακόμη μια φορά αόριστη την ακριβή ημερομηνία εισαγωγής του στην Βουλή και εμάς πάλι σε κατάσταση αναμονής, όχι μόνο σαν οργανώσεις ή σαν μεμονωμένες προσωπικότητες που περιμένουν αυτή την κίνηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά και για τις ήδη υπάρχουσες οικογένειες που αγωνιούν καθημερινά για το μέλλον των παιδιών τους.

Περιμένουμε, επίσης, την τοποθέτηση όλων των βουλευτριών και βουλευτών σχετικά με συμφωνία ή διαφωνία απέναντι στο νομοσχέδιο -διότι κάποιοι σίγουρα θα κρυφτούν πίσω απ’ την ασφάλεια της αποχής την ημέρα της ψήφισης-. Και επίσης, θα έλεγα ότι επιθυμούμε να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή στη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που μας αφορά, μέσω των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που μας εκπροσωπούν“.

Ακριβώς πάνω σε αυτό, στην επιθυμία για μεγαλύτερη συμμετοχή σε κάτι που τους αφορά, η Φιλομένη μάς απαντά τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, βάσει των όσων έχουν αρχίσει να λέγονται.

“Ο αποκλεισμός στην παρένθετη κύηση είναι ένα επιπλέον μείζον θέμα στο ερχόμενο νομοσχέδιο, για το οποίο ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε την φράση «γυναίκες οι οποίες μετατρέπονται σε μηχανές παραγωγής παιδιών κατά παραγγελία, αυτό δεν πρόκειται να γίνει». Αυτή η δήλωση, όχι μόνο αναιρεί τον ήδη υπάρχοντα νόμο-που ανανεώθηκε τα τελευταία χρόνια- που επιτρέπει σε ζευγάρια, έγγαμα ή μη, ακόμη και σε μοναχικές μητέρες να αποκτήσουν παιδί μέσω τις παρένθετης κύησης, αλλά οι χαρακτηρισμοί «παραγγελία» δείχνουν ότι η κυβέρνηση λαμβάνει υπόψη της περίεργες σκοταδιστικές απόψεις.

Οι παρένθετες κυοφόροι θα προστατευτούν πολύ περισσότερο ένα ρυθμισμένο θεσμικό πλαίσιο και όχι η απουσία του. Και σε κάθε περίπτωση ό,τι ισχύει για τα ετερόφυλα ζευγάρια, θα πρέπει να ισχύει για όλα. Σημαντικό είναι να σχολιαστεί, ώστε να βρεθούν ικανοποιητικές λύσεις, απέναντι στο κλίμα ομοφοβίας που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες βδομάδες.

Την στιγμή που ο Πρωθυπουργός αναφέρει «απόψεις που είναι όλες σεβαστές» τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν συμπεριφορές, ερωτήσεις, σχόλια στο εργασιακό και στο οικογενειακό περιβάλλον, στον δρόμο, στα media.

Η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου γίνονται πάλι “επιλογή” την οποία τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα καλούνται να υπερασπιστούν. Η ανάγκη για αναγνώριση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αναφέρεται ως πολυτέλεια και η έλλειψη εκπαίδευσης και ενημέρωσης των πολιτών δημιουργεί κλίμα διχόνοιας και διασποράς, η οποία θα έπρεπε να απασχολεί του Πολιτικούς Αρχηγούς. Ο μόνος τρόπος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας και του bullying που ανέφερε ο Πρωθυπουργός στην συνέντευξη του μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της σωστής διαπαιδαγώγησης και της συμπερίληψης των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

«Ο κάθε άνθρωπος τοποθετείται σε κάτι που δεν τον αφορά…»

“Οφείλω να ομολογήσω ότι χαιρόμαστε πολύ όταν τα Μέσα, όπως καλή ώρα εσείς, αποφασίζετε να αναφερθείτε σε αυτά τα ζητήματα και να ρωτήσετε ανθρώπους τους οποίους αφορούν και επηρεάζουν άμεσα οι όποιες κυβερνητικές αποφάσεις” λέει η Φιλομένη στην parallaxi και προσθέτει:

“Είναι σημαντικό να μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα τα άτομα που τους αφορούν και όχι αυτά που δε θα επηρεαστούν καθόλου. Φαίνεται ότι ο κάθε άνθρωπος που έχει παρουσιαστεί τελευταία στα Μέσα νιώθει την άμεση ανάγκη για να τοποθετηθεί σε κάτι, που δεν τον αφορά, δεν έχει καμία γνώση πάνω σε αυτό και δεν βρίσκεται σε θέση να αντιληφθεί το πως βάζει εκείνος το δικό του εμπόδιο στην συμπερίληψη όλων των ατόμων, που θα έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες.

Αυτό, πιστεύω πως είναι λάθος των ΜΜΕ, τα οποία ενώ θα έπρεπε να «παλεύουν» να εξετάσουν το ζήτημα διεξοδικά, να παρουσιάσουν όλες τις πτυχές, να δώσουν προτεραιότητα στα άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ να εξηγήσουν, να προσφέρουν σφαιρική, λεπτομερή και εμπειρική οπτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα που διεκδικούν, δίνουν λόγο, όπως είπατε, στους «τριγύρω». Αν ο κόσμος δεν μάθει, δεν ακούσει την αλήθεια μας, πώς θα μάθει τι είναι αυτό που τελικά διεκδικούμε;

Σίγουρα δεν θα το μάθει από γνωστούς τραγουδιστές της ελληνικής σκηνής. Για την Ελλάδα το 2024 είναι χρονιά EuroPride, σημαίνει ότι η Θεσσαλονίκη προετοιμάζεται να φιλοξενήσει έναν από τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς θεσμούς που αφορούν την διεκδίκηση και την κατάκτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι συνδεδεμένα με την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.

Οφείλουν, τώρα περισσότερο από ποτέ, να δώσουν φωνή σε εκείνους που ζητούν τα θεμελιώδη, που στην παρούσα περίπτωση είναι η καθιέρωση του δικαιώματος δημιουργίας οικογένειας για όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως της ταυτότητας φύλου τους. Αυτή την στιγμή, σαν πομπός όλων των απόψεων κι όλων των πολιτών, τα ΜΜΕ πρέπει να δώσουν άμεσα τον απαραίτητο χώρο σε εκείνους πιο κοντά στα νομοθετήματα που είναι καθ’ οδόν και στην προκειμένη περίπτωση, σε άτομα που στοχεύουν στην αγάπη, την συμπερίληψη και την αυτοδιάθεση του σώματος”.

Τι ισχύει στο εξωτερικό

“Ο γάμος είναι ένας συντηρητικός θεσμός, ενέχει μια έννοια μονιμότητας. Δεν θα φέρω κάτι επαναστατικό, 20 ευρωπαϊκές χώρες έχουν νομοθετήσει – 15 είναι εντός της ΕΕ, δεν θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα” δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, σε μια προσπάθειά του να κατευνάσει τις ανησυχίες περί μη έτοιμης κοινωνίας.

Πράγματι, βασικό επιχείρημα των ενάντιων στην νομοθέτηση της ισότητας στον γάμο είναι το κατά πόσο είναι η κοινωνία έτοιμη για κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα δεν νομοθετεί κάτι τέτοιο πρωτοστατώντας, αφού η ισότητα στον γάμο είναι κάτι που επικρατεί ήδη εδώ και χρόνια σε 36 χώρες. Μάλιστα, η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο επιτράπηκε ήταν το 2001, με την Ολλανδία να αναγνωρίζει πρώτη το δικαίωμα του γάμου μεταξύ ομόφυλων.

Οι 20 χώρες του ευρωπαϊκού χώρου στις οποίες επιτρέπεται ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών είναι: Ηνωμένο Βασίλειο, Ελβετία, Σουηδία, Ισπανία, Σλοβενία, Πορτογαλία, Νορβηγία, Κάτω Χώρες, Μάλτα, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Ισλανδία, Γερμανία, Γαλλία, Φινλανδία, Εσθονία, Δανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ανδόρρα

Στην Αμερικανική Ήπειρο, ΗΠΑ, Καναδάς, Γροιλανδία, Μεξικό, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Κολομβία, Αργεντινή, Βραζιλία, Χιλή, Εκουαδόρ και Ουρουγουάη επιτρέπουν τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών ενώ στην Ωκεανία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία έχουν προβεί στην εν λόγω ενέργεια εδώ και μια δεκαετία.

Από την άλλη, στην Ασία κάτι τέτοιο είναι νόμιμο μόνο σε Νεπάλ και Ταϊβάν, ενώ στην Αφρική, μόνο η Νότια Αφρική επιτρέπει νόμιμα την επισύναψη γάμων μεταξύ ομόφυλων. Το αξιοπρόσεχτο εδώ είναι ότι παρά το γεγονός ότι είναι η μοναδική χώρα στην Αφρική, αποτέλεσε μια από τις πρώτες που το επέτρεψε, το 2006.

Βέβαια, σε 10 ακόμη χώρες επιτρέπεται το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα άτομα, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η Ελλάδα.

Ακόμη, ένα μήνα πριν για την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο πάπας ενέκρινε για τους καθολικούς ιερείς τη δυνατότητα να ευλογούν ζευγάρια του ίδιου φύλου, εφόσον αυτή η ευλογία δεν αποτελεί μέρος κάποιου εκκλησιαστικού τελετουργικού. Βέβαια, στην Ιταλία, το κέντρο του Καθολικισμού, ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών απαγορεύεται, ενώ επιτρέπεται η “σχέση συμβίωσης”.