Όταν το στυλ συναντά την παράδοση στις λαϊκές αγορές

Σε μια εποχή που τα ouftits των νέων – και όχι μόνο – εμπνέονται από τα social media, που τα thrift πάνε και έρχονται σε κάθε γωνία της πόλης, που οι τιμές στα ρούχα μαγαζιών ξεφεύγουν – μερικοί – σταματάνε τον χρόνο και επιστρέφουν εκεί που άρχισαν όλα. Κάπου ανάμεσα στα φρούτα, τα απορρυπαντικά και τις κάλτσες των τριών ευρώ, βρίσκουν τα κομμάτια που θα φορέσουν αύριο. Κάθε Τρίτη, Πέμπτη ή Σάββατο – στις πιο κοντινές λαϊκές.

Πέρα από όλα τα υπόλοιπα είδη που πολλοί χρησιμοποιούν τις λαϊκές αγορές για να ζήσουν, αρκετοί άνθρωποι προτιμούν να αγοράζουν και ρούχα από εκεί. Άνθρωποι που τους εξιτάρει να ψάχνουν τα ρούχα τα οποία πωλούνται χύμα σε έναν πάγκο, προσπαθώντας να ξεχωρίσουν με το μάτι και την υφή το καλό ύφασμα σε αυτό που θέλουν να αγοράσουν. Που έχουν το πάθος να κάτσουν με τις ώρες ψάχνοντας κρυμμένους θησαυρούς επάνω σε μια κρεμάστρα στο βάθος της αγοράς, που βλέπουν vintage τα ρούχα εκεί και που δεν τους νοιάζει να ακούσουν: “καλά από την λαϊκή ψωνίζεις τα ρούχα σου;”.

Η εικόνα είναι γνώριμη: κόσμος που σκύβει, πιάνει, τσεκάρει ραφές, ρωτάει: «Πόσο πάει αυτό;». Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από κάθε γειτονιά – αλλά όλο και πιο συχνά, βλέπεις νέους. Νέες. Παιδιά με στυλ που δεν υπακούν σε trends. Όχι γιατί δεν τα ξέρουν, αλλά γιατί έχουν διαλέξει να τα αγνοήσουν.

Εκεί, τα ψώνια γίνονται μια μικρή περιπέτεια, μια εμπειρία που συνδυάζει τη διασκέδαση με την αναζήτηση. Δεν είναι σπάνιο να δεις παρέες να συζητούν για το ποιο ύφασμα «κρατάει» καλύτερα, ή να μοιράζονται συμβουλές για το πώς θα ανανεώσουν ένα παλιό τζιν με λίγη φαντασία. Η λαϊκή αγορά δεν είναι απλώς ένα σημείο πώλησης, αλλά ένας ζωντανός χώρος όπου το στυλ φτιάχνεται με τα χέρια και την καρδιά.

Οι λαϊκές πλημμυρίζουν από ανθρώπους που δεν έχουν ανάγκη από φίλτρα και επώνυμες ετικέτες για να εκφράσουν ποιοι είναι.

Η parallaxi μίλησε με ανθρώπους που ψωνίζουν ρούχα από τις λαϊκές και πωλήτρια ρούχων και έχουν πολλά να πουν για αυτό.

Για τον Άγγελο το στυλ είναι θέμα ματιάς και όχι θέμα ετικέτας:

Πώς πιστεύεις ότι το να ψωνίζεις από τη λαϊκή επηρεάζει το προσωπικό σου στυλ και την εικόνα που θέλεις να δείχνεις;

«Για μένα, το στυλ δεν είναι θέμα ετικέτας, είναι θέμα ματιάς. Μπορεί να φοράς μια μπλούζα από τη λαϊκή και να την κάνεις να δείχνει σαν να βγήκε από πασαρέλα – αρκεί να την υποστηρίξεις. Το να ψωνίζω από τη λαϊκή είναι σαν να βρίσκω μικρούς θησαυρούς. Εκεί μέσα κρύβονται ρούχα που δεν έχει κανείς άλλος, κομμάτια που σου επιτρέπουν να ξεφύγεις απ’ το αναμενόμενο και να φτιάξεις κάτι δικό σου.

Επιλέγω να φοράω και fast fashion και high-end (και λόγω της δουλειάς μου), αλλά επιλέγω και κομμάτια από τη λαϊκή αγορά — μ’ αρέσει να μπλέκω κόσμους. Γιατί τελικά, η εικόνα που θέλω να δείχνω θέλω να είναι αυθεντική». 

Σε έναν κόσμο που όλοι κυνηγούν την ταχύτητα και την ευκολία, γιατί πιστεύεις ότι κάποιοι επιλέγουν να ψάχνουν και να «ξεσκονίζουν» ρούχα στους πάγκους; 

«Γιατί η αληθινή μαγεία δεν είναι ποτέ στο έτοιμο — είναι στο ψάξιμο. Όταν πας σε μια λαϊκή, δεν ξέρεις τι θα βρεις. Μπορεί να είναι ένα παλιό τζιν που μοιάζει vintage, μια ζακέτα που δεν θα δεις σε κανέναν άλλον ή ένα κομμάτι που θα σου θυμίσει κάτι από παιδικά σου χρόνια.

Αυτή η διαδικασία έχει κάτι από κυνήγι θησαυρού. Δεν πατάς απλώς “buy now”, ζεις τη στιγμή. Αγγίζεις, δοκιμάζεις, μιλάς με τον πωλητή, παζαρεύεις… είναι εμπειρία.

Και ίσως, σε έναν κόσμο τόσο μαζικό και ψηφιακό, κάποιοι από εμάς συνεχίζουμε να ψάχνουμε εκεί που άλλοι δεν κοιτάζουν — γιατί εκεί βρίσκουμε κάτι που μας κάνει να νιώθουμε λίγο πιο ξεχωριστοί». 

Πιστεύεις ότι τα ρούχα της λαϊκής έχουν τη δική τους αξία ή είναι «κατώτερα» σε σχέση με τα μαγαζιά;

«Κατώτερο είναι μόνο αυτό που δεν σε εκφράζει. Όχι αυτό που δεν έχει brand.

Τα ρούχα της λαϊκής έχουν αξία — και μάλιστα μεγάλη. Όχι μόνο γιατί στηρίζουν μικρούς πωλητές και ελληνικές οικογένειες, αλλά γιατί μέσα σ’ αυτά υπάρχουν κομμάτια που μπορεί να σε εκπλήξουν. Ρούχα που έχουν χαρακτήρα, που δεν τα βρίσκεις παντού, που γίνονται «δικά σου» με το που τα φορέσεις.

Η αξία ενός ρούχου δεν μετριέται με την τιμή του ή με το ποιος το σχεδίασε. Μετριέται με το πώς σε κάνει να νιώθεις. Αν σε κάνει να περπατάς λίγο πιο περήφανα, να νιώθεις λίγο πιο «εσύ», τότε ναι — έχει περισσότερη αξία από οποιοδήποτε logo».

Τι θα συμβούλευες σε κάποιον που θέλει να αρχίσει να αγόραζε ρούχα από λαϊκές 

«Πήγαινε χωρίς προκατάληψη και με μάτια ανοιχτά. Μην περιμένεις να δεις βιτρίνες — αλλά αν έχεις λίγο φαντασία, θα δεις ευκαιρίες παντού.

Δοκίμασε, ψάξε, γύρνα τον πάγκο ανάποδα αν χρειαστεί. Το στυλ δεν είναι να ακολουθείς τάσεις, είναι να βρίσκεις κομμάτια που μιλάνε σε σένα. Και στις λαϊκές υπάρχουν πολλοί τέτοιοι “θησαυροί” — αρκεί να τους δώσεις την ευκαιρία.

Και κάτι ακόμα: μην ντρέπεσαι ποτέ για το πού ψωνίζεις. Να ντρέπεσαι μόνο αν φοράς κάτι που δεν είσαι εσύ».

Σίγουρα υπάρχει μια διαφορά στις τιμές ρούχων των λαϊκών με αυτές των μαγαζιών. Πως αξιοποιείς τα λεφτά που σου μένουν από αυτήν την διαφορά των τιμών στα ρούχα. 

«Για να είμαι ειλικρινής; Τα λεφτά που μένουν, τα χαίρομαι. Δεν τα «κρατάω» — τα επενδύω σε μικρές απολαύσεις που μου φτιάχνουν τη μέρα.

Μπορεί να είναι ένα ωραίο φαγητό έξω, γιατί έχω μεγάλη αδυναμία στο καλό φαγητό και το θεωρώ εμπειρία, όχι πολυτέλεια. Μπορεί να είναι ένα κερί για το σπίτι ή ένα αντικείμενο διακόσμησης που θα μου αλλάξει τη διάθεση όταν το βλέπω. Ή ένα εισιτήριο για μια παράσταση, ένα live, κάτι που θα με εμπνεύσει.

Το στυλ μου δεν περιορίζεται στα ρούχα — είναι ολόκληρος ο τρόπος που ζω. Κι αν ένα t-shirt της λαϊκής μου δίνει χώρο να ζήσω πιο όμορφα την υπόλοιπη μέρα μου; Για μένα, αυτό είναι πραγματικό value for money». 

Η Αναστασία θεωρεί μοναδικά τα ρούχα από τις λαϊκές αγορές:

Πότε άρχισες να ψωνίζεις ρούχα από λαϊκές αγορές; Υπήρξε κάποιος λόγος που σε οδήγησε να ξεκινήσεις;

«Ξεκίνησα να ψωνίζω από τότε που ήμουν πολύ μικρή, με την γιαγιά μου και την μαμά μου. Μεγαλώνοντας, στο γυμνάσιο, άρχισα λιγάκι να ντρέπομαι -να μην θέλω να πηγαίνω- ξέρετε αυτά τα πιο παιδικά σκεπτικά. Μεγαλώνοντας όμως συνειδητοποίησα ότι δεν είναι ούτε λίγο ντροπή! Έτσι, σήμερα ψωνίζω και από την λαϊκή πολλά από τα ρούχα μου και χαίρομαι πολύ για αυτό!» 

Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο όταν ψωνίζεις στη λαϊκή, σε σχέση με τα μαγαζιά ή το ίντερνετ;

«Καταρχάς οι τιμές. Πέρα από τις τιμές όμως, το συναίσθημα του να ψάχνεις και να βρίσκεις ωραία κομμάτια…είναι μοναδικό!». 

Πώς νιώθεις όταν ψάχνεις ανάμεσα στα ρούχα στους πάγκους; Το βλέπεις περισσότερο σαν παιχνίδι, πάθος ή κάτι άλλο;

«Είναι το πιο ωραίο κομμάτι. Εκείνη η στιγμή που ανακαλύπτεις ένα ωραίο κομμάτι ανάμεσα σε τόσα πολλά. Θα έλεγα πως είναι κάτι σαν παιχνίδι…δεν ξέρεις τι θα βρεις και με τι θα καταλήξεις να φεύγεις». 

Όταν σου λένε «Από πού πήρες αυτή την μπλούζα;», και απαντάς «Από τη λαϊκή», πώς αντιδρούν;

«Με απορία και θαυμασμό. Ο κόσμος νομίζω παθαίνει σοκ που μπορεί να πήρα κάτι τόσο ωραίο από την λαϊκή. Γενικότερα δεν μπορεί να πιστέψει ότι μια κοπέλα, με παρουσία στα social media και την τηλεόραση μπορεί να ψωνίζει από την λαϊκή. Παρόλα αυτά η ανταπόκριση παραμένει πάντα θετική και με ρωτούν από ποια λαϊκή ώστε να πάνε και να ψωνίσουν και αυτοί».

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στις λαϊκές αγορές όσον αφορά τα ρούχα, τι θα ήταν αυτό;

«Τίποτα! Η λαϊκή έχει το χαρακτηριστικό ότι μπορείς να βρεις τέτοια ποικιλία… που να αντικατοπτρίζει όλα τα γούστα και τις προσωπικότητες. Πολλές φορές τυχαίνουν στα χέρια μου κομμάτια που δεν μου αρέσουν. Αυτά όμως, μπορεί για κάποιον άλλον να είναι «διαμάντια». 

Η Κυρία Μαρία εργάζεται στην λαϊκή της Τούμπας τα τελευταία δέκα χρόνια και βλέπει πολλούς που στρέφονται σε αυτά τα ρούχα:

«Κάθε εβδομάδα είμαι εδώ… έχω μάθει τους πάντες. Ο κόσμος έρχεται γιατί βρίσκει ρούχα καλά και φτηνά. Με 10-20 ευρώ ντύνεσαι ολόκληρος. Δεν έχουν όλοι λεφτά για ακριβές ετικέτες. Μπορεί να είμαστε λαϊκή, αλλά έχουμε καινούργια σχέδια κάθε εβδομάδα. Παραγγέλνουμε από Αθήνα και άλλες πόλεις, φέρνουμε και ευρωπαϊκά ρούχα. Ξέρουμε τι ζητάει ο κόσμος. Ο κόσμος έχει αρχίσει και το λέει: “Το πήρα από τη λαϊκή!” παλιά ντρέπονταν, τώρα το καμαρώνουν. Και καλά κάνουν! Μου αρέσει να βοηθάω να διαλέξουν τα ρούχα οι πελάτες μου, ψωνίζουν και για άλλα μέλη της οικογένειας τους. Οι συζητήσεις μας περιστρέφονται πάντα για τα υφάσματα των ρούχων και αν μπορώ να κατεβάσω τις τιμές τους».