Παλαμάς: Ζωές συντρίμμια. Εδώ δεν έχει πια ζωή.

Η κυρία Σταυρούλα, ο κύριος Χρήστος και ο κύριος Γιώργος ζουν στη Μεταμόρφωση και τον Παλαμά.

Η περιοχή που ζουν πέρασε δοκιμασίες πολλές φορές. Είναι μαθημένοι στα δύσκολα και τη φτώχεια.

Το τι σημαίνει παλεύω κάθε μέρα της ζωής μου για πράγματα που αλλού είναι δεδομένα το γνωρίζουν καλά.

Η πλημμύρα ήρθε να αποτελειώσει το γαλήνιο τελευταίο κομμάτι του βίου τους.

Να ξεριζώσει τα πάντα με βία.

Στο Κλειστό Γυμναστήριο Παλαμά πολλοί ηλικιωμένοι έχουν βρει  προσπαθούν να διαχειριστούν πια την απόγνωση.

Οι μέρες και οι νύχτες εδώ θυμίζουν τις ζωές των ανθρώπων σε εμπόλεμες ζώνες.

Έξω μυρίζει παντού θάνατο. Είναι αφόρητη. Όλα τα σπίτια έχουν τα πράγματα τους στις αυλές και σαπίζουν.

Η βοήθεια έρχεται μόνο από εθελοντές. Οι διαμαρτυρίες είναι διαρκείς και οι διαπληκτισμοί ακούγονται όλη μέρα.

Κεραμίδι, Βλοχός, Μεταμόρφωση έχουν ακόμα νερό πολύ.

Κουβεντιάζουν όλοι πια να φύγουν πια να πουλήσουν όσο πιάνουν τα χωράφια τους και να φύγουν.

Εδώ δεν έχει πια ζωή…

Η κυρία Σταυρούλα ξέρει ότι το χωριό της είναι για 8η συνεχόμενη ημέρα κάτω από το νερό και την λάσπη.

”Δεν θέλω να πάω να αντικρίσω το σπίτι. ”

Δούλευε όλη της την ζωή πλασιέ, γύρισε όλη την Ελλάδα και έφτιαξε το σπιτάκι της στο χωριό της το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς. Κρατάω μια παλιά παροιμία που μου είπε.

”Αχ Θεέ μου κάνω τόσα για σένα, που είσαι; Και ο Θεός απάντησε, σου δίνω τόσα αλλά δεν τα καταλαβαίνεις.”