Αυτή την πόλη τη ζηλεύεις

Το Φράιμπουργκ, στα νότια της Γερμανίας, είναι μία οικολογική πόλη, όχι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά στην πράξη. Οι κάτοικοι χρησιμοποιούν κατά κόρον τις δημόσιες συγκοινωνίες, χωρίζουν τα απορρίμματα τους σε κατηγορίες και ο δήμος τα συλλέγει για ανακύκλωση, χρησιμοποιούν ποδήλατα και πολλά άλλα πολιτισμένα πράγματα. Σε μία γειτονιά του Φράιμπουργκ, στο Vauban (Βουμπόν) η ζωή κυλάει ακόμη πιο πολιτισμένα, οικολογικά και πράσινα. Αν βρεθείς στο Vauban μην ψάξεις για αυτοκίνητα, δε θα βρεις. Μην περιμένεις να περνάς δρόμους και λεωφόρους, δεν έχει. Ακόμη και αν ψιθυρίζεις θα ακουστείς. Έχει τρομερή ησυχία. Πήγαινε ως εκεί με το τραμ, κατέβα, και κράτα φωτογραφική μηχανή.

Στην περιοχή αυτή βρισκόταν παλιά ένα στρατόπεδο και τη δεκαετία του ’90 αποφασίστηκε να χτιστεί εκεί μία συνοικία αειφορικoύ χαρακτήρα. Τα κτίρια είναι κατασκευασμένα ώστε να μην είναι πολύ ενεργοβόρα. Σημαντικό ποσοστό της ενέργειας το δίνει απλόχερα ο ήλιος. Οι ακτίνες του συλλέγονται σε ηλιακούς συλλέκτες τοποθετημένους στις στέγες των κτιρίων. Με τη νέα χιλιετία τα έργα ολοκληρώθηκαν και τα σπίτια γέμισαν κατοίκους και όποιος επισκέπτεται σήμερα το Φράιμπουργκ περνάει σίγουρα να κάνει μία βόλτα στη γειτονιά αυτή και να μείνει με ανοιχτό το στόμα.

Οι περισσότεροι κάτοικοι δεν έχει αυτοκίνητο και μετακινούνται κυρίως με ποδήλατο, με το τραμ και με τα πόδια. Ανάμεσα στις πολυκατοικίες υπάρχουν μόνο πεζόδρομοι όπου κυκλοφορούν πεζοί ή ποδηλάτες. Οι ποδηλάτες συνήθως μεταφέρουν και τα παιδιά τους σε καθισματάκια πάνω στο ποδήλατο ή σε τροχήλατο αμαξίδιο που το σέρνουν από πίσω. Τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν το δικό τους ποδήλατο ή πατίνι και μετακινούνται άφοβα μόνα τους.

Τα κτίρια είναι περικυκλωμένα από πελώριες πρασιές με ψηλά δέντρα, θάμνους και λουλούδια. Αν πας την άνοιξη, αντικρίζεις πυκνές πράσινες φυλλωσιές και πλούσιες ανθοφορίες. Η δενδροστοιχίες σε ακολουθούν καθώς κάνεις την βόλτα σου. Τα περισσότερα διαμερίσματα έχουν μπαλκόνια, πράγμα ασυνήθιστο για πόλη της κεντρικής Ευρώπης. Κανονικά μπαλκόνια όπου χωράνε παραπάνω από 2 καρέκλες και μία απλώστρα, και μπορείς να κάθεσαι και να απολαμβάνεις τον ανοιξιάτικο ήλιο. Οι κάτοικοι στα ισόγεια διαμερίσματα εκμεταλλεύονται τον προαύλιο χώρο και στήνουν τραπεζάκια, ομπρελίτσες και σκαρώνουν μίνι μπαχτσεδάκια. Ακόμη και στα μπαλκόνια έχουν μπόλικες γλάστρες και έτσι το μάτι δε σταματάει να βλέπει πρασινάδα. Στους δρόμους υπάρχουν οι κλασικοί κάδοι απορριμμάτων και ανακύκλωσης του δήμου της πόλης. Παράλληλα, έχουν τοποθετηθεί και ειδικοί κάδοι, φτιαγμένοι στο μεγαλύτερο μέρος τους από ανακυκλωμένα υλικά, όπου οι κάτοικοι πετούν τα προς ανακύκλωση απορρίμματά τους και αυτό καταγράφεται με χρήση καρτών.

Μα καλά; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη Θεσσαλονίκη; Καμία, αλλά μπορούν να αποκτήσουν. Ας ξεκινήσουμε αξιοποιώντας τους ακάλυπτους χώρους μπροστά και πίσω από τις πολυκατοικίες. Οι ακάλυπτοι χώροι ονομάζονται μόνο κατ’ ευφημισμόν “πρασιές”. Συνήθως δεν έχουν ούτε ένα κλαδάκι, ούτε ένα φυλλαράκι. Αντίθετα είναι γεμάτες τσιμέντο και καλύπτονται από μία στρώση με μανταλάκια, ρούχα που βαρέθηκαν να κρέμονται στις μπουγάδες, παλιά έπιπλα και ένα κάρο άλλα σκουπίδια. Σιγά σιγά μπορούν οι ακάλυπτοι χώροι να μετατραπούν σε πρασιές. Ήδη κάποιοι ξεκίνησαν! Σκέψου ότι μπορείς να κάνεις και εσύ πολλά…

* Φωτογραφίες: Αιμιλία Ροδοπούλου

Δες πόσο εύκολο ήταν να αλλάξει η Θεσσαλονίκη αν γινόταν αυτό εδώ το project