Σαν το σκύλο με την γάτα: Πώς είναι να ζεις και με τα δύο κατοικίδια στο ίδιο σπίτι;

Από μικροί ακούμε την έκφραση “σαν τον σκύλο με τη γάτα” για ανθρώπους που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Κι όμως, υπάρχουν σπίτια όπου ο σκύλος και η γάτα όχι μόνο συνεννοούνται, αλλά κοιμούνται αγκαλιά. Κυριολεκτικά.

Πολλά χρόνια τώρα υπάρχει ένα debate ανάμεσα στους ανθρώπους με το ερώτημα «σκύλος ή γάτα;».

Οι μεν ορκίζονται στην αφοσίωση και την αγάπη του σκύλου, οι δε στη γοητεία και την ανεξαρτησία της γάτας, κι όμως, υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που δεν χρειάστηκε ποτέ να διαλέξει. Γιατί στο σπίτι τους ακούγονται και γαβγίσματα και νιαουρίσματα.

Η αρχή μιας συμβίωσης

Μερικοί από αυτούς δεν το είχαν σχεδιάσει. «Τη γάτα τη βρήκα στο δρόμο, τη μάζεψα για λίγο κι έμεινε για πάντα», λένε πολλοί. Άλλοι πάλι ήθελαν να μεγαλώσουν το κατοικίδιό τους με “παρέα” και αποφάσισαν συνειδητά να βάλουν έναν δεύτερο τετράποδο φίλο στο σπίτι.

Όπως κι αν ξεκίνησε, η συγκατοίκηση σκύλου και γάτας είναι πάντα μια μικρή περιπέτεια — γεμάτη περιέργεια, γκρίνιες, ματιές που λένε πολλά και, στο τέλος, μια απροσδόκητη τρυφερότητα.

Δύο κόσμοι που μαθαίνουν να συναντιούνται και μια συνύπαρξη με κανόνες!

Ο σκύλος, κοινωνικός, εκδηλωτικός και εξαρτημένος από την προσοχή του ανθρώπου και η γάτα, ανεξάρτητη, αθόρυβη, επιλεκτική με το χάδι της — φαντάζουν αντίθετοι. Κι όμως, όταν η σχέση χτιστεί με υπομονή, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Ξεχωριστά μπολ, ξεχωριστοί χώροι για φαγητό, λίγη επιτήρηση στην αρχή — αλλά και πολύ παρατήρηση, γιατί κάθε ζώο έχει τη δική του προσωπικότητα. Στην πορεία, αναπτύσσεται μια μορφή “σιωπηλής συμφωνίας”: Ο σκύλος καταλαβαίνει πότε να σταματήσει το παιχνίδι, η γάτα μαθαίνει πότε η αγάπη δεν είναι απειλή.

Μια μικρογραφία συνύπαρξης

Όσοι ζουν με γάτες και σκύλους μαζί, το λένε καθαρά: το σπίτι τους έγινε πιο “ζωντανό”. Δεν υπάρχει ησυχία, αλλά υπάρχει μια παράξενη ισορροπία. Στις μικρές στιγμές — όταν ο σκύλος φυλάει τη γάτα από ξένους ή όταν εκείνη τρίβεται πάνω του για να του δείξει στοργή — μοιάζουν να καταρρίπτουν το στερεότυπο της αιώνιας αντιπαλότητας.

Η εικόνα ενός σκύλου που κοιμάται δίπλα σε μια γάτα δεν είναι πια σπάνια. Είναι το αποτέλεσμα φροντίδας, χρόνου και αγάπης. Με έναν τρόπο, είναι και μια μικρή υπενθύμιση: Πως η συνύπαρξη δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να είναι αληθινή.

Πόσοι από εμάς δεν συγκινούνται βλέποντας τέτοια βίντεο στα Social Media;

Και τελικά, ποιος επικρατεί;

Οι ιδιοκτήτες συχνά νιώθουν σαν διαιτητές και ταυτόχρονα γονείς δύο παιδιών με διαφορετικούς χαρακτήρες. Πρέπει να μάθουν να μοιράζουν την προσοχή, να αναγνωρίζουν τις ανάγκες και των δύο, να βάζουν όρια χωρίς να δείχνουν προτίμηση.

Είναι σαν να αποκτάς δύο παιδιά, δεν έχεις κάτι να ξεχωρίσεις ανάμεσα στα δύο σου κατοικίδια, το κάθε ένα από αυτά έχει τα δικά του χαρίσματα αλλά το συμπέρασμα είναι πως η αγάπη κερδίζει.

Γιατί όταν ένας σκύλος και μια γάτα μπορούν να μάθουν να ζουν μαζί, να παίζουν, να κοιμούνται, ακόμη και να ζηλεύουν χωρίς να πληγώνουν – που φαντάζουν τόσο αντίθετοι – τότε ίσως κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε κάτι να μάθουμε από αυτούς.

Η parallaxi μιλά με τρεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν στο σπίτι τους γάτα και σκύλο 

Σάσα: Το να ζεις με ζώα στο σπίτι μπορεί να είναι το μεγαλύτερο δώρο για την καθημερινότητα σου. Το να έχεις έναν σκύλο και μια γάτα στην αρχή φαίνεται πως είναι δύσκολο για το πως θα συνυπάρξουν αλλά το ζώο όπως το μάθεις έτσι θα συνεχίσει σε όλη του τη ζωή. Οι γάτες σαν κατοικίδια είναι πιο εύκολες γιατί είναι πιο ανεξάρτητες, εξυπηρετούν μόνες τους τον εαυτό τους σε αντίθεση με τα σκυλιά, αυτό ισχύει ακόμα και στην φροντίδα. Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει καμία δυσκολία, εγώ το μόνο που βιώνω είναι μια ευχαρίστηση.

Για παράδειγμα μου αρέσει πάρα πολύ όταν γυρνάω σπίτι από την δουλειά και βλέπω τις αταξίες τους, όταν τρέχουν πάνω κάτω, όταν πειράζουν ο ένας τον άλλον, όταν ανοίγω τα ντουλάπια και ψάχνουν τις λιχουδιές τους. 

Τα ζώα στο σπίτι είναι μια δεύτερη ζωή, ειδικά όταν τα βρίσκουν μεταξύ τους είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Ακόμα και στις χειρότερες μέρες μου όταν τα βλέπω μαζί μου “παίρνουν” όλες τις στεναχώριες. 

Το πιο συγκινητικό από όλα είναι η ώρα του ύπνου. Εγώ είμαι πολύ ανοικτή και τα αφήνω να έρχονται στο κρεβάτι και αυτά… ακολουθούν! Ξαπλώνουν όλα δίπλα το ένα πάνω στο άλλο και δεν έχουν πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμία δυσκολία σε τίποτα το μόνο που χρειάζεται είναι πως πρέπει να μάθουν να ζουν το ένα με το άλλο! 

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα ζώα αυτά και νομίζω πως το ίδιο ισχύει και για τα ίδια

Σταυρούλα: H συμβίωση σκύλου και γάτας στο ίδιο σπίτι ήταν ένα ταξίδι που ξεκίνησε πολύ πριν αποκτήσω τον σκύλο. Η γάτα μου ήταν μαζί μου από τα 10 μου, μια ήρεμη, καλή και γλυκιά παρουσία που πάντα έκανε το σπίτι να μοιάζει πιο ζεστό.

Όταν αποφάσισα να υιοθετήσω σκύλο πριν από δύο χρόνια, δεν σου κρύβω ότι είχα τις δεύτερες σκέψεις μου, φοβόμουν μήπως αγχωθεί, μήπως ζηλέψει ή απλά δεν αποδεχτεί την αλλαγή. Παρ’ όλα αυτά, η ηρεμία και ο καλός της χαρακτήρας βοήθησαν απίστευτα.

Δεν είχε ιδιαίτερα θέματα με τον ερχομό του σκύλου… περισσότερο παρατηρούσε από απόσταση, έβαζε τα όριά της με τον δικό της διακριτικό τρόπο και τελικά τον δέχτηκε με έναν όμορφο ρυθμό. Υπήρξαν στιγμές προσαρμογής, αλλά και πολλές τρυφερές εκπλήξεις, όπως όταν τους έβλεπα να χαλαρώνουν στον ίδιο χώρο χωρίς εντάσεις.

Πλέον έχουν γίνει δύο πραγματικά καλοί φίλοι. Τους πιάνω συχνά να παίζουν μόνοι τους, να τρέχουν μέσα στο σπίτι σαν να έχουν φτιάξει τον δικό τους μικρό κόσμο. Κι άλλες φορές απλώς κάθονται κοντά, δείχνοντας μια τρυφερότητα ο ένας για τον άλλον που με κάνει να χαμογελάω χωρίς λόγο…

Αγγίγματα, βλέμματα που λένε “ναι, είμαστε ομάδα”. Τελικά, όλη αυτή η πορεία, μού απέδειξε πως, όταν δώσεις χρόνο, ασφάλεια και αγάπη, δύο τόσο διαφορετικά πλάσματα μπορούν όχι μόνο να συνυπάρξουν, αλλά να γίνουν μια μικρή, απίστευτα δεμένη οικογένεια. 

Νίκος: Εγώ το σκυλί μου το έχω 8 χρόνια περίπου, ράτσας yorkshire ότι πρέπει για μέσα στο σπίτι μιας και δεν αφήνει και τρίχωμα και όλα θα ήταν καλά! Θηλυκό το οποίο με έχει τρελή αδυναμία, στο αντίθετο φίλο δηλαδή… Η γυναίκα μου και ο γιός μου αγαπούν τα ζώα και παλιότερα είχαμε και κουνέλι και μου έλεγαν να πάρουμε γατάκι, αλλά εγώ δεν τα συμπαθούσα ιδιαίτερα.

Αυτοί μου προετοίμαζαν το έδαφος και η γυναίκα μου είδε στο ίντερνετ πως χαρίζεται ένα γατάκι και ξαφνικά όπως γύρισα σπίτι ένα απόγευμα είδα ένα γατί! Εγώ δεν ήξερα τίποτα, τα κανονίσανε όλα μόνοι τους, εγώ δεν ήθελα γατάκι. Ένα κατάλευκο με γαλανά μάτια… Σιάμ, όχι σπιτόγατο που συνηθίζουμε εδώ. 

Ο πρώτος όρος που έβαλα είναι πως αν η γάτα πείραζε το σκυλί θα το επιστρέφαμε, γιατί είναι και μικροκαμωμένο το σκυλί μου. Παρ’ όλα αυτά κατευθείαν ερωτεύτηκα και την γάτα η οποία απέκτησε σκυλίσια συμπεριφορά, θέλει την παρέα όλων, μας περιμένει στη πόρτα σαν σκύλος όταν λείπουν και η γάτα μου έχει αδυναμία στη γυναίκα μου και τον γιο μου γιατί βλέπει πως έχω “από κοντά” το σκυλί.

Ο Ράγκναρ (ο γάτος), είναι πολύ μεγάλος, μεγαλύτερος από το σκυλί, είναι ψιλός και λιγνός με αρχοντικό στυλ και η γυναίκα μου τον έχει… έρωτα, δίνει τον χώρο του και έχει μια κλάση, ούτε βγάζει νύχια ούτε δόντια! 

Η Λορέν (το σκυλί) που προ υπήρχε στον χώρο αν θέλει να κάνει φασαρία θα την κάνει, κυρίως όταν παίζω με τη γάτα ζηλεύει και κάνει “επίθεση”, εμείς αυτό δε το περιμέναμε γιατί συνήθως γίνεται το αντίθετο! Η Λορέν είναι και λίγο περίεργη αλλά η γάτα είναι πολύ ήσυχη και δεν αντιδρά… Το σκυλί είναι και μικρότερο και του αρέσει να παίζει και συνέχεια μαζί δύο χρόνια τώρα κάνουν τρέλες μαζί.

Έχουν μια καλή σχέση, τώρα τι γίνεται όταν λείπουμε από το σπίτι δεν ξέρουμε… αλλά η γάτα σίγουρα πιάνει ένα δωμάτιο και απλά ξαπλώνει!