Στροφή στο… ρούβλι

του Μιχάλη Γουδή

Το καλοκαίρι που η πόλη αδειάζει μπορείς να τους διακρίνεις ακόμη πιο εύκολα. Αλλά και το χειμώνα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Είναι αυτοί που κυκλοφορούν με τις πολλές σακούλες. Άλλωστε, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξοδέψουν το οποιοδήποτε ποσό για ψώνια. Τρεις εικόνες και μερικά αριθμητικά δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια λάθους στο συμπέρασμα. Αν επέζησε ο ελληνικός τουρισμός φέτος, το οφείλει στους Ρώσους επισκέπτες.

Ήταν οι πρώτες ημέρες των εκπτώσεων. Στο ταμείο του καταστήματος ρούχων γνωστής αλυσίδας στεκόταν μόνο εκείνος κι έβλεπε την κοπέλα να χτυπά το ένα κομμάτι μετά το άλλο. Άνοιξε το πορτοφόλι του κι έβγαλε από αυτό δύο χαρτονομίσματα των πεντακοσίων ευρώ, τα περίπου εκατό ευρώ από τα ρέστα δε φάνηκε να τον απασχολούν ιδιαίτερα. Υπέγραψε και το έντυπο για την απαλλαγή από το φόρο και φορτωμένος με τις σακούλες του πήγε να συνεχίσει τις αγορές του και σε άλλα μαγαζιά της Τσιμισκή. Προφανώς δεν ήταν ο μόνος Ρώσος επισκέπτης που κινείται κατ’ αυτόν τον τρόπο στην αγορά της Θεσσαλονίκης τα τελευταία δύο χρόνια. Ο αριθμός τους παρουσιάζει κατακόρυφη άνοδο, προσφέροντας μία κάποια ανάσα στην τοπική αγορά.

Λίγο πριν εκπνεύσει ο Ιούλιος τα «Βοροινά» έδιναν την ευκαιρία σε όσους βρίσκονταν στη Χαλκιδική να δοκιμάσουν τις ποικιλίες του βορειοελλαδίτικου αμπελώνα. Η αφίσα στην Αγγελάκη έμοιαζε χαμένη ανάμεσα σε δεκάδες άλλες, όμως το μάτι στάθηκε σε μία λεπτομέρεια. Ο ενδιαφερόμενος μπορούσε να διαβάσει όλες τις πληροφορίες για την εκδήλωση σε τρεις γλώσσες, ελληνικά, αγγλικά και ρωσικά. Δε θυμάμαι άλλη αφίσα να περιλαμβάνει και ρωσική μετάφραση, δείγμα του αντίκτυπου που έχει η αλματώδης αύξηση της τουριστικής κίνησης από τη χώρα της βότκας.

Η τρίτη εικόνα του καλοκαιριού προέρχεται από την Κέρκυρα. Τα περισσότερα εστιατόρια στο κέντρο της πόλης, προσφέρουν πια το μενού τους και στα ρωσικά. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό πως εκείνο το μεσημέρι στο Πλακάδο του Αγίου περισσότερα ήταν τα τραπέζια που μιλούσαν ρωσικά παρά εκείνα που μιλούσαν ελληνικά. Το πουρμπουάρ, δε, έμοιαζε αν μη τι άλλο γενναιόδωρο.

Την πρόχειρη εντύπωση που σχηματίζει κανείς παρατηρώντας τα σημεία γύρω του, έρχονται να επιβεβαιώσουν και οι αριθμοί με τον καλύτερο τρόπο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων οι αφίξεις των Ρώσων Τουριστών αναμένεται να ξεπεράσουν φέτος το 1.000.000 σε σχέση με 650.000 κατά το 2011, καταγράφοντας έτσι άυξηση της τάξης του 40%. Αγαπημένοι προορισμοί είναι η Χαλκιδική, η Πιερία και τα νησιά του Ιονίου, όπου οι αφίξεις σκαρφάλωσαν κατά περίπου 15%, ενώ οι Ρώσοι επισκέπτες επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αρχαιολογικούς χώρους, με αποτέλεσμα μόνο στην Αρχαία Ολύμπια η κίνηση να παρουσιάζει αύξηση 137% σε σχέση με πέρυσι.

Σημάντικο ρόλο στην ενίσχυση της τουριστικής εισροής από τη Ρωσία παίζει η επιτάχυνση των διαδικασιών έκδοσης βίζας. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με στοιχεία του Ρωσικού Προξενείου, που δημοσιεύει το ΑΜΠΕ, εκδίδονται καθημερινά 4.500-5.000 βίζες για τη χώρα μας. Αντίστοιχα έχουν πολλαπλασιαστεί και οι αεροπορικές συνδέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία. Ακόμη και η Θεσσαλονίκη συνδέεται απευθείας σε εβδομαδιαία βάση με την Αγ. Πετρούπολη…

Οι τουριστικοί πράκτορες υποστηρίζουν πως οι κρατήσεις για πακέτα διακοπών στα ελληνικά νησιά φτάνουν μέχρι και τις πρώτες ημέρες του Οκτώβρη, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Αγίας Πετρούπολης κ. Σεργκέι Φεντόροβ, μιλώντας στο οικονομικό φόρουμ Ελλάδας-Ρωσίας που συνδιοργανώθηκε την άνοιξη στη Θεσσαλονίκη από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ) και τον Δήμο Θεσσαλονίκης, δήλωνε χαρακτηριστικά: «Εκατό εκατομμύρια Ρώσοι είναι έτοιμοι να επισκεφθούν την Ελλάδα»!

Τα στερεότυπα που ανακυκλώνονται εκατέρωθεν από τα ΜΜΕ μπορεί να απέτρεψαν πολλούς τουρίστες από τη Γερμανία να κάνουν το καθιερωμένο ταξίδι προς τη χώρα μας. Για την ώρα φαίνεται πως η λύση ήρθε από τη Ρωσία και δεν επέτρεψε και τον τουρισμό να καταρρεύσει, όπως και οι υπόλοιποι τομείς της ελληνικής οικονομίας. Μπορεί να μείνει ανοιχτός αυτός ο δίαυλος και να αξιοποιηθεί κατάλληλα ή θα μείνουμε εθνικά εγκλωβισμένοι να αναζητούμε αενάως τα «νέα μέτρα»;