Το Αλφαβητάριο ενός αιώνα Μ-Π

45. Μάης 1936

Σ’ ένα ζοφερό πολιτικό κλίµα η απεργία των καπνεργατών που ξεκίνησε στις 29 Απριλίου 1936 γενικεύεται και στις 9 Μαΐου επικρατεί πανδαιµόνιο. Η χωροφυλακή συγκρούεται µε τους απεργούς και ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης είναι ο πρώτος από τους 11 νεκρούς της ηµέρας. Λίγους µήνες αργότερα επιβάλλεται δικτατορία από τον Ιωάννη Μεταξά.

46. Μέγαρο Μουσικής

Από τα καλαίσθητα δείγµατα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής τα δύο κτίρια του ΜΜΘ κοσµούν την παραλία της Θεσσαλονίκης. Το α’ κτίριο εγκαινιάστηκε το 2000 και σε µια προσπάθεια να συνδυαστεί το βυζαντινό παρελθόν της πόλης µε τις σύγχρονες επιρροές συνδυάστηκε η ώχρα, το µέταλλο και το γυαλί για την εξωτερική του όψη. Το β’ κτίριο σχεδιάστηκε από τον φηµισµένο αρχιτέκτονα Arata Isozaki ως ο σύγχρονος κρίκος που συµπληρώνει το α’ κτίριο και στην κατασκευή του χρησιµοποιήθηκε µπετόν, µέταλλο, γυαλί και µάρµαρο.

47. Μεντιτερανέ Παλλάς

Το θρυλικό ξενοδοχείο που φιλοξένησε στις πολυτελέστατες σουίτες του βασιλείς και πολιτικούς και διασκέδασε στο καµπαρέ του ισογείου του καλλιτέχνες και επιχειρηµατίες. Κατασκευάστηκε το 1925 από τον καπνοβιοµήχανο Κωνσταντίνο Τορνιβούκα και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα πέντε ξενοδοχεία πολυτελείας στην Ελλάδα µε πελάτες την ελίτ της Ελλάδας και της Ευρώπης. Οι εκτεταµένες ζηµιές από το σεισµό του 1978 σήµαναν το τέλος της µυθικής του πορείας. Ο Νίκος Γκροσδάνης έχει αποτυπώσει θαυµάσια τις µέρες του στο οµώνυµο βιβλίο.

48. Μετρό Θεσσαλονίκης

Οι πρώτες αναφορές περί µετρό στην πόλη αρχίζουν το 1976 από τον τότε νοµάρχη Κωνσταντίνο Πυλαρινό, ο οποίος προβλέπει και σχετικό κωδικό στον προϋπολογισµό της χρονιάς. Τη σκυτάλη πήρε ο πρώην δήµαρχος Σωτήρης Κούβελα µε τη γνωστή «τρύπα Κούβελα», µια σήραγγα που ξεκίνησε να κατασκευάζεται µεταξύ της πλατείας Συντριβανίου και της ΣΣΑΣ, και πριν εγκαταλείψει το δηµαρχιακό θώκο όρισε ως φορέα χρηµατοδότησης το δηµοτικό ραδιόφωνο FM100… Μετά από µύριες εξαγγελίες η βασική γραµµή δηµοπρατήθηκε το 2006 και η ολοκλήρωση του, έπειτα από αρκετούς επαναπρογραµµατισµούς, µεταφέρεται συνεχώς στο µέλλον και σήµερα έχει φτάσει στο 2016. Η πιθανότητα ολοκλήρωσης του μέσα στις προθεσμίες µοιάζει πλέον ανύπαρκτη.

49. Μικρό µου Πόνυ

Και όµως υπήρξε πετυχηµένη αυτοκινητοβιοµηχανία στην Ελλάδα. Τέλη δεκαετίας του ’60, ο Πέτρος Κοντογούρης, δηµιουργεί τη NAMCO, και στο τέλος της δεκαετίας, παρουσιάζει στην ∆ιεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το PONY, µια διεθνή σχεδίαση του γραφείου FNF CITROEN, για ένα απλό – φθηνό – εύκολο στην κατασκευή του όχηµα. Η NAMCO παράγει το µικρό PONY σε ολοκαίνουργιο εργοστάσιο στην Θεσσαλονίκη και αµέσως γίνεται µεγάλη επιτυχία. Είναι τόσο πετυχηµένη η σχεδίαση, η κατασκευή και τόσο χαµηλό το κόστος αγοράς και χρήσης, ενώ αποδεικνύεται «σκυλί» σε αντοχές, που πουλάει σε µεγάλα νούµερα (πάνω από 30.000 κατασκευαστηκαν και πουλήθηκαν) τόσο στην Ελλάδα (το αγοράζουν ιδιώτες, οι Ένοπλες ∆υνάµεις, ο ΟΤΕ και η ∆ΕΗ.), όσο και στο εξωτερικό (εξαγωγές στην Αµερική). Σήµερα περιµένει έγκριση για να ξεκινήσει και πάλι η παραγωγή του στο εργοστάσιο της Θέρµης Θεσσαλονίκης.

50. Μοσκώφ Κωστής (1939 – 1998)

Ποιητής, δοκιµιογράφος, ιστορικός, δηµοσιογράφος και δήµαρχος Θεσσαλονίκης, ενταγµένος στην Αριστερή διανόηση, ο Κωστής Μοσκώφ ήταν ένας από τους διανοούµενους που αγάπησε µε πάθος την πόλη του. Υπήρξε σύµβουλος του υπουργείου Πολιτισµού, εκπρόσωπος του Ιδρύµατος Ελληνικού Πολιτισµού στη Μέση Ανατολή, διευθυντής του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών, ο Μοσκώφ δηµοσίευσε εργασίες, βιβλία και ποιήµατα για την κοινωνική συνείδηση, τον έρωτα και την επανάσταση, µοιράζοντας τη ζωή του µεταξύ Ανατολής και ∆ύσης.

51. Μουσεία της πόλης

Πόλη ιστορική µε αδυναµία στις τέχνες και τα γράµµατα, η Θεσσαλονίκη διαθέτει πάνω από δέκα µουσειακούς χώρους. Με πνεύµα συνεργασίας δηµιουργήθηκε η κίνηση των 5Μ που περιλαµβάνει το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισµού, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μοναδικά στη χώρα είναι και τα Μουσεία Φωτογραφίας και Κινηµατογράφου στο λιµάνι της πόλης.

52. Μπανάλ

Το 1978 ο Ηρακλής ∆ούκας ταράζει την Προξένου Κοροµηλά ανοίγοντας τις πύλες του Μπανάλ, ενός χώρου που για 15 χρόνια ήταν συνώνυµος των ξέφρενων πάρτι, των on stage θεατρικών παραστάσεων, των drag shows, των συναυλιών και της φιλικής ατµόσφαιρας που επικρατούσε στο πρωτοποριακό κλαµπ. Από το Μπανάλ πέρασε το καλλιτεχνικό εστέτ της πόλης και της χώρας, δηµιουργοί, λογοτέχνες, δηµοσιογράφοι, σχεδιαστές µόδας σελέµπριτις δίνοντας διαφορετικό χρώµα στις νύχτες της πόλης.

53. Berlin

Το after µαγαζί θρύλος που µεγάλωσε γενιές εναλλακτικών, ροκάδων, πανκιών και ξενυχτισµένων που ήθελαν να πιουν ένα τελευταίο ποτάκι πριν την ανατολή του ηλίου. Από τα cult µαγαζιά της πόλης και από τα ελάχιστα που έµειναν στην κάποτε ζωντανή και party going περιοχή της Προξένου Κοροµηλά. Μορφή στο τιµόνι του ο θρυλικός Θόδωρος Παπαδόπουλος, πατριάρχης της νύχτας. Μαζί µε το Φλου και το Λούκι Λουκ αποτελούν τα προπύργια µιας άλλης εποχής.

54. Μύλος

Αρχές του ’90 ο Μύλος ανοίγει τις πύλες τους και εισάγοντας την έννοια του πολυχώρου και δηµιουργεί νέα πρότυπα για τη διασκέδαση στην πόλη µε την υπογραφή του Νίκου Στεφανίδη. Οι εγκαταστάσεις του παλιού αλευρόµυλου µετατράπηκαν σε ουζερί, καφέ, κλαµπ, µουσική σκηνή, ραδιοφωνικό σταθµό και µια υπαίθρια πλατεία για χάπενινγκς βάζοντας στο χάρτη την οδό Ανδρέου Γεωργίου και τη δυτική πλευρά της πόλης. Η µετέπειτα πορεία του υπήρξε απογοητευτική µε αποκορύφωµα την πυρκαγιά που κατέκαψε µεγάλους χώρους του. ∆εν ξαναβρήκε ποτέ την παλιά του αίγλη.

55. Νεοµεταναστευτικό ρεύµα

Αν και πιστεύαµε ότι τελείωσε η µαζική µετανάστευση των Θεσσαλονικέων στη Γερµανία, την Αµερική και την Αυστραλία τις δεκαετίες µετά τον εµφύλιο, ωστόσο βιώνουµε ξανά τα τελευταία χρόνια το φαινόµενο του brain draining µε πτυχιούχους και επιστήµονες της πόλης να κάνουν φτερά για ένα καλύτερο µέλλον στις χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης και του κόσµου. O σιδηροδροµικός σταθµός της πόλης αποτέλεσε το σηµείο µηδέν. Η πόλη που αποχαιρετούσε υποδέχονταν πάντα µαζικά, µε νεώτερο σταθµό αυτής της ιστορίας εκείνο της άφιξης των ανθρώπων από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, στα χρόνια του ΄90.

56. Design στην πόλη

Η πληθώρα των σχεδιαστικών γραφείων της πόλης, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αποσπάσει σηµαντικές διακρίσεις, στηρίζει την άποψη ότι η Θεσσαλονίκη έχει τα φόντα να χαρακτηριστεί πόλη του design. Ωστόσο, η έλλειψη του οπτικού και χρηστικού design στην καθηµερινότητα, η διστακτικότητα των επιχειρήσεων να επενδύσουν στο βιοµηχανική πλευρά του και η ίδρυση ενός άστεγου µουσείου για το design οδηγούν την πόλη µακριά από το… design. Οι Beetroot, Dolhpins, Colibri, Designers United, Alter Vision, Red Creative δόξασαν την πόλη.

57. Ντορέ

Από την ίδρυση του το 1908 στην Εθνικής Αµύνης και τη µεταφορά του στη σηµερινή του θέση το 1933 το Ντορέ υποδέχθηκε βασιλείς, πολιτικούς και καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσµο. Το βιενέζικο µπαρ, τα µαρµάρινα τραπέζια, η σεµνή πολυτέλεια, τα τραγούδια και οι συζητήσεις µέχρι το πρωί οδηγούν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στο κατώφλι του Ντορέ. Από τον Κεµάλ Ατατούρκ µέχρι τον διάδοχο Κωνσταντίνο, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον πρίγκιπα Πέτρο, από τη Μελίνα Μερκούρη και τη Ρίτα Χέιγουρθ, το Ντορέ συνεχίζει να γράφει την ιστορία του µαζί µε τη Θεσσαλονίκη.

58. Οικογένεια Αλλατίνη

Η Ισπανοεβραϊκή οικογένεια ήρθε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 18ου αιώνα και για έναν αιώνα υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους οικονοµικούς παράγοντες της πόλης. Η οικογένεια απελάθηκε το 1911 από την τότε Οθωµανική κυβέρνηση και πίσω της άφησε τη βίλα Αλλατίνη που σήµερα στεγάζει την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το βιοµηχανικό συγκρότηµα των µύλων που παρακµάζει στην είσοδο της Ανθέων και την κεραµοποιεία και την παλιά τράπεζα στη στοά Μαλακοπής, στη γειτονιά της Βαλαωρίτου.

59. Οικογένεια Μοδιάνο

Η εβραϊκή οικογένεια Μοδιάνο συνέδεσε το όνοµα και την ιστορία της µε τη Θεσσαλονίκη. Ήδη από τις αρχές του 1900 τα αδέλφια Μοδιάνο ιδρύουν την τράπεζα Σαούλ Μοδιάνο στο κέντρο, ενώ ένας από τους απογόνους, ο µηχανικός Έλι Μοδιάνο αφήνει τη σφραγίδα του σε µια σειρά από µνηµειακά κτίρια της πόλης: αγορά και στοά Μοδιάνο, βίλα Μοδιάνο (Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης), Επιβατικός Σταθµός και αποθήκες ΟΛΘ, ξενοδοχείο Luxembourg.

60. Όλυµπος Νάουσα

Έρωτες, χωρισµοί, συµφωνίες, πολιτικές αποφάσεις, µυστικά ραντεβού, χιλιάδες µικρές και µεγάλες ιστορίες εκτυλίχθηκαν πάνω στα τραπέζια ντυµένα µε λευκά τραπεζοµάντιλα του θρυλικού εστιατορίου Όλυµπος – Νάουσα εξαπλώνοντας τη γαστρονοµική φήµη της Θεσσαλονίκης εντός και εκτός συνόρων. Στις χρυσές εποχές του, από το ’30 µέχρι το ’70, το εστιατόριο ήταν ένα από τα ορόσηµα της πόλης µέχρι που το άστρο του έσβησε τον Ιούνιο του 1994 αφήνοντας τις επόµενες γενιές χωρίς τη γεύση του µυδοπίλαφου.

61. Ολύµπιανς

“Αγαπώ τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά σου” τραγούδησε ο Πασχάλης Αρβανιτίδης το 1965 στα µικρόφωνα της δισκογραφικής Ελλαδίσκ και άνοιξε το δρόµο της επιτυχίας για τους Ολύµπιανς. Το συγκρότηµα από τη Θεσσαλονίκη που έπαιζε στη Χαβάη της Κρήνης και στα µπιτς πάρτι της Περαίας καθήλωσε το ελληνικό κοινό τραγουδώντας το «Συγγνώµη», το «Σχολείο», το «Κορίτσι του Μάη» και δεκάδες τραγούδια που σιγοτραγουδάς και σήµερα. Το συγκρότηµα διαλύθηκε οριστικά το 1972.

62. Όµορφη Νύχτα

Στο δρόµο της Παπάφη, η Όµορφη Νύχτα του Γιώργου Χουλιάρα ήταν από το 1984 το ρεµπέτικο στέκι της πόλης, απ’ όπου πέρασαν σπουδαίοι ερµηνευτές του λαϊκού τραγουδιού. Ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Χρήστος Μητρέτζης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι µόνο µερικοί απ’ όσους πάτησαν τη σκηνή της. Στη θέση του θρυλικού ρεµπετάδικου βρίσκεται σήµερα ένα internet café.

63. Ουζερί Τσιτσάνης

Τα χρόνια της κατοχής ο Βασίλης Τσιτσάνης έρχεται στη Θεσσαλονίκη και ανοίγει το ουζερί του στη συµβολή των οδών Παύλου Μελά και Τσιµισκή. Ο Τσιτσάνης βλέπει την κατεχόµενη Θεσσαλονίκη, τις κακουχίες, την πείνα και την εξαθλίωση, την αντίσταση και γράφει ορισµένα από τα καλύτερα τραγούδια του όπως την «Αχάριστη», «Τα πέριξ», την «Ντερµπεντέρισσα» και βέβαια τη «Συννεφιασµένη Κυριακή». Το 1946 ο δεξιοτέχνης του µπουζουκιού φεύγει από την πόλη που τον αγάπησε, ηχογραφεί στην Αθήνα και η φήµη του εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα.

64. Παραρλάµα

Ένα αµιγώς blues club µε το αινιγµατικό όνοµα Παραλάµα ανοίγει το 1986 από τον Νίκο Στεφανίδη, πίσω από το Ράδιο Σίτι. Για τα επόµενα τέσσερα χρόνια δεν µένει κλειστό σχεδόν ούτε µια µέρα, τη σκηνή του στηρίζουν οι θρυλικοί Blues Wire και υποδέχεται µεγάλα ονόµατα της τζαζ και των µπλουζ, όπως τον Louisiana Red και τον John Hammond.

65. Παµµακεδονικό συλλαλητήριο

Σ’ ένα τεταµένο πολιτικά κλίµα µε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να προσπαθεί να διαχειριστεί το θέµα των Σκοπίων και την ΠΓ∆Μ αποστέλλει αίτηµα στον ΟΗΕ ν’ αναγνωριστεί ως «∆ηµοκρατία της Μακεδονίας», ο τέως δήµαρχος Θεσσαλονίκης Ντίνος Κοσµόπουλος διοργανώνει το Παµµακεδονικό Συλλαλητήριο για το Σκοπιανό στις 14 Φεβρουαρίου 1992. Οι διοργανωτές κάνουν λόγο για ένα εκατοµµύριο συµµετέχοντες και παρά τις χρόνιες διαβουλεύσεις η υπόθεση παραµένει άλυτη. Χρυσές δουλειές έκαναν εκείνη τη µέρα όσοι πουλούσαν πλαστικές σηµαίες.

66. Παπάζογλου Νίκος – Στούντιο Αγροτικόν

Το στούντιο ηχογράφησης του αείµνηστου Νίκου Παπάζογλου στην Κάτω Τούµπα, έγινε το δεύτερο σπίτι του ίδιου και πολλών καλλιτεχνών που έκαναν εκεί τις πρώτες τους ηχογραφήσεις. Ο Παπάζολγου ηχογραφεί εκεί τον δίσκο «Η εκδίκηση της γυφτιάς» που φανερώνει την ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη και το «λαϊκοπαράξενο» µπέρδεµα του ροκ µε το µπουζούκι και τον µπαγλαµά. Ο ίδιος παρέµεινε απλός, χαµογελαστός, µε το κόκκινο φουλάρι στο λαιµό µέχρι που έφυγε τον Απρίλιο του 2011.

67. Παπαναστασίου Αλέξανδρος (1876 – 1936)

Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς µε ήθος και ακεραιότητα που υποστήριξε την κοινοβουλευτική δηµοκρατία µέχρι το τέλος της ζωής του. Έβαλε την υπογραφή του στην ανοικοδόµηση της Θεσσαλονίκης φέρνοντας τον Εµπράρ ως υπουργός Συγκοινωνιών και µε πρόταση του στην Εθνοσυνέλευση, στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, ιδρύθηκε το Α.Π.Θ. το 1925. Λέγεται πως ο εγκέφαλος του ήταν µεγαλύτερος από το συνηθισµένο και για του λόγου το αληθές… διατηρείται ακόµη σε ειδικό υγρό στο µουσείο που ιδρύθηκε προς τιµήν του στη γενέτειρα του, το Λεβίδι της Αρκαδίας.

68. Πειραµατική Σκηνή της «Τέχνης»

Με το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» που ανέβασε στην πρεµιέρα της το 1979, έµοιαζε η Πειραµατική για τους θεατρόφιλους της Θεσσαλονίκης. Με περισσότερα από 100 έργα στο ενεργητικό της, ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων, εναλλασσόµενο ρεπερτόριο και στέκι της το θέατρο Αµαλία, η Πειραµατική κράτησε συντροφιά την πόλη για τρεις δεκαετίες και στη σκηνή της «σπούδασαν» πάνω από 150 ηθοποιοί και άνθρωποι που θεάτρου. Η κρίση στην οικονοµία έκανε το όνειρο να τελειώσει µε το κλείσιµο του θεάτρου στις αρχές του χρόνου.

69. Πεντζίκης Νίκος Γαβριήλ (1909 – 1993)

Μία από τις επιβλητικές µορφές της Θεσσαλονίκης µε µεγαλειώδη προσφορά στις τέχνες και τα γράµµατα. Ποιητής, πεζογράφος και ζωγράφος, ο Πεντζίκης άφησε πίσω του µια πλούσια λογοτεχνική κληρονοµιά. Συνεργάστηκε µε ορισµένα από τα σηµαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της πόλης, ενώ το οικογενειακό φαρµακείο που διαχειριζόταν συγκέντρωνε τα ανήσυχα πνεύµατα της Θεσσαλονίκη για περισσότερες από δύο δεκαετίες.

70. Περιφερειακή οδός

Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’80 για να εξυπηρετήσει 23.000 αυτοκίνητα, σύµφωνα µε τις µελέτες της εποχής. Μετά την παράδοση της στους οδηγούς εµφανίστηκαν οι επικίνδυνες αδυναµίες της µε σηµεία που πληµµύριζαν σε κάθε νεροποντή και στροφές µε ανάποδες κλίσεις και χαρακτηρίστηκε δρόµος – καρµανιόλα. Σήµερα, περισσότερα από 100.000 αυτοκίνητα κινούνται στο δίκτυο της και παρά την ανάγκη για νέες υποστηρικτικές δοµές και την υπόσχεση για εξωτερική περιφερειακή ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιµετωπιστεί το πρόβληµα της κυκλοφοριακής συµφόρησης.

71. Πεταλούδες της πόλης

Οι οίκοι ανοχής και τα καµπαρέ «άνθισαν» στη µεταπολεµική Θεσσαλονίκη και η χωροθέτηση τους έδειχνε την πορεία ανάπτυξης της πόλης. Στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο λειτουργούσε το περίφηµο σαλόνι της Μαντάµ Άννας στην Αγγελάκη για την «ψυχαγωγία» των αξιωµατικών, την ίδια περίοδο τα Λαδάδικα «πουλάν αυτό που θες», αργότερα οι πιάτσες µεταφέρθηκαν στο Βαρδάρη, γύρω από τα σινεµά που πρόβαλλαν «ταινίες σεξ» (η περίφηµη Μπάρα, όπως λεγόταν η περιοχή των µπουρδέλων, είχε κεντρική αρτηρία την οδό Ερήνης στην αρχή της Λαγκαδά), στις σκιές του πρώην στρατοπέδου Τσιρογιάννη και σήµερα στη Γιαννιτσών, τη Σαπφούς και σταδιακά µεταφέρονται όλο και πιο δυτικά του κέντρου της πόλης.

72. Πλατεία Χρηµατιστηρίου

Στον πάλαι ποτέ φραγκοµαχαλά, µε την παλιά Οθωµανική Τράπεζα, την Τράπεζα Θεσσαλονίκης στη στοά Μαλακοπή, τα καταστήµατα µε τα είδη προικός και τα υφασµατάδικα έδωσαν τη θέση τους – χωρίς ειδικό σχεδιασµό και οργάνωση – σε δεκάδες µπαρ και καφέ βάζοντας την περιοχή στο χάρτη της νυχτερινής διασκέδασης στη Θεσσαλονίκη.

73. Πλατεία Ελευθερίας

Πήρε τη σηµερινή µορφή της µετά την πυρκαγιά του 1917 όταν ανασχεδιάστηκε από τον Εµπράρ µε σκοπό να φιλοξενήσει το ταχυδροµικό µέγαρο της πόλης. Το σαθρό έδαφος όµως αποθάρρυνε τις εργασίες και η πλατεία πέρασε στο δήµο Θεσσαλονίκης και χαρακτηρίστηκε χώρος πρασίνου. Το 1916 ήταν τόπος χαράς, όταν η πόλη υποδέχτηκε τον Ελευθέριο Βενιζέλο και µετά από 26 χρόνια έγινε τόπος µαρτυρίου των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Σήµερα γίνεται προσπάθεια η πλατεία ν’ αλλάξει πρόσωπο και να γίνει τόπος µνήµης και ν’ αποδοθεί σαν πάρκο στους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης.

74. Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 1997

Οι λαµπρές µέρες της Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης το 1997 µε τους πίνακες του Caravaggio στο Κυβερνείο, τα κειµήλια του Αγίου Όρους, την έκθεση Γκόγια, διαγράφουν µια παράλληλη πορεία µε τους πόρους που κατασπαταλήθηκαν, τα µεγάλα σκάνδαλα και τα έργα που δεν κατάφεραν να «µείνουν» στην πόλη. Ένα µάθηµα για τα επόµενα δηµόσια projects και το απόλυτο παράδειγµα υπέρβασης προυπολογισµών. Στη διάρκεια της πάντως ανακαινίστηκαν η Μονή Λαζαριστών, το Βασιλικό και η ΕΜΣ, σπίτια στην Άνω Πόλη, οι αποθήκες του Λιµανιού και µια σειρά ακόµα κτίρια που αποτέλεσαν την προίκα της στο µέλλον.

75. Ποιητές της Θεσσαλονίκης

Πετζίκης, Καρέλλη, Αναγνωστάκης, Κύρου, Χριστιανόπουλος, Θέµελης, Θασίτης, Μέσκος, είναι µόνο µερικοί από τους ποιητές που σηµάδεψαν τη µεταπολεµική Θεσσαλονίκη. Οι συναντήσεις της «παρέας των ποιητών» στα παλιά ζαχαροπλαστεία, φαρµακεία, είτε στα ιστορικά βιβλιοπωλεία του κέντρου ή µέσα από τις σελίδες των λογοτεχνικών περιοδικών της εποχής ήταν πραγµατικό σχολείο για τα ανήσυχα µυαλά της πόλης.

76. Πύργος του ΟΤΕ

Θεόρατος και ακατανόητος φάνταζε ο πύργος του ΟΤΕ, όταν αποκαλύφθηκε στους επισκέπτες της ∆ΕΘ το 1970. Τα 75 µέτρα ύψος, το περιστρεφόµενο πάτωµα, η υπέροχη θέα ήταν αρκετά για να προκαλέσουν το δέος. Σε σχήµα ανεστραµµένου κώνου, ο πύργος κατασκευάστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Αναστασιάδη για να καλύψει τις τηλεπικοινωνιακές ανάγκες του ΟΤΕ αλλά λειτούργησε για χρόνια ως εκθεσιακό περίπτερο του Οργανισµού και σήµερα σερβίρει καφέ και σνακ.