Το κοπέλι παίζει με την ψυχή του

της Κατερίνας Τζιωρίδου

Εικόνες: Βασίλης Δραγάνης

Ο Γιάννης Χαρούλης στο Fix Factory of Sound

Ένα κοπέλι που δε χορταίνει να χαίρεται με τον κόσμο που ήρθε για να τραγουδήσει παρέα του.  “Δε θα περνούσε χειμώνας, αν δεν κάναμε παρέα” είπε καλωσορίζοντάς το κοινό στο συναυλιακό χώρο του Fix Factory of Sound. Η αίθουσα πλήρης σε πλατεία και διαζώματα – αναμενόμενο. Βγήκε στη σκηνή λίγο μετά τις 10:30 και ξεκίνησε με τα τραγούδια-μαγγανείες του “Θανασάρα”, όπως τον αποκαλεί. Αυτή το φορά έφερε και μια εξαιρετική παρέα μουσικών μαζί του με τον καθένα τους να είναι διαλεχτός και μοναδικός στο είδος του. Το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτα ένα απογειωτικό άγγιγμα έντονων συναισθημάτων.

Για το ήθος, τη σεμνότητα και την απλότητα του Χαρούλη δε θα σας τα πούμε εμείς, καθώς έχουν γραφεί πλέον πολλάκις. Εμείς θέλουμε να σας πούμε, ότι τίποτα απ΄ αυτά ΔΕΝ χάνει, ενώ συνεχίζει να έχει ανοδική πορεία στα μουσικά πράγματα. Στο μεταξύ τον ξέρουν σχεδόν όλοι, τα κορίτσια κάθε ηλικίας τρελαίνονται, ενώ τα αγόρια χτυπιούνται στις εμφανίσεις τους. Και όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως ξέρουν απ΄ έξω κάθε στίχο και κάθε νότα των τραγουδιών του. Το στοίχημα είναι ακριβώς εδώ και εδώ θα κριθεί ο καλλιτέχνης. Η φήμη και η επιτυχία δεν αφήνει κανέναν ανεπιρρέαστο και στην περίπτωση του Χαρούλη συμβαίνει με ταχύτητα εκτόξευσης πυραύλου.  Αλλά αυτό το κοπέλι, ρε παιδιά, πέφτει με το ίδιο πάθος πάνω από το λαούτο του και γίνεται ένα μ΄αυτό. Δεν δίνει παράσταση, δε βρίσκεται στη σκηνή εκείνη τη στιγμή, δεν παίζει για τους άλλους. Παίζει με την ψυχή του και επικοινωνεί με τον δικό του μυσταγωγικό τρόπο με τις νότες του λαούτου. “…το λαούτο είναι αυτό που μόλις το πιάσω γίνεται ένα με το σώμα μου” έχει πει. Και βέβαια είναι ακριβώς αυτό που πιάνει ο κόσμος από κάτω και φεύγει μαζί του σε ταξίδια ενός άλλου κόσμου.

Ακούστηκαν σχεδόν όλα τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στις μέχρι τώρα δισκογραφικές του δουλειές, αλλά και τραγούδια που ζητήθηκαν από το κοινό. Τραγούδια μόνο με φωνή, τραγούδια με φωνή και μουσικά όργανα, τραγούδια που τα είπε ο κόσμος, τραγούδια που τα ερμήνευσαν οι υπόλοιποι μουσικοί του σχήματος. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Αλλά, τι θα ήταν ο Χαρούλης επί σκηνής, χωρίς τον Μιχάλη Πορφύρη στο τσέλο, τον Παύλο Συνοδινό στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Πάνο Τόλιο στα τύμπανα και κυρίως τον Κωνσταντή Πιστιόλη στα πνευστά. Αυτός ο τελευταίος ειδικά που είναι και ο μικρότερος της παρέας απλά κλέβει την παράσταση με την ενέργεια και το ταλέντο του! Μόνο όσοι τον είδανε, μπορούν να καταλάβουν, τι σημαίνει Πιστιόλας στο κλαρίνο, τη φλογέρα, τη μελόντικα και ένα σωρό άλλα πνευστά, τα οποία άλλαζε με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ παράλληλα ξεσήκωνε τον κόσμο.

“Επιλέγοντας ένα μουσικό, του λέω πως αυτό που πρέπει να κρατήσουμε πάνω απ’ όλα, αν ποτέ τελειώσουμε τη συνεργασία, είναι να πίνουμε ένα κρασί, να κουβεντιάζουμε ανθρώπινα και να κρατήσουμε μια επαφή. Τα υπόλοιπα έρχονται. Το φάλτσο φτιάχνει. Αυτό είναι το κριτήριο, τίποτα άλλο.” (απόσπασμα συνέντευξης στη Free City Press).

*Τέλος θέλουμε να σημειώσουμε τον υψηλών προδιαγραφών συναυλιακό χώρο, όπου εμφανίστηκε ο Γιάννης Χαρούλης. Η αίθουσα είναι διαμορφωμένη με αισθητική και άποψη χωρίς να παραπέμπει σε “μπουζουκοσυναυλιάδικο”. Επειδή έχουν υπάρξει κόντρες στο παρελθόν, ότι χώροι με ανάλογη υποδομή καθώς και επιχειρηματίες της πόλης που να υποστηρίζουν εμφανίσεις συναυλιακές δεν υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη, απλά παραπέμπουμε στον συγκεκριμένο χώρο προς απόδειξη του αντιθέτου.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.