Trap: Προωθεί τον σεξισμό και την βία η μουσική που ακούει το παιδί σου;

Ναρκωτικά, γυναίκες ως σκεύη ηδονής, όπλα, ραντεβού για ξύλο, από αυτά τα στοιχεία αποτελούνται οι στίχοι της trap μουσικής την οποία υμνούν οι νέοι. 

Κάνω μία πρόχειρη σύγκριση στην δική μου εφηβεία τότε που ακούγαμε Active Member και 12ο πίθηκος, εκ των οποίων οι στίχοι είχαν και έχουν κοινωνικοπολιτικό νόημα και πηγαίνω στο σήμερα, όποτε και τα παιδιά που πηγαίνουν Γυμνάσιο και ακούν πορωμένα στα ακουστικά τους “Έχω money, έχω drugs, είμαι dealer.”

Σε μία εποχή που καθημερινά οι τίτλοι ειδήσεων συμπεριλαμβάνουν συμπλοκές μεταξύ ανηλίκων, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και περιστατικά εκφοβισμού η Trap μουσική είναι πρώτη στις τάσεις του YouTube, την ακούμε στα clubs και ασκεί επιρροή κυρίως στα νεότερα άτομα. 

Όλα ξεκίνησαν το 2019, όταν το “Mama” του Sin Boy και το “Caliente” των Hawk και Sapranov έσπασαν τα κοντέρ των views. Έκτοτε η Trap μουσική εκτοξεύεται καθημερινά και φτάνει παντού, από τις σχολικές αίθουσες έως τις βόλτες στα πάρκα. Με ένα δυναμικό beat, videoclips που προβάλλουν την χλιδή του υπόκοσμου, τα ναρκωτικά, τα όπλα, τις γυμνές γυναίκες και στίχους που εμπεριέχουν προσβολές κυρίως ως προς το γυναικείο φύλο τα heats του συγκεκριμένου είδους μουσικής κάνουν κύκλους και δυναμώνουν.

Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους προσεγγίζουν με βάση την ιδιότητα τους, το φαινόμενο της Trap και κατά πόσο η ίδια οδηγεί τα νεότερα άτομα σε ακραίες συμπεριφορές.

Ο Dj και ραδιοφωνικός παραγωγός Μανώλης Σταυρουλάκης πιστεύει πως είναι τραγικό να αναφερόμαστε ανοιχτά στις γυναικοκτονίες και στις ακραίες βίαιες συμπεριφορές και να τραγουδούμε στίχους που προωθούν τα συγκεκριμένα φαινόμενα. 

“Σχολιάζουμε τον σεξισμό, την ανισότητα των φύλων, τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς και από την άλλη ακούμε αυτά τα τραγούδια που τον προωθούν. Εμένα αυτό που με παγώνει είναι πως τους συγκεκριμένους στίχους τους τραγουδάνε κορίτσια, μου φαίνεται αδιανόητο που τα κορίτσια μπαίνουν σε αυτή την διαδικασία που απολαμβάνουν και τραγουδούν τα συγκεκριμένα τραγούδια. Αν σκεφτεί κανείς όταν βλέπει το γυναικείο φύλλο να χορεύει στα συγκεκριμένα hits, υποσυνείδητα θεωρεί πως η θέση τους είναι αυτή και αυτό το πράγμα εμένα με φρικάρει. 

Η Trap εμφανίστηκε σε μία φάση που βιώνουμε όλοι την κοινωνική εξαθλίωση. Πριν 30 χρόνια και 40 οι επιτυχίες ήταν τραγούδια τα οποία αφήνανε ένα στίγμα κοινωνικοπολιτικό. Είμαστε αντιμέτωποι με έναν υποδεέστερο στίχο μίας χρήσης και ρεφρέν δίχως νόημα και αυτό δεν συσχετίζεται μόνο με την Trap συσχετίζεται με την ευρύτερη εξέλιξη της μουσικής. Είναι σαν να μην βλέπουμε την έξαρση των κοινωνικών προβλημάτων αλλά να μας απασχολούν οι τρόποι που θα πάρουμε ναρκωτικά, όπλα και γυναίκες. Όσο πουλάει η Trap θα εξακολουθούν να βγαίνουν τέτοια τραγούδια και να αναδεικνύονται τέτοιοι καλλιτέχνες. Επίσης βλέπουμε πως οι trapers συνεργάζονται με λαϊκούς τραγουδιστές που είναι πρώτα ονόματα στα μπουζούκια. Ζούμε την εξαθλίωση του ελληνικού τραγουδιού.” H Κοινωνιολόγος Ζήνα Καρατζόγλου σχολιάζει πως κάθε είδος μουσικής είναι κι αυτό προϊόν της κουλτούρας της κοινωνίας που το παράγει.

 “Η trap εκφράζει κυρίαρχες ακόμη στην κοινωνία μας πατριαρχικές αντιλήψεις και η θεματολογία της (όπλα, ναρκωτικά, σεξουαλικότητα, «ματσίλα» , λεφτά, χλιδή) είναι τοξική. Το κύριο χαρακτηριστικό του κοινωνικοοικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε είναι οι ανισότητες κάθε είδους. Η trap συντηρεί αυτές τις ανισότητες και προάγει έμφυλα (κι όχι μόνον) στερεότυπα, τα οποία υποβαθμίζουν τις γυναίκες και δημιουργούν εντελώς λάθος αντίληψη για το τι είναι το σεξ ανάμεσα στα φύλα. Επειδή έχει μεγάλη ανταπόκριση στο νεαρό κοινό – έφηβοι, εικοσάρηδες- προφανώς και επηρεάζει τις συμπεριφορές και τις σχέσεις τους. Όλα τα είδη της μουσικής το έκαναν και θα το κάνουν! Προάγει ως ένα βαθμό τον κακοποιητικό λόγο, την κουλτούρα του βιασμού, το καθεστώς ιδιοκτησίας της γυναίκας από τους άνδρες, την υποταγή της και φυσικά όλα αυτά μέσα σ΄ένα σκηνικό πλούτου και χλιδής.” Η Κοινωνική Λειτουργός Μαρία Τσικαλουδάκη, προσεγγίζει την trap από την δική της πλευρά.

 “Η συγκεκριμένη μουσική πράγματι παράγει βία, αλλά παίζουν πολλοί παράγοντες από πίσω που ωθούν τους νέους σε βίαιες καταστάσεις οι οποίες και βρίσκονται σε έξαρση τον τελευταίο καιρό. Λόγου χάριν η οικογένεια, η παιδεία του παιδιού, το πώς μεταφέρονται τα μηνύματα που περνά το συγκεκριμένο είδος μουσικής μέσα στο σπίτι. Πρέπει να αποδεχθούμε πως οι έφηβοι ακούνε trap, αλλά δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο αυτό, το βασικό πρόβλημα είναι πως επεξεργάζονται τους συγκεκριμένους στίχους, πως τους κατανοούν και φυσικά πως μελλοντικά θα εξελιχθούν με αυτή την μουσική. 

Δεν γνωρίζουμε πραγματικά πως αυτά τα ερεθίσματα θα επιδράσουν στις σχέσεις τους με το άλλο φύλλο, αν θα οδηγήσουν τα παιδιά σε κακοποιητικές συμπεριφορές, όταν ένα παιδί βλέπει και ακούει πως για να είναι “μάγκας” πρέπει να επιβάλλεται στο γυναικείο κορμί και να κάνει δοσοληψίες του περιθωρίου δεν ξέρουμε πως η όλη κατάσταση που περνά μέσω της συγκεκριμένης μορφής θα επιδράσει στα νεότερα άτομα. Δεν λέω πως όλοι θα στρέφονται προς τις ακραίες συμπεριφορές αλλά σίγουρα θα υπάρξει μία ομάδα που θα επηρεαστεί.”

H κ. Καρατζόγλου εξηγεί πόσο όμως αυτά όλα μπορούν να θεωρηθούν αιτίες εκδήλωσης οριακών, παραβατικών συμπεριφορών από τους νέους που ακούν αυτό το είδος μουσικής. 

“Ας μην είμαστε αφοριστικοί! Τα αδιέξοδα αυτής της γενιάς δεν τα προκαλεί η trap. Ούτε και τα εκφράζει στο σύνολο της. Είναι πολύ περισσότερες οι αιτίες και αυτό αποτελεί μια άλλη μεγάλη κουβέντα . Η στοχοποίηση ενός είδους μουσικής για τα δεινά μας και κυρίως η στοχοποίηση της “κακιάς , διεφθαρμένης νεολαίας” μας απομακρύνει από την πηγή του προβλήματος και μας αποπροσανατολίζει. Μήπως τελικά κάποιοι θέλουν αυτό ακριβώς; Να πέσουμε στην παγίδα; (trap: παγίδα, δόκανο).”

Η κ. Τσικαλουδάκη προτείνει στους γονείς να ακούνε την μουσική που ακούνε τα παιδιά τους.

“Η καλλιέργεια μίας τέτοιας σεξιστικής κουλτούρας σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας μπορεί να οδηγήσει σε μία ακραία συμπεριφορά. Είναι ευαίσθητη η ηλικία που ακούνε την συγκεκριμένη μουσική. Αν κάποιο παιδί αναζητά την ταυτότητα του υπάρχει η πιθανότητα να ακολουθήσει κατα γράμμα τους στίχους που παίζουν στα ακουστικά του. Οι σύγχρονοι έφηβοι προτιμούν την trap επειδή στην πραγματικότητα είναι ένα είδος μουσικής νεοτροπίας που επικρατεί τελευταία. Ζούμε ακόμη σε μία πατριαρχική κοινωνία όσο και να παλεύουμε τα τελευταία χρόνια για να απαλλαγούμε από τα σεξιστικά στερεότυπα, η trap έρχεται αυτή τη στιγμή να διονύσει την οποιαδήποτε προσπάθεια για την κατάρριψη αυτών των αντιλήψεων. 

Οι trappers που προβάλλονται ως είδωλα για τη νέα γενιά και έχουν ένα επιδεικτικό ύφος που προκύπτει από το τρίπτυχο γυναίκες ως σκεύη ηδονής, λεφτά και υπόκοσμος; Δεν πρέπει να μας προβληματίσουν; Διότι δεν γνωρίζουμε πως ένας έφηβος φιλτράρει την μουσική και εκείνον που επιλέγει να ακούσει. Ένας έφηβος βλέπει έναν άνθρωπο που ζει στην χλιδή, στον υπόκοσμο, ανάμεσα σε πολλές γυναίκες και γλυκαίνετε.”

H ελληνική trap ακολουθεί πεπατημένες του εξωτερικού

Η ευκολία των στίχων που εμπεριέχει βωμολοχία, η επανάληψη, το έντονο μπιτάκι εγγυώνται την επιτυχία των τραγουδιών στην Trap και φυσικά προκαλούν χιλιάδες views στα social media. To τρίπτυχο της επιτυχίας το οποίο έχει δοκιμαστεί στα δεδομένα του εξωτερικού και έχει φέρει στην επιφάνεια χιλιάδες ανθρώπους που έχτισαν την εικόνα τους βάσει της προβολής του λάθος προτύπου. Και ενώ μεσολαβούσαν στίχοι με νόημα που προβλημάτιζαν, που έδειχναν το σεξ με έναν εντελώς σεμνό και λεπτό τρόπο, που έθιγαν τα προβλήματα της κοινωνίας μέσω της τέχνης, τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι και κυρίως τα νέα παιδιά με ένα είδος μουσικής η οποία προωθεί την ωμότητα και συμβάλλει στην επίδειξη του υπόκοσμου ως ιδανική εξέλιξη της κοινωνίας. 

Όλα λοιπόν όπως συμβαίνει συνήθως ξεκίνησαν στο εξωτερικό τότε που το “Panda” έσπασε κάθε ρεκόρ επιτυχίας και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Σήμερα η ελληνική trap καταλαμβάνει χώρο ακόμη και στις πίστες. Συνεργασίες με λαϊκούς τραγουδιστές και trappers χτυπάνε στο κόκκινο τους νέους, προωθώντας με φυσικό τρόπο την βία και τον σεξισμό στους νέους. 

Η τέχνη είναι τέχνη εσύ επιλέγεις ποια θα ακολουθήσεις.  *Καταγράφω εδώ μερικούς στίχους*

Ο κώλος είναι grande και το μούτρο πορσελάνη

Τρέχω στην πόλη μες το νέο Mercedes Έχει κ@λ@ρ@ και μεγάλο ντεκολτέ

Τα νεύρα μου σπάει πιστολιές θα φάει Να βγάλουμε photo ή να βγάλω τ’ όπλο