Σκέψεις για τις γερμανικές εκλογές

Για τις Γερμανικές εκλογές:

1. Το SPD είναι ο νικητής των εκλογών έστω και με 1,6%. Δεν έχουμε μια θριαμβευτική επιστροφή των Σοσιαλδημοκρατών, έχουμε μια επανάκαμψη και μια ανάσχεση της καθοδικής πορείας χρόνων. Σημαντικό και αυτό, φυσικά. Κι αυτό επετεύχθη με έναν τόσο πραγματιστικό τρόπο που μπορεί να θεωρηθεί χαρακτηριστικά Γερμανικός. To 2019 εκλέγονται στην ηγεσία του κόμματος οι Borjans και Esken, στηριζόμενοι από την αριστερή πτέρυγα, απέναντι στον Σολτς και ο Σολτς παίρνει το χρίσμα το 2020 για να κατέβει ως υποψήφιος Καγκελάριος.

2. Το κατά πόσο θα μπορέσει αυτή η νίκη του SPD και του Σολτς να φέρει ουσιαστική αλλαγή στη διακυβέρνηση είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Άλλωστε ένα μεγάλο χαρτί του Σόλτς προσωπικά ήταν ότι θεωρήθηκε ικανός και αξιόπιστη συνέχεια μετά την αποχώρηση Μέρκελ, όντας αντικαγκελάριος και Υπουργός Οικονομικών στο πλαίσιο του Μεγάλου Συνασπισμού. Τα περιθώρια διαφορετικής πολιτικής εξαρτώνται πολύ και από την κυβέρνηση συνεργασίας. Η αποτυχία του Die Linke φέρνει ως πιο πιθανή την κυβέρνηση SPD-Πρασίνων-Φιλελεύθρων. Αυτό κάνει τα πράγματα εξαιρετικά δύσκολα ως προς τα δημοσιονομικά. Το Κόμμα των Φιλελευθερων στη Γερμανία είναι ξεκάθαρα στα δεξιά του φάσματος, ο μόνος χαρακτηρισμός που ακούς για αυτό είναι pro-business.

3. Με τις εκλογές αυτές κατέρρευσε και το δόγμα του ενάμιση κόμματος. Ιδέα που χτίστηκε πάνω στην κρίση των Σοσιαλδημοκρατών αλλά από ό,τι φαίνεται και στη δημοφιλία της Μέρκελ και όχι στη στιβαρότητα των Χριστιανοδημοκρατών. Το CDU έχασε 8% το 2017 και 9% χθες, πετυχαίνοντας ιστορικά χαμηλό ποσοστό.

4. Το ηλικιακό χάσμα είναι εμφανές και σε αυτές τις εκλογές αλλά κάπως διαφορετικά. Συνήθως βλέπουμε μια τάση οι νεαρές ηλικίες να ψηφίζουν προοδευτικά και αριστερά κόμματα. Εδώ είδαμε τους έως 30 ετών να ψηφίζουν Πράσινους και Φιλελεύθερους και τους άνω των 60 SPD και CDU, δηλαδή έναν διαχωρισμό μεταξύ νεότερων και παραδοσιακών κομμάτων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι νεότερες ηλικίες αναπαράγουν την διαίρεση κεντροαριστερά-κεντροδεξιά με άλλη κομματική μορφή.

5. Είπαμε για την αποτυχία του Die Linke, το οποίο κατέγραψε επίσης το χαμηλότερο ποσοστό του και έχασε σχεδόν το μισό της εκλογικής του δύναμης. Εκτιμώ ότι και πάλι δύσκολα θα βλέπαμε κυβέρνηση SPD-Πρασίνων-Αριστεράς γιατί στο εσωτερικό αυτή η προοπτική χρησιμοποιείται περισσότερο ως τακτικιστικός μπαμπούλας. Η ιστορία της Ανατολικής Γερμανίας ρίχνει ακόμα τη σκιά της. Το κόμμα είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε κρίση και χρειάζεται προφανώς ριζικές αλλαγές.

6. Το AfD έπεσε. Αυτό φέρνει μια ανακούφιση γιατί δεν καβάλησε το κύμα των αντιεμβολιαστών και των αρνητών αλλά δεν έπεσε αρκετά. Παραμένει σε διψήφια ποσοστά και μάλιστα συνεχίζει να κερδίζει και να βγαίνει πρώτο σε περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας.

7. Η περίπτωση της διαφοροποίησης της ψήφου στην Ανατολική Γερμανία, τόσο για το ακροδεξιό AfD όσο και το Die Linke, είναι εντυπωσιακή. Σαν να ψηφίζει ακόμη μια διαφορετική χώρα.

8. Εντυπωσιάζουν τα πολιτικά ήθη και έθιμα της Γερμανικής πολιτικής σκηνής, όπως το μετεκλογικό debate 2 ώρες μόλις μετά ή οι σημερινές συνεντεύξεις τύπου των πολιτικών αρχηγών. Θα εντυπωσιάσουν περισσότερο οι συζητήσεις που θα ακολουθήσουν στη βάση των προγραμμάτων τους, η προγραμματική συμφωνία που θα πρέπει να γίνει για να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας και η έγκριση της όποιας συνεργασίας από τα μέλη. Ας ρίξουμε μια ματιά, μπορεί και να μας χρειαστεί.

Δείτε επίσης