Tα αναπηρικά περίπτερα: Άλλη μια γραφική παραδοξότητα στο ελληνικό αστικό τοπίο
Η αξιοσημείωτη ανάρτηση που έγινε στην ομάδα του "Παρατηρητηρίου Θεσσαλονίκης".
Ένα κείμενο για τα αναπηρικά περίπτερα και την άγνωστη νομοθεσία πίσω από αυτά δημοσίευσε στην ομάδα “Παρατηρητήριο Θεσσαλονίκης” η Μαρία Ζουρνά.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια: “Η αναπηρική ιδιότητα δεν είναι αναγκαία, μπορούν να ανήκουν σε εταιρείες, έχουν καταργηθεί οι περιορισμοί πώλησης “ειδών περιπτέρου ή καπνού”.
Μάλιστα, στην ίδια ανάρτηση συνεχίζει λέγοντας: “Στο Δήμο Θεσσαλονίκης είχαν εγκριθεί πριν δύο χρόνια οι νέες προδιαγραφές για την ομοιόμορφη εμφάνιση και ευταξία των περίπου 300 περιπτέρων, αλλά πέρα από μερικές πρόσφατες αποξηλώσεις εγκαταλελειμμένων κουβουκλίων σε εφαρμογή παλιότερων αποφάσεων, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο συγκροτημένο σχέδιο για τη διαχείριση του θέματος”.
Αναλυτικά όσα έγραψε η Μαρία Ζουρνά, η οποία ασχολείται ενεργά με θέματα της πόλης, στο Facebook:
Τα αναπηρικά περίπτερα, άλλη μια γραφική παραδοξότητα στο ελληνικό αστικό τοπίο, ακολουθούν από το 2012 για φορολογικούς λόγους μια φθίνουσα πορεία. Με μια δαιδαλώδη νομοθεσία να τα ακολουθεί, από την επινόησή τους κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και τους πρόσφατους μνημονιακούς νόμους (στους οποίους, μη γελάτε, υπάρχουν ολόκληρα άρθρα για τα περίπτερα), τα εναπομείναντα περίπτερα αφού πέρασαν από τη δικαιοδοσία του Υπ. Εθν. Αμύνης και των νομαρχιών στους δήμους, αποτελούν ένα σταθερό πρόβλημα αισθητικής του δημοσίου χώρου.
Πολλά που γνωρίζαμε γι’ αυτά έχουν αλλάξει με ευνοϊκές τροπολογίες για την απελευθέρωση του επαγγέλματος: η αναπηρική ιδιότητα δεν είναι αναγκαία, μπορούν να ανήκουν σε εταιρείες, έχουν καταργηθεί οι περιορισμοί πώλησης “ειδών περιπτέρου ή καπνού”, επιτρέπονται τα ψυγεία και οι καταψύκτες, οι διαστάσεις δεν είναι πλέον 1,5Χ1,70, αλλά καθορίζονται από το δήμο κλπ.
Τα περίπτερα τοποθετούνται σε κοινόχρηστο χώρο, κατά βάση στο πεζοδρόμιο, και καταλαμβάνουν αχόρταγα το χώρο με παράνομες επεκτάσεις, τέντες, ιδιοκατασκευές. Κατά κανόνα, η απόπειρα μετακίνησης ή κατάργησης θέσης περιπτέρου από το δήμο για λόγους υγιεινής, ανάπλασης, οδικής ασφάλειας, προσβασιμότητας, είναι ένας μακροχρόνιος άθλος με πολλές δικαστικές μάχες και αβέβαια έκβαση.
Ποια είναι η φέρουσα ικανότητα, η χωρητικότητα δηλαδή σε περίπτερα, ενός αστικού πυκνοδομημένου δήμου με ελάχιστα πεζοδρόμια πλάτους άνω των 4 μέτρων;
Υπάρχει κάποιος δήμος που δεν έχει γεμίσει τα τελευταία χρόνια με σύγχρονα καταστήματα ομοειδών προϊόντων, σε 24ωρη λειτουργία, που πληρώνουν ενοίκια, δημοτικά τέλη, ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ και όλα τα βάρη της ιδιοκτησίας, τα οποία ανταγωνίζονται με άνισο τρόπο τα περίπτερα;
Στο Δήμο Θεσσαλονίκης είχαν εγκριθεί πριν δύο χρόνια οι νέες προδιαγραφές για την ομοιόμορφη εμφάνιση και ευταξία των περίπου 300 περιπτέρων, αλλά πέρα από μερικές πρόσφατες αποξηλώσεις εγκαταλελειμμένων κουβουκλίων σε εφαρμογή παλιότερων αποφάσεων, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο συγκροτημένο σχέδιο για τη διαχείριση του θέματος.
Οι εικόνες που ανήρτησε η Μαρία Ζουρνά στην ομάδα “Παρατηρητήριο Θεσσαλονίκης” στο Facebook:
Διαβάστε σχετικά: Το σχέδιο της κυβέρνησης για να μπει «φρένο» στη διασπορά- Αντιδρούν οι περιπτεράδες
Σχετικά Αρθρα