Τηλεμαχία ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ: Δεν μας έκανε πιο πλούσιους πολιτικά, ούτε μας ξάφνιασε…

Δεν πρόσθεσε κάτι καινούργιο στον πολιτικό μας πολιτισμό η τηλεμαχία των πέντε διεκδικητών της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ. Η άνευρη σχεδόν, αυστηρά τακτοποιημένη διαδικασία, σίγουρα δεν προκάλεσε ρίγη πολιτικής συγκίνησης, αλλά ούτε εμπλούτισε τον δημόσιο πολιτικό διάλογο με νέες ιδέες, σκέψεις, προτάσεις.

Η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου ήταν εμφανής. Ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος θα μιλήσει την Παρασκευή στην Θεσσαλονίκη, στις 7μμ στο Βελλίδειο, επέλεξε να απέχει από τη διαδικασία, αφαιρώντας έτσι από την τηλεμαχία, το στοιχείο που ίσως να έκανε τη διαφορά και θα προκαλούσε το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου ακροατηρίου.

Στο debate συμμετείχαν οι Νίκος Ανδρουλάκης, Ανδρέας Λοβέρδος, Παύλος Γερουλάνος, Χάρης Καστανίδης και Παύλος Χρηστίδης και τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Αντριάννα Παρασκευοπούλου. Συμμετείχαν και έθεσαν καίρια και σημαντικά ερωτήματα στους υποψήφιους προέδρους του ΚΙΝΑΛ οι δημοσιογράφοι Παύλος Τσίμας, Γιώργος Κουβαράς και Τάσος Παππάς.

Δεν βοήθησε σίγουρα και ο τρόπος διεξαγωγής του debate, με τους αυστηρούς χρόνους και την συντονίστρια έτοιμη κάθε λεπτό να βγάλει κόκκινη κάρτα στον παραβάτη υποψήφιο που τόλμησε να υπερβεί τα 2 δευτερόλεπτα στον χρόνο που είχε στη διάθεση του. Η τηλεθέαση του debate στο σύνολο της συγκέντρωσε 8,2% αλλά στις κρίσιμες παραγωγικές ηλικίες 18-54 έπεσε στο 4,4%. Ωστόσο είναι ενδεικτικό ότι στους άνδρες άνω των 55 η μέση τηλεθέαση έφτασε το 17,2% ενώ σε σχέση από το 2017 το χθεσινό debate είχε διπλάσια τηλεθέαση.

Τα δύο τελευταία στοιχεία δείχνουν σε μεγάλο βαθμό και το ρόλο που στην παρούσα συγκυρία μπορεί να παίξει ο χώρος της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο είναι ότι το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ απευθύνεται κυρίως στις μεγάλες ηλικίες, στους ανθρώπους δηλαδή που έχουν μνήμες και σχέση με το κραταιό κάποτε κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου και τοποθετούνται στο ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και του προοδευτικού κέντρου. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η είσοδος του Γιώργου Παπανδρέου στην εσωκομματική κούρσα έχει ανεβάσει κατά 2 – 3 περίπου μονάδες τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος. Το δεύτερο στοιχείο, της αυξημένης τηλεθέασης σε σχέση με το debate των εσωκομματικών εκλογών του  2017, δείχνει ότι υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών που ενδιαφέρονται να ενημερωθούν και να μάθουν για τις προθέσεις των ηγετικών στελεχών του κόμματος ενόψει των επόμενων εκλογών, που πολλοί προβλέπουν ότι θα γίνουν εντός του 2022.

Αυτό άλλωστε ήταν και το κεντρικό ζήτημα που αναδείχθηκε, αλλά δεν ξεκαθαρίστηκε, με σαφή τρόπο, από το debate. Το πολιτικό στίγμα του κόμματος παραμένει θεωρητικά στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά ακόμα το ΚΙΝΛΑ φαίνεται να αιωρείται και να μη έχει αποφασίσει αν ανήκει στο φιλελεύθερο χώρο και πιο κοντά στην νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία ή στην κεντροαριστερά που από θέση και φύση κοιτά προς τα αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών, όπως και σε όλα τα σημαντικά ζητήματα όλοι οι υποψήφιοι έπαιξαν άμυνα και δεν άνοιξαν τα χαρτιά τους. Ο μόνος που εν μέρει τόλμησε ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος, που τελικά έκανε τη διαφορά, δείχνοντας σαφώς την προτίμηση του προς τη ΝΔ.

Το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο στην Ευρώπη. Πολλά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εδώ και πολύ καιρό, έχουν εγκαταλείψει τον σοσιαλιστικό – προοδευτικό χώρο και εκφράζουν καθαρά κεντρώες και φιλελεύθερες ή ακόμα και συντηρητικές θέσεις.

• Γι αυτό στο debate, αυτός που ξεχώρισε ήταν ο βουλευτής, Ανδρέας Λοβέρδος. Με καθαρό τρόπο στράφηκε προς τη ΝΔ, δεν κράτησε ίσες αποστάσεις και παρότι ρητορικά τήρησε τα κομματικά προσχήματα, υπερασπίστηκε ανοιχτά τη δεξιά στροφή του ΚΙΝΑΛ και τη συμπόρευση, από το 2015, με τη ΝΔ σε όλα τα μείζονα θέματα. Ήταν χαλαρός και άνετος και δεν είχε κανένα δισταγμό να δείξει και τις μετεκλογικές του προθέσεις, εκφράζοντας ανοιχτά τις αντισύριζα θέσεις του. Μάλιστα άσκησε και κριτική για ατολμία στους άλλους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ, οι οποίοι ψήφισαν παρών στο νομοσχέδιο για το νέο ποινικό κώδικα που έφερε η κυβέρνηση, την οποία έψεξε «από τα δεξιά» για την υποχρεωτικότητα των εμβολίων.
• Ο πρώην υπουργός, Παύλος Γερουλάνος, εξέφρασε ίσως τον πιο σύγχρονο σοσιαλδημοκρστικό λόγο που έχει να παρουσιάσει σήμερα το ΚΙΝΑΛ, αλλά δεν εμφανίστηκε αποφασισμένος να αλλάξει την ατζέντα και να σπάσει αυγά. Μίλησε για μούχλα εντός του κόμματος και ζήτησε πολιτικά ανοίγματα χωρίς όμως να το προσδιορίσει, ενώ κατέθεσε μία συνεκτική πρόταση για την περιφεριοποίηση του πολιτικού συστήματος της χώρας.

• Ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης από την πλευρά του κινήθηκε στα σίγουρα νερά και άφησε να εννοηθεί ότι δεν βιάζεται όσο ο Α. Λοβέρδος. Φάνηκε δε να δυσκολεύεται να εξηγήσει πειστικά το θέμα της απουσίας του από το ελληνικό κοινοβούλιο, σε περίπτωση που αναδειχθεί πρόεδρος του κόμματος. Τα περί αυτονομίας και ανανέωσης του ΚΙΝΑΛ που υπερτόνισε, ακούστηκαν περισσότερο ως ευχές παρά ως σύγχρονος πειστικός πολιτικός λόγος που μπορεί να πείσει το ευρύ κοινό. Ωστόσο, έδειξε ότι διαθέτει ολοκληρωμένη πολιτική σκέψη και πρόταση και γι αυτό παραμένει στα φαβορί της κούρσας για την ηγεσία.

• Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης, Χάρης Καστανίδης είχε τις στιγμές του στο χθεσινό debate, αλλά εμφανίσθηκε σχεδόν ανέτοιμος ή άμαθος για μία διαδικασία που απαιτούσε υψηλό δείκτη επικοινωνιακής δεινότητας. Αναμετρήθηκε σε κάποια σημεία με τον Α. Λοβέρδο, με στόχο να αναδείξει τον σοσιαλιστικό τρόπο σκέψης αλλά δεν το προχώρησε παραπέρα κάνοντας τη διαφορά από τα αριστερά.
• Ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Παύλος Χρηστίδης, στάθηκε με αξιοπρέπεια στην τηλεμαχία και προσπάθησε να κεντρίσει τη νεολαία ενώ φάνηκε να υστερεί έναντι των παλαιότερων και πιο ψημένων στις ζωντανές αναμετρήσεις.

Εν κατακλείδι, η τηλεμαχία των υποψηφίων του ΚΙΝΑΛ δεν μας έκανε πιο πλούσιους πολιτικά, ούτε μας ξάφνιασε. Δεν είχε την αψιμαχία, ούτε την πολιτική αντιπαράθεση που θα κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά ούτε την αυτοκριτική και τον αυτοσαρκασμό, που θα περίμενε κανείς από πολιτικούς που έχουν φάει με το κουτάλι τον δημόσιο πολιτικό λόγο και επιτέλους δεν φοβούνται να πουν κάποια πράγματα με το όνομα τους. Όλοι λίγο πολύ κινήθηκαν στρατηγικά εντός πεδίου βολής, στα σίγουρα και στα αβαθή νερά της πολιτικής συμβατικότητας. Όμως αυτό ταιριάζει περισσότερο στα συντηρητικά κόμματα που «αλλάζουν» παραμένοντας ίδια, και όχι στο ριζοσπαστισμό της αριστεράς.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη, κούρασε και κουράστηκε και για να ξεφύγει από την μοίρα του μικρού κόμματος, δεν αρκούν ούτε τα ευχολόγια, ούτε η αναπόληση του ένδοξου παρελθόντος. Σίγουρα έχει προσφέρει έργο και έχει διαμορφώσει με καθοριστικό τρόπο το πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά παράλληλα κρύβει και πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα του και ευθύνεται, μαζί με τη ΝΔ, για την χρεοκοπία της χώρας, χωρίς να ξεχνάμε τα εκατομμύρια χρέη των «μαύρων» ταμείων του.

Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα εδώ, αλλά δεν είναι ούτε ενωμένο ούτε δυνατό. Οι εσωκομματικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 2021 θα δοκιμάσουν την ενότητα και τη συνοχή του και θα καθορίσουν την παραπέρα πορεία του, ενώ η επιλογές του στις επόμενες εκλογές, ίσως να κρίνουν και την ύπαρξη του…

Δείτε επίσης: