Το τραγούδι ” Χρώματα του ανέμου” είναι πιο επίκαιρο από ποτέ

Και αν ένα τραγούδι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ για τον μήνα Αύγουστο, αυτό είναι τα “Χρώματα του ανέμου”. Ναι, το τραγούδι από την ταινία της disney Ποκαχόντας, την ινδιάνα που λογω της φυλής της, αγαπούσε και τιμούσε την φύση, θεωρόντας την Γη μητέρα της. Την ταινία που αν καταλαβαίναμε τα νοήματά της τότε που είμασταν πιτσιρίκια και συγκεκριμένα το μήνυμά πίσω από αυτό το τραγούδι, ίσως λέω ίσως να αγαπούσαμε  και σεβόμασταν και εμείς με την σειρά μας λίγο παραπάνω την φύση.

“Θαρρείς αυτήν την γη πως την ορίζεις Σαν να ‘ταν κάτι άψυχο, νεκρό Μα κάθε πέτρα ή δέντρο που γνωρίζεις Κρύβει μέσα του ένα πνεύμα ζωντανό” 

Είναι λυπηρό που για να πάρουμε κάποια μαθήματα και να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και γενικότερης συμπεριφοράς, πρέπει να βιώνουμε τέτοιες καταστροφές, πρέπει να καούν τόσα δάση, να χαθούν τόσες ζωές, γιατί αξία δεν έχουν μόνο οι ανθρώπινες ζωές που ακούσαμε και ξανακούσαμε τόσες φορές στα κανάλια όλες αυτές τις μέρες.  

“Αν κάψεις ένα δέντρο Κόβεις μια ζωή Μια γλυκιά ζωή 

Εκπαίδευση, παιδεία και σεβασμός προς οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας . Αυτό λείπει από την χώρα μας, αυτό πρέπει να καλλιεργήσουμε στα νέα παιδιά και είναι χρέος δικό μας αν θέλουμε να δούμε μια ουσιαστική αλλαγή γύρω μας. Ας αφήσουμε για λίγο πίσω αυτό τον ατέρμονο αγώνα του κέρδους, που απλώς μας έχει μεταμορφώσει σε άπληστα όντα και ας μεταφέρουμε τις σωστές αξίες στην γενιά που έρχεται και μαθαίνει από εμάς. Ας γίνουμε για λίγο η Ινδιάνα Ποκαχόντας που θεωρούσε αδιανόητο να πουληθειί ο ουρανός, το χώμα, η γη.

Κρυφά του δάσους πάρε μονοπάτια Δοκίμασε γλυκούς καρπούς της γης Βουτήξου μες τα πλούτοι αυτής της φύσης Και το κέρδος μην ζητάς αλλού να βρεις 

Όταν καταλάβουμε ότι “είμαστε μέρος της γης και αυτή κομμάτι μας –όπως είχει πει ο αρχηγός των ινδιάνων στον πρόεδρο τω ΗΠΑ, όταν το 1855 είχε ζητήσει να αγοράσει ένα τμήμα της γης τους-  ότι ουσιαστικά εμείς εξαρτόμαστε από αυτή και όχι αυτή από εμάς, ότι μας προσφέρει  κυριολεκτικά την ίδια μας την ζωή και ότι το μόνο που ζητά είναι αγάπη και σεβασμό, τότε ΊΣΩΣ δεν θα χρειαστεί να ξαναζήσουμε ότι ζήσαμε τον φετινό Αύγουστο.  

“Αδέλφια μου η βροχή και το ποτάμι Παρέα μου τα άγρια πουλιά Και όλοι ενωμένοι προχωράμε Σε έναν κύκλο στης ζωής την αγκαλιά” 

Άκου τώρα τα “χρώματα του ανέμου”, σαν μεγάλος πια και όχι σαν παιδί, σαν ένας άνθρωπος που κατάλαβε μέσα από όλη αυτή την καταστροφή που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, που έζησε η Γη ολάκερη, τι θα πει να αγαπώ και να εκτιμώ όλη αυτή την ομορφιά που υπάρχει γύρω μου και που σε κάποια μέρη έχει πλέον χαθεί. Άκου την Ποκαχόντας σαν την Γη και την φύση που φωνάζει ότι “ όλοι ενωμένοι προχωράμε, σε έναν κύκλο στης ζωής την αγκαλιά” 

“Μας χρειάζονται οι φωνές αυτού του δάσους Και τα χρώματα του ανέμου στην ψυχή 

Και αν κρατάς όλη την γη Θα ναι χώμα επειδή Λείπουν χρώματα του ανέμου στην ψυχή”