Η βία κατά των γυναικών είναι ανδρικό θέμα!

Λέξεις: Σωτηρία Δούκα – Τζαμπαζλή

Η αλήθεια είναι πως γυναίκες και άντρες διαφέρουμε μεταξύ μας και πως ανάμεσά μας υπάρχουν αρκετές και σημαντικές διαφορές. Είμαστε όμως ίσοι και που επιβάλλεται και έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ελευθερίες;

Δυστυχώς τελικά στην πράξη διαπιστώνουμε ότι η ισότητα αυτή καταργείται σε πάρα πολλές περιπτώσεις, είτε π.χ. όταν αφορά ζητήματα ίσης αντιμετώπισης στους εργασιακούς χώρους, σε ζητήματα καριέρας, ακόμη και ισότιμου καταμερισμού των οικιακών εργασιών μεταξύ ενός ζευγαριού. «Αυτές είναι γυναικείες δουλειές» συνηθίζουν να λένε απενοχοποιημένα δυστυχώς πολλοί άνδρες, θεωρώντας τις δουλειές του σπιτιού γυναικεία μόνο υπόθεση. Και κάπως έτσι χτίζονται τα στερεότυπα για να καταλήγουμε συχνά ακόμη και η βία κατά των γυναικών να θεωρείται περίπου φυσιολογική και να καταλήγει να είναι ένα θέμα το οποίο να συζητιέται κεκλισμένων των θυρών και μεταξύ των θυμάτων.

Ακριβώς εδώ είναι η αλλαγή που έχουμε ανάγκη να γίνει. Τα θέματα γενικώς της βίας μπορεί και πρέπει να μας αφορούν όλους ανεξαιρέτως. Πιο συγκεκριμένα όμως τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους άνδρες καθώς μία μερίδα αυτών είναι ουσιαστικά η πηγή “του κακού”.

Παρακάτω θα διαβάσουμε τα μηνύματα κάποιων ανδρών που παίρνουν θέση στο φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών, και δεν αποποιούνται τις ευθύνες τους. Και μέσω των μηνυμάτων τους επιθυμούν να κινητοποιήσουν και άλλους άνδρες στο να κινητοποιηθούν και στο να αντιδράσουν απέναντι στη βία αυτή. Καμία ανοχή πρέπει να είναι το μήνυμα απ’ όπου κι αν προέρχεται. Καμία ανοχή στη βία, το σεξισμό και στα πρότυπα που τα προάγουν.

Ξέρεις κάτι; Δεν μπορώ. Πώς να τοποθετηθώ σε ένα θέμα τόσο μετέωρο (όχι με την έννοια της αιώρησης που βρίσκεται πάνω από το έδαφος χωρίς σαφή κατεύθυνση αλλά με την έννοια ότι βρίσκεται σε αβεβαιότητα, σε αναμονή). Τι να πει κανείς μπροστά στη στάση που κρατούν οι δικαστές τη συνολική νοοτροπία η στοχοποίηση των γυναικών αντί των βιαστών.

Τι μπορώ να κάνω; (!) Τι μπορώ να πω για να μην πονάει ποτέ καμία γυναίκα; Τι μπορώ να κάνω για να μη με πιάνουν οι σπασμοί από το κλάμα στο άκουσμα της λέξης βιασμός. Τι μπορώ να κάνω όταν στο λεξικό μου τολμάει να υπάρχει μία τόσο βάρβαρη και μακάβρια λέξη με το θράσος να έχει και την έννοια της; Τι μπορώ να κάνω στα ζωώδη ένστικτα μου που μου λένε να σώσω το σύνταγμα με εκρηκτικά, να ξεριζώσω την καρδιά και να καταπιώ τα εντόσθια ενός βιαστή ενώ είναι ακόμα ζωντανός. Τι δύναμη να δώσω εγώ, ο αδύναμος και η ανύπαρκτος, σε μια γυναίκα που έχει περάσει κάτι τέτοιο. …που τα χέρια μου είναι άχρηστα να την πάρουν μία αγκαλιά και να ξεχάσει πώς είναι να τις στοιβάζουν μία σάρκα σε σχήμα ροπάλου μέσα της; (!)

Φωτίου Κωνσταντίνος, Ηθοποιός.

Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Δυστυχώς μετά από αγώνες δεκαετιών για τα δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες των γυναικών στον σύγχρονο κόσμο, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να ξαναδούμε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Στη σύγχρονη Ευρώπη δεν μιλάμε απλά για βία αλλά για γυναικοκτονία. Στην Γαλλία 137 γυναίκες το 2019 ήταν θύματα της νέας αυτής αγριότητας του σύγχρονου «πολιτισμένου κόσμου». Για να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα πρέπει πρώτα να εντοπιστούν οι λόγοι που το προκαλούν. Νομίζω ότι γνωρίζω κάποιους από αυτούς. Σύγχρονα αντιδραστικά πρότυπα και στερεότυπα ήρθαν και κυριάρχησαν στη ζωή μας. Οι ανθρώπινες αξίες δεν έχουν καμιά τύχη στις κοινωνίες της αγοράς και του κέρδους. Όλο και περισσότερες είναι οι κοινωνικές ομάδες που καταλήγουν στην απόλυτη φτώχεια, στην κοινωνική μιζέρια και στον αποκλεισμό. Να μερικοί λόγοι που εάν εξαλειφθούν θα γίνουν εμπόδιο στη βία κατά των γυναικών.

Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης, Ελεύθερος επαγγελματίας – Διαχειριστής KOZANI.TV

Κάθε φορά που έρχεται στη συζήτηση το θέμα «βία κατά των γυναικών», μια, δυστυχώς, θλιβερή επαναλαμβανόμενη κατάσταση μας μιλάει για τις βαθιές ρωγμές άρνησης του πολιτισμού στην εποχή της λεγόμενης προόδου. Η βία κατά των γυναικών όσο κι αν πάντοτε είναι αυστηρά προσωποποιημένη, έχει δηλαδή μια ερμηνεία σε μια ατομική αφετηρία, σε ένα πρόσωπο, αντανακλά μια ατμόσφαιρα κοινωνικής αποδοχής της, που συνδέεται με την αποδοχή της δύναμης και της ισχύος η οποία αποδίδεται ως φυσική κατάσταση σε ανδρικές συμπεριφορές. Ιερό το πρόσωπο της γυναίκας, η φωνή της θα καλεί διαρκώς για τη θεραπεία των πληγών μας.

Λευτέρης Κουσούλης, Πολιτικός Επιστήμονας

Δεν είσαι ένα θύμα που μοιράζεσαι απλά την ιστορία σου. Είσαι μια επιζήσασα που βάζει φωτιά στον κόσμο με την αλήθεια της. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος χρειάζεται το φως σου, τη ζεστασιά σου και το θορυβώδες σου κουράγιο .Το να ξεχάσεις είναι δύσκολο αλλά και η ανάμνηση είναι ακόμη χειρότερη.

Θανάσης Τσίτσας, Ανταποκριτής Αντ1 και Real news, @real fm στις ΗΠΑ.

Η βία κατά των γυναικών πέρα από μια ακραία εγκληματική πράξη, δυστυχώς είναι μια παθογένεια των σύγχρονων κοινωνιών. Πρόκειται για μια πράξη η οποία αυξάνεται ραγδαία σε ποσοστά και δεν αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα από τις αρχές σε όλο τον πλανήτη. Ένα μέτρο το οποίο θα ευαισθητοποιούσε τις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο για αυτό το πραγματικά τραγικό πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή του προβλήματος στα σχολεία, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που διδάσκεται η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.”

Δημήτρης Απόκης, Δημοσιογράφος, Προϊστάμενος Διεθνών Ειδήσεων ΕΡΤ.

Η βία κατά των γυναικών εκδηλώνεται σε ώρες όπου κάποια έντονη συζήτηση ανάμεσα στο ζευγάρι έχει εκτραχυνθεί και όπου οι ψυχολογικές πιέσεις, οι οποίες οδηγούν σε σκληρές εκφράσεις, καταλήγουν στη χειροδικία. Η βία που ασκείται είναι μια έκφραση αδυναμίας πρόταξης επιχειρημάτων εκ μέρους του άνδρα. Απομένει από την θιγόμενη γυναίκα να βρει το σθένος να την καταγγείλει και η κοινωνία να μη γυρίσει την πλάτη της.

Δημήτρης Μάρδας, Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ Π. Αν. Υπουργός Οικονομικών, Υφ/γός Εξωτερικών και βουλευτής Θεσσαλονίκης

Η κακοποίηση μιας γυναίκας είναι η ανεγκέφαλη αντίδραση ενός ανεπαρκούς και ανισόρροπου συναισθηματικά άνδρα. Είναι η αδυναμία αντιμετώπισης της ζωής και της πραγματικότητας, που ψάχνει απεγνωσμένα ένα θύμα, για να καλύψει την ανεπάρκεια του EQ. Είναι η θρασυδειλία ενός νταβατζή. Είναι η απόλυτη Ύβρις.

Προκόπης Δούκας, Δημοσιογράφος

Η ανθρωπότητα μπορεί να είναι κοντά να τα καταφέρει με την πανδημία του κορονοϊού, όμως δεν έχει καταφέρει ακόμη να “χτυπήσει” την βία κατά των γυναικών που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας. Η αποτυχία των ανδρών να αναγνωρίσουν την αξιοπρέπεια και ισότητα γυναικών, αποτελούν πληγή για την κοινωνία μας. Είναι ώρα να διαδραματίσουμε υπεύθυνα ρόλος με πράξεις και σεβασμό στη γυναίκα, σύμβολο της ανθρωπότητας.

Ξανθός Χύτας, Αρχισυντάκτης ΕΡΤ3.

Μην φοβηθείς να μιλήσεις σε κάποιον! Μην φοβηθείς να σταθείς στα πόδια σου! Κανείς δεν γεννήθηκε για να ζει στην κόλαση!

Φίλιππός Γαλάνης, Οδοντίατρος

Προσπαθώντας πολλές φορές να κατανοήσεις τον εαυτό σου μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι που σε περιβάλλει αρκετές φορές πέφτεις σε μία τεράστια πλάνη στο πώς να γίνεις αποδεκτός ή αρεστός …μην γελιέσαι φίλε μου…μόνο ο αυθεντικός , ο ήπιος , ο έχων κατανόηση και πάνω απ’ όλα λογική είναι ο άντρας που κάθε γυναίκα θα ήθελε να έχει δίπλα της! Η Βία δεν είναι μαγκιά …είναι μία δήλωση φόβου, και παντελούς έλλειψης σεβασμού κυρίως προς τον εαυτό σου!

Βωβός Ελευθέριος, Διαφημιστής.

Φέτος σε μια διαφορετική Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών ας μην μιλήσουμε με στατιστικά, στοιχεία και αριθμούς… Πίσω από τα δεδομένα πρέπει να θυμόμαστε ότι βρίσκεται μία τραγική και επώδυνη προσωπική ιστορία και μια στάση εφησυχασμού από πλευράς της κοινωνίας… Όλοι μας είτε έχουμε ακούσει είτε δει την λεκτική προσβολή, το μπουλιγκ, την βία, την αμέλεια να διαπράττεται.. Πράγματα που πρέπει να εξαλείψουμε και δεν πρέπει να ξεχνάμε… Δυστυχώς αυτό ξεκινά από νωρίς να υφίσταται στη ζωή μίας γυναίκας, από τα μαθητικά χρόνια, στο δρόμο, στο χώρο εργασίας, στο ίδιο της το σπίτι… Κατ’ εμέ η ρίζα όλων αυτών προέρχεται από τις ιδέες και τα ιδανικά που υιοθετεί ένα παιδί, ένας άντρας, μεγαλώνοντας σε ένα τοξικό και καταστροφικό περιβάλλον όπου υπάρχουν δηλητηριώδεις και βαθιά εδραιωμένες ιδέες για το φύλο. Γνωρίζοντας ή όχι, δίνουμε άδεια στα αγόρια να ενεργούν καταχρηστικά και αναπτύσσουμε στα κορίτσια την αποδοχή σε αυτήν τη συμπεριφορά. “Τα αγόρια είναι αγόρια”… και εναπόκειται στα κορίτσια να προσαρμοστούν ανάλογα. Αυτό όμως μπερδεύει τις πολιτιστικές αξίες με τις βιολογικές, δεν είναι φύση αλλά η ανατροφή… Ας βάλουμε επιτέλους ένα φρένο σε όλο αυτό. Μαζί. Ας μιλήσουμε γι αυτό ας κάνουμε κάτι. Εάν αυτό μας ενοχλεί, μας προσβάλει σαν κοινωνία και ως άτομα πρέπει να δράσουμε και να το εξαλείψουμε. Ένας λόγος αφύπνισης και δράσης κατά του σεξισμού, της ανισότητας, της βίας. Ως άνδρες πρέπει να βάλουμε τον πήχυ ψηλά, να μην συγχαίρουμε ο ένας τον άλλο επειδή δεν είμαστε εμείς τέρατα ή επειδή δεν συμπεριφερόμαστε εμείς έτσι στις γυναίκες. Αυτό δεν βοηθάει, πρέπει να σκεφτούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, να γίνουμε η λαμπρή επιρροή των νέων παιδιών, να αφήσουμε τις κενές χειρονομίες, πρέπει να αναγνωρίσουμε το ρόλο μας σε αυτές τις μέρες και να γίνουμε πρότυπα για το μέλλον και να σταθούμε εμείς απέναντι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Για την φίλη, την κοπέλα, την αδερφή, την μάνα. Η ερώτηση μου είναι: Τι κάνουμε εμείς οι άνδρες για όλο αυτό;

Αθανάσιος Ιωάννου, Ελεύθερος Επαγγελματίας.

Η βία είναι μία και δυστυχώς υπάρχει διάχυτη παντού. Ειδικά όμως για τη βία σε βάρος των γυναικών αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως πρέπει να κρυφτεί το θύμα και όχι ο θύτης. Όπως στον βιασμό που αποτελεί τη χειρότερη μορφή βίας κατά των γυναικών. Η αποκήρυξή της, ειδικά ημέρες σαν τη σημερινή, είναι κάτι που επιβάλλεται και βοηθά. Στην περίπτωση όμως της βίας κατά των γυναικών απαιτείται κάτι ακόμα: κρατικές δομές κοινωνικής υποστήριξης, ιατρική και νομική υποστήριξη, περίθαλψη των παιδιών, άμεσα διαθέσιμα μετρητά για τις πρώτες ανάγκες και κατόπιν την παραδειγματική τιμωρία των αυτουργών. Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα πολιτισμένη χώρα στον πλανήτη για τις γυναίκες και τα δικαιώματά τους.

Ανώνυμος καθώς υπήρξε φορά που σήκωσε χέρι σε γυναίκα και ντρέπεται γι’ αυτό. Επιχειρηματίας.

2021 σε λίγες εβδομάδες. Οι γυναίκες ακόμα και σήμερα κακοποιούνται λεκτικά και σωματικά, υφίστανται διακρίσεις σε πολλούς τομείς και ακόμα και αν η νομική ισότητα έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό στην πράξη, οι γυναίκες υπαμείβονται σε όλα τα επίπεδα, πόσο μάλλον σήμερα που διανύουμε μέρες εθνικής κρίσης και παγκόσμιας πανδημίας. Εκατό χρόνια φέτος από το θάνατο της οικουμενικής Μελίνας αρκεί να θυμηθούμε τη δική της δήλωση: ‹‹ο αγώνας της Γυναίκας δεν θα σταματήσει μέχρι την πλήρη δικαίωση της στον οικονομικό και κοινωνικό δημόσιο βίο της››. Στηρίζουμε όλες τις γυναίκες σε κάθε τομέα. Είναι ίσες και πολλές φορές καλύτερες από έναν άνδρα. Αν την αγαπάς άλλωστε την θες ίση με εσένα σε όλα. Σίγουρα θετικό για την Πατρίδα και την Δημοκρατία. Χρήσιμο και αποτελεσματικό.

Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, ΠΜΣ Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

Βία. Λέξη που θα έπρεπε να έχει διαγραφεί από το λεξικό και το μυαλό μας. Και όμως, ακόμη και στις μέρες μας έχει αυξητικές τάσεις. Κατεστραμμένα μυαλά καταστρέφουν ζωές. Διαλύουν συνανθρώπους, σκοτεινιάζουν ψυχές, πνίγουν υπάρξεις. Η βία στραγγαλίζει συναισθήματα και κοινωνικότητα, δημιουργεί τραύματα σε σώμα και ψυχή που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη των ανθρώπων. Γι’ αυτό με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη βίας κατά των γυναικών πρέπει να καταστείλουμε και να καταδικάσουμε τη βία κατά των γυναικών, να μην υπάρχουν θύματα και θύτες και να αποτελεί μόνο καταγεγραμμένα ως πράξεις που γινόταν στο παρελθόν. Δεν χωρούν τέτοιες συμπεριφορές στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Μιχάλης Αγραφιώτης, Δημοσιογράφος.

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Γενικά η βία, όχι μόνο προς τις γυναίκες αλλά και προς τους άνδρες και προς τα παιδιά και προς όλο τον κόσμο .Η βία αυτή συμβαίνει πίσω από πόρτες κλειστές, σε ένα δωμάτιο με την πόρτα κλειδωμένη ή ακόμη και μπροστά σε παιδιά. Πιστεύω πως πρέπει να σπάτε τη σιωπή σας, είτε μιλώντας σε φίλους/φίλες, την αστυνομία, την οικογένεια, είτε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Πρέπει να μιλήσεις και πρέπει να το κάνεις για τον εαυτό σου και όσους αγαπάς χωρίς να νιώθεις ντροπή και φόβο πόσο μάλλον αν έχεις παιδιά και δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου αυτές τις ψυχές που θα βιώνουν αυτές τις άρρωστες καταστάσεις…τόσο άδικα. Η θλίψη στα μάτια, ο φόβος στο σώμα, το σφίξιμο στο στόμα, δεν μπορούν να κρυφτούν, μην κρύβεσαι πίσω από προκαταλήψεις και στερεότυπα, μην χαμογελάς ενώ υποφέρεις μην μειώνεις και μην υποτιμάς τον εαυτό σου επειδή οι άλλοι έχουν άσχημη συμπεριφορά. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, μίλα, ζήτα βοήθεια σήμερα κιόλας! Εγώ, γνωρίζω πως δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για όσα βιώνεις αλλά αυτοί που προκαλούν αυτό το φαινόμενο. Καλή τύχη!

Τζαλαζίδης Θεόδωρος, Σεφ.

Η αδικία φέρνει αδικία. Η βία γεννάει βία αναφέρει ο Jean Bantiste (1802-1861), γνωστός κληρικός. Η βία υπονομεύει τα δικαιώματα της γυναίκας και καταστρέφει την ισότητα των φύλων. Σεξουαλική παρενόχληση, ενδοοικογενειακή κακοποίηση και δολοφονία, είναι κάποιες μορφές κακοποίησης κατά των γυναικών. Η επιθετικότητα είναι “χαρακτηριστικό” των ανδρών και δεν θεωρείται επίκτητο. Ο φόβος και η σιωπή θα εξακολουθούν να σκιάζουν τις γυναίκες μέχρι το Κράτος να αποφασίσει να βοηθήσει με πιο ουσιαστικούς τρόπους θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην αφήνουμε τέτοια περιστατικά να αυξάνονται.

Χρήστος Φρατζανάς, Εκπαιδευτής πρώτων βοηθειών και μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα “Φιλοσοφίας”.

Γιατί όμως η ενδοοικογενειακή βία εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα; Γιατί τόσοι πολλοί άνδρες κακοποιούν σωματικά, λεκτικά, συναισθηματικά αλλά και με άλλους τρόπους, γυναίκες και κορίτσια που ισχυρίζονται ότι αγαπούν; Τελικά τι συμβαίνει με τους άνδρες; Το πρόβλημα πιθανόν να είναι ένα βαθύτερο κοινωνικό ζήτημα. Οι “θύτες” δεν είναι τα τέρατα που φανταζόμαστε, είναι πολύ πιο “φυσιολογικοί” και “καθημερινοί” απ’ όσα έχουμε στο μυαλό μας. Το ερώτημα λοιπόν είναι, τι κάνουμε; Ποιος είναι ο ρόλος των διάφορων φορέων που βοηθούν να μη δημιουργούνται αυτά τα φαινόμενα; Ποιος είναι ο ρόλος των θρησκευτικών πεποιθήσεων, της πορνογραφικής κουλτούρας, της δομής της οικογένειας, της οικονομίας; Με ποιον τρόπο μας απαντούν; Και πως λειτουργούν όλα αυτά όσον αφορά την κοινωνικοποίηση των αγοριών και τα πρότυπα που τους δημιουργούνται; Όταν θα αρχίσουμε να κάνουμε τις συνδέσεις αυτές, θα θέτουμε όλο και σημαντικότερα ερωτήματα και τότε θα μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά στους τρόπους με τους οποίους έμπρακτα θα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Αν συνεχίσουμε να επικεντρωνόμαστε στο τι κάνουν, στο πως σκέφτονται, ντύνονται και συμπεριφέρονται οι γυναίκες, δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουμε αυτό! Το ζήτημα είναι να διορθώσουμε και να αλλάξουμε την κοινωνικοποίηση των αγοριών ώστε να εξαφανιστούν τα φαινόμενα σεξισμού. Είναι σημαντικό οι άνδρες, να παίρνουν θέση σε τέτοια περιστατικά, να μιλούν εκεί που απαιτείται και να στέκονται δίπλα στις γυναίκες και όχι εναντίον τους. Με τον πιο απλό τρόπο, σε περιπτώσεις σεξιστικών και ταπεινωτικών σχολίων για τις γυναίκες, σε παρέες μεταξύ ανδρών, αντί να γελάσετε ή να κάνετε πως δεν ακούσατε, να λέτε “αυτό δεν είναι αστείο, θα μπορούσες να μιλάς για την αδερφή μου, την κόρη μου, την μητέρα μου…

*Η Σωτηρία Δούκα-Τζαμπαζλή είναι Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας στο Δ.ΙΕΚ Πυλαίας- Χορτιάτη