93η Απονομή βραβείων Όσκαρ – Οι προβλέψεις της Parallaximag

Σε μια χρονιά που η πανδημία επιβάλλει τους κανόνες η Ακαδημία Κινηματογράφου προσπάθησε να κρατήσει ζωντανή την μεγάλη γιορτή των Όσκαρ. Η απονομή της ερχόμενης Κυριακής λοιπόν θα προσπαθήσει να θυμίζει ότι έγινε όλες τις προηγούμενες χρονιές αλλά τα μέτρα ασφάλειας για τον covid θα είναι ο τροχονόμος της βραδιάς.

Όταν μιλάμε βέβαια για Όσκαρ μιλάμε όχι απλά για την εμπορική διάσταση του box office αλλά κυρίως για τον μύθο, το χρυσό και αστραφτερό παραμύθι της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Πέρα από την πανδημία το Χόλυγουντ έχει μπει έτσι κι αλλιώς εδώ και λίγο καιρό σε μια νέα εποχή όπου το diversity επιβάλλει επίσης τους δικούς του κανόνες. Έτσι η Ακαδημία ξεπέρασε φέτος τον εαυτό της προτείνοντας αρκετές γυναίκες, Αφροαμερικάνους, Ασιάτες, καλλιτέχνες εκτός Αμερικής που με την παρουσία τους δίνουν μια νέα πνοή στη μεγάλη βιομηχανία.

Με την απουσία των μεγάλων στούντιο να είναι επίσης αισθητή (λόγω πανδημίας). Η μοναδική μεγάλη ταινία που εμφανίζεται στα Όσκαρ είναι το Tenet του Νόλαν το οποίο μπήκε στις λίστες σχεδόν από σπόντα. Η Ακαδημία επίσης βασίστηκε σε ένα υλικό ταινιών κυρίως από τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο αλλά και τις πλατφόρμες VOD. Αυτή είναι άλλη μια σοβαρή παράμετρος που πλέον πρέπει να συνυπολογίζουμε. Το Netflix δείχνει τον δρόμο εδώ και καιρό και φέτος τον ακολούθησαν η Disney+, η Apple TV, κλπ. Το υλικό βέβαια που προσέφεραν φέτος αυτές οι πλατφόρμες (αντίστοιχα και η απόλυτη ελευθερία που παρέχει σε κάποιους δημιουργούς) δεν είναι σίγουρο ότι θυμίζει (καλό) σινεμά. Καθόλου τυχαία σε μια έρευνα που έγινε το τελευταίο διάστημα στην Αμερική οι σινεφίλ αναγνωρίζουν από ελάχιστα ως καθόλου αυτές τις ταινίες και τους συντελεστές τους, γεγονός που πολύ πιθανόν να έχει αντίκτυπο και στην ανταπόκριση του κοινού για τα φετινά Όσκαρ.

Με αυτά τα δεδομένα και με την απουσία εκείνης της μεγάλης ταινίας που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον μας η εκτίμηση όλων είναι πως η μοιρασιά θα είναι δεδομένη. Ταινίες όπως το Nomadland – που αποκρυπτογραφούν το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζει η Αμερική – ξεχωρίζουν, άλλες όπως το Mank θυμίζουν την χρυσή ιστορία του Χόλυγουντ, άλλες όπως το Father ή το Minari ή την αφηγηματική μαγεία του σινεμά ενώ άλλες όπως η Δίκη των 7 του Σικάγου ή το Judas & the Black Messiah αποκαθιστούν την οπτική της Αμερικής σε επιμέρους πτυχές της Ιστορίας της. Αλλά ας δούμε τις υποψηφιότητες προσπαθώντας να εκτιμήσουμε τα φαβορί της φετινής απονομής.

 

Ταινίας

Το Nomadland είναι ίσως η ταινία της χρονιάς. Η εκπληκτική πορεία που έχει κάνει από το Φεστιβάλ Βενετίας και μέχρι σήμερα μας βεβαιώνει ότι η ταινία της Κλόε Ζάο έχει τον πρώτο λόγο για το σημαντικότερο Όσκαρ της φετινής απονομής. Φυσικά υπάρχει αουτσάιντερ και ακούει στο όνομα… Netflix! Με δύο ταινίες φέτος η πλατφόρμα φιλοδοξεί να φτάσει στην κορυφή του κινηματογραφικού κόσμου. Από τη μια με το Mank. Η ταινία του Ντ. Φίντσερ σάρωσε στις υποψηφιότητες – μαζεύοντας συνολικά 10 – αλλά λείπει από τις κατηγορίες σεναρίου και μοντάζ (κάτι που λέει πολλά για την ίδια την ταινία). Από την άλλη είναι η Δίκη των 7 του Σικάγου. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Άαρον Σόρκιν απουσιάζει βέβαια από την πεντάδα της σκηνοθεσίας. Μέσα στην τελευταία δεκαετία δύο φορές κάποιος σκηνοθέτης είδε την ταινία του να απολαμβάνει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας ενώ ο ίδιος απουσίαζε από την κατηγορία της σκηνοθεσίας : το 2012 o Μπεν Άφλεκ με το Argo και το 2018 ο Πίτερ Φαρέλι με το Green Book. Θα μπορούσε λοιπόν σε μια χρονιά απόλυτης μοιρασιάς να δούμε το Nomadland να κερδίζει στη σκηνοθεσία και η Δίκη των 7 να κλέβει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας; Αν η υποστήριξη που έλαβε η ταινία στα Screen Actors Guild Awards – το σωματείο με τα περισσότερα μέλη και στην Ακαδημία – μπορεί να μεταφραστεί σε νίκη στα Όσκαρ μένει να το δούμε.

Σκηνοθεσίας

Φαίνεται πως η Κλόε Ζάο έχει (σχεδόν) κλειδώσει τη νίκη της στην κατηγορία της σκηνοθεσίας. Η βράβευση της με το Directors Guild Award αλλά και οι πάμπολες προσωπικές διακρίσεις της αποτελούν ασφαλή στοιχεία για μια τέτοια πρόβλεψη. Επιπλέον η διάκριση της εδώ θα γράψει ιστορία καθώς η Ζάο θα γίνει η πρώτη γυναίκα ασιατικής καταγωγής που θα κερδίσει αλλά και η δεύτερη μετά την Κάθριν Μπίγκελοου. Θα μπορούσε να της κλέψει την διάκριση κάποιος άλλος όπως πχ τον Ντεϊβιντ Φίντσερ; Πότε μη λες ποτέ αλλά είναι σενάριο απίστευτα δύσκολο.

Α- Β γυναικείος

Η κατηγορία του Α΄ γυναικείου αναδεικνύεται στο θρίλερ της φετινής απονομής καθώς οι 4 από τις 5 υποψήφιες έχουν βάσιμες ελπίδες για το βραβείο. Τέτοιο ανακάτεμα σπάνια συμβαίνει και οπωσδήποτε δίνει μια πινελιά σασπένς στα Όσκαρ. Η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ (που κέρδισε για το Nomadland το BAFTA Α γυναικείου) έχει βραβευτεί στο παρελθόν δύο φορές με το Όσκαρ (για το Fargo το 1997 και τις 3 Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι το 2018). Μια τρίτη νίκη της με ερμηνευτικό Όσκαρ την βάζει σε μια ξεχωριστή κατηγορία ηθοποιών, όπως την Μέριλ Στριπ (που έχει επίσης 3 Όσκαρ). Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι η κριτική ότι πρωταγωνιστεί σε μια ταινία με την συντριπτική πλειοψηφία του καστ να είναι ερασιτέχνες ηθοποιοί αλλά επίσης η πιθανότητα να κερδίσει το τρίτο Όσκαρ της όχι ως ηθοποιός αλλά ως παραγωγός της ταινίας. Δεύτερη μονομάχος της κούρσας είναι η Άντρα Ντεϊ, η οποία κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα στο βιογραφικό δράμα United States vs Billie Holliday. Η Σφαίρα ίσως να μην αρκεί για να κάνει την διαφορά και να πάρει και το Όσκαρ καθώς η ερμηνεία της Ντεϊ είναι το μοναδικό καλό πράγμα σε μια πραγματικά αδιάφορη και κακή ταινία. Πιο πολλές πιθανότητες μοιάζει να έχει η Βαϊολα Ντεϊβις ως η Θρυλική Μα Ρεϊνι αφού κέρδισε το βραβείο του Σωματείου Ηθοποιών. Όλα τα βλέμματα πάντως πέφτουν στην Κάρεϊ Μάλιγκαν καθώς η ερμηνεία της στο Young Promising Woman πήρε το βραβείο στα Critics Choice Awards αλλά και στα χτεσινά Indie Spirit Awards και συζητήθηκε αρκετά όλο αυτό το χρόνο. Τα γραφεία στοιχημάτων μάλιστα την δίνουν ως το μεγάλο φαβορί. Προσωπικά δίνω το προβάδισμα στην Μάλιγκαν.

Και στον β γυναικείο οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν για την πιθανή νικήτρια. Η Γιου Γιουνγκ-Γιου του Minari φαίνεται να έχει προβάδισμα μέχρι στιγμής χάρη στις διακρίσεις της σε BAFTA και SAG. H επιλογή της πιθανόν να έχει και ακτιβιστικό χαρακτήρα καθώς στην Αμερική τρέχει μια συζήτηση προβληματισμού σχετικά με τις ρατσιστικές επιθέσεις σε ασιατικής καταγωγής πολίτες (ένα από τα πολλά κατάλοιπα της εποχής Τραμπ). Αν η Κορεάτισσα ηθοποιός κερδίσει θα αφήσει την Γκλεν Κλόουζ του Hillbilly Elegy με ένα αρνητικό ρεκόρ 8 χαμένων υποψηφιοτήτων. Εδώ να θυμίσουμε πως η Κλόουζ έχει επίσης προταθεί για αυτή την ερμηνεία της και με το Χρυσό Βατόμουρο της χρονιάς. Συμπληρωματικά άλλη μια καλή ερμηνεία εδώ είναι της Ολίβια Κόλμαν για το Father αλλά είναι άγνωστο αν μπορεί να κάνει την έκπληξη (όπως είχε κάνει με το Favourite).

A – Β ανδρικός

Αντιθέτως στις ανδρικές ερμηνείες τα πράματα φαίνεται να έχουν κλειδώσει (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου). Στον Α ανδρικό ίσως να έχουμε μια από τις συγκινητικές στιγμές της βραδιάς εάν το Όσκαρ καταλήξει στον μακαρίτη Τσάντγουικ Μπόουσμαν (για την πραγματικά υπέροχη ερμηνεία του στη Θρυλική Μα Ρεϊνι). Να θυμίσουμε πως ο τελευταίος ηθοποιός που κέρδισε μετά θάνατον Όσκαρ ήταν το 2008 ο Χιθ Λέτζερ (για τον Dark Knight). Ποιος θα μπορούσε να κάνει την ανατροπή; Μοναδικός υπολογίσιμος αντίπαλος εκτιμάται πως είναι ο Άντονι Χοπκινς για την εκπληκτική ερμηνεία του στο Father του Φλοριάν Ζελέρ.

Στον β ανδρικό επίσης υπάρχει αδιαμφησβήτητο φαβορί. Ο Ντάνιελ Καλούγια είναι στην πραγματικότητα ο πρωταγωνιστής της πολύ καλής ταινίας Judas and the Black Messiah. Τα παραθυράκια που αφήνουν οι κανονισμοί της Ακαδημίας έδωσαν την δυνατότητα στην παραγωγή της ταινίας να πλασάρει στην οσκαρική κούρσα τον πρωταγωνιστή ως β΄ ρόλο (ιστορικά έχει συμβεί αρκετές φορές αυτό το παράδοξο). Ο Καλούγια είναι λοιπόν το φαβορί της κατηγορίας. Ποιος θα μπορούσε να του κλέψει τη νίκη; Δύσκολο αλλά ίσως η έκπληξη να είναι ο Σάσα Μπαρόν Κοέν για την πραγματικά πολύ καλή ερμηνεία του (μεταξύ γκροτέσκ και δράματος) στην Δίκη των 7 του Σικάγου.

Τεχνικά Όσκαρ

Στην φωτογραφία ποντάρει τις ελπίδες του ο Μανκ του Φίντσερ για την πολυπόθητη οσκαρική διάκριση. Ο Έρικ Μέσερσμιντ κάνει μια αξιοθαύμαστη δουλειά στο ασπρόμαυρο με τις σκιές και τους φωτισμούς. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια για τα στατιστικά της κατηγορίας είναι πως μόλις δύο φορές μια ασπρόμαυρη κινηματογράφιση έχει κερδίσει το αγαλματίδιο εδώ και 30 χρόνια (και αυτό παρά τις αρκετές φορές που ένα τέτοιο επίτευγμα ταινίας έχει προταθεί): το 1993 για τη Λίστα του Σίντλερ και τον (φωτογράφο) Γιάνους Καμίνσκι και το 2018 για τη Ρόμα και τον Αλφόνσο Κουαρόν.  Αουτσαϊντερ και μάλιστα με αρκετές πιθανότητες ανατροπής εδώ είναι το Nomadland, το οποίο αν θέλει να επιβεβαιώσει το ρόλο του φαβορί θα ψάξει εδώ μια νίκη. Η ταινία του Φίντσερ πάντως ποντάρει (και έχει ρόλο φαβορί) και σε άλλη μια κατηγορία για Όσκαρ: στην καλλιτεχνική διεύθυνση.

Πέρα από τα ερμηνευτικά Όσκαρ η Θρυλική Μα Ρεϊνι έχει αρκετές πιθανότητες νίκης σε άλλες δύο κατηγορίες : στα κουστούμια αλλά και στο Μακιγιάζ – Κομμώσεις. Και στις δύο κατηγορίες αουτσαϊντερ – άλλα άγνωστο με πόσες πιθανότητες για νίκη – είναι η ρομαντική κομεντί εποχής Έμμα.

Στην ενοποιημένη φέτος κατηγορία ήχου το Sound of Metal θα ψάξει μια πιθανή οσκαρική διάκριση και δίκαια καθώς ο ήχος αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο για την αφήγηση της ταινίας. Στα οπτικά εφέ συγκεντρώνει όλες τις πιθανότητες νίκης το Tenet. Τέλος στο μοντάζ η μάχη θα είναι σκληρή ανάμεσα στην Δίκη των 7 του Σικάγου, που έχει κερδίσει το αντίστοιχο βραβείο του Σωματείου των Μοντέρ, και στο αουτσαϊντερ αλλά υπολογισίμο γενικά στις τεχνικές κατηγορίες Sound of Metal.

 Ξενόγλωσση ταινία – Animation – Ντοκιμαντέρ

Ίσως μια από τις πλέον σίγουρες βραβεύσεις της απονομής να είναι αυτή για την Διεθνή Ταινία στη Δανία και στο Another Round του Τόμας Βίντεμπεργκ. Το μεγάλο φαβορί από την αρχή της φετινής κούρσας πιστοποιεί την υπεροχή του με τον Βίντεμπεργκ να είναι παρών και στην πεντάδα της σκηνοθεσίας (και είναι κρίμα που δεν κατάφερε να φτάσει σε υποψηφιότητες σε καλύτερη ταινία και Ά ανδρικό). Η Δανία έχει προταθεί 11 φορές εκ των οποίων έχει κερδίσει 3 (το 1987 με τη Γιορτή της Μπαμπέτ του Γκαμπριέλ Αξέλ, το 1988 με τον Πελέ τον Κατακτητή του Μπίλε Όγκαστ και το 2010 με το In A Better World της Σουζάνε Μπίερ). Ελάχιστες πιθανότητες αλλά αξιοπρόσεκτο είναι το δράμα της Γιάσμιλα Ζμπανιτς Quo Vadis, Aida? από την Βοσνία, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στα Όσκαρ.

Κλειδωμένη μοιάζει και η κατηγορία για το animation της χρονιάς με το Soul της Pixar να είναι σίγουρος νικητής. Αν υπάρχει ένα αουτσαϊντερ εδώ αυτό αλλά με μηδαμινές πιθανότητες είναι το Wolfwalkers, η παρθενική υποψηφιότητα της Apple TV στα Όσκαρ. Τέλος το ντοκιμαντέρ μοιάζει να είναι υπόθεση ανάμεσα στο Netflix και την Amazon. Από τη μια έχουμε το φιλοζωικό Ο Δάσκαλος μου το Χταπόδι (που είναι το μεγάλο φαβορί) και από την άλλη το Time, μια ιστορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αμερική.

Σενάρια

Ανοιχτά είναι τα βραβεία και στις δύο κατηγορίες σεναρίων. Στο πρωτότυπο σενάριο η μάχη θα δοθεί ανάμεσα στην Έμεραλντ Φενέλ του Young Promising Woman και την Δίκη των 7 του Σικάγου του Άαρον Σόρκιν. Η Φενέλ δίνει ένα σενάριο μιας φεμινιστικής – #metoo ιστορίας με ωραίες ανατροπές και το χαρακτήρα μιας δυνατής πρωταγωνίστριας που είναι παρούσα στην ιστορία της ταινίας ακόμα και όταν απουσιάζει. Αν κερδίσει το Όσκαρ θα είναι η πρώτη γυναίκα που το καταφέρνει από το μακρινό 2007 (όταν είχε κερδίσει η Ντιάμπλο Κόντι για την Juno). Ο Σόρκιν είναι γνωστός για τα εξαιρετικά σενάρια που έχει παρουσιάσει. Το 2010 μάλιστα είχε κερδίσει το σχετικό βραβείο για το Social Network. Στη Δίκη των 7 του Σικάγου δίνει άλλη μια ιστορία με παλμό και δυνατούς χαρακτήρες έστω κι αν στο φινάλε για κάποιους λαϊκίζει.

Στο διασκευασμένο σενάριο η μάχη θα δοθεί ανάμεσα στον Father του Κρίστοφερ Χάμπτον (βασισμένο στο θεατρικό έργο του Φλοριάν Ζελέρ) και στην Κλόε Ζάο του Nomadland. Στο Father το σενάριο μας μεταφέρει στο μυαλό ενός υπερήλικα και στις παράλληλες πραγματικότητες που ο ίδιος αναγνωρίζει. Δυνατό και αρκετά συναισθηματικό δίνει στους θεατές την χαοτική αίσθηση του φόβου και της ανασφάλειας που αισθάνεται ο πρωταγωνιστής του. Από την άλλη στο Nomadland έχουμε το πορτραίτο μιας χώρας σε απόλυτο κοινωνικό αναβρασμό, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον αν η Ζάο – που είναι υποψήφια για 4 Όσκαρ – καταφέρει να κερδίσει τόσο για την ταινία, την σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο.

 Μουσική – Τραγούδι

 Έχουμε κάνει μια αναλυτική παρουσίαση για τα μουσικά Όσκαρ. Στην κατηγορία της πρωτότυπης μουσικής η διπλή υποψηφιότητα των Τρεντ Ρέσνορ και Άτικους Ρος δεσπόζει και επηρεάζει την επιλογή για το ποιος θα κερδίσει το Όσκαρ. Η συνεργασία τους με τον τζαζ Τζον Μπατίστ στο animation της Pixar, το Soul, αποτελεί μια ξεχωριστή πρόταση με δύο διαφορετικού ύφους συνθέσεις από τη μια τζαζ και από την άλλη ambient – electronica. Αν τα μέλη της Ακαδημίας θέλουν πάντως να ξεπεράσουν το animation της Pixar μπορούν να επιλέξουν ένα γνήσιο κινηματογραφικό score με την επιλογή τους να είναι το Mank (πάλι των Ρέσνορ και Ρος).

 Τέλος στο τραγούδι – άλλη μια ανοιχτή κατηγορία – η μάχη θα δοθεί ανάμεσα σε τρία τραγούδια. Έχει ενδιαφέρον η μικρή παράδοση που έχει δημιουργηθεί από το 2018 με καλλιτέχνες που προτείνονται με διπλή υποψηφιότητα σε ερμηνευτική κατηγορία και στο τραγούδι. Το 2018 ήταν η Mary J. Blidge για το Mudbound, το 2019 η Lady Gaga με το Ένα Άστερι Γεννιέται, το 2019 η Σύνθια Ερίβο με τη Χάριετ. Φέτος είναι η σειρά του Λέσλι Όντομ τζούνιορ με το Speak Now από την ταινία One Night in Miami, που εκτιμάται ως το μεγάλο φαβορί. Οι άλλοι δύο διεκδικητές είναι η Νταϊαν Γουόρεν (με τις 12 χαμένες υποψηφιότητες) και το Io Si, το πρώτο τραγούδι με ιταλικό στίχο που φτάνει στα Όσκαρ, αλλά και το Husavic ένα τραγούδι που προσθέτει μια νότα συναισθήματος στην κωμική ταινία του Netflix, το Eurovision Saga.

 *** Η 93^η Απονομή των βραβείων Όσκαρ θα πραγματοποιηθεί στις 25 Απριλίου (ξημερώματα 26^ης Απριλίου για την Ελλάδα). Για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθεί σε δύο τοποθεσίες, στο Dolby Theater και στο Union Station στο Λος Άντζελες. Οι μάσκες θα είναι προαιρετικές αλλά θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφάλειας που σχετίζονται με τον covid-19.