AIDS Memorial: Ένα ψηφιακό μαυσωλείο μνήμης και αισιοδοξίας
Πραγματικές εικόνες που πάγωσαν το χρόνο και μας αφηγούνται μια πραγματική ιστορία.
Υπάρχει στο instagram ένας λογαριασμός με τίτλο Aids memorial που μετράει 207.000 ακόλουθους στο οποίο σύντροφοι, γονείς, παιδιά, συνάδελφοι και φίλοι μοιράζονται φωτογραφίες των αγαπημένων τους προσώπων που χάθηκαν από aids μαζί με μια σύντομη αντιπροσωπευτική τους ιστορία.
Ένα ψηφιακό μαυσωλείο που φέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένες ιστορίες από ένα παρελθόν που κανείς δεν θέλει να θυμάται, από μια εποχή που η μαύρη σκιά του Aids στέρησε την ζωή σε εκατοντάδες νέους ανθρώπους. Σαράντα χρόνια μετά οι οροθετικοί απολαμβάνουν περισσότερη αποδοχή και ορατότητα, ζουν μια φυσιολογική ζωή, παλεύουν όμως ακόμα με το στίγμα και την προκατάληψη.
Το Aids και ο Hiv στις μέρες μας επανέρχεται ως θεματική και γίνεται επίκαιρο ειδικά μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου και τα μυθιστορήματα που το χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο για ιστορίες της δεκαετίας του 1980, για αγώνες του LGBT κινήματος για τις επιπτώσεις του ιού στις ζωές των ανθρώπων.
Ωστόσο το μοναδικό στο Aids Memorial είναι πως οι ιστορίες του δεν είναι αποτέλεσμα έρευνας, φαντασίας, μυθοπλασίας.
Είναι πραγματικές εικόνες που πάγωσαν το χρόνο και μας αφηγούνται μια πραγματική ιστορία.
Από το 2017 που ξεκίνησε με πάνω από 9500 δημοσιεύσεις ο λογαριασμός αυτός δημιούργησε μια κοινότητα ανθρώπων που αλληλοεπιδρά νοσταλγεί και θυμάται με κοινό εφαλτήριο την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου.
Πίσω στα πέτρινα χρόνια του aids μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων πάλευε με το άγνωστο και την επιβίωση ενώ μια άλλη μεγάλη μερίδα δήλωνε πως δεν την αφορά το θέμα. Ο Αμερικάνος πρόεδρος μόλις το 1985 ανέφερε τη λέξη aids ενώ η Mαργκαρετ Θατσερ έκανε λόγο για τις επιπτώσεις του επικινδύνου σεξ το οποίο κατ ονόμαζε ως την αιτία του κακού.
Η σιωπή και η αδιαφορία της πολιτείας οδήγησε στον στιγματισμό, την άγνοια, την καταδίκη, την ντροπή και το θάνατο. Οι άνθρωποι πίσω από τον ιό και οι ιστορίες τους έμειναν για χρόνια στο σκοτάδι. Και μιας και στην εποχή της πανδημίας του κορονοιού μιλάμε συχνά με αριθμούς, 35 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει από το 1981 μέχρι σήμερα από ασθένειες που σχετίζονται με το aids.
Το τεράστιο μωσαϊκό από πρόσωπα σε καθημερινές τους στιγμές, τα χαμόγελα, οι πόζες, οι φίλοι τους, ο τρόπος ζωής, τα κατοικίδια τα σπίτια τους αποδεικνύουν το πόσο ο hiv επηρέασε την ζωή εκατοντάδων ανθρώπων. Αν και οι ιστορίες αυτές αν ανατρέξει κανείς στα post του instagram καθώς και στην σελίδα του facebook προέρχονται κυρίως από την Αμερική με κάποιες ακόμα από την Μεγάλη Βρετανία αγγίζουν ανθρώπους με κοινά βιώματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Θα είχε ενδιαφέρον αν μπορούσε να εμπλουτιστεί και με ιστορίες από όλο τον κόσμο φαίνεται όμως πως υπάρχει ακόμα ο δισταγμός και ο φόβος της έκθεσης και του στίγματος σε χώρες των Βαλκανίων και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Αν μπορεί κανείς να δει το Αids Μemorial ως ένα ψηφιακό μαυσωλείο – μνημείο που γεννά νοσταλγία, θλίψη , θυμό και αγανάκτηση παράλληλα θα μπορούσε να ιδωθεί ως ένας φόρος τιμής και ύμνος στην ελπίδα την αισιοδοξία για τα άλματα που έχει κάνει η επιστήμη καθώς και τους αγώνες για ενημέρωση πρόληψη εξάλειψη του στίγματος.
Σήμερα θέλουμε να πιστεύουμε πως υπάρχει περισσότερη πρόσβαση σε ενημέρωση και σε υπηρεσίες σεξουαλικής υγείας χωρίς ντροπή και χωρίς ταμπού. Και όπως λέει και ένα πολύ ωραίο σύνθημα στης Θετικής Φωνής (Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος) Η επιστήμη έχει προχωρήσει. Ας ακολουθήσει και η κοινωνία.
Περισσότερα
https://www.instagram.com/theaidsmemorial/?hl=en
https://www.facebook.com/theaidsmemorial/
https://twitter.com/theaidsmemorial
