Άνω Εύοσμος, προέκταση Μακρυγιάννη: Μια γειτονιά ζει καθημερινά με την αγωνία
Κλοπές σε αυτοκίνητα, απόπειρες ληστειών σε σπίτια, ανύπαρκτα πεζοδρόμια, διαβάσεις ούτε για δείγμα, σε μια γειτονιά που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται και επιχειρεί να γίνει κομμάτι του Ευόσμου και να μη μένει προέκταση του.
Η πάνω πλευρά της Περιφερειακής Οδού στον Εύοσμο γνώρισε τεράστια οικοδομική ανάπτυξη τα προηγούμενα χρόνια η οποία όμως διακόπηκε βιαίως εξαιτίας της κρίσης.
Μέχρι και σήμερα, μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα και πολυκατοικίες παραμένουν στα μπετά, υψωμένες σαν φαντάσματα, μισοτελειωμένες περιμένοντας να στεγάσουν τις ζωές και τα όνειρα των μελλοντικών τους ενοίκων.
Περπατώντας στους δρόμους πάνω από τον Περιφερειακό, στον Άνω Εύοσμο όπως θα δει κανείς την καρφωμένη ταμπέλα σε έναν από τους κυκλικούς κόμβους που άνοιξαν πρόσφατα, θα παρατηρήσει μέχρι και σήμερα οικοδομές, όλες νεόδμητες στην πλειοψηφία τους, που σε άλλους ορόφους υπάρχει κανονικά ζωή, ενώ άλλοι είναι τελείως άδειοι.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μου στον Άνω Εύοσμο, αποφάσισα να κάνω μια στάση στην προέκταση της Μακρυγιάννη. Ένας δρόμος, μια τεράστια ευθεία, η οποία τα τελευταία δύο χρόνια έχει αποκτήσει ζωντάνια με τα καταστήματα εστίασης και τους επιχειρηματίες που αποφάσισαν να ποντάρουν σε ένα σημείο – περασιά όπως το χαρακτηρίζουν, αφού η κίνηση των οχημάτων δεν σταματάει από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.
Ένα νόμισμα βέβαια πάντα έχει δύο όψεις. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η γειτονιά παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Από τη μία επιχειρήσεις που προσπαθούν να την αναβαθμίσουν και από την άλλη κάτοικοι που ζουν κάθε μέρα με την αγωνία.
«Ανοίγω κάθε πρωί το παράθυρο και εύχομαι μη λείπει το αμάξι…»
Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες και οι ένοικοι σπιτιών στις οικοδομές που βρίσκονται επί της προέκτασης Μακρυγιάννη, αλλά και στα γύρω στενά της, είναι οι πάρα πολύ συχνές κλοπές που γίνονται στα αυτοκίνητα τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επιτήδειοι βάζουν στο στόχαστρο τους σταθμευμένα ΙΧ και αφαιρούν τα φώτα και τις ζάντες, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που καταφέρνουν να παραβιάσουν κάποια πόρτα να εισέλθουν στο εσωτερικό των οχημάτων και να ξηλώσουν ακόμη και το ταμπλό!
«Ανοίγω κάθε πρωί το παράθυρο και εύχομαι να μη λείπει το αμάξι μας» αναφέρει γυναίκα -κάτοικος της γειτονιάς στην Parallaxi, που έχουν δει με το σύζυγο της, το αμάξι τους να μπαίνει δύο φορές στο στόχαστρο δραστών.
«Έχω ακούσει τουλάχιστον από πέντε διαφορετικά άτομα που ζουν σε οικοδομές της γειτονιάς ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν δει από τα αμάξια τους το επόμενο πρωί να λείπουν οι ζάντες. Ο συναγερμός δεν ενεργοποιείται, αφού σηκώνουν το αμάξι με γρύλο και ανενόχλητοι κάνουν τη δουλειά τους και εσένα σου προκαλούν τεράστια ζημιά. Εκμεταλλεύονταν ιδιαίτερα και το γεγονός ότι ήμασταν κλειστά τα βράδια τους περασμένους μήνες λόγω των μέτρων» σημειώνει ιδιοκτήτης καταστήματος εστίασης στην περιοχή.
Φρούριο τα σπίτια
Απόπειρες ληστειών σημειώνονται και σε σπίτια οικοδομών της γειτονιάς με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αναγκάζονται να πάρουν δραστικά μέτρα για να προστατεύσουν τις περιουσίες τους. Κάγκελα σε μπαλκόνια ή παράθυρα οικοδομών και ακάλυπτων, πόρτες ασφαλείας στις εισόδους οικοδομών, ακόμα και κάμερες στο εσωτερικό των σπιτιών.
«Η Αστυνομία ξέρει, αλλά δεν κάνει τίποτα. Έχουμε καταλάβει ότι ακόμα και στις 17:00 το απόγευμα έχουν προσπαθήσει να μπουν σε σπίτι. Τι θα κάνουμε εάν εκείνη την ώρα κατεβαίνουμε με τα παιδιά μας από τις σκάλες ή βγαίνουμε από τα ασανσέρ; Θα έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τους ληστές;» σχολιάζει κάτοικος στην Parallaxi.
Ανύπαρκτα πεζοδρόμια, διασταυρώσεις ούτε για δείγμα
«Κάνουμε το σταυρό μας για να περάσουμε το δρόμο». Φαίνεται υπερβολικό όταν το ακούει ή το διαβάζει κάποιος, όμως εάν βρεθεί έστω και λίγο στην προέκταση Μακρυγιάννη και επιχειρήσει να περάσει από τη μια μεριά του δρόμου στην απέναντι θα το διαπιστώσει στην πράξη. Κάνοντας… σλάλομ μεταξύ διπλοπαρκαρισμένων αυτοκινήτων βγαίνεις στην άκρη του οδοστρώματος και έχεις να αντιμετωπίσεις οχήματα που περνούν με μεγάλη ταχύτητα χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα για τους πεζούς. Θα πρέπει να τσεκάρεις δύο και τρεις φορές για να είσαι απολύτως σίγουρος ότι κινδυνεύεις για να κάνεις το αυτονόητο. Δηλαδή, να περάσεις το δρόμο απέναντι.
«Και να περάσεις που θα πας; Πεζοδρόμιο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Έχουμε παιδιά και δεν βγαίνουμε με τα πόδια εδώ στη γειτονιά γιατί δεν έχουμε από πού να πάμε με το καρότσι. Είναι επικίνδυνο. Δεν υπάρχει ούτε διάβαση, ούτε φανάρι. Έχουμε απευθυνθεί πολλές φορές στο Δήμο. Ξέρετε ποια είναι η απάντηση που λαμβάνουμε; Να μαζέψουμε εμείς υπογραφές, να χτυπάμε δηλαδή πόρτα – πόρτα εν μέσω πανδημίας, να ενοχλούμε κόσμο, ώστε να τις καταθέσουμε στο Δήμο μαζί με το αίτημα μας και εν συνεχεία να γίνει συνάντηση με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο για να δούμε τι μπορεί να κάνει για την περίπτωση μας» δηλώνει στην Parallaxi κάτοικος της γειτονιάς και συμπληρώνει:
«Εδώ με το ζόρι έρχονται για να αντικαταστήσουν τις λάμπες από τις κολώνες που ανεβαίνουν και τις κλέβουν γιατί τις πουλάνε για να βγάζουν ένα 10ευρω από τη μία».
Διασταύρωση καρμανιόλα
Δεν έχει τύχει έστω και μια φορά, εάν ζεις Εύοσμο, Νικόπολη, Ωραιόκαστρο και διασχίζεις εκείνο το δρόμο, να μην έχεις περάσει από τη διασταύρωση της προέκτασης Μακρυγιάννη με με την οδό Αναγεννήσεως και να μην έχεις δει ένα τροχαίο ατύχημα που είχε σημειωθεί λίγο νωρίτερα. Και αν δεν έχεις δει, σίγουρα θα έχεις ακούσει κάποιον γνωστό σου να σου λέει για κάποιο περιστατικό σε ένα σημείο καρμανιόλα ή στην χειρότερη περίπτωση να έχει εμπλακεί και σε κάποια σύγκρουση.
Τις περισσότερες φορές μάλιστα οι συγκρούσεις μεταξύ των οχημάτων είναι σφοδρές, αφού όπως είπαμε και παραπάνω οι ταχύτητες με τις οποίες κινούνται είναι ιδιαίτερα μεγάλες για περιοχή που είναι κατοικημένη, ενώ και οι ταμπέλες STOP που υπάρχουν, πάνε… περίπατο, αφού συχνά πυκνά παραβιάζονται. Και από την άλλη πλευρά, ο όρος «προτεραιότητα» άγνωστος για κάποιους οδηγούς που με τις κόρνες, τις φωνές και τις χειρονομίες προσπαθούν να επιβληθούν έναντι των άλλων.
