Άνθρωποι της Τέχνης: Οι μεγάλοι χαμένοι της πανδημίας

Πολλοί κλάδοι διεκδικούν την αρνητική διάκριση του «χαμένου της πανδημίας» αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν πως ο τίτλος πηγαίνει τελικά στους «art workers».

Οι τέχνες στην εποχή της πανδημίας επλήγησαν είτε γιατί ως παροχή υπηρεσίας προσφέρονταν ως τώρα μόνον δια ζώσης και ήταν από τις πρώτες που ανέστειλαν τη λειτουργία τους, είτε επειδή η λανθασμένη ελληνική νοοτροπία καθιστά τους καλλιτέχνες κάτι μεταξύ ερασιτέχνη και αργόσχολου.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα θέατρα και οι συναυλιακοί χώροι έκλεισαν πριν καν το γενικό Lockdown με τους εργαζόμενους να προσπαθούν επί μήνες να εγγραφούν στην ειδική πλατφόρμα ώστε να αποζημιωθούν. Ακόμα και τα μουσεία και οι αίθουσες τέχνης έμειναν κλειστά, παρότι σήμερα όλοι συμφωνούν πως με ελεγχόμενη ροή επισκεπτών και όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, πολλές από τις δραστηριότητες θα μπορούσαν να γίνουν κανονικά και με ασφάλεια.

Μένει να δούμε μετά από μια τόσο μεγάλη παύση των δραστηριοτήτων, πως θα μπορέσουν να επανέλθουν τομείς της τέχνης όπως το θέατρο, ο κινηματογράφος, η μουσική. «Αρκετά θεατρικά σχήματα ετοιμάζονται για το προσεχές καλοκαίρι. Πρόκειται κυρίως για ομάδες οι οποίες ανέβαλλαν εκ των πραγμάτων το χειμερινό τους πρόγραμμα αλλά ευελπιστούν να επιστρέψουν», περιγράφει στην Parallaxi η υπεύθυνη παραγωγής και δημοσίων σχέσεων, Ρίτα Σίσιου. «Θα γίνουν ωραίες παραστάσεις, όχι αρπαχτές. Σοβαρές προτάσεις από ευέλικτα σχήματα με πιο ποιοτικές επιλογές», αποκαλύπτει η Ρίτα Σίσιου.

Τόσο τα θερινά σινεμά, όσο και οι θεατρικοί και συναυλιακοί χώροι αναμένουν επίσημες ανακοινώσεις το αργότερο ως το Πάσχα για να ολοκληρώσουν τον προγραμματισμό τους.

Ηδη υπάρχουν εισηγήσεις για ενίσχυση επί των κενών καθισμάτων που θα πρέπει να κρατηθούν ώστε να τηρηθούν οι αποστάσεις ενώ μελετούνται σενάρια και για επιδότηση εισιτηρίου ώστε να μπορούν να «βγουν» οι παραγωγές ακόμα και με μικρότερο αριθμό θεατών. Και από την πλευρά των Δήμων και των Περιφερειών υπάρχει η διάθεση να στηριχτεί ο πολιτισμός και να γίνουν τα φετινά φεστιβάλ.

Ένα ζήτημα επίσης είναι αν θα επιμείνουν και μετά την πανδημία οι άνθρωποι των Τεχνών στα streaming τα οποία επέλεξαν – κυρίως από ανάγκη – όλο το προηγούμενο διάστημα. «Δεν θεωρώ πως κατάφερε η ηχογράφηση και βιντεοσκόπηση να καλύψει το κενό της επαφής από κοντά κοινού και καλλιτεχνών», ισχυρίζεται η Ρίτα Σίσιου. «Επίσης μια τέτοια παραγωγή δύσκολα να αποφέρει χρήματα ικανά να συντηρήσουν μικρά ή μεγάλα σχήματα», υποστηρίζει. Η Ρίτα Σίσιου έχει ήδη διαπιστώσει μια στροφή πολλών ηθοποιών στην τηλεόραση. «Θα γίνονται πλέον πολλά περισσότερα σίριαλ, τα οποία είχαν σκεδόν σταματήσει πριν την πανδημία. Μπήκε και η ΕΡΤ δυνατά σε αυτό το παιχνίδι», συμπληρώνει.

Η χρονιά που πέρασε ανήκει σίγουρα στις πλατφόρμες ροής με ηγέτη το Netflix. Στην Ελλάδα μεγάλη ανταπόκριση είχε από την αρχή και το Cinobo, ένα εγχείρημα της Θεσσαλονικιάς Δάφνης Μπεχτσή το οποίο όλα δείχνουν ότι ήρθε για να μείνει πολλαπλασιάζοντας τους συνδρομητές του.

Στον τομέα της μουσικής, οι καλλιτέχνες κινήθηκαν περισσότερο αυτοδιαχειριστικά. Μετά το πρώτο διάστημα όπου έπαιζαν τραγούδια με μια κιθάρα ζωντανά από τα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προχώρησαν σε διαδικτυακές συναυλίες με αντίτιμο και με δημοφιλέστερη πλατφόρμα το e-stage το οποίο φτιάχτηκε από νέους μουσικούς. Πλέον, στην μετά πανδημίας εποχή, οι δημιουργοί βγάζουν πια τα τραγούδια τους εντελώς αυτόνομα.

Τα παρουσιάζουν στο κανάλι τους στο youtube και μετά τα ανεβάζουν στις δημοφιλείς πλατφόρμες. Ουσιαστικά σχεδόν μηδενίστηκαν οι κυκλοφορίες φυσικών προϊόντων ήχου και κυρίως CD ενώ προτιμούνται πια οι συλλεκτικές κυκλοφορίες βινυλίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εναλλακτικού τρόπου κυκλοφορίας της νέας του δουλειάς είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Ο τραγουδοποιός εξέδωσε μόνος του ένα βιβλίο CD όπου το ψηφιακό προϊόν συνοδεύεται από μία εξαιρετική εικαστική έκδοση καθιστώντας το συλλεκτικό.

Μέσα από τη σελίδα του στο facebook και το κανάλι του στο youtube κάλεσε το κοινό να παραγγείλει και να προαγοράσει τη δουλειά του με αποτέλεσμα ήδη η πρώτη παρτίδα να έχει εξαντληθεί προκαλώντας ικανοποίηση σε όλο τον μουσικό χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Οι αποστολές των παραγγελιών έγιναν με κούριερ και οι πληρωμές ηλεκτρονικά αφού τα καταστήματα δίσκων ήταν κλειστά.