Ας μιλήσουμε για θέματα ταμπού
Πάνω στα συντρίμμια μόνο έναν τρόπο έχουμε να σκεφτούμε. Οι άλλοι περισσεύουν.
Δεκάδες ειδικοί για μέρες τώρα στην τηλεόραση λένε πως δεν έχουμε πια περιθώρια. Πως ο χρόνος τελειώνει. Το κλισέ από μόνο του δεν λέει πολλά. Το συμπληρώνει αρμονικά η εικόνα των δορυφόρων. Με το ένα τρίτο της χώρας κατεστραμμένο, κατάμαυρο. Πάνω από 950 χιλιάδες στρέμματα σε 5 μέρες. Αν το μεταφράσουμε σε συνθήκες ζωής, οικονομίας, σε αριθμούς του μέλλοντος αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα μη διαχειρίσιμο εφιάλτη που μόλις ξεκινά.
Σε μια Ελλάδα που βγαίνει από μια δεκαετή οικονομική κρίση, που μαστίζεται από μια υγειονομική κρίση με τεράστιες οικονομικές συνέπειες και μπαίνει πλέον στον τυφώνα της κλιματικής κρίσης, όντως στο πιο τραγικό της επίκεντρο, τη Μεσόγειο, που οι ειδικοί λένε πια ανοιχτά πως θα ζήσει από δω και μπρος έναν διαρκή εφιάλτη.
Στα κανάλια και τα σόσιαλ πολιτικοί κάνουν σπέκουλα πάνω στα συντρίμμια. Εμείς δεν είχαμε νεκρούς, είχατε το 2007, εμείς δεν διαλύσαμε την πρόληψη, εμείς εκκενώσαμε έγκαιρα τη χώρα, εμείς στείλαμε sms, εμείς, εσείς, αυτοί.
Στην πιο κρίσιμη στιγμή από τη γέννηση του Ελληνικού Κράτους οι αντωνυμίες καλύπτουν την ανάγκη.
Η ανάγκη είναι μια. Όσο ταμπού και αν ακούγεται για μια κοινωνία και για ένα πολιτικό σύστημα που δεν γνωρίζει την κουλτούρα της συνεργασίας, του τέλους του διχασμού, της συνύπαρξης.
Αν δεν είναι τώρα η ώρα τότε πότε είναι; Να βάλουμε στην άκρη τη γελοία και ξεπερασμένη κομματική αντίληψη της ζωής; Να συνεργαστούν για πρώτη φορά τα πολιτικά κόμματα σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Να αξιοποιηθούν οι σοβαρότεροι άνθρωποι, τεχνοκράτες, ειδικοί, περιβαλλοντολόγοι, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, να σχεδιάσουν ένα επείγον σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, πέρα από συμφέροντα που πιέζουν και κρατούν ομήρους πολιτικούς. Να πάρουν επώδυνες αποφάσεις, να περάσουν νέα νομικά πλαίσια αυστηρών τιμωριών σε όσους δεν σέβονται τον τόπο που ζούμε, που αδιαφορούν για το περιβάλλον, από τον τελευταίο ιδιοκτήτη ενός παρατημένου οικοπέδου μέχρι τον βιομήχανο που μολύνει ασύστολα.
Αν σήμερα δεν αντιληφθούμε ότι ο κόσμος που γνωρίσαμε τελειώνει με μια δραματική κραυγή και οφείλουμε να αφήσουμε στην άκρη τους ανόητους ανταγωνισμούς και να βγάλουμε μπροστά να σχεδιάσουν απερίσπαστοι αυτοί που ξέρουν και όχι αυτοσχεδιαστικοί καραγκιόζηδες τότε αύριο απλά δεν υπάρχει.
Σήμερα είναι ο κατεστραμμένος κάτοικος της Εύβοιας και της Ηλείας. Αύριο θα είμαστε εσύ και εγώ. Σκέψου το.
