Αυγόσχημη παραμυθία
Η «μέθοδος της μπουρμπουλήθρας» είναι ένα ποίημα σε διαστάσεις νουβέλας.
Έχω μια κρυφή επιθυμία να γνωρίζω τι κάνουν ή τι σκέφτονται στ’ αλήθεια οι άνθρωποι όταν είναι μόνοι χωρίς άλλο βλέμμα να τους κοιτά. Όταν φαινομενικά προβαίνουν σε πράξεις αλλόκοτες ή παραλογίζονται. Κοινώς θα ήθελα να ξέρω ή να έχω εγώ ο ίδιος τη δύναμη να πω ακριβώς τι έκανα όσο ήμουν σπίτι, όταν αυτό με ρωτάνε. Πόσω μάλλον στο πώς πέρασα την καραντίνα.
Αυτό νομίζω πως κάνει η Ρούλα Γεωργακοπούλου με τη «μέθοδο της μπουρμπουλήθρας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Ξεδιπλώνει και τυλίγει εκ νέου αυτόν τον ορμαθό άτακτων σκέψεων, ασυναίσθητων αναδρομών που κάνει κάποιος, όταν κάθεται στο γραφείο, όταν κοιτάει το ταβάνι, όταν χαζεύει απ’ το παράθυρο και μας τον χαρίζει. Δεν διστάζει. Ούτως ή άλλως κάτι τέτοιο μόνο μέσω της λογοτεχνίας μπορεί να πραγματοποιηθεί και η Ρούλα Γεωργακοπούλου ξέρει να περιπλανιέται και να σουλατσάρει σε αυτό το χωράφι.
Η «μέθοδος της μπουρμπουλήθρας» είναι η προσπάθεια και συνάμα το αποτέλεσμα μιας καταγραφής κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού και της καραντίνας των ακατάσχετων πυροβολισμών του μυδραλιοβόλου που κουβαλάμε στο κεφάλι, οπλισμένο ανά πάσα στιγμή. Συνομιλίες με τα αποκτηθέντα από το μανάβη φρούτα, καυγάδες και χαϊδέματα με πλάσματα φανταστικά και πράσινα, με μάτια ή χωρίς, σκάψιμο στα παιδικά χρόνια και προβολή προσώπων στο νοητό προτζέκτορα ειδώλων και φαντασμάτων. Ιστορίες, που παρεμβάλλονται μέσα σε μια μεγαλύτερη ιστορία, μένουν ενίοτε μισές, κι όμως δια αυτής της ‘’μισότητάς’’ τους κατακτούν μιαν ολοκλήρωση. Άλλωστε ποιος μπορεί να πει μια τέλεια ιστορία;
Το βιβλίο είναι απόδειξη. Απόδειξη ότι έχουμε ανάγκη να αφηγούμαστε, πόσο μάλλον όταν καλούμαστε να μην ξεχάσουμε τη ζωή, όπως την ξέραμε. Απόδειξη ότι μέσα στους τέσσερις τοίχους μπορούν ξαφνικά να εμφανιστούν πολλοί προσκεκλημένοι ή απρόσκλητοι, να μιλήσουν, να κάνουν θόρυβο, να πούνε ιστορίες, να είναι ιδιότροποι και αδιάκριτοι, να θέλουν να ακούσουν μια ιστορία. Μια ιστορία τέλεια.
Αν και θα μπορούσε ένα τέτοιο βιβλίο γραμμένο δηλαδή κατά και για τον εγκλεισμό να διολισθήσει στην κοινοτοπία, δεν το κάνει σε καμία περίπτωση. Η Γεωργακαπούλου πιάνεται από τη σκληρή πραγματικότητα της πανδημίας και καθώς γυρνά σπίτι από την τελευταία της έξοδο πριν το lockdown βγάζει από τις σακούλες το ονειρικό στοιχείο που φεύγει, διαφεύγει και ξεφεύγει από τον κόσμο της μάσκας και του αντισηπτικού. Το βιβλίο είναι το συρραπτικό προσωπικών ιστοριών με την μελλοντική ιστορία, που δεν είναι άλλη από αυτό που ζούμε.
Η «μέθοδος της μπουρμπουλήθρας» είναι ένα ποίημα σε διαστάσεις νουβέλας, που περιφέρεται από εδώ και από εκεί, σαν πλάνης του χρόνου και των γεγονότων, μαζί με συνειρμούς που έρχονται τυχαία. Ένα ποιητικό πεζό συντεταγμένης αταξίας και αρμονικής ανομοιογένειας που σκοπό έχει να μας πει ιστορία, για να μη φοβόμαστε.
